Καλη χρονιά...
δεν ξερω αν εδω ειναι το καταλληλο σημείο, αλλά ως τελείως άσχετος, γραφω εδώ και ελπίζω σε κατανόηση.
λίγα για μένα: προ μηνών συνάντησα σε ένα ταξί ένα παλικάρι που κατέβαινε σε αγώνες, οδηγός ταξί, περίπου 43ετών. εγώ καθόμουν στο πίσω κάθισμα. 204υψος, 240κ θηριο. τετοιο που σε καθισμενη θεση, βαζεις δίσκο με κρυστάλλινα ποτήρια και δεν πέφτουν...κ το 2011 εκανα κ γαστρικο μανίκι να χάσω από τα 300... αλλαξα κ διατροφές, δεν τρώω ζύμες, αναψυκτικά κλπ...προσέχω... αλλά ενεκα καθιστική ζωή... κ ήδη στα 43, μου ειναι αδύνατον να παρω τα πόδια μου...κ το κερασακι στην τούρτα....φλεβικη ανεπάρκεια, με άτονα έλκη στα κάτω άκρα....και υποχρέωση να φοράω συμπιεστικές κάλτσες συνέχεια, ακόμη κ στους 40βαθμους το καλοκαίρι...
ο οδηγος μου πρότεινε να παω σε κάποιο γυμναστηριο στην περιοχή μου, αλλά επειδή λόγω κιλών/βάρους ελάχιστοι θα αναλάμβαναν το ρίσκο, με προτεινε απευθείας σε 2 παλικάρια με μαγαζί στην Νίκαια, ο ένας κάπου στα 50κατι, γυμναστης Μ.Τ. που προσφάτως έκανε δικό του γυμναστηριο στο Ελληνικό. εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά αρκετά μακρια από μένα, και δύσκολο καθώς δεν οδηγώ και τα ωράρια μου είναι πρόβλημα για να τρεχω εκεί από Κορυδαλλό... με συγκοινωνία/ταξί.
ολοι αυτοί οι οδηγοί αρχαρίων εδω... είναι για μένα σκέτος πονοκέφαλος που δεν ψάχνω άμεσα Χτίσιμο, αλλά απαλλαγή λίπους... και θέλω την βοήθειά σας ...με προτάσεις διατροφής, ή κάτι κοντινά στην περιοχή μου, για να ξεκινήσω κάπως. - Επίσης, και συγχωρέστε με αν ακουμπήσω καμια εαισθητη χορδή, ένας καλός μου φίλος από Χαλκίδα, Γιωργος Τσομ.... , δεν ζει πλεον, γιατι πέθανε απο καρδιά... και ήταν αθλητης σε αγώνες. Δεν ξέρω αν έπαιρνε και τί, αλλά εχω τρομάξει... κ δε ξερω που κ πως να στραφώ.
Οπότε για καποιον σαν εμένα, ολα αυτα ειναι τρικυμία εν κρανίω. εχω πελαγώσει... και ελπίζω κάποιος να με κατευθύνει... ειμαι challenge...Αυτο ειναι σίγουρο...
ένα επίσης πολύ σημαντικό θέμα, που μπορει για σας εδώ... να μην ειναι, αλλά για κάποιον στα κυβικά μου ΕΙΝΑΙ...είναι το αίσθημα... που εχει χαραχτεί στο μυαλό μου, όταν κάποτε προσπάθησα να παω σε γυμναστηριο...κ τα βλέμματα όλων καρφώθηκαν πάνω μου, κ ένιωσα σαν μύγα στο γάλα... κ πολύ άσχημα όταν ένα σφίχτης, ακούστηκε να λέει... θεε μου, τι μοσχάρι. μπορεί να γελάσετε, αλλα αυτό μου έχει γαμ.... την ψυχολογια, και δε μπορώ να εμφανιστώ εκεί μέσα/εννοώ σε γυμναστηριο, οχι πριν να εχω απαλλαγεί από ένα φορτιο απο πάνω μου.
πληζ...χελπ.
Bookmarks