Σίγουρα σε προπόνηση αρχαρίων υπάρχουν μηδαμινές πιθανότητες τραυματισμού και αν συμβεί θα είναι από ατύχημα. Βέβαια, αν ο προπονητής είναι από τους σιχαμερούς τζαμπαμάγκες που ηδονίζεται με τον εξευτελισμό και την κατωτερότητα των υπολοίπων (ένας από τους λόγους που τελευταία στιγμή αποφάσισα να μην γραφτώ όταν ξεκίνησαν μαθήματα στο γυμναστήριο μου), τότε αλλάζει το πράγμα.
Οι αντιεπαγγελματικές ανωριμότητες δεν αρμόζουν ούτε όταν κάποιος θέλει να προχωρήσει σε επαγγελματικό επίπεδο, πόσο μάλλον σε κάποιον καθαρά για προσωπική ευχαρίστηση. Και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να προσφερθεί σε αυτού του είδους τον καταναλωτή/αθλητή. Να δει ότι το αυτό το σκληρό άθλημα μπορεί να έχει και μια πιο προσιτή και λιγότερο σκληρή πλευρά, όπου μπορεί και αυτός να συμμετάσχει για να ικανοποιήσει τους διάφορους προσωπικούς στόχους του.
Τώρα, όσον αφορά τον στόχο της αυτοάμυνας, ίσως να μπορεί να ικανοποιηθεί αποτελεσματικότερα με κάτι που παραδοσιακά στοχεύει εκεί, όπως μια
πολεμική τέχνη (ή με μια συσκευή ηλεκτρικής εκκένωσης
ή -και γιατί όχι κάποτε;- την αποκατάσταση της εννομής τάξης
) και όχι με πολεμικό άθλημα.
Τέλος, δυστυχώς, σε όλα τα πολεμικά αθλήματα και πολεμικές τέχνες, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να πέσεις σε κομπλεξικό προπόνητη, όπου το επίπεδο του παραλογισμού του θα μπορούσε να το ζηλέψει νεοέλληνας οδηγός, high-rakner των Ειδικών Δυνάμεων και τρόφιμος του Δαφνιού...
Bookmarks