Η τι έγινε με τον Κεντερη, την Θανου και τον Σαμπανη.


Preface: αυτο το ειχα γραψει πριν καποιο καιρο για ενα αλλο φορουμ, το οποιο δεν ηταν τοσο σχετικο με τον αθλητισμο οσο εδω, παρολαυτα εχει ενδιαφερων και το ποσταρω ετσι και αλλιος, οσα σας φανουν παιδαριοδη, well ειναι

Τι είναι τα αναβολικά

Υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση των ανθρώπων εκτός αθλητισμού αναφορικά με το τι είναι το ντοπάρισμα. Με τον όρο ντοπάρισμα εννοούμε μια πληθώρα χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται για την αύξηση των αθλητικών επιδόσεων. Υπό αυτό το πρίσμα αναβολικό θωρείται μεταξύ άλλων η εφεδρινη, οι αμφεταμίνες, η κοκαΐνη, η καφεΐνη, η νικοτίνη, το ακετυλοσαλικιλικο οξύ (ασπιρίνη), η λίστα δεν έχει τέλος. Στο μεγαλύτερο μέρος των περιπτώσεων το ντοπάρισμα συνίσταται από την χρήση ανδρογόνων αναβολικών στεροειδών. Τα αναβολικά είναι τεχνίτες χημικές ουσίες που μοιάζουν έτσι:

για όσους δεν γνωρίζουν αυτό είναι το μόριο της ορμόνης τεστοστερόνη. Όλα τα αναβολικά μιμούνται σε διαφορετικούς βαθμούς απόδοσης την ανδρογόνο δράση της φυσικής ορμόνης τεστοστερόνη, αυτή κάνει τους άντρες να έχουν τρίχες στο πρόσωπο, βαθιά φωνή, αλωπεκία, εντονότερη ακμή, μεγαλύτερη ικανότητα αναζωογόνησης του ΚΝΣ, μεγαλύτερη μυικη μάζα, λιγότερο λιπώδη ιστό. Ακριβός ότι χρειάζονται τα αθλήματα δύναμης.

Γενικώς χωρίζονται σε δυο κατηγόριες*, αυτά που χορηγούνται στοματικά και αυτά που χορηγούνται ενδομυϊκά. Τα πρώτα έχουν συνήθως μια αλκυλικη ομάδα στην θέση 17-α του μορίου (πάνω δεξιά), η τροποποίηση αυτή γίνεται για να αντέχει η ένωση το «πέρασμα» από το συκώτι. Αυτό ακριβός το γεγονός τα καθιστά υποτοτοξικα. Τα εναίσιμα δεν χρειάζονται κάτι τέτοιο και δεν είναι τοσο επικίνδυνα για το συκώτι. Οι διαφορές μεταξύ των αναβολικών είναι στον λόγο αναβολική / ανδρογόνος δράση. Δεν έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα να κατασκευάσουμε ένα στεροειδες το οποίο να μην παρουσιάζει ανδρογονικές παρενέργειες

τι κάνουν

ουσιαστικά ακόμα δεν ξέρουμε για ποιο λόγο η υπερδοσολογια τεστοστερόνης σε αθλούμενα άτομα βοήθα την ανάπτυξη μυϊκού ιστού, αυξάνει τον ρυθμό αναγέννησης του ΚΝΣ και μειώνει τον λιπώδη ιστό. Επίσης δεν ξέρουμε τον ακριβή τρόπο δράσης τους. Είναι σαφές ότι αυξάνουν την πρωτεινοσυνθεση. Αρχικά το στεροιδες μπαίνει στο ενδοκυτταρικό υγρό που διαλύεται και επικάθεται στους ανδρογόνους υποδοχείς, το σύμπλεγμα υποδοχέας-στεροειδες μετοικίζει στον πυρήνα που μεταφράζεται από το dna σε RNA και η πρωτεινοσυνθεση ξεκινά. Εικάζεται ότι ορισμένα στεροειδή το κάνουν αυτό χωρίς την παρουσία υποδοχέα η ακομα σε περιβάλλων υπερδοσολογιας παρακάμπτουν ακόμα και το RNA. Υπάρχει η υπόθεση ότι τα στεροειδή ανακόπτουν την παραγωγή γλυκοκορτικοειδων αποτρέποντας ετσι τον καταβολισμό και ότι αυξάνουν την παραγωγή IGF-1**.

Μελέτες σε αθλητές για προφανείς λόγους δεν έχουν γίνει, για την ακρίβεια υπάρχει άτυπα η πεποίθηση μεταξύ των γιατρών ότι οι υπερφισιολογικες δώσεις αναβολικών δεν έχουν επίδραση στην μυικη μάζα γιατί ο αριθμός των υποδοχέων καλύπτεται ηδη από την φυσιολογική ποσότητα τεστοστερόνης οπότε η περίσσια απλά αποβάλλεται. Αυτό εν μέρη είναι αληθές! Πράγματι ποντίκια τα οποία δεν ασκούνταν και στα οποία χορηγούνταν μεγάλες δώσεις τεστοστερόνης δεν παρουσίασαν σημαντικές μεταβολές στην σωματοδομη σε σχέση με φυσιολογικά ποντίκια.

Είναι βέβαια προφανές ότι τα αναβολικά σε συνδυασμό με την άσκηση και όποιο placebo φαινόμενο κάνουν θαύματα.

παρενέργειες

τα αναβολικά έχουν φυσικά όπως κάθε τεχνίτη ουσία παρενέργειες. Το 17-α-αλκυλοποιημενα ειδικά είναι τοξικά για το συκώτι-αν και η τοξικότητα τους έχει μεγεθυνθεί κατά πολύ- ως εκ τούτου δεν μπορούν να χορηγούνται για παρατεταμένα διαστήματα. Πέρα από αυτό, ως ανδρογόνα τείνουν να μεγεθύνουν όλα τα ανδρικά προβλήματα, τριχόπτωση, υπέρταση, αρρυθμίες, ακμή. Πέρα από αυτό επειδή το σώμα θέλει να επιτύχει ομοιόσταση κλείνει την φυσιολογική παραγωγή τεστοστερόνης (η οποία ως γνωστών γίνεται στους όρχεις). Το αποτέλεσμα είναι ορχεικη ατροφία, μείωση της libido, μείωση της παραγωγής σπέρματος και πιθανόν στειρότητα. Ορισμένα από τα αναβολικά έχουν την τάση να αρωματοποιουνται, δηλαδή να μετατρέπονται σε μια αδελφή ένωση το οιστρογόνο προωθώντας έτσι την συσσώρευση λίπους, την κατακράτηση υγρών και προκαλώντας αλλαγές της διάθεσης (καταλαβαίνεις βασικά πως είναι να είσαι γυναίκα:p) και φυσικά η φοβερή και τρομερή στους bodybuilders γυναικομαστεια. Παρουσιάζεται επίσης μια γενικότερα επιθετικότερη η εν πάση περιπτώσει πιο ευερέθιστη συμπεριφορά.

Οι περισσότερες παρενέργειες μπορούν να ελαχιστοποιηθούν με την επιλογή κατάλληλων στεροειδών και τη χρήση αντί οιστρογόνων.

μια μικρή ιστορική ανάδρομη

τα αναβολικά πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη έκταση στον ΒΠΠ. Οι γερμανοί τα έδιναν στους στρατιώτες τους. Μετά τον χωρισμό της Γερμανίας, οι αθλητές του ανατολικού μπλοκ σάρωναν τα μετάλλια. Η αιτία? Η χρήση της ουσίας μεθανδροστενολόνη πιθανόν του πιο διάσημου αναβολικού που εχει παρασκευαστεί ποτέ το οποίο φέρει την εμπορική ονομασία dianabol. Η χρήση dianabol γινόταν σε δώσεις αλόγιστες (σχεδόν αλογίσιες:p) τόσο σε άντρες όσο και γυναίκες μέχρι το 1960 το D-bol με περίσσια αγάπη χαρακτηριζόταν ως το «πρωινό των πρωταθλητών» παρατσούκλι που κόλλησε από την συνήθεια των προπονητών του αμερικανικού football να βάζουν σακουλες με D-bol στα τραπέζια του πρωινού των παιχτών, η δοσολογία φυσικά πήγαινε με τη χούφτα. Το παράδοξο είναι ότι λίγοι από αυτούς τους αθλητές παρουσίασαν σοβαρά προβλήματα υγείας αργότερα- σε αντίθεση με το τι οι πολέμιοι των αναβολικών ισχυρίζονται. Δεδομένων των μικρών γνώσεων που είχαν εκείνη την εποχή έπαιρναν dianabol σε δώσεις της τάξης των 10mg την ημέρα, συνεχώς. Μετά από περίπου 2 χρόνια οι επιδώσεις των αθλητών έπεφταν δραματικά, γιαυτο ακριβός είχαν το λεγόμενο «παράθυρο αναβολικών επιδόσεων» στο οποίο οι αθλητές απέδιδαν καλύτερα και μετά «καιγόντουσαν». Προέκυψε ότι αυτό οφείλεται στην προσπάθεια του σώματος να πετύχει ομοιόσταση μειώνοντας την ευαισθησία των ανδρογόνων υποδοχέων στα φάρμακα. Η λύση δεν άργησε να βρεθεί και ήταν η χορήγηση αναβολικών σε κύκλους.

Έτσι οι άνδρες ανατολικογερμανοί και ρώσοι αθλητές έπαιρναν τα φάρμακα σε κύκλους των 6-12 εβδομάδων, μετά από τις οποίες παρέμεναν καθαροί για άλλες 6-12 και ξανάρχιζαν. Το 1968 για πρώτη φορά έγινε προσβολή στην ολυμπιακή επιτροπή για την χρήση αναβολικών. Ένα περίεργο γεγονός είναι ότι εκείνη την περίοδο στην τζαμαικα έδιναν αναβολικά οι γιατροί ως λύση σχεδόν για κάθε πρόβλημα, από έντονη εμμηνόρροια μέχρι πυρετό. Στους ολυμπιακούς του '68 η Τζαμάικα πήγε πολύ πολύ καλά...

Λόγο του ότι τα αναβολικά είναι φάρμακα «προπόνησης» και όχι αγώνα το να έβγαινε κάποιος καθαρός στα τεστ της εποχής ήταν τραγικά εύκολο, απλώς σταματούσε να παίρνει φάρμακα 1-2 βδομάδες πριν τον αγώνα. Όσο εξελίσσονταν οι μέθοδοι έλεγχου άλλαζαν τα φάρμακα και οι δοσολογίες, όταν εισήχθη η έννοια της τυχαίας εξέτασης άρχισαν τα παιχνίδια της τοποθεσίας κτλ.

Μέχρι το 1985 το stanozolol (winstrol) ήταν άγνωστο στους ελεγκτές, μέχρι το 1990 το furanzabol (miotolan) μέχρι το 1996 το oxandrolone (anavar). Η αναλογία τεστοστερονης/οιστρογονων πετυχαίνεται πολύ εύκολα με τη χρήση testosterone suspencion μιας πολύ ισχυρής τεστοστερόνης που μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε οιστρογόνα, χορηγείται μια μέρα πριν τον αγώνα. Το αναβολικό miboleron (cheque drops) μετα από 4 ώρες εχει μηδενικά κατάλοιπα, οι αθλητές το έπαιρναν το βράδυ πριν τον αγώνα και δεν απαντούσαν μέχρι το πρωί γιατί κοιμόντουσαν.

Τελευταία μόδα στον χώρο είναι τα designer drugs, ειδικά σχεδιασμένα αναβολικά με ελάχιστες τροποποιήσεις για να μην βρισκονται στη λίστα έλεγχου της wada πρόσφατο παράδειγμα η τετραυδρογεστρινoνη (THG) μια τροποποιημένη μορφή της ουσίας trenbolone εξ αιτίας της οποίας η marion jones, o tim modgomery και αρκετοι άλλοι αμερικανοί δεν έπιασαν τις παλιές τους επιδώσεις μιας και έπρεπε να απέχουν από τη χρήση του φάρμακου γιατί κάποιος το «κάρφωσε» στην wada και αρχισαν να τους κυνηγουν. Οι κεντερης και θανου επαθαν κατι σχετικα αναλογο. Φυσικά το THG είναι μόνο η άκρη του παγόβουνου. Η ανθρώπινη αυξητική ορμόνη, η ινσουλίνη, η ερυθροποιητινη, οι παράγοντες IGF-I και ΙΙ οι άμεσες ενέσεις ΑΤP και εμβρυονικα προετοιμασμένου ΑMP εξακολουθούν να είναι μη ανιχνεύσιμες

ο κλάψας του κλεψαντος

στους ολυμπιακούς του '87 το μετάλλιο και το ρεκόρ στα 100μ αντρών που έκανε ο Ben Johnson (το οποίο παραμένει άπιαστο) δόθηκε στον δεύτερο Carl Lewis γιατί στα ούρα του Ben βρέθηκε η ουσία stanozolol. Ολόκληρη. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι για να βρουν το stanozolal, ολόκληρο και όχι τα μεταβολικά παράγωγα του, θα έπρεπε να το είχε πάρει λιγότερο από 45 λεπτά πριν τον αγώνα.Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει...Αργότερα τόσο ο Johnson όσο και ο προπονητής του Charlie Fransis παραδέχτηκαν ότι όλη η ομάδα έκανε χρήση αναβολικών, συγκεκριμένα χρησιμοποιούσαν furanzabol το οποίο δεν ήταν ανιχνεύσιμο.

Μια καινούρια τακτική αναπτύχθηκε από τη wada για την διατήρηση του κύρους των αγώνων. Σε κάθε ολυμπιακούς πρακτικά τυχαία (η μέσω διαδικασιών που καθορίζονται από τα Loby υποστήριξης των αθλητών) επιλέγονται ορισμένοι οι οποίοι «καίγονται». Μια σταγόνα από τεστοστερονη suspention, η miboleron η κάποιου ανάλογα ισχυρού αναβολικού σε ένα κουβά νερό η σε μια πετσέτα του αθλητή είναι υπέρ αρκετή για να τον βγάλει πέρα από καθε αμφισβήτηση (?) θετικό.

Έπαιρνε ο σαμπανης αναβολικά? Φυσικά και έπαιρνε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν ανιχνεύσιμα στο σώμα του την ημέρα του αγώνα. Ο κεντερης και η θανου θα ήταν καθαροί για το τεστ αν είχε γίνει όταν τους είχαν προειδοποιήσει ότι θα γίνει μια μέρα μετά το «χαβαλέ».

Το ζήτημα είναι, ποίος είναι πιο «κλέφτης» οι αθλητές που ντοπάρονται-όλοι ανεξαιρέτως και ο Δήμας και η μανιανη και ο Greene όλοι - η μήπως η ολυμπιακή επιτροπή που το παίζει ανήξερη καταστρέφοντας χρόνια μόχθου, τραυματισμών και πόνου για να κρατήσει το κόσμο που παρακολουθεί τους ολυμπιακούς (και αγοράζει κόκα κόλα και παπούτσια adidas) στην ευτυχία της άγνοιας...?

Τα συμπεράσματα δικά σας...


*σημ: χωριζονται σε δυο γενικες κατηγοριες αναφορικα με την χωρηγηση τους, γιατι υπαρχουν περισοτερες κατηγοριοποιησεις, ενδογενη, εξωγενη, αρωματοποιουμενα κτλ

**IGF-I, II: πολυπεπτιδικες ορμονες παραγωγα της ανθρωπινης αυξητικης ορμονης που καθυστερουν τον κυταρικο θανατο (μεταξυ αλλων)

μια διορθωση, το AMP ειναι νουεκλοτιδιο παρομοιας δομης με το ATP