Η Κρήτη μας!!!

**Mazda 6** · 30-07-07, 06:58

Κάνω αυτό το τόπικ για να βάζουμε ότι έχει σχέση με το νησί μας: φωτογραφίες, video, μαντινάδες, ριζίτικα, τραγούδια και ότι άλλο θέλουμε.

Θα κάνω την αρχή με μια σειρά απο πολύ ωραίες μαντινάδες που έχει πει ο Μιχάλης Τζουγανάκης στα Χανιά:

Οι μερακλήδες το 'χουνε
και ξέρουν και γλεντούνε
και ξέρουν να πεθαίνουνε
μα ξέρουν και να ζούνε

Γι' αυτό στον ίδιο το θεό
παράκληση θα κάμω
μην τους πειράζει όσους ζουν
στον κόσμο τον απάνω

Θεέ, πανάγαθε θεέ,
ξάνοιξε να βρεις τρόπους
να παίρνεις μονό ψεύτικους
και τσι κακούς ανθρώπους

Ξεδιάλεγε τσι δύσχρηστους
και τσι ψευτονταήδες
ν' αφήνεις μονό στη ζωή
ανθρώπους μερακλήδες

που τραγουδούν και ξέρουνε
να παίζουν, να χορεύουν
και ν? αγαπούν, να χαίρονται
και δεν σε κοροϊδεύουν

να ξαναρχίσει μια ζωή
γεμάτη καλοσύνη
αγάπη και καλή κάρδια
στον κόσμο ν' απομείνει

Κάμε το θεέ μου τούτο να
μην επαναστατήσω
κι όλους τσι μερακλήδες μου
να τσι μονοπαντήσω

Κι αρχίσω γλέντι και χαρά
κι όπου το βγάλει η βράση
ή που θα φθιάξει ο ντουνιάς
ή που θα σιοχαλάσει.....

Και μη ξεχνάτε τι τραγουδάμε στη Κρήτη:
Ότι και να 'χει ο Κρητικός
με λόγια δεν το λέει,
με μαντινάδες χαίρεται
με μαντινάδες κλαίει

Μα και: "Βοηθάσε ο τόπος Διγενή και βγαίνεις αντρειωμένος!"

**Mazda 6** · 09-04-10, 00:42

Πετάω πάντα στα ψηλά, όπου μου πρέπει να 'μαι,
γιατί ποτέ δε τα 'καμα τα όνειρά μου χάμε...

**Mazda 6** · 09-04-10, 23:20

http://www.youtube.com/watch?v=oDpip...eature=related

Μια πολύ ωραία εκτέλεση του "Νενέ μου" από τον Λεωνίδα Λαϊνάκη. Νίκος Παπακαστρίτσιος στη κιθάρα, Χάρης Κανδαράκης στο ούτι και Γρηγόρης Φίλος στο κοντραμπάσο.

Καλός φίλος ο Λεωνίδας, άριστος μουσικός, με αγάπη και γνώσεις πάνω στο αντικείμενο του.

Τα λόγια:

Ψεύτη ντουνιά θα σε γλεντώ, Νενέ μου, μέχρι να ξεψυχήσω,
γιατί το ξέρω σίγουρα, Νενέ μου, πως δε θα σε κερδίσω.

Άδικος είναι ο Θεός, Νενέ μου, κι εγώ θα τ' αποδείξω,
όντε σου στέλνει μια ζωή, Νενέ μου, γιάντα τη παίρνει οπίσω...

**sifis** · 20-05-10, 09:28

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΛΗΣΜΩΝΕΙΣ
ΤΣΙ ΤΟΠΟΥΣ ΠΟΥ Σ'ΟΡΙΖΑΝ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΤΟ ΔΕΝΤΡΙ
ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΡΙΖΑ!

**Pavlos18** · 27-10-10, 13:46

Kοπέλια,
Σήμερα μπήκα τυχαία στα off topic και έπεσε πάνω ''στη Κρήτη μας" τόσο καιρό που είμαι μέλος ομολογώ πως ντρέπομαι που δεν το είχα ανακαλύψη.Για να διορθώσω το λάθος μου απο εδώ και πέρα θα τιμώ δεόντως τη σελίδα.

Υ.Γ Μπράβω στο Σταύρο και σε όσους ασχολούντε και ποστάρουν...

**Pavlos18** · 27-10-10, 13:58

Για αρχή μερικές μαντινάδες...μπορώ να γράψω χιλιάδες...αλλα θα περιοριστώ στις καλύτερες.

Για το τόπο μας:

Παντέρμε Αποκόρωνα μαύρα 'ναι τα στενά σου
απ' τσι πολλούς καυγάδες σου κι απο τα φονικά σου.

Εμείς στον Αποκόρωνα είμαστε άλλη φάρα
γιατί εμεγαλώσαμε μέσα στη κατσιφάρα.

Τ'Αποκορώνου οι κοπελιές οντε πρεμαζοχτούνε
στη Κρήτη γίνετε σεισμός πολλές καρδιές χτυπούνε.

Ήθελα μόνο μιά στιγμή τση θάλασσας να μοιάσω
για να μπορώ ολόκληρη τη Κρήτη ν'αγκαλιάσω.

Θέε μου και για δεν έκαμες μια Κρήτη παραπάνω
στη μια να 'μαι οντε θα ζω στην άλλη οντε ποθάνω.

Τη λεβεντιά ρωτήξανε ποιας μάνας είναι γέννα
κι 'πε πως τηνε γέννησε το κρητικό το αίμα.

Τση Σαμαριά το πέρασμα και το Σφακιώ τα μέρη
αυτό το τόπο όποιος δε δει τη Κρήτη δε τη ξέρει.

Αέρα λευκορείτικε πάρε τση κατσηφάρες
στη Κρήτη να βγορίζουνε οι σφακιανές μαδάρες.

Ηθελα να 'μουνε αϊτός να σύνεφα ν'ανέβω
απο τα επουράνια τη Κρήτη ν'αγναντεύω.

**Pavlos18** · 27-10-10, 14:08

Διάφορες μαντινάδες:

Θα ξεκινήσω με τη αγαπημένη μαντινάδα του συγχορεμένου του παππού μου ο οποίος απο τα νιάτα του μέχρι τα τελευτέα του χρόνια ήταν μερακλής και αγαπούσε τη παράδωση και τη Κρητική μουσική.Έλεγε λοιπόν Κι' ο κοτσηφός που 'ναι πουλι έχει και κοίνο πίκρα, γι'αυτό του τα 'δωκε ο Θεός τα μαύρα και φωρεί τα.

Η μάνα μου με γέννησε δίδυμο με το πόνο
κιας λέει αυτή πως έκαμε ένα κοπέλι μόνο.

Τα μαύρα ρούχα με ρωτούν οι φίλοι γιάντα βάνω
άσπρα 'ταν μα τα μαύρισε ο στεναγμός μου βγάνω.

Ήθελα να 'μουνε πουλί αϊτού φτερά να φώρου
την εβδομάδα δυο φορές να 'ρχόμου να σε θώρου.

Γίνου δεντρί και 'γω αϊτός απάνω σου να κάτσω
και θα τα σπάσω τα φτερά να μη ξαναπετάξω.

Πέθανα μέσα στ'όνειρο και σ' είδα να βουρκώνεις
γιατί δε θα 'χει άλλονε στο κόσμο να πληγώνεις.

**Mazda 6** · 27-10-10, 14:08

Κούπες, βραστό, πιλάφι και μπαλωτές!!! Οπίσω και παλαιϊκά!

**sifis** · 28-10-10, 11:05

Που ΄ναι εκείνη η αντρειγιά
π' άντεξε τσι φοβέρες,
να σώσει πάλι το λαό
ετουτεσάς τις μέρες.

**Mazda 6** · 28-10-10, 12:34

Έγραψες Σήφη!!!

**Pavlos18** · 28-10-10, 19:27

Κρήτη δε θα σ'αφήσουνε ο χρόνος να σε φθείρει
ο Βενιζέλος κι' νεκροι απο 'ναι στ'ακροτήρι.

**sifis** · 28-10-10, 21:08

Εις τ' Ακρωτήρι καθ' αργά
ανάβει μια λαμπάδα,
για τον Εθνάρχη που 'καμε
μεγάλη την Ελλάδα.

**Musclemar** · 29-10-10, 19:46

Originally Posted by sifis

Εις τ' Ακρωτήρι καθ' αργά
ανάβει μια λαμπάδα,
για τον Εθνάρχη που 'καμε
μεγάλη την Ελλάδα.

Γεια σου ρε Σίφη, που χαθηκες φιλε!!

**Pavlos18** · 30-10-10, 11:35

Λαός χωρίς παράδωση παιδι χωρίς μητέρα
δεντρό χωρίς τσι ρίζες του δε ζει ούτε μια μέρα.

**Pavlos18** · 28-10-10, 23:40

Αρχοντοαποκόρωνα αρχοντοεπαρχιά
στ'αρματα πάντοτε εσύ 8α έχεις τα πρωτεία.

Ένα μπιστόλι αυτόματο στο τάφο θέλω να'χω
να παίζω που και μια ρηπή ν'ακούει πως υπάρχω.

Δε θέλω 'γω στο τάφο μου λούσα πολλά περίσα
μόνο στο χώμα βάλετε δυο βιόλες ίσα-ίσα.

Άμα πωθάνει ένας βοσκός και τα δεντρά πενθούνε
φυσά βοριάς και τα κλαδιά τον αποχαιρετούνε.

Μέσα στη χιονοθύελα και στη βαριά κρυγιότη
έκεια τη καταλεί ο βοσκός την ακριβή ντου νιώτη.

Τα όρη τρω τα ρούχα μου κι' πρίνοι τα μαλιά μου
κι' κοπελιές τα νιάτα μου κι΄γης τα κοκκαλά μου.

Καλλιά ντου να καεί κανείς τη στάχτη ντου να βρούνε
παρά τσ'αγάπης οι καημοί να τονε τυραννούνε.

Εσβησ' ο λύχνος τση χαράς και τση ζωής μου ομάδι
και άφηκενε άκαυτο ένα δακτύλι λάδι.

**Pavlos18** · 29-10-10, 19:26

Η ανέκδοτη ιστόρία της μάχης των κεραμειών με μαντινάδες...βρήκα πριν καιρό την ιστορία σ'ενα παλιό τετράδιο άγνωστου ιδιοκτήτη το οποίο περιέχει...ιστορίες γεγονότα της εποχής καθώς και παλιές "γιθιές" για ξεμάτιασμα για ''δέσιμο'' και άλλα διάφορα...ημερομηνίες δεν υπάρχουν δυστηχώς...το τατραδιο πάντως τα'χει τα χρονάκια του...

Η μάχη των κεραμειών

Το θλιβερότερο σκοπό που 'χω τραγουδισμένο
θα τραγουδίξω αδέρφια μου με μάτια δακρυσμένα.

Απου καρδιά 'χει σίδερο βαμένη με τ'ατσάλι
και 'κείνος θα συγκινηθεί και θα πονέσει πάλι.

Κι' όπου 'ναι Κρητικού καρδιά απου'ναι ραγισμένη
με τση σκλαβιάς τα βάσσανα ξεροτσηγαριασμένη.

Θα κλάψει εκείνους τους γονιούς που βλέπαν τα παιδιά τους
όταν τα τουφεκίζανε εκεί στη μια μεριά τους.

Να' ναι πατέρας και παιδί να το σφιχταγκαλιάζει
και να τους τουφεκίζουνε ποιός δεν αναστενάζει.

Αδέρφια δυο και τέσσερα στη μιά γραμμή στεμμένα
να τα σκοτώνου οι Γερμανοί να πέφτου μαζεμένα.

Η στου θανάτου τη στιγμή να διπλοχαιρετιούντε
τ'αδέρφια ν'αγκαλιάζουντε και να γλυκοφιλιούντε.

Όποιος περάσει απο 'σας απ'της αγιάς τα μέρη
θα το διηγάτε πάντοτε εκείνο που δε ξέρει.

Θα δει το χώμα κόκκινο τα χόρτα ματωμένα ΄
και λάκους να 'χουνε κορμιά χιλιάδες κουκλομένα.

Θα δει 'να λάκκο τρομερό κόκκιν' αχνό να βγάζει
τα αίμα τω παλικαριώ στο λάκκο αυτό σωριάζει.

Κι΄όποιος περάσει και το δει τότε στο νου ντου βάνει
να πιάσει το τουφέκι ντου κι' ήρωας να πωθάνει.

Στα κεραμειά μαζώνουντε πολλές καρδιές Ελλήνω
να μοιάζει με κληρονομιά τω παλαιώ εκείνω.

Να δείξομαι στσι Γερμανούς πο' ο νους τους δε το βάνει
πως είμαστε απόγονοι του Δάσκαλου του Γιάννη.

Η το '44 δώδεκα Νοεμβρίου
που εβουήξαν τα βουνά σα χαλασμός κυρίου.

Χιλιάδες δεκατέσσερις του Γερμανού τ'ασκέρι
πάνε για να ριμάξουνε τω Κεραμιώ τα μέρη.

Βρίσκου λιοντάρια κρητικά εις τα κλαδιά κρυμένα
εκεί τους περιμένανε πολύ ξαγκριγιεμένα.

Πρωί πρωί τη κυριακή μέχρι τσ'οχτώ η ώρα
διακόσους σκύλους γερμανούς βάνου στη νεροφόρα.

Αέρα το τραβούσαμε ελάτε βρε χαμένοι
να πέσομαι ηρωικά και όχι παραδωμένοι.

Έτσα 'ναι ο θάνατος γλυκός και τονε προτιμούμε
σήμερο την αξία σας τα Κεραμειά ν δούνε.

Στη παναγία απέναντι σ'ένα υψωματάκι
έκεια τονε σκοτώσανε το Χρήστο το Περάκη.

Το όνομα του αθάνατο θα 'ναι στην ιστορία
ήτο του Μάρκου αδερφός που 'χαι μεγάλη αξία.

Ο Μάρκος με το θάρρος του και με τα σκέδια ντου
εσκότωνε τσι Γερμανούς στη περιφέρεια ντου.

Γερμανοφά τον βγάλαμε κι' έτσι γροικάτε ακόμα
ενοματάρχης ήτονε και τίμηζε το σώμα.

Ο Μάρκος με το θάρρος του κι άν ήθελε μιλήσει
γυναίκα να τον άκουγε ήθε να πολεμήσει.

Κι' ούλα τα καταρθόματα του Μάρκου να θυμίσω
ολόκληρα ευαγγέλια του τύπου θα γεμίσω.

Μα 'ναι πολλά δε γράφουντε και πρέπει να τ'αφήσω
τη μάχη τη κεραμιανή πάλι να συνεχίσω.

Είναι στο κλεφτοπέρασμα ένα μανουσελάκι
κατάγεται απ'τα Σφακιά μ'ένα μανουσακάκι.

Εκεί στις πέτρες βρίσκεται το αίμα ντου χυμένο
και τ'όμορφο ντου το κορμι στο χώμα κουκλομένο.

Εκεί πιο πέρα είδαμε πεσμένο το Κουτρούλη
που τονε λυπηθήκαμε και τονε κλάψαμ' ούλοι.

Απου τραγούδιε κι'έλεγε με γέλιο εις το στόμα
είναι τιμή να πέσομε στο καμπιανό μας χώμα.

40 είναι οι καμπιανοί η τσ'αντιμετωπίζω
κι'απο τη μέση του χωριού οπίσω τσι γυρίζω.

Στέκει ο γέρος ο ξιρής τ'όμορφο παληκάρι
ση πόρτα ντου και πολεμά σαν άγρια λιοντάρι.

Σαν είδε πως εμκήκενε ο σκύλος στο χωριό ντου
έπιασε το τουφέκι ντου κι' έκαμε το σταυρό ντου.

Έπιασε το τουφέκι ντου και στο μυαλό του βάνει
πως είναι δόξα και τιμή στο σπίτι να ποθάνει.

Ετρέχανε οι βάρβαροι στο σπίτι του να μπούνε
να τ'αφερέσου τη ζωή και να τον τυραννούνε.

Μα απο τη πόρτα ο ξιρής του πρώτου του ξαμώνει
και τονε βρίσκει στη καρδιά και ΄χαμες τον ξαπλώνει.

Τότε με λύσα οι Γερμανοί το σπίτι το κυκλόνου
χειροβομβίδες του πετού με δε τονε σκοτώνου.

Ούλο το σπίτι άρπαξε μόνο σε μια γωνιά
στέκει ο γέρος ψύχριαμος με δίχως αγωνία

Πάλι με τρόπο ο Ξιρής θέση στη πόρτα πιάνει
σκοτώνει και το δεύτερο το θάρρος του δε χάνει.

Οι Γερμανοί φοβήθηκαν λίγο απομακρυθήκα
τραματισμένο το Ξιρή στη χέρα τον αφίκα.

Κι 'ένα κορίτσι στείλανε και του Ξιρή μεινούνε
να παραδώσει τ'όπλο του για να τον σεβαστούνε.

Να παραδώσει τ'όπλο του θέλου του κάνου χάρη
μα δε τονε σκοτώνουνε γιατι'ναι παληκάρι.

Κι' όμως τους απαντά κι'αυτός με ύφος αντρειομένο
ας έρθου να το πάρουνε μα 'γω τσι περιμένω.

και ξαναβάνουνε φωθιά π' ούλο το σπίτι πιάνει
μα το Μιχάλη ο Θεός δε θέλει να ποθάνει.

Πάλι με τρόπο ο Ξιρής του τρίτου του ξαμώνει
και πέρνει του τη κεφαλή για πάντα τον λαβώνει.

Τους τρεις νεκρούς οι Γερμανοί στα χέρια ντος κρατούνε
και φοβιθήκα το Ξιρή και οπισθοχωρούνε.

Της Τρίτης το απόγευμα τους πήραμε κυνήγι
και τρεχανε οι άναντροι όποιος μπορεί να φύγει.

Μα έμείς επολεμήσαμε με τα μικρ' άρματα μας
και με το πόνο το βαρη που 'χαμε στη καρδιά μας

Μόνο με το τουφέκι μας και με τσι λίγες σφαίρες
αλληλοβοιθιούμαστε στσι δύσκολες ημέρες.

Ψιστίκαμε ως ψίνετε η πέτρα στο καμίνι
μα η Ελλάδα έζησε αχνίζει μα δε σβήνει

Μυρίζω τα τα λίθαργα ανθίζουν τα κλαδιά της
γιατί 'ζησε παντοτινά για την ελευθεριά τζη.

**Pavlos18** · 29-10-10, 19:35

Η ανέκδοτη ιστόρία της μάχης των κεραμειών με μαντινάδες...βρήκα πριν καιρό την ιστορία σ'ενα παλιό τετράδιο άγνωστου ιδιοκτήτη το οποίο περιέχει...ιστορίες γεγονότα της εποχής καθώς και παλιές "γιθιές" για ξεμάτιασμα για ''δέσιμο'' και άλλα διάφορα...ημερομηνίες δεν υπάρχουν δυστηχώς...το τατραδιο πάντως τα'χει τα χρονάκια του...

Η μάχη των κεραμειών

Το θλιβερότερο σκοπό που 'χω τραγουδισμένο
θα τραγουδίξω αδέρφια μου με μάτια δακρυσμένα.

Απου καρδιά 'χει σίδερο βαμένη με τ'ατσάλι
και 'κείνος θα συγκινηθεί και θα πονέσει πάλι.

Κι' όπου 'ναι Κρητικού καρδιά απου'ναι ραγισμένη
με τση σκλαβιάς τα βάσσανα ξεροτσηγαριασμένη.

Θα κλάψει εκείνους τους γονιούς που βλέπαν τα παιδιά τους
όταν τα τουφεκίζανε εκεί στη μια μεριά τους.

Να' ναι πατέρας και παιδί να το σφιχταγκαλιάζει
και να τους τουφεκίζουνε ποιός δεν αναστενάζει.

Αδέρφια δυο και τέσσερα στη μιά γραμμή στεμμένα
να τα σκοτώνου οι Γερμανοί να πέφτου μαζεμένα.

Η στου θανάτου τη στιγμή να διπλοχαιρετιούντε
τ'αδέρφια ν'αγκαλιάζουντε και να γλυκοφιλιούντε.

Όποιος περάσει απο 'σας απ'της αγιάς τα μέρη
θα το διηγάτε πάντοτε εκείνο που δε ξέρει.

Θα δει το χώμα κόκκινο τα χόρτα ματωμένα ΄
και λάκους να 'χουνε κορμιά χιλιάδες κουκλομένα.

Θα δει 'να λάκκο τρομερό κόκκιν' αχνό να βγάζει
τα αίμα τω παλικαριώ στο λάκκο αυτό σωριάζει.

Κι΄όποιος περάσει και το δει τότε στο νου ντου βάνει
να πιάσει το τουφέκι ντου κι' ήρωας να πωθάνει.

Στα κεραμειά μαζώνουντε πολλές καρδιές Ελλήνω
να μοιάζει με κληρονομιά τω παλαιώ εκείνω.

Να δείξομαι στσι Γερμανούς πο' ο νους τους δε το βάνει
πως είμαστε απόγονοι του Δάσκαλου του Γιάννη.

Η το '44 δώδεκα Νοεμβρίου
που εβουήξαν τα βουνά σα χαλασμός κυρίου.

Χιλιάδες δεκατέσσερις του Γερμανού τ'ασκέρι
πάνε για να ριμάξουνε τω Κεραμιώ τα μέρη.

Βρίσκου λιοντάρια κρητικά εις τα κλαδιά κρυμένα
εκεί τους περιμένανε πολύ ξαγκριγιεμένα.

Πρωί πρωί τη κυριακή μέχρι τσ'οχτώ η ώρα
διακόσους σκύλους γερμανούς βάνου στη νεροφόρα.

Αέρα το τραβούσαμε ελάτε βρε χαμένοι
να πέσομαι ηρωικά και όχι παραδωμένοι.

Έτσα 'ναι ο θάνατος γλυκός και τονε προτιμούμε
σήμερο την αξία σας τα Κεραμειά ν δούνε.

Στη παναγία απέναντι σ'ένα υψωματάκι
έκεια τονε σκοτώσανε το Χρήστο το Περάκη.

Το όνομα του αθάνατο θα 'ναι στην ιστορία
ήτο του Μάρκου αδερφός που 'χαι μεγάλη αξία.

Ο Μάρκος με το θάρρος του και με τα σκέδια ντου
εσκότωνε τσι Γερμανούς στη περιφέρεια ντου.

Γερμανοφά τον βγάλαμε κι' έτσι γροικάτε ακόμα
ενοματάρχης ήτονε και τίμηζε το σώμα.

Ο Μάρκος με το θάρρος του κι άν ήθελε μιλήσει
γυναίκα να τον άκουγε ήθε να πολεμήσει.

Κι' ούλα τα καταρθόματα του Μάρκου να θυμίσω
ολόκληρα ευαγγέλια του τύπου θα γεμίσω.

Μα 'ναι πολλά δε γράφουντε και πρέπει να τ'αφήσω
τη μάχη τη κεραμιανή πάλι να συνεχίσω.

Είναι στο κλεφτοπέρασμα ένα μανουσελάκι
κατάγεται απ'τα Σφακιά μ'ένα μανουσακάκι.

Εκεί στις πέτρες βρίσκεται το αίμα ντου χυμένο
και τ'όμορφο ντου το κορμι στο χώμα κουκλομένο.

Εκεί πιο πέρα είδαμε πεσμένο το Κουτρούλη
που τονε λυπηθήκαμε και τονε κλάψαμ' ούλοι.

Απου τραγούδιε κι'έλεγε με γέλιο εις το στόμα
είναι τιμή να πέσομε στο καμπιανό μας χώμα.

40 είναι οι καμπιανοί η τσ'αντιμετωπίζω
κι'απο τη μέση του χωριού οπίσω τσι γυρίζω.

Στέκει ο γέρος ο ξιρής τ'όμορφο παληκάρι
ση πόρτα ντου και πολεμά σαν άγρια λιοντάρι.

Σαν είδε πως εμκήκενε ο σκύλος στο χωριό ντου
έπιασε το τουφέκι ντου κι' έκαμε το σταυρό ντου.

Έπιασε το τουφέκι ντου και στο μυαλό του βάνει
πως είναι δόξα και τιμή στο σπίτι να ποθάνει.

Ετρέχανε οι βάρβαροι στο σπίτι του να μπούνε
να τ'αφερέσου τη ζωή και να τον τυραννούνε.

Μα απο τη πόρτα ο ξιρής του πρώτου του ξαμώνει
και τονε βρίσκει στη καρδιά και ΄χαμες τον ξαπλώνει.

Τότε με λύσα οι Γερμανοί το σπίτι το κυκλόνου
χειροβομβίδες του πετού με δε τονε σκοτώνου.

Ούλο το σπίτι άρπαξε μόνο σε μια γωνιά
στέκει ο γέρος ψύχριαμος με δίχως αγωνία

Πάλι με τρόπο ο Ξιρής θέση στη πόρτα πιάνει
σκοτώνει και το δεύτερο το θάρρος του δε χάνει.

Οι Γερμανοί φοβήθηκαν λίγο απομακρυθήκα
τραματισμένο το Ξιρή στη χέρα τον αφίκα.

Κι 'ένα κορίτσι στείλανε και του Ξιρή μεινούνε
να παραδώσει τ'όπλο του για να τον σεβαστούνε.

Να παραδώσει τ'όπλο του θέλου του κάνου χάρη
μα δε τονε σκοτώνουνε γιατι'ναι παληκάρι.

Κι' όμως τους απαντά κι'αυτός με ύφος αντρειομένο
ας έρθου να το πάρουνε μα 'γω τσι περιμένω.

και ξαναβάνουνε φωθιά π' ούλο το σπίτι πιάνει
μα το Μιχάλη ο Θεός δε θέλει να ποθάνει.

Πάλι με τρόπο ο Ξιρής του τρίτου του ξαμώνει
και πέρνει του τη κεφαλή για πάντα τον λαβώνει.

Τους τρεις νεκρούς οι Γερμανοί στα χέρια ντος κρατούνε
και φοβιθήκα το Ξιρή και οπισθοχωρούνε.

Της Τρίτης το απόγευμα τους πήραμε κυνήγι
και τρεχανε οι άναντροι όποιος μπορεί να φύγει.

Μα έμείς επολεμήσαμε με τα μικρ' άρματα μας
και με το πόνο το βαρη που 'χαμε στη καρδιά μας

Μόνο με το τουφέκι μας και με τσι λίγες σφαίρες
αλληλοβοιθιούμαστε στσι δύσκολες ημέρες.

Ψιστίκαμε ως ψίνετε η πέτρα στο καμίνι
μα η Ελλάδα έζησε αχνίζει μα δε σβήνει

Μυρίζω τα τα λίθαργα ανθίζουν τα κλαδιά της
γιατί 'ζησε παντοτινά για την ελευθεριά τζη.

**sifis** · 30-10-10, 19:53

Έτσι μπράβο Πώλο.

Ποτέ σου να μη λησμονάς
τσι τόπους που σ' ορίζα,
δεν έχει αξία το δεντρό
άμα δεν έχει ρίζα.

**Pavlos18** · 04-11-10, 11:47

Ένα σπαστό καλάσνικοφ κι' ένα ριπής μπιστόλι
γυναίκες φίλοι, συγγενείς είν η ζωή μου όλη.

Όπου κι'αν είσαι δυό λεπτά κάμε σιωπή και στάσου
ν'ακούσεις το φτερούγισμα τση σκέψης μου κοντά σου.

Πέθαινα μέσα στ'όνειρο και σ'είδα να βουρκώνεις
γιατι δε θα 'χεις άλλονε στο κόσμο να πληγώνεις.

Χορεύω με το διάολο και με το Χάρο πίνω
και δε φοβούμε στη ίντα θε ν'απογίνω.

Ήθελα ήλιος να 'μουνα κι εσύ ο ουρανός μου
να σ'αγκαλιάζει ερωτικά ολημερνής το φως μου.

Όσο μακριά κιαν βρίσκεσαι θέλω να το πιστέψεις
πως τριγυρίζω δίπλα σου με τα φτερά τση σκέψης.

Σε μέρος που 'χει αντίλαλο μ'αρέσει να πηγαίνω
για να φωνάζω σ'αγαπώ και πίσω να το πέρνω.

Σε μέρος που 'χει αντίλαλο θα ξανακλάψω πάλι
να ξεγελιέται το μυαλό πως κλαιν μαζί μου κι' άλλοι.

**Entasi24** · 07-02-11, 18:32

Άντρας λογάται όποιος μπορεί πονο βαρυ ν'αντεξει να ναι η ψυχη στο στομα του και να μη βγανει λεξη...
Άντρας λογάται, όποιος μπορεί να σκύβει το κεφάλι, όπου πουλάν παλικαριές κ' εγωισμούς οι άλλοι...

ειναι του γωνιανακη (δασκαλε που διδασκες και νομο δεν κρατουσες)

πιστευω οτι με λιγα λογια περιγραφει τον ορισμο του ανδρα και τον ξεχωριζει απο τους ψευτομαγκες ...

**Mazda 6** · 07-02-11, 18:35

Και γιατί "δάσκαλες που δίδασκες και νόμο δε κρατούσες";!

**Mazda 6** · 08-02-11, 11:09

30 χρόνια χωρίς τον Νίκο Ξυλούρη. Η μεγάλη φωνή της Ελληνικής μουσικής, που τόσο σύντομα, μα τόσο σπουδαία, έκανε τη πορεία της στο χώρο και στο χρόνο.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή του τραγουδιού, που βγήκε στη δικτατορία των Συνταγματαρχών, τότε που τα πάντα "τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά". Έτσι και τώρα έχουμε τους "οχτρούς" να μας δανείζουν και να μας διαφεντεύουν.

Ο Θεός ας τον αναπαύσει!!!

**Mazda 6** · 03-03-11, 23:25

Βίντεο του Μανώλη Κονταρού, μετά το ατυχημά του, από το κέντρο αποκατάστασης που βρίσκεται στη Γερμανία. Σε αναπηρικό αμαξίδιο τραγουδάει μια σειρά από μαντινάδες...

Περήφανα και πιο ψηλά πετούνε τα γεράκια,
γι' αυτό υπάρχουνε στη γη οι ΑΝΤΡΕΣ και τ' αντράκια...

**sifis** · 29-03-11, 22:54

Έφυγε κι ο Ιάκωβος Καμπανέλλης.
Αποσπάσματα από "το μεγάλο μας τσίρκο", για να θυμόμαστε αυτά που αξίζουν

http://www.youtube.com/watch?v=eXbOg1ZuZTc

**Mazda 6** · 29-03-11, 23:17

Μεγάλη απώλεια για τα ελληνικά γράμματα και την ελληνική τέχνη...

Δυστηχώς μια είδηση που πέρασε στα "αζήτητα"...

**kouvidis.87** · 30-03-11, 01:16

Σταυρο ξερεις τι επαθε ο Κονταρος??
Ειχε καποιο ατυχημα?Θα γινει καλα?
Το ειδα στις ειδησεις και στεναχωρεθηκα πολυ,αλλα ειμαι σιγουρος οτι θα επανελθει κανονικα
Οσοι τον παρακολουθουν λιγο θα εχουν καταλαβει τι δυναμη και ζωηραδα εχει μεσα του αυτος ο ανθρωπος!

**Mazda 6** · 30-03-11, 10:51

Νίκο δεν τα έχεις μάθει;! Είχε ένα σοβαρό ατύχημα τροχαίο πριν κάτι μήνες στην Αθήνα. Εντατικές, εγχειρήσεις κλπ έπεσα πάνω του ολόκληρο ιατρικό team και έζησε τελικά.

Αυτόν το καιρό είναι στη Γερμανια σε ένα κέντρο αποκατάστασης.

**jonic** · 31-03-11, 23:11

http://www.youtube.com/watch?v=bm4ai0mAGGM

καλησπερα συντεκνατσα!!!!

**Pavlos18** · 01-04-11, 00:45

Παιδιά Καλή πρωταπριλιά καταρχήν...Να πούμε και μια αλήθεια...Σαν σήμερα πριν μερικά χρόνια έφυγε από τη ζωή ένας μεγάλος κρητικός καλλιτέχνης ο Μύρων Σκουλάς...ήταν μεγάλη η απώλεια και σημαντικό το έργο που έχει αφήσει πίσω του...Του είχαν αφιερώσει τη μαντινάδα...Πρωταπριλιά εμίσεψε και αντί με μοιρολόγια...τον αποχαιρετούσανε με κοντυλιές τ'Ανώγεια!

http://www.youtube.com/watch?v=glCBXLR55EU