ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΣ 1α Γ&#.jpg
Και άλλη μια ιστορική φωτογραφία. Τέλη δεκαετίας του ¨70. Ο Γιάννης ο Κούκος, στο μπαλκόνι των πρώτων γραφείων της IFBB στην Ελλάδα, στην Αγίου Μελετίου....
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΣ 1α Γ&#.jpg
Και άλλη μια ιστορική φωτογραφία. Τέλη δεκαετίας του ¨70. Ο Γιάννης ο Κούκος, στο μπαλκόνι των πρώτων γραφείων της IFBB στην Ελλάδα, στην Αγίου Μελετίου....
Last edited by Dinosaure; 16-09-11 at 16:33.
πραγματικα θησαυρος οι φωτο σου Δεινοσαυρε ;) αληθεια που βρισκεται ο Κωστογλακης σημερα καθως και οι αλλοι αθλητες?
Να είστε καλά, Mazda6 και patrinos2003... :-)
Φίλε μου, σχετικά με την ερώτησή σου, εξ όσων γνωρίζω ο Γιάννης ο Κωστογλάκης ζει στην Αμερική και είναι μια χαρά ενώ, ο Γιάννης ο Κούκος.....ζει ανάμεσά μας! Κυκλοφορεί στην Αθήνα και εμφανίζεται συχνά στην πλατεία των αγώνων body building... :-)
Φίλοι του body building ...
Με απόλυτο σεβασμό του βήματος αυτού που μου προσφέρεται, μέσα από τη ζεστή και φιλόξενη αυτή γωνιά του χώρου σας που, μέσα σε λίγες μέρες η αποδοχή σας με έκανε να τον νοιώσω και δικό μου, πράγμα για το οποίο ιδιαίτερα σας ευχαριστώ, θα ήθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό, μερικές σκέψεις που με απασχολούν τις τελευταίες .... δύο δεκαετίες. Από το '90 και μετά....
Και με απόλυτο σεβασμό, στην προσωπική άποψη του καθενός.
Το κάνω, ανοίγοντας μια σύντομη παρένθεση στη σειρά των αναρτήσεών μου, που αφορούν στους Μεγάλους των τριών πρώτων δεκαετιών του bodybuilding στον τόπο μας. Αυτών, που όλοι θαυμάζουμε, νοσταλγώντας και τις μέρες εκείνες. Ακόμα και - πράγμα παράξενο.... και μαγικό συνάμα - εκείνοι που δεν τις έχουν καν ζήσει.....! Γιατί άραγε;;
Η παρένθεση αυτή, συνεπάγεται και μια ακροβασία στο χρόνο.... μια επιστροφή σε ένα ΠΟΛΥ μακρινότερο παρελθόν... Ακροβασία, που δεν είχα προγραμματίσει αλλά που διαπιστώνω πως, ασυνείδητα, την είχα προλέξει στα γραφόμενά μου....
Συστήνοντας στην παρέα σας τον Πάνο το Βούρτση, έγραφα...
"Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ¨50. Πιο πίσω....απλά δεν υπήρχε το άθλημα στη νεώτερη Ελλάδα...." ... και
"Ένας σεμνός αγωνιστής αποφάσισε πως, το Σιδερένιο Άθλημα, έπρεπε να επιστρέψει στον τόπο που το γέννησε."
Φίλοι μου, πώς μπορεί να κατευθύνει κανείς στο παρόν τα βήματά του, ώστε να τον οδηγήσουν στα επιθυμητά για να τα βαδίσει μονοπάτια του μέλλοντος, αν δε στρέψει τα μάτια του στο παρελθόν, στην αφετηρία του, στην αρχή του δρόμου;
Γεγονός. Το άθλημα, δεν υπήρχε πριν τη δεκαετία του 50 στη νεώτερη Ελλάδα. Υπήρξε, όμως, στην αρχαία... Γι¨αυτό και δε μπορούσε να γίνει αλλιώς, παρά να επιστρέψει στον τόπο που το γέννησε.... Διαμορφωμένο στο μεγάλο του αυτό ταξίδι, επηρεασμένο από τόσες επιδράσεις.... Κι αναρωτιέμαι. Μήπως ο τόπος γέννησής του μπορεί να γίνει και κοιτίδα μιας αναγέννησης;;
Αυτές τις ημέρες, ζούμε το κορυφαίο αγωνιστικό γεγονός του αθλήματος στον κόσμο. Το Μρ Ολύμπια. Αναρωτηθήκαμε από πού προήλθε το όνομά του; Γιατί δεν ονομάζεται αλλιώς. Μρ Καλιφόρνια, για παράδειγμα. Αφού, έτσι κι αλλιώς, η Αμερικάνικη επίδραση έδωσε τη σημερινή μορφή στο άθλημα, κατά τη διάρκεια του μακρού του ταξιδιού, που περιγράψαμε...
Χρειαζόταν μια ιστορική ονομασία, προερχόμενη από το παρελθόν, για να μην το περιορίζει τοπικά; Θα μπορούσε, να ονομάζεται Μρ....Βίκινγκ, για παράδειγμα, συνειρμικά οδηγώντας το νου στους σκληροτράχηλους και γεμάτους δυναμισμό πολεμιστές του βορά..
Ή....Μρ Χουλκ, μιας και έτσι κι αλλιώς, ο φανταστικός αυτός ήρωας των κόμιξ θα μπορούσε να αποτελέσει το πρότυπο των αθλητών που συμμετέχουν ή, οι αθλητές αυτοί, τα μοντέλα για το σχεδιασμό του. Επειδή, τόσο το κόμικ όσο και το μοντέλο ανάπτυξης των αθλητών, είναι γεννήματα της Αμερικάνικης κουλτούρας. Γεννήματα της άποψης ";Όσο μεγαλύτερο, τόσο καλύτερο"...
Κι όμως..... Ονομάζεται Μρ Ολύμπια, για το λόγο που και οι Ολυμπιακοί αγώνες ονομάζονται έτσι. Επειδή, είναι η αναπόφευκτη ανάμνηση της αφετηρίας.... Και ο μόνος τρόπος να δοθεί το κύρος και η παγκοσμιότητα, που οι διοργανωτές του επιθυμούν. Επειδή, όχι μόνο η Σωματική Διάπλαση και τα Ολυμπιακά Αθλήματα, αλλά και το ίδιο το Αγωνιστικό Αθλητικό Πνεύμα γεννήθηκε στον τόπο αυτό...
Και, αναρωτιέμαι... Γιατί, από την αφετηρία αυτή, το μοναδικό που πρέπει να απομείνει, είναι το όνομα, τιμής ένεκεν;; Γιατί η ουσία, να μην κρατήσει τις ρίζες της; Και, αν στο μακρύ ταξίδι χάθηκε, γιατί να μην την ξαναβρούμε;
Γιατί θα πρέπει η κουλτούρα μιας χώρας, ενός λαού χωρίς μακρό ιστορικό και πολιτισμικό παρελθόν, να επιβληθεί σε ένα δικό μας παιδί; Αν μπορούσε να το κάνει καλύτερο, θα υποκλινόμουν... Στην πρόοδο, στη βελτίωση, στην ΘΕΤΙΚΗ εξέλιξη των πραγμάτων.
Είναι όμως τέτοια;;;
Πού πάει το άθλημα;;; Πριν 2-3 δεκαετίες, οι αθλητές υπολείπονταν κατά πολύ της μυικής ανάπτυξης των χάρτινων ηρώων της Marvel Comics. Η απόσταση σήμερα, παραμένει η ίδια. Αλλά, αντίστροφα. Υπολείπονται πλέον τα comics.... Με εξαίρεση των προαναφερθέντα Hulk, για κανένα άλλο φανταστικό ήρωα δε θα θεωρούσαν οι σχεδιαστές κατάλληλη την πρώτη δεκάδα του Μρ Ολύμπια, για μοντέλο τους... Οι αθλητές που την αποτελούν, θα θεωρούνταν υπερβολικοί.....
Μήπως φτάσαμε στο όριο της ανθρώπινης φύσης; Μήπως, ψάχνοντας στην ισορροπία ανάμεσα στις μυικές ομάδες του κάθε αθλητή, χάσαμε την έννοια της ισορροπίας συνολικά της μυικής ανάπτυξής του, με την ανθρώπινη φύση..;;; Μήπως χάσαμε το "παν μέτρον άριστον", των προγόνων μας, ακολουθώντας ένα λαό που ποτέ δεν είχε αίσθηση του μέτρου, επειδή δεν έζησε εποχές ολοκλήρωσης;;;
Φτάσαμε σε αθλητές που δε μπορούν να περπατήσουν, που δε μπορούν να κλείσουν τα χέρια τους, που βαδίζουν ασθμαίνοντας από τα απίστευτα κιλά σωματικού βάρους που κουβαλάνε.... Ποια σχέση μπορεί να έχει αυτό με την υγιή εικόνα ενός αθλητή;;;
Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτή η υπερδιατροφή, η απίστευτη καταπόνηση του μυοσκελετικού, η τραγικά μεγάλη ψυχολογική πίεση... Αφήνω άλλα θέματα, που αποτελούν κοινό και ανομολόγητο μυστικό για όλους μας....
Μήπως ήδη έχουμε ξεπεράσει και το όριο της αισθητικής μας;;; Πόση αξία έχει, όταν η κοιλιά ενός διαπλάστη σώματος προβάλλει πέρα από το στήθος του - ακόμα κι αν αυτό είναι τεράστιο - επί έντεκα μήνες το χρόνο, να φτάσει αυτός το δωδέκατο μήνα σε μια καλή κατάσταση για να είναι σε κορυφαία για ... μια ώρα;;; ¨Όλα αυτά, για να διατηρήσει την τεράστια μάζα του... Την ίδια στιγμή που σχολιάζουμε αρνητικά τους υπέρβαρους και παχύσαρκους για την εικόνα τους αυτή και βασανίζουμε τον εαυτό μας, για να την αποφύγουμε. Και τους τονίζουμε τους κινδύνους για την υγεία τους, από τα κιλά που κουβαλάνε....
Ακόμα και αυτή τη μία ώρα, σε πόσους ανθρώπους απευθύνεται η εικόνα του αθλητή;;;
Φρονώ πως, σε ένα άθλημα που το αισθητικό αποτέλεσμα είναι το κρινόμενο και το ζητούμενο, αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ένα αποτέλεσμα ΘΕΤΙΚΑ πάνω από το μέσο όρο των ανθρώπων, ώστε να τους προτρέπει σε μίμηση. Ισχύει αυτό σήμερα;
Ποιους μπορεί να πείσει αυτή η εικόνα για την αισθητική αξία της, για τη λειτουργικότητά της στην καθημερινότητα, για τη διάρκειά της -όχι στο χρόνο αλλά, έστω, στο πέρασμα λίγων ωρών...-, για το θετικό αποτέλεσμα στην υγεία εκείνου που τη φέρει....για την ΑΞΙΑ της, που να δικαιολογεί το τίμημα της απόκτησής της;;; Σε πόσους εν δυνάμει μιμητές της μπορεί να απευθύνεται, όταν όλοι γνωρίζουν τις μεθόδους, τους κινδύνους, ακόμα και την ΑΠΟΛΥΤΗ απαίτηση σε χρόνο - σε ΟΛΟ το χρόνο της καθημερινότητας του αθλητή, για την επίτευξή της, ενώ η διατήρησή της είναι αδύνατη...;
Γιατί, έχοντας φτάσει στην υπερβολή, συγκινούμαστε από την εποχή του μέτρου;;; Μήπως επειδή, η ανήσυχη ανθρώπινη φύση, αποζητά να ξεπερνάει το μέτρο, μέσα όμως στα όρια του κοινά επιθυμητού και αποδεκτού, του φυσικού, του ισορροπημένου, του καλαίσθητου, του λειτουργικού, του από κάθε άποψη υγιούς, αυτού που έχει διάρκεια και που έτσι θεραπεύει τον πόνο που δημιουργεί στην ανθρώπινη φύση η αίσθηση της προσωρινότητας και της ματαιότητας....;;;
Στο δρόμο που πήραμε, το επόμενο βήμα ποιο είναι;;; Μήπως η συνεχής μείωση της κοινής αποδοχής, άρα και της συμμετοχής στο άθλημα; Μήπως να δημιουργήσουμε όντα με απόλυτη λειτουργική εξειδίκευση, που θα κάνουν αποκλειστικά ένα πράγμα και τίποτε άλλο δε θα μπορούν παράλληλα με αυτό, που θα τα έχουμε σε ένα "αποστειρωμένο" περιβάλλον και θα τα προετοιμάζουμε για μια ώρα το χρόνο, όσα χρόνια αντέξει ο οργανισμός τους;;;
Και, δε μιλώ για τις προσωπικές επιλογές κάποιου. Αυτές, είναι απόλυτο δικαίωμά του. Και στις εποχές που θαυμάζω, υπήρχε ένας Bertil Fox. Και τον θαύμαζα, για την προσωπική επιλογή του. Και δε με ανησυχούσε η επιλογή του αυτή. Επειδή, ήτανε ένας.
Για τη γενική τάση είναι που ανησυχώ.....
Σταματώ εδώ. Επειδή, δε θέλω να ενοχλήσω. Αυτό που επιθυμούσα, να γίνω αντιληπτός στον προβληματισμό μου, νομίζω έχει επιτευχθεί.
Ζούμε, άλλη μια φορά, μέρες Μρ Ολύμπια. Ας σκεφτούμε το μέλλον, παρατηρώντας το παρών και αναλογιζόμενοι το παρελθόν.
Σε αυτό τελευταίο, θα ήθελα να συνεισφέρω. Αναρτώντας τέσσερις εικόνες, από το παρελθόν. Αυτό, που εμένα με αναπαύει.
Αυτό που θεωρώ το ιδανικό, για έναν έφηβο, για έναν νέο άνδρα, για έναν ώριμο άνδρα.... Και ... για μια γυναίκα.
Μήπως είναι η ώρα, να γίνουμε λίγο πιο ειλικρινείς με τον εαυτό μας; Μήπως, αυτό που προτιμάμε για την καθημερινότητά μας, θα έπρεπε να αποτελέσει και στόχο της πορείας του αθλήματος που αγαπάμε, έστω, σε κάποια ΛΙΓΟ μεγαλύτερη δόση στη δεύτερη περίπτωση;
Σας χαιρετώ, με την ελπίδα να μην ενόχλησα, να μην προκάλεσα κανέναν. Αφού, ειλικρινά, κάθε άλλο παρά αυτή ήταν η πρόθεσή μου.
Απολαύστε την έννοια του κάλλους, όπως αυτή ήταν αντιληπτή σε έναν συνολικά λίγο πιο ισορροπημένο από το σημερινό κόσμο....
Και, από την επόμενη ανάρτησή μου, θα έχετε και πάλι ό,τι περιμένετε από εμένα, αυτά στα οποία μέχρι τώρα σας είχα συνηθίσει....
Dinosaure
Last edited by Dinosaure; 17-09-11 at 23:35.
Ερμής 343 πΧ Πραξιτέλ.jpg
Ερμής, Ελληνιστικό έργο του 343 π.Χ. Έργο του Πραξιτέλη. Ο απόλυτος έφηβος....
Έφηβος των Αντικυ_.jpg
Ο Έφηβος των Αντικυθήρων, Ελληνιστικό έργο του 340-300 π.Χ. Έργο του Ευφράνορα του Σικυώνιου. Ο νεαρός, αγέρωχος άνδρας, που η ζωή τον περιμένει για να την κατακτήσει....
Ηρακλής, 320 πΧ. Λύσιπ`.JPG
Ηρακλής, Ελληνιστικό έργο του 320 π.Χ. Έργο του Λύσιππου του Σικυώνιου. Ο ώριμος άνδρας, με εμφανές το φορτίο των κόπων της ζωής στο δουλεμένο σώμα του....
450px-Aphrodite_of_Milos.jpg
Αφροδίτη της Μήλου, Ελληνιστικό έργο των τελών του 2ου ή των αρχών του 1ου αιώνα π.Χ. Αγνώστου γλύπτη. Η Γυναίκα-Μάνα-Γη...........
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας... Η μακρότατη ομολογουμένως παρένθεση, κλείνει εδώ.
Last edited by Dinosaure; 17-09-11 at 21:25.
Προτεινω το Thread: "Στη φωλιά του Δεινόσαυρου....." να γινει sticky, ειναι σαφεστατο οτι πετυχαμε φλεβα χρυσου...τετοια κειμενα και τετοιο φωτογραφικο υλικο αλλοι μπορει και να πληρωναν για να τα διαβασουν.
Γιαννη, (Dinosaure) σε ευχαριστω θερμα.
Pain is so close to pleasure...
Supporting Anonymous
Ένα καταπληκτικό σώμα, ένα μεγάλο ταλέντο της δεκαετίας του ¨70. Κωνσταντίνος Τσαμίλης.
Εδώ, εκτός σκηνής, την εποχή που κατετάγη τρίτος στη βαριά κατηγορία της IFBB, το 1979....
ΤΣΑΜΙΛΗΣ ΚΩΝ-ΝΟΣ Ε	.jpg
Στην αρχη οταν ειδα την εκταση του κειμενου ειπα να μην το διαβασω ομως καπου στην συνεχεια με καθηλωσε. Πραγματικα ο γραπτος σου λογος ειναι μοναδικος. Πολυ ωραιο κειμενο. μπραβο για τον χρονο που διεθεσες να το γραψεις και γενικα για ολα τα ποστ που κανεις
Μια Βδομαδα τρως αγγουρι και το Σαββατο εισαι μουρη
Φίλε Slack 'N Track ... τα σχόλια σου, πραγματικά με τιμούν. Η ευχαρίστηση να προσφέρω το υλικό μου και να παρουσιάζω τις σκέψεις μου σε αποδέκτες αυτής της ποιότητας, είναι πραγματικά δική μου.
ωραιο υλικο δεινοσαυρε...!
Μπραβο για την καλη δουλεια σου...!
I will believe what others have doubted.
-Kai Greene
Αγαπητή φίλη (πιστεύω πως δεν κάνω λάθος στο φύλο....) Nastya, η προσοχή με την οποία τιμάτε τις αναρτήσεις μου, μου επιβάλλει μεγαλύτερη προσοχή στο μέλλον, ώστε να αποφύγω λάθη και προχειρότητες σε αυτές, που έως τώρα και εκ των υστέρων - κατόπιν δημοσιεύσεως - παρατηρώ, λόγω της πίεσης του περιορισμένου διαθέσιμου χρόνου μου. Σε ευχαριστώ θερμά... :-)
Να είσαι καλά, φίλε ThomasHGH.....!!
Θερμά σε ευχαριστώ, ρομαντική φίλη από τον όμορφο Βορρά....
Να σαι καλά να γράφεις
Σίγουρα θα χεις κάποιο blog που γράφεις ε ;;;; Αν ναι θα μας το πεις ;;;;
Έλαβες απάντηση, με προσωπικό μήνυμα....
και εγω θελω πμ =)
Μια Βδομαδα τρως αγγουρι και το Σαββατο εισαι μουρη
Το οποίο, Nastya, και έλαβες..!
Για σφυριξτε το και κατα δω ρε παιδια...
Pain is so close to pleasure...
Supporting Anonymous
Μόλις έγινε αυτό, φίλε Slack 'N Track...!
Για φαντασου κι αλλο πμ... Φιλε μου σ'ευχαριστουμε οχι μονο για το υλικο αλλα και για το τροπο σκεψης που ξεδιπλωνεις με ενα μοναδικο τροπο στο τοπικ σου αν και θα προτεινα ενα ξεχωριστο τοπικ με τις σκεψεις σου, ασχετα αν ΔΕΝ ειναι αμεσα συνδεδεμενο με το ΒΒ...
Last edited by Antoin; 18-09-11 at 00:34.
-Να το μυστικό μου είπε η αλεπού.
-Ειναι πολύ απλο:Δε βλέπει κανεις πολύ καλά παρά μοναχα με τη καρδιά.Ο,τι ειναι σημαντικο δε το βλεπουν τα ματια...
-Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριανταφυλλό σου που το κανει τοσο σημαντικο.
-Οι άνθρωποι εχουν ξεχασει αυτήν την αλήθεια, εσυ ομως δε πρέπει να την ξεχασεις.Απο δω και μπρος θα είσαι πάντα υπέυθηνος για πάντα για εκείνο που έχεις εξημερώσει.Είσαι υπευθηνος για το τριαντάφυλλο σου!!!!
Βεβαίως....άλλο ένα ..! ;-)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, φίλε Anton.... Παραμένω ανοικτός, για τη συζήτηση κάθε ενδιαφέρουσας πρότασης, όπως ήταν και η προηγούμενη, του φίλου Slack 'N Track..... :-)
Άλλος ένας πολύ καλός αθλητής της IFBB, των τελών της δεκαετίας του ¨70....
Μηνάς Πανίκογλου. Εξαιρετικό καλούπι και πολύ καλή ανάπτυξη.
Το αρχικό σχόλιό μου για το Μηνά, έγινε αφορμή να θυμηθώ μια ατάκα της εποχής του περιοδικού ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΣΠΟΡ, που εξέδιδε ο Σταύρος Τριανταφυλλίδης και κάλυπτε τις διοργανώσεις της IFBB: ¨Τα παιδιά της Weider, είναι τα καλύτερα"...
Αυτό, με τη σειρά του, ανάσυρε στη μνήμη μου το σλόγκαν που βλέπαμε στα τεύχη του περιοδικού ΑΘΛΗΤΗΣ, των αδερφών Ζαπατίνα -Ανδρέα και Νίκου, περιοδικό το οποίο κάλυπτε τις διοργανώσεις WABBA και NABBA. To σλόγκαν, αναφερόταν στα συμπληρώματα PROTIVOL που στην Ελλάδα αντιπροσώπευε το κατάστημα ΑΘΛΗΤΗΣ και είχε ως εξής: "Τα λιοντάρια, δεν τρώνε χορτάρια"...
Χαρακτηριστικά και τα δύο, νομίζω, του τρόπου έκφρασης της εποχής εκείνης....
ΜΗΝΑΣ ΠΑΝΙΚΟΓΛΟΥ.jpg
QUIZ (Εύκολο..!)
Έλληνας πρωταθλητής, που γεννήθηκε το 1942, έζησε και γυμνάστηκε εντός αλλά και εκτός συνόρων, στην Αμερική και στο Τορόντο του Καναδά, είχε πάρα πολλές επιτυχίες στο άθλημα στις δεκαετίες του "70 και του "80 σε IFBB και WABBA επίσης εντός και εκτός Ελλάδας, το 1977 κέρδισε το Μρ Υδρόγειος και διατηρούσε επί πολλά χρόνια γυμναστήριο στον Αγ. Ελευθέριο, το οποίο τελείωσε την πορεία της ύπαρξης του από καταστροφική πυρκαγιά...
Τον θυμάται κανείς; Βοηθάω, με μια φωτογραφία του,στα ΠΟΛΥ πρώτα βήματά του.........
2.jpg
Οι παλαιότεροι, σίγουρα κατάλαβαν ποιον εννοώ πριν καν δούνε τη φωτογραφία... Κανένας από τους νεώτερους;;;;
There are currently 1 users browsing this thread. (0 members and 1 guests)
Bookmarks