Χαίρομαι που απευθύνομαι σε τόσο ενημερωμένο και ... πρωινό κοινό!!!
Κώστας Γιαννακόπουλος η Γκας, όπως είναι περισσότερο γνωστός στους φίλους του, λόγω της μακροχρόνιας παραμονής του στον Καναδά.
Ακολουθεί comparison, με τον εαυτό του! Κάνει δουλειά το άθλημα...
Εικόνα 002.jpg
Η πρόσκληση προς όλους τους φίλους και φίλες, για σπήλαια και βράχο, είναι ανοιχτή!! Ασχέτως συμμετοχής και επιτυχίας στα quiz...
Προσέξατε τον πληθυντικό;;; Έπεται συνέχεια ...
Kardoula, η μεγαλύτερη αναστολή στη πρόοδο του ανθρώπου και ο κυριότερος παράγοντας περιορισμού της ελευθερίας του, είναι ο ΦΟΒΟΣ.
Και, οι φόβοι, αντιμετωπίζονται ομοιοπαθητικά.... Επί του πεδίου...!!!
Επί τη ευκαιρία, να σας ευχαριστήσω όλους παιδιά που, με τη βοήθειά σας, φτάσαμε ήδη στην τρίτη σελίδα αυτού του topic, μέσα σε μια μονάχα εβδομάδα!!! Και, θέλω να πιστεύω, με περιεχόμενο..!
Όποιος ειδικεύεται στην κατασκευή εορταστικού χαλβά..... Δε λέω "τούρτας", επειδή το topic είναι classic... Οπότε, προτιμούνται τα παραδοσιακά προϊόντα..!
Ο Γκας, την εποχή που κέρδισε το Μρ Υδρόγειος, το 1977...
ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟ.jpg
Μου άρεσε ο συνδυασμός extreme sport με cake....!!!
Πάντως, για όποιον θέλει να βρεθεί σε σκοινάκια και τον προβληματίζει το ύψος, υπάρχει πάντα και η λύση του ... βάθους. Τα βαραθράκια, περιμένουν τις επισκέψεις των θαυμαστών τους...
Άλλη μια από τις αγαπημένες μου, εκτός σκηνής φωτογραφίες των μεγάλων Ελλήνων της Σωματικής Διάπλασης.
Φυσικά, Κώστας Γιαννακόπουλος και πάλι...
3.jpg
Σε ευχαριστω πολυ για τις φωτο κ για την αναλυτικη περιγραφη!!!
Με ταξιδεψες με φωτογραφικο υλικο σε εποχες που μου περιεγραφε ο πατερας μου ο οποιος γυμναζοταν στο γυμνατηριο του Γιαννη Κωστογλακη.Οταν ξεκινησα να κανω βαρη τον Μαρτη του 1990 μου εδωσε κ ενα μπλε σκουρο μπλουζακι(τιραντακι) με μια λευκη σταμπα μπροστα η οποια ειχε τον Γιαννη να ποζαρει κ εγραφε kostoglakis gym.
Ολο το υλικο που μας εχεις παρουσιασει μεχρι τωρα ειναι συναρπαστικο αλλα η φωτο του ποστ #24 με συγκίνησε πραγματικα παρα πολυ!!!!
1 εικονα =1000 λεξεις λενε,τι να πρωτοπει κανεις για την εικονα του ποστ #24...!!!!
Χαίρομαι πολύ που το ταξίδι μου δεν είναι μοναχικό... που με συντροφεύουν συνταξιδιώτες.....
24...πιστεύω εννοείς τη φωτό με τον άξονα και τους τροχούς του κάρου.... Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο, Μια φωτογραφία - επιτομή μιας ολόκληρης εποχής...
Άλλος ένας Έλληνας μεγάλος αθλητής, της ίδιας εποχής. Ο Φραγκίσκος Μπατής.
Χρυσοχόος στο επάγγελμα, καλλιεργημένος και χαμηλών τόνων, ιδιαίτερα ευγενής άνθρωπος. Γεννήθηκε κι αυτός το 1942, έχει πάρα πολλές συμμετοχές σε Ελληνικούς αγώνες της δεκαετίας του '70 και του πρώτου μισού της δεκαετίας του 80. Επίσης, έχει αρκετές συμετοχές σε διεθνείς αγώνες.
Στην πρώτη φωτογραφία που ακολουθεί, τον βλέπουμε το 1979, τη χρονιά που κέρδισε και το Μρ Ελλάς της WABBA.
Στη δεύτερη, στη συμμετοχή του στο Μρ Ύφήλιος της ΝΑΒΒΑ, το 1980.
1979.jpg
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΜΠΑΤΗΣ.jpg
Αγαπητέ bigsteve....αλλού είχα σκοπό να πάω και αλλού με οδηγεί το προηγούμενο σχόλιό σου....
Ναι, από κάθε άποψη, ήταν άλλη εποχή.
Η πρώτη μου μπάρα, φίλε μου, ήταν ένα καδρόνι με δυο πρόκες, μια λίγο πιο μέσα από κάθε άκρη του. Και, μέσα από κάθε πρόκα, κρεμασμένος ένας κουβάς γεμάτος άμμο-οι πρόκες, είχαν το ρόλο stop. Πάντως, η μπάρα ήταν μεταβλητού βάρους.... συμπλήρωνες και αφαιρούσες άμμο, φέρνοντάς τη στα μέτρα σου..... Αυτά, στα 11 χρόνια μου....
Χρόνια αργότερα, απέκτησα πια κανονικά βάρη, αγορασμένα με οικονομίες ετών από το κατάστημα του Θύμιου του Περσίδη, πίσω από το Πολυτεχνείο... Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που με ειδοποίησαν από το πρακτορείο φορτηγών αυτοκινήτων, στην επαρχία όπου ζούσα, να πάω να παραλάβω την παραγγελία μου. Τα πρώτα που ήρθανε, ένας ρυθμιζόμενος πάγκος, 2 ορθοστάτες, μια μπάρα, 2 αλτηράκια ρυθμιζόμενα, καμιά 70ριά κιλά πιάτα και θαλασσί, πλαστικά σφιχτηράκια...
Τα κουβαλούσα σπίτι μου λίγα - λίγα, επάνω σε ένα προϊστορικό ποδήλατο Bismark του πατέρα μου, που το είχε από τον πόλεμο.... Φυσικά, το πήγαινα στα χέρια, σπρώχνοντάς το και ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ, για να τελειώσουν οι διαδρομές όσο πιο γρήγορα ήταν δυνατό και να αρχίσω την ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ.
Δε θα ξεχάσω ποτέ, επίσης, το επόμενο πρωινό. Ξύπνησα, όπως κάθε πρωί και, μηχανικά, ακούμπησα στο αριστερό μου χέρι για να σηκωθώ από το κρεβάτι.... Αποτυχία!!!! Ο τρικέφαλος δεν άντεξε και λύγισε, με ένα πόνο - πιάσιμο, που το ένοιωθα για πρώτη φορά στη ζωή μου - όχι όμως και τελευταία.... Αυτό, μετά το σοκ που υπέστη την προηγούμενη μέρα... Παρά τις κάθε είδους αυτοσχέδιες προπονήσεις που επί τόσα χρόνια ήδη έκανα....
Όταν ανέβηκα στην Αθήνα, στα 18 μου, ως εργαζόμενος φοιτητής, νοίκιασα ένα παρατημένο υπόγειο δωματιάκι θυρωρού σε μια πολυκατοικία στον Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών. Ένα δωμάτιο, που δε χωρούσε πολύ στοιχειωδέστερα και κοινώς θεωρούμενα πιο απαραίτητα πράγματα, από τα βάρη μου που είχα κουβαλήσει από την επαρχία. Και από κάποια μηχανήματα που αγόρασα τότε από τον Αθλητή.
Θυμάμαι το σοκ που υπέστη η πρώτη μου κοπέλα στην Αθήνα, όταν μπήκε μέσα στο υπόγειο εκείνο. Δε μπορούσε κανείς να βρει χώρο να κινηθεί μέσα εκεί - μονάχα να γυμναστεί. Οι σιδεριές γέμιζαν απολύτως τον ελάχιστο χώρο του. Και, όπου και αν κοίταζες, νόμιζες πως θα ζωντανέψουν τα τέρατα από τους τοίχους όπου αναπαύονταν επάνω στο γυαλιστερό χαρτί και θα σε κατασπαράξουν, μέσα στο μισοσκότεινο υπόγειο... Ο Άρνολντ, ο Τζόουνς, ο Νυμπρέ, ο Παντίλα, ο Κολούμπου, ο Ολίβα, ο Μακάουι....
Αξέχαστος θα μου μείνει ο τρόμος στα μάτια της.....
Κάτι, από τα χρόνια εκείνα, σε άλλο χώρο πια.
IMG_3824.jpg
IMG_3825.JPG
IMG_3827.JPG
Από ...συμπληρώματα διατροφής;;; Αυτό που ακολουθεί, το θυμάται κανείς;; Και από γεύση.... αυτό που λέμε "μη σου τύχει".... "Αν" και "όποτε" καταφέρναμε να μαζέψουμε μερικά κατοστάρικα, τα ... επενδύαμε σε αυτό τον "ξυλόστοκο", που δεν έλυωνε με κανένα τρόπο και σε κανένα υγρό....
IMG_3841.jpg
IMG_3843.jpg
Μα, μήπως και το φαγητό ήταν καλύτερο;;; Σάπιο -κυριολεκτικά...από πληροφορίες γείτονα αστυνομικού που επανειλημμένα ήταν παρών σε σχετικές αυτοψίες στο υπόγειο του εν λόγω καταστήματος όπου φυλάσσονταν οι προμήθειές του - και αδύνατο να ταυτιστεί με οποιαδήποτε πρώτη ύλη φαγητό, στο μόνο εστιατόριο στην περιοχή που δεχόταν φοιτητικά κουπόνια. Και, όταν δεν υπήρχαν κι αυτά, ένα καρβέλι ψωμί στα τρία, με μερικές πατάτες τηγανιτές παραγεμισμένο και από ένα ποτήρι γάλα, ώστε να καλύψει τα τρία γεύματα -πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό...
Όπως το διατύπωσε επιγραμματικά ο Γιάννης ο Κούκος "Εμείς, ανεβήκαμε στο βάθρο, τρώγοντας φασολάδα"......
Θυμάμαι, ακόμα, πολλά χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του '87, στην Αθήνα. Τότε, που ο κόσμος πέθαινε από τη ζέστη και τους φορτώνανε σε τραίνα /ψυγεία, επειδή δεν προλαβαίνανε να τους θάψουνε... Ο χειρότερος καύσωνας που ζήσαμε. Και, σε μια εποχή που μας βρήκε εντελώς απροετοίμαστους. Τώρα πια, είναι δύσκολο να βρεις σπίτι δίχως κλιματισμό.
Τότε, αντιθέτως, δεν έβρισκες πουθενά - ούτε στα γυμναστήρια.
Θυμάμαι, λοιπόν, τη χρονιά εκείνη, γυμναζόμουνα και εργαζόμουνα στο γυμναστήριο του Αλέκου του Σιατραβάνη, στο σταθμό Λαρίσης. Όπως προείπα, τα γυμναστήρια τότε δεν είχανε κλιματισμό... Και, στο ημιυπόγειο της πολυκατοικίας Μαμούρη 10, τα πράγματα ήταν πραγματικά δύσκολα... Οι μικροί φεγγίτες, προς το δρόμο και τον ακάλυπτο, δε διευκόλυναν πολύ τα πράγματα.
Ένα απόγευμα, σε μια βαριά προπόνηση πλάτης, είχα αρχίσει να νοιώθω ένα γνωστό μυρμήγκιασμα στο κεφάλι μου - το είχα ξαναζήσει σε άσχετη κατάσταση. Είναι ένα βήμα, πριν τη λιποθυμία. Οι λογικοί άνθρωποι, εκεί σταματάνε. Εμείς, είχαμε άλλη άποψη.
"Ή στο βάθρο, ή στον τάφο"..! Ή, όπως πιο πολιτισμένα το έθετε το ταμπελάκι δίπλα στους ορθοστάτες του squat στο γυμναστήριο του Αλέκου, "Νο pain, no gain".
Οπότε, βρέξιμο η πετσέτα στον ψύκτη και κομπρέσα στο μέτωπο για να πέσει η θερμοκρασία στο κεφάλι, μια προειδοποίηση στο φίλο το Δημήτρη το Λ. -καλή σου ώρα φιλαράκι, όπου κι αν βρίσκεσαι- να ειδοποιήσει το 166 αν λιποθυμήσω και... πίσω στην κωπηλατική στο "σταυρό", με 140 κιλά. Επόμενη άσκηση, άρση θανάτου με 180.... Με σωματικό βάρος 75.
Αυτή ήταν τότε η νοοτροπία.
Όταν ο Αλέκος ήθελε να κλείσει για λίγες μέρες μέσα στον Αύγουστο τα απογεύματα το γυμναστήριό του - επειδή είχε άλλες υποχρεώσεις και μόνο γι' αυτό...ήταν τότε, θυμάμαι, που έπαιρνε το πρώτο καταδυτικό αστέρι του.... - μου έδινε το κλειδί για να πηγαίνουμε τα απογεύματα 2-3 "καμμένοι", ώστε να μη χάσουμε ούτε μια προπόνηση, σε ολόκληρο το χρόνο.
Θυμάμαι, πάλι, μια παραμονή πρωτοχρονιάς, 9 η ώρα το βράδυ, με τυπικά κλειστό το γυμναστήριο να κάνουμε προπόνηση μονάχα οι δυο μας, ο Αλέκος και ο υποφαινόμενος.... Ο "Παλιαλέκος" και ο "Παλιόγιαννος"........
Κάτι, από το φρεσκοανακαινισμένο τις ημέρες εκείνες γυμναστήριο του Σιατραβάνη...
1 (22).JPG
Αλέκο, αν διαβάζεις αυτές τις λίγες γραμμές, σου στέλνω τους χαιρετισμούς μου. Ανεβαίνω Αθήνα περίεργες μέρες και ώρες και δε σε έχω βρει. Αλλά...θα ξανάρθω να σε δω, φίλε.
Αυτή την προπονητική άποψη, φίλε, την είχαμε όλοι εκείνα τα χρόνια.
Στην επόμενη φωτό, βλέπετε ένα Μεγάλο αθλητή. Που "κουραστήκαμε" να τον βλέπουμε στο ψηλότερη θέση του βάθρου, εντός και εκτός συνόρων. Γεννήθηκε το 1957. Στα 12 χρόνια του βρέθηκε ποδηλάτης σε μεγάλο σύλλογο, προσφέροντας στον εαυτό του τις σωματικές και ψυχικές βάσεις, γι' αυτό που θα ακολουθούσε.
Στα 18 του, το 1975, τον κέρδισε η Σωματική Διάπλαση. Λίγο μετά, υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του, Πράγμα, που δεν αποτέλεσε γι' αυτόν ευκαιρία και δικαιολογία για "ξάπλα". Βλέπετε τα όργανα που τον κράτησαν σε φόρμα την περίοδο αυτή... Αυτός είναι και ο λόγος που αναφέρομαι στον αθλητή αυτό εδώ, ενώ είχα σκοπό να το κάνω λίγο αργότερα, αφού ακόμα έχω "εκκρεμότητες" με την παρουσίαση αρκετών χρονικά προγενέστερών του μεγάλων Ελλήνων του χώρου.... Εστιάστε την προσοχή σας στη στραβόμπαρα...
Φαντάρος 1976 περίπου.jpg
Αλήθεια, πριν δώσω περισσότερα στοιχεία γι' αυτόν, τον αναγνωρίζει κανείς;;;;
Γκινης,θρυλος για την εποχη αλλα μετα το ατυχημα εξαφανιστηκαν τα ιχνη του.
Κι εδώ, νικητής στο Μρ Αιγαίο το 1983. Αφού, το 1982, είχε κερδίσει το Μρ Άτλας.
1os Μρ Αιγαιο 1983.jpg
Και, την επόμενη χρονιά, το 1984 δηλαδή, δεύτερος στο Μρ Eλλάς της IFBB στα -90 κιλά, με πρώτο τον Παπαδογεωργάκη...
2ος Μρ Ελλάς -90 IFBB 1984 με 1ο 	.jpg
2ος Μρ Ελλάς -90 IFBB 1984 με 1ο 	.jpg
Last edited by Dinosaure; 21-09-11 at 01:15.
Στην επόμενη φωτό, ένας κάθε άλλο παρά ευχαριστημένος Γκίνης, παραλαμβάνει το κύπελλο της πέμπτης θέσης στην υψηλή κατηγορία του Μρ Οδύσσεια 1985, του πρώτου αγώνα επί Ελληνικού εδάφους συνάντησης αθλητών ανεξαρτήτως Ομοσπονδίας, με πρώτο στην κατηγορία αυτή το Σπύρο το Μπουρνάζο, δεύτερο τον Τάσο το Μώρο, τρίτο το Διονύση το Βολικό και, τέταρτο, τον Παπαδογεωργάκη. Αποτελέσματα, που συζητήθηκαν και αμφισβητήθηκαν πολύ έντονα και για πάρα πολύ καιρό, και όχι μονάχα -ούτε κυρίως- σε ό,τι αφορά στη θέση κατάταξης του Γκίνη...... Στην απονομή, ο Βασίλης ο Μπουζιάνας.
Αντίγραφο (2) από Αντ.jpg
Ωστόσο, από τον αγώνα αυτόν και έπειτα .... ο Γκίνης δεν αμφισβητήθηκε πλέον ξανά. Απλά έγραψε ιστορία. Εντός και εκτός συνόρων.
Ο αθλητης του οποιου οι αφισες στολιζαν καθε τοιχο των δωματιων μου, εως και την ηλικια των 22 ετων που πλεον μια "ανακαινιση" απο κανιβαλους εξαφανισαν τα παντα...
Γιαννη (Dinosaure) thanks again...
Pain is so close to pleasure...
Supporting Anonymous
Ένας Γκίνης εξαιρετικός, το 1985, οπότε πήρε την τέταρτη θέση στην υψηλή κατηγορία του Μρ Ελλάς της WABBA, μετά τους Χρήστο Παρνασσά, Κώστα Μπουρνάζο και Αλέκο Μαρδίνο.... Μια χαμηλή θέση για έναν τέτοιο αθλητή, η οποία αμφισβητήθηκε αρκετά....
Ωστόσο, η δικαίωση θα ερχόταν γρήγορα. Αρχής γενομένης από το 1987, που πήρε την πρώτη θέση στο Μρ Ευρώπη της WABBA το οποίο διοργανώθηκε στην Αθήνα...
1985.jpg
Από την ίδια εποχή....
Αντίγραφο από Εικa.jpg
Δεν προχωράω, ανεβάζοντας υλικό από τις μετέπειτα Ευρωπαϊκές και Παγκόσμιες επιτυχίες του, γιατί θα ξεφύγω τελείως από την εποχή αυτή για την οποία, ουσιαστικά, ακόμα δεν αρχίσαμε καλά - καλά να μιλάμε.
Ωστόσο, απαντώντας στο παραπάνω σχόλιο του φίλου HERCULES123, να πως πως μετά το ατύχημά του, ο Γιάννης ο Γκίνης ζει πλέον μόνιμα στη Ρόδο.
Ένας από τους αληθινούς πρωτοπόρους του αθλήματος στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε το 1945. Ασχολήθηκε με πολλά αθλήματα δύναμης (και όχι μόνο) όπως η σφυροβολία, στα οποία διέπρεψε με τη φυσική δύναμή του. Ξεκίνησε την εξάσκηση με βάρη από τα εφηβικά χρόνια του.
Το 1966, βγήκε δεύτερος στο διαγωνισμό Μρ Αθήνα, τον πρώτο διαγωνισμό body building στην Ελλάδα....με πρώτο, τον Αντώνη Λιβάνιο. Το 1968, κέρδισε το Μρ Ελλάς της IFBB, επίσης τον πρώτο αγώνα Μρ Ελλάς επί Ελληνικού εδάφους και έλαβε μέρος στο Μρ Ευρώπη, που πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία.
Ποιος θα το φανταζόταν πως, 40 (!!!!!!) χρόνια μετά την πρώτη του συμμετοχή και άνοδο στο βάθρο των αγώνων, θα συμμετείχε -το 2006- στο Παγκόσμιο που διοργανώθηκε στην Αθήνα, μαζί με το γιο του......!!!!!!
Εδώ, τον βλέπουμε το καλοκαίρι το 1978, σε χαλαρές οικογενειακές στιγμές.
Νομίζω πως όλοι θα καταλάβατε σε ποιον αναφέρομαι, ακόμα κι αν δεν τον αναγνωρίσετε στις προσωπικές αυτές στιγμές του....
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΑΝΑ.jpg
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΑΝΑ.jpg
Γιάννη, ο Βασίλης Μπουζιάνας είναι;!
Πες κι άλλες ιστορίες!!!
Άχι και χιόνι να 'μουνα στα όρη του Αλικάμπου,
να λιώνω να ποτίζουνται τα λούλουδα του κάμπου...
Αλίκαμπος, Αποκόρωνας, Χανιά, Κρήτη!!!
Κρητηκάκι.........δεν είσαι μόνο σωστός.... Είσαι και γρήγορος!!!!!
Μια ιστορική φωτό του Βασίλη, λοιπόν. Για σένα. Έτσι, για να τεκμηριώνονται και οι διηγήσεις μας......
.jpg
Και ένα πραγματικό ντοκουμέντο - κειμήλιο......
Η κάρτα - μέλους στην IFBB του Βασίλη του Μπουζιάνα, κάπου ένα τρίτο του αιώνα πριν....
Αντίγραφο από Εικa.jpg
πραγματικα φανταστικο το thread.!Τρομεροι εθλητες...Κριμα που δεν τους γνωριζουν περισσοτεροι!
http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=1117&thid=1849
Μια διεύθυνση που ήδη υπάρχει στο forum αλλά....θεωρώ πως έχει τη θέση της εδώ.
Το πρώτο Μρ Ελλάς στην Ελλάδα, λοιπόν. Αθήνα - Χίλτον. Εν έτη, 1968. Με νικητή, το Βασίλη Μπουζιάνα.
Από το πολύτιμο Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο.
Γι¨αυτό είμαστε εδώ, Wolfpi...
Εξαιρετικη δουλεια, μπραβο και παλι Γιαννη.
Pain is so close to pleasure...
Supporting Anonymous
Σε ευχαριστώ, φίλε....
Είναι ενθαρρυντικό που "περνάτε" από εδώ και αφήνετε το στίγμα σας.... Έτσι, ξέρω κι εγώ πως δεν ισχύει επί του προκειμένου το "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει..."!!!!
There are currently 1 users browsing this thread. (0 members and 1 guests)
Bookmarks