Hello and welcome to our community! Is this your first visit?
Register

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 30 of 42
  1. #1
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default Διατροφικός Οδηγός Λαχανικών Για Bodybuilding

    Αφορμή για το άρθρο, στάθηκε μία μικρή έρευνα που έκανα στο διαδύκτιο σχετικά με τα λαχανικά και τις ευεργετικές τους ιδιότητες στον άνθρωπο για μία καλύτερη υγεία, λόγω του ότι τα είχα παραμελήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Εντυπωσιάστηκα λοιπόν με τις θαυματουργές τους δυνατότητες και θέλω να μοιραστώ την θετική εικόνα που μου δημιούργησαν με όλα τα μέλη του φόρουμ και όχι μόνο συγκεντρώνοντας μερικά στοιχεία για το κάθε λαχανικό ξεχωριστά, δημιουργώντας ένα μικρό οδηγό πληροφοριών και διατροφικων στοιχειων όλα σε ένα για να μην τρέχουμε δεξιά και αριστερά στο διαδύκτιο ψάχνοντας και ψάχνοντας. Ελπίζω να εκτιμήσετε κι εσείς την αξία των λαχανικών και να τα εντάξετε στη διατροφή σας όπως έκανα κι εγώ.

    Η λύση είναι στη φύση;

    ΜΠΡΟΚΟΛΟ



    Το μπρόκολο, είναι ετήσιο φυτό της οικογένειας των Σταυρανθών του γένους Βράσσικα (Brassica oleracea var., italica), με καταγωγή από την Ιταλία, υπάγεται κι αυτό στην οικογένεια των Cruciferae ενώ ανήκει στην ίδια οικογένεια λαχανικών με το λάχανο και το κουνουπίδι. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, καλλιεργήθηκε αρχικά από τους Ρωμαίους και εισήχθη στην Αγγλία στις αρχές του 16ου αιώνα. Το μπρόκολο έφτασε αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ αυξήθηκε σημαντικά η παραγωγή του στις αρχές του 1800. Η πρώτη αποστολή από τη δύση στην ανατολή ήταν το 1923, ενώ έγινε ένα σημαντικό λαχανικό στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '30.

    Ποσοστά περιεκτικότητας σε θρεπτικά στοιχεία

    Παρόλο που τα μπρόκολο περιέχει 91% νερό συνεισφέρει στο διαιτολόγιο σημαντικές ποσότητες θρεπτικών ουσιών. Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη C, φολικό οξύ, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Α, Β-καροτίνη, σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο, ασβέστιο και σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες ενώ αποτελεί κύρια πηγή κυτταρινών.

    Οφέλη για την υγεία

    Το μπρόκολο περιέχει υψηλά επίπεδα της ουσίας γλυκοζιδάσης η οποία όταν διασπάται στον οργανισμό παράγει μια άλλη ουσία (ισοθιοκινάτες) που αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους αντικαρκινικούς παράγοντες στη διατροφή (Nutr Cancer 2006). Επίσης, έχει αποδειχθεί σημαντικός σύμμαχος του οργανισμού απέναντι στα καρδιαγγειακά νοσήματα και άλλες ασθένειες.
    Πιο αναλυτικά, το μπρόκολο φαίνεται πως αποτελεί πολλαπλό όπλο κατά του καρκίνου. Ως σκουροπράσινο λαχανικό σε πολλές εργαστηριακές μελέτες αποδεικνύεται ιδανικό λόγω της αντικαρκινικής του δράσης, (J Med Food, 2003). Είναι πρώτο στη λίστα των λαχανικών που καταναλώνουν τα άτομα με χαμηλά ποσοστά καρκίνου και συγκεκριμένα καρκίνου του μαστού, του προστάτη, της ουροδόχου κύστης, του πνεύμονα, του οισοφάγου, του στομάχου, του λάρυγγα, του στόματος και του φάρυγγα. Ως μέλος της οικογένειας των σταυρανθών, προλαμβάνει τον καρκίνο του παχέος εντέρου (Health News, 2006. Pharmacogenetics, 2002).
    Η ουσία DIM (διινδολυμεθάνιο), η οποία είναι συστατικό του μπρόκολου, έχει πολλαπλά κατασταλτική δράση στον καρκίνο του μαστού. Ενώ τα κύτταρα αναπτύσσονται, η DIM μπορεί να επιδράσει στον οργανισμό αποτρέποντας τα κακοήθη κύτταρα, τα οποία προέρχονται από διαίρεση και πολλαπλασιασμό, και παρεμποδίζοντας την εξάπλωση του καρκίνου, (University of California, 2000). Παρόμοια δράση έχει και η ουσία (ινδόλη-3-καρβινόλη), η οποία αλληλεπιδρά με την βιταμίνη C και αναστέλλει ορισμένα ένζυμα που προκαλούν μετάλλαξη και προστατεύει από τον καρκίνο του μαστού, (Toxicol Appl Pharmacol 2005).
    Πειράματα που έγιναν σε ποντίκια έδειξαν ότι η συνδυαστική κατανάλωση ντομάτας και μπρόκολου είναι καλύτερη από την κατανάλωση των δύο λαχανικών ξεχωριστά, αναφορικά με την επιβράδυνση της ανάπτυξη όγκων στον προστάτη. Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνδρες που καταναλώνουν πολύ μπρόκολο και ντομάτα 3 έως 5 φορές την εβδομάδα μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη κατά 30%. (Cancer Research, University of Illinois, 2006)
    Άλλη μια σημαντικά δράση του μπρόκολου οφείλεται στο ότι περιέχει ουσίες που πιθανόν να μπορούν να προλαμβάνουν ή να καθυστερούν (εώς 44%) την εξάπλωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Υπάρχουν τουλάχιστον δώδεκα φυτοχημικές ουσίες στο μπρόκολο που παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες αντικαρκινικές δράσεις. Δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί κατά πόσο οι ουσίες αυτές δρουν συνεργιστικά ή εάν η κάθε μια από αυτές έχει τη δική της ξεχωριστή δράση. (University of Ochio, 1999).
    Το μπρόκολο, όπως και τα άλλα σταυρανθή λαχανικά, είναι πλούσιο σε ινδόλες, γλυκοζίτες, και διθιολθιόνες ? όλα αντίδοτα κατά του καρκίνου. Το μπρόκολο, όπως το σπανάκι και το λάχανο, διαθέτει πολλά καροτενοειδή, (Exp Biol Med, Maywood, 2006) τα οποία ενισχύουν τη δράση του κατά του καρκίνου, κυρίως του πνεύμονα. Ίσως χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε χλωροφύλλη, το μπρόκολο είναι εξαιρετικά ισχυρό στην πρόληψη των κυτταρικών μεταλλάξεων που συντελούνται πριν από τον καρκίνο. Επομένως, ορισμένα συστατικά των πράσινων λαχανικών λειτουργούν ως αντίδοτο στη διαδικασία του καρκίνου που συνεχίζεται για χρόνια μετά την έκθεση σε καρκινογόνα, όπως είναι ο καπνός του τσιγάρου.
    Εκτός από την αντικαρκινική του δράση βρέθηκε ότι έχει αντιμικροβιακή δράση. Μάλιστα φάνηκε ότι η ουσία σουλφοραφάνη του μπρόκολου μπορεί να σκοτώνει το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού το οποίο είναι η αιτία του έλκους στο στομάχι (Proceedings of the National Academy of Sciences, 2002. Methods Find Exp Clin Pharmacol, 2005).
    Άλλες σημαντικές ευεργετικές δράσεις του μπρόκολου είναι: λόγω της σουλφοραμάνης η οποία περιέχεται στο μπρόκολο, πιθανόν να προστατεύει τα κύτταρα του ματιού από την υπεριώδη ακτινοβολία. Με όσο περισσότερη σουλφοραμάνη ?οπλιστούν? τα κύτταρα του αμφιβληστροειδή πριν από την έκθεση στον ήλιο, τόσο μεγαλύτερη η άμυνα απέναντι στις βλαβερές του επιδράσεις. (University John Hopkins, 2006). Επίσης, λόγω της Βιταμίνης C και του Καλίου που περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες, προσδίδουν επιπλέον οφέλη για την προστασία από τη σιωπηρή νόσο της οστεοπόρωσης ενώ παρέχει προστασία κατά της στεφανιαίας νόσου και είναι ευεργετικό για την ισορροπία των υγρών του σώματος και της αρτηριακής πίεσης. Τέλος, το μπρόκολο αποτελεί καλή πηγή διαλυτών φυτικών ινών, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση της LDL-χοληστερόλης για αυτό συστήνεται η συχνή του κατανάλωση ενώ λόγω του ογκώδους των διαφόρων λαχανικών και της χαμηλής ενέργειας την οποία παρέχουν καταναλίσκονται από όσους επιδιώκουν να αδυνατίσουν.
    Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι η φύση δια μέσου των τροφίμων της, δεν μας προσφέρει μόνο τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την επιβίωση μας. Μας δίνει απλόχερα πολύτιμες δραστικές ουσίες που μας θωρακίζουν και μας προστατεύουν από νοσήματα φθοράς αυξάνοντας έτσι το προσδόκιμο επιβίωσης. Τροποποιώντας μια πασίγνωστη παροιμία καταλήγουμε: πέντε φρούτα ή λαχανικά την ημέρα, τον καρκίνο κάνουν πέρα.

    Φροντίζει την καρδιά

    Τα κραμβοειδή λαχανικά, όπως το μπρόκολο και το κουνουπίδι, φαίνεται ότι δρουν ευεργετικά στο καρδιαγγειακό σύστημα, χάρη στην πλούσια αντιοξειδωτική τους σύνθεση. Μάλιστα, μια ουσία του μπρόκολου, η ινδόλη-3-καρβινόλη (I3C), μπορεί να μειώσει στο μισό την απο-λιποπρωτεΐνη Β, το «μεταφορέα» της χοληστερίνης στους ιστούς, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Journal of Nutrition». Επίσης, τα κραμβοειδή είναι από τα κυριότερα λαχανικά που μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικού, σύμφωνα με μακροχρόνια επιδημιολογική έρευνα του Πανεπιστημίου του Harvard.

    Προφυλάσσει από τον καρκίνο

    Η πλούσια σε μπρόκολο και κουνουπίδι διατροφή φαίνεται ότι έχει αξιοσημείωτη αντικαρκινική δράση, σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία. Επιπλέον, το μπρόκολο είναι πρώτο στη λίστα των λαχανικών που καταναλώνουν οι πληθυσμιακές ομάδες με χαμηλά ποσοστά καρκίνου (του μαστού, του προστάτη, της ουροδόχου κύστης, του πνεύμονα, του οισοφάγου, του στομάχου, του λάρυγγα, του στόματος και του φάρυγγα), σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην «American Journal of Clinical Nutrition». Oι κυριότερες αντικαρκινικές ουσίες του μπρόκολου φαίνεται ότι είναι η I3C και η σουλφοραφάνη. Έχει διαπιστωθεί, μάλιστα, ότι η I3C μεταβάλλει τα επίπεδα των οιστρογόνων στον οργανισμό και σταματά τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων του μαστού, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Carcinogenesis».

    Ενισχύει την άμυνα του οργανισμού

    Το μπρόκολο είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά που ενισχύουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος. Επίσης, καθώς μασάμε το μπρόκολο, η Ι3C, που περιέχει, μετατρέπεται σε μία άλλη ουσία (3,3΄-diindolylmethane ή απλά DIM), η οποία έχει την ιδιότητα να αυξάνει τα επίπεδα των λευκών κυττάρων και των λεμφοκυττάρων - δηλαδή των «φρουρών» του ανοσοποιητικού συστήματος, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Journal of Nutritional Biochemistry».

    Προστατεύει το στομάχι

    Το μπρόκολο, χάρη στη σουλφοραφάνη που περιέχει, φαίνεται ότι καταπολεμά το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, που ενοχοποιείται για την πρόκληση γαστρίτιδας και πεπτικού έλκους. Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην αμερικανική επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», η σουλφοραφάνη καταπολεμά και τα βακτήρια που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.

    Ωφελεί τα μάτια

    Το μπρόκολο, μαζί με το σπανάκι, έχουν συσχετιστεί με το μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καταρράκτη, σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ερευνητών της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Harvard.

    Δρα ενάντια στον καρκίνο

    Το μπρόκολο περιέχει 2 φυτοχημικά που ονομάζονται ινδόλες και ισοθειοκυανάτες, οι οποίες αυξάνουν τη δραστηριότητα μιας ομάδας ενζύμων που καταστρέφουν τους καρκινικούς παράγοντες. Ακόμη, η βήτα-καροτίνη, η γλουκοραφανίνη, το διινδολυμεθάνιο, το σελήνιο και άλλα θρεπτικά συστατικά όπως η βιταμίνη Α, η βιταμίνη C, η βιταμίνη Ε, ο ψευδάργυρος, το κάλιο και κάποια αμινοξέα που περιέχονται στο μπρόκολο εμποδίζουν την ανάπτυξη καρκινογενών κυττάρων στο στήθος, τη μήτρα, τον προστάτη το παχύ έντερο, τα νεφρά, το συκώτι και τους πνεύμονες. Λόγω, μάλιστα του ότι διώχνει τα πλεονάζοντα οιστρογόνα από τον οργανισμό, το μπρόκολο είναι πολύ σημαντικό όσον αφορά τη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου του μαστού και της μήτρας.

    Βοηθά στην αποτοξίνωση του οργανισμού

    Ένας από τους λόγους που σας πίεζαν να φάτε μπρόκολο στα παιδικά σας χρόνια, είναι και η υψηλή περιεκτικότητά σου σε βιταμίνη C και συγκεκριμένα αμινοξέα, ενώ αποτελεί καλή πηγή φυσικού θείου. Έτσι αποκτά την πολύ σημαντική ιδιότητα να αποτοξινώνει τον οργανισμό από τις ελεύθερες ρίζες και τις τοξίνες όπως το ουρικό οξύ και κατ? επέκταση ο οργανισμός μας προστατεύεται απέναντι σε παθήσεις που οφείλονται σε τοξίνες, όπως η αρθρίτιδα, οι ρευματισμοί, το έκζεμα, η φαγούρα, η ποδάγρα κ.ο.κ.

    Θεραπεύει τις στομαχικές διαταραχές

    Η δυσκοιλιότητα αποτελεί την κύρια αιτία πίσω από όλες τις στομαχικές διαταραχές και η δράση του μπρόκολου έρχεται και εδώ να δώσει τη λύση, αφού την αντιμετωπίζει αποτελεσματικά, λόγω της περιεκτικότητάς του σε φυτικές ίνες, οι οποίες διώχνουν τις τοξίνες μακριά από τον πεπτικό σωλήνα. Συν τοις άλλοις, το μαγνήσιο και οι βιταμίνες του θαυματουργού αυτού λαχανικού βοηθούν στην απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών των τροφών που καταναλώνουμε και βοηθούν στο να έχουμε φυσιολογική πέψη και να αποφεύγουμε τις καούρες.

    Βελτιώνει την υγεία της επιδερμίδας

    Το πλήθος των βιταμινών που περιέχει το μπρόκολο, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να μην μας ωφελήσει και εξωτερικά. Η βιταμίνη C, η βήτα-καροτίνη και άλλες βιταμίνες του συμπλέγματος Β που συναντάμε στο μπρόκολο, μπορούν σταδιακά να μας χαρίσουν λαμπερή επιδερμίδα, κάτι που ίσως έχετε διαπιστώσει όσοι το καταναλώνετε συστηματικά. Ακόμη, η βιταμίνη Ε στο μπρόκολο ανανεώνει τους ιστούς της επιδερμίδας χαρίζοντάς της έξτρα λάμψη και ο συνδυασμός της βιταμίνης Α και Κ με αμινοξέα, φυλλικό οξύ και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, μην απορήσετε αν σας? κρύψει χρόνια.

    Προλαμβάνει καρδιακά προβλήματα

    Ένα από τα κύρια προβλήματα που μπορούν να βλάψουν την καρδιά μας είναι τα υψηλά επίπεδα χοληστερίνης. Φυσικά, αν παραγγέλνετε καθημερινά σουβλάκια και πίτσες, λίγο μπρόκολο δεν πρόκειται να σας φέρει αποτελέσματα, αλλά στο πλαίσιο μιας υγιεινής διατροφής, οι φυτικές του ίνες, τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, η βήτα-καροτίνη και άλλες βιταμίνες του μπορούν να ρίξουν σταδιακά την κακή LDL χοληστερόλη, αλλά και να βοηθήσουν στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, προστατεύοντας το πιο σημαντικό όργανό του σώματός μας, την καρδιά.

    Βοηθά την υγεία των ματιών

    H ζεαξανθίνη, το βασικό συστατικό στο μπρόκολο, έχει αποδειχτεί πολύ ωφέλιμη για τα μάτια, ενώ η βιταμίνη Α, C, E, ο φώσφορος και η βήτα-καροτίνη που ανήκουν στα θρεπτικά συστατικά του συντελούν στην επιδιόρθωση των βλαβών που προκαλούνται από τις ακτίνες UV, συν του ότι αποτρέπουν την εμφάνιση οφθαλμολογικών προβλημάτων που προκύπτουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση ωχράς κηλίδας.

    Τονώνει το ανοσοποιητικό

    Βιταμίνη C, βήτα καροτίνη, σελήνιο, ψευδάργυρος, φώσφορος, χαλκός? Μπορείτε να σκεφτείτε καλύτερο συνδυασμό για ένα δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα;

    Βελτιώνει την υγεία των οστών

    Τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, οι εγκυμονούσες ή θηλάζουσες μητέρες αποτελούν ομάδες που πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσουν το μπρόκολο στη διατροφή τους, καθώς είναι πιθανό να έχουν έλλειψη ασβεστίου, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε φθορά των οστών, των δοντιών και αργότερα σε οστεοπόρωση. Το ωφέλιμο αυτό λαχανικό, όμως, χάρη στο ασβέστιο, το μαγνήσιο, το φώσφορο και τον ψευδάργυρο που περιέχει, μπορεί να προλάβει το κακό και να χαρίσει γερά οστά.

    Κάνει καλό στην εγκυμοσύνη

    O λόγος είναι ότι οι εγκυμονούσες χρειάζονται κάποια πολύ σημαντικά θρεπτικά συστατικά (ασβέστιο, πρωτεΐνη, βιταμίνες, σίδηρο φώσφορο, αντιοξειδωτικά κ.λπ) προκειμένου να μην αποκτήσουν ούτε οι ίδιες, ούτε το έμβρυο προβλήματα και το μπρόκολο μπορεί να τους τα παρέχει, αν καταναλώνεται συστηματικά. Ακόμη, μπορεί να τις βοηθήσει στη δυσκοιλιότητα που οι περισσότερες αντιμετωπίζουν, λόγω των φυτικών ινών του.

    Ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα

    O βασικός σύμμαχός του σε αυτό είναι ένα μέταλλο που περιέχει που ονομάζεται χρώμιο, το οποίο βοηθά στη ρύθμιση της ινσουλίνης και κατ? επέκταση του σακχάρου στο αίμα.

    Αποτρέπει την εμφάνιση αναιμίας

    Όλοι ξέρουμε ότι η αναιμία προκύπτει από την έλλειψη σιδήρου στον οργανισμό. Αυξάνοντας, λοιπόν, την πρόσληψή του μπορεί να μας απομακρύνει από το πρόβλημα και το μπρόκολο αποτελεί μια καλή πηγή του.

    Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης

    Το μπρόκολο είναι πολύ διαδεδομένο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου συγκαταλέγεται μεταξύ των δέκα πρώτων σε κατανάλωση λαχανικών. Ακολουθούν η Ιταλία και η Ισπανία σε παραγωγή και κατανάλωση. Στην χώρα μας μόνο τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε σημαντικά η καλλιέργειά του. Συνιστάται η κατανάλωση δύο με τριών μερίδων μπρόκολο την εβδομάδα, για μεγαλύτερη προστασία.

    Προτεινόμενος τρόπος αγοράς και συντήρησης

    Η σύσταση του μπρόκολου φαίνεται στον πίνακα 1 και η θρεπτικότητά του επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες κατά την ανάπτυξή του και μετά τη συγκόμιδή. Για παράδειγμα η περιεκτικότητα σε βιταμίνη C αλλάζει ανάλογα με την ποικιλία, ωριμότητα, έκθεση στον ήλιο, θερμοκρασία διατήρησης καθώς και μέθοδο χειρισμού και μεταφοράς. Πάντοτε μάλιστα τα φρεσκοκομένο μπρόκολο είναι πλουσιότερο σε βιταμίνες από ότι αυτά με μαραμένο κεφάλι και χοντρά κεφάλια. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται και στο ζωντανο πράσινο χρώμα του. Στην αγορά προσφέρονται οι ανθοκεφαλές πριν ακόμη ανοίξουν τα ανθάκια τους (με τα μπουμπούκια κλειστά). Τα χρώματα στις ανθοκεφαλές ποικίλουν από πράσινη, μόβ η σκούρο πορτοκαλί ανάλογα με το είδος. Καλό θα είναι να το καταναλώνεται όσο γίνεται πιο σύντομα από την αγορά του, ενώ αν θελήσετε να το συντηρήσετε, τυλίξτε το σε χαρτί κουζίνας και έπειτα σε σακούλα με τρύπες ώστε να αερίζεται.

    Προτεινόμενος τρόπος μαγειρέματος

    Αρχικά, ξεπλύνετέ το καλά με νερό και ξεχωρίστε τα κεφάλια μεταξύ τους πριν το μαγειρέψετε. Μπορείτε να το σερβίρετε ωμό, βραστό, στον ατμό, στο ξύδι (τουρσί), σοταρισμένο ή ψημένο στο φούρνο. Ωμό ταιριάζει σε ποικιλία λαχανικών με διάφορα ντίπ ή σε σαλάτα, ενώ διατηρεί όλα του συστατικά. Για τη σαλάτα μπορείτε πρώτα να το βυθίσετε σε καυτό νερό για 10 δευτερόλεπτα και αμέσως μετά σε παγωμένο. Το στραγγίζετε καλά και είναι έτοιμο. Γενικά, το βρασμένο μπρόκολο χάνει μέχρι και το 66% των συστατικών του ενώ σε χύτρα πίεσης μόνον το 47%. Μόνον σε ατμό το μπρόκολο χάνει τις λιγότερες από τις ωφέλιμες ουσίες του. Ιδιαίτερη προσοχή επομένως στο μαγείρεμά του, αφού η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει πολλά από τα πολύτιμα συστατικά του. Τελειώνοντας, το μαγείρεμά του σε φούρνους μικροκυμάτων πρέπει να αποφεύγεται αφού καταστρέφει από 74-87%, από τα χρήσιμα συστατικά του.

    Μια καλή πρόταση μαγειρέματος είναι η ακόλουθη: μπορείτε να σοτάρετε σκόρδο με φρέσκα μυρωδικά της επιλογή σας με λίγο ελαιόλαδο για ένα λεπτό, προσθέστε το μπρόκολο και σοτάρετε έως ότου το μπρόκολο μαλακώσει και γίνει τραγανό, περίπου 10 λεπτά. Προσθέστε το σε μαγειρεμένο ζυμαρικό και προσθέστε τριμμένο τυρί. Η γεύση του είναι κάτι ενδιάμεσο μεταξύ λάχανου και κουνουπιδιού, ενώ ταιριάζει γευστικά με το βασιλικό, το κύμινο, το κάρυ, τον άνηθο, και τον χυμό φρέσκου λεμονιού.

    Συμπέρασμα: O πρωταθλητής των λαχανικών!
    Στην κατηγορία των πιο υγιεινών λαχανικών, το μπρόκολο έρχεται αναμφισβήτητα πρώτο! Για να αποκομίσετε τα ευεργετικά οφέλη του, καλό είναι να τρώτε ένα φλιτζάνι μπρόκολο τρεις φορές την εβδομάδα.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=1228
    http://www.vita.gr/html/ent/429/ent.1429.asp
    http://www.clickatlife.gr/story/diatrofi/mprokolo-o-prasinos-summaxos-tis-ugeias-mas-?id=2126442



    ΜΑΡΟΥΛΙ





    Ανοιχτοπράσινο ή βαθυπράσινο, στρογγυλό, λείο ή κατσαρό το μαρούλι αποτελεί μια βασική επιλογή λαχανικού της πλειονότητας των καταναλωτών αυτήν την περίοδο. Ανήκει στην τάξη «σύνανδρα» της οικογένειας των συνθέτων και η βοτανική του ονομασία είναι Lactuca sativa. Η προέλευσή του δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη, ωστόσο ερίζει την καταγωγή του από την ανατολική Μεσόγειο και η καλλιέργειά του, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, χρονολογείται από το 5.000 π.Χ. Δεν είναι τυχαίο ότι αναπαραστάσεις καλλιέργειας μαρουλιού απαντώνται σε πλήθος αρχαίων αιγυπτιακών τάφων (4500 π.Χ).

    Επιπλέον, είναι σημείο αναφοράς σε διάφορες θρυλούμενες ιστορίες των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων. Συγκεκριμένα, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το μαρούλι έχει καταπραϋντικές και υπνωτικές ιδιότητες. Για το λόγο αυτό, στο τέλος του γεύματός τους κατανάλωναν φύλλα μαρουλιού. Αργότερα, οι Ρωμαίοι απέδιδαν στο μαρούλι εκπληκτικές, θεραπευτικές ιδιότητες με κορυφαίο παράδειγμα τον αυτοκράτορα Καίσαρα Αύγουστο, ο οποίος θεωρούσε ότι τα συστατικά του μαρουλιού τον θεράπευσαν από μια σοβαρή ασθένεια που έπασχε. Εξάλλου, οι Ρωμαίοι ξεκινούσαν όλα τα επίσημα δείπνα και συμπόσιά τους με κατανάλωση μαρουλιού για να ενισχυθεί η γεύση και η όρεξή τους και ταυτόχρονα να προετοιμάσουν κατάλληλα το έντερό τους για το επακολουθούμενο γεύμα.

    Το μαρούλι είναι ένα λαχανικό που μπορείτε να φυτεύσετε σχεδόν όλες τις εποχές του έτους. Θα έχετε όμως καλύτερα αποτελέσματα αν η θερμοκρασία είναι κάτω από 21 βαθμούς Κελσίου. Στην Ελλάδα, καλλιεργείται όλο το χρόνο, κυρίως όμως από νωρίς το φθινόπωρο μέχρι αργά την άνοιξη. Για να ευδοκιμήσει χρειάζεται αρκετή εδαφική υγρασία, καλή στράγγιση, χώμα πλούσιο σε οργανικά στοιχεία, καλό φωτισμό και δροσερές νύχτες, ενώ δεν αντέχει τη ζέστη. Είναι φυτό γρήγορης ανάπτυξης, ετήσιο και ποώδες.Η ρίζα του είναι πασσαλώδης που μπορεί να φτάσει με μήκος έως μισό μέτρο. Τα φύλλα του βγαίνουν από το βλαστό που είναι κοντός. Τα μαρούλια πολλαπλασιάζονται με σπόρο. Η σπορά γίνεται σε φυτώρια ή σπορεία και σε 15 περίπου μέρες τα φυτάρια είναι έτοιμα για μεταφύτευση.
    Αρχικά, το μαρούλι είναι καλό να τρώγεται ωμό ?τρώγεται ωμό, σκέτο ή σε σαλάτες, σε πίττες αλλά και μαγειρεμένο με κρέας ως φρικασέ, αλλά χάνονται πολλές από τις ιδιότητές του-, διότι μέρος των υδατοδιαλυτών βιταμινών του καταστρέφεται. Ωστόσο, τα φύλλα του είναι απαραίτητο να πλένονται με σχολαστικότητα, έτσι ώστε να απομακρύνονται οι παθογόνοι οργανισμοί που επικάθονται σε αυτά. Επιπρόσθετα, αξίζει να σημειωθεί ότι τα εξωτερικά φύλλα του μαρουλιού -μπορείτε να αφαιρείτε τμηματικά λίγα λίγα φύλλα για τη σαλάτα σας- έχουν πολλαπλάσια περισσότερες ποσότητες των περιεχομένων δραστικών συστατικών σε σχέση με αυτά που βρίσκονται στο εσωτερικό του(καρδιά του μαρουλιού).
    Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες μαρουλιού που μπορούν να διακριθούν σε 4 βοτανικές ποικιλίες. Ο Φυλλώδης τύπος , στον οποίο τα φύλλα σχηματίζονται σαν ρόδα και δεν έχουν κεφαλή. Φύονται κατά δεκάδες και ανανεώνονται όταν τα πρώτα φύλλα κοπούν. Είναι κατσαρά ή μοιάζουν με τα φύλλα της βελανιδιάς. Το χρώμα τους είναι πράσινο , ανοιχτό πράσινο ή και κόκκινο. Σε αυτό τον τύπο περιλαμβάνονται οι οι ποικιλίες ??σαλάτες Νεαπόλεως??, ??Αντιδομάρουλα?? και τα ??Κοινά μαρούλια??. Ο Κεφαλωτός τύπος, έχει με παχιά, μαλακά φύλλα που σχηματίζουν μία συμπαγή κεφαλή. Οι ποικιλίες εδώ είναι τα ??κόκκινα κλειστά μαρούλια??, ??Μπατάβια??, ??Σαλαμάνδρα??, ??Νιού Γιορκ Ιμπέριαλ?? και άλλες. Ο τύπος Μαρουλιού-Σπαραγγιού , έχει στενά φύλλα και παχύ σαρκώδη βλαστό. Οι ποικιλίες αυτού του τύπου καλλιεργούνται στην Ασία κυρίως για τους βλαστούς τους. Ο τύπος Ρωμάνα έχει λεία σκληρά και ανορθωμένα φύλλα που σχηματίζουν ψηλή κεφαλή. Έχουν πολύ λεπτή γεύση και η υφή τους είναι τραγανή. Εδώ έχουμε τις ποικιλίες ??Σκουροπράσινο??, ??λευκό Παρισιού?? και ??Κωνσταντινούπολης??.
    Η θρεπτική αξία του μαρουλιού είναι μεγάλη. Παρά τις χαμηλές του θερμίδες, περίπου 15 kcal ανά100 γραμμάρια, το μαρούλι προσφέρει πολύ ισχυρές δόσεις των βιταμινών Κ, C, A και φυλλικού οξέος. Είναι ενδεικτικό ότι δύο κούπες μαρούλι (περίπου120 γρ.) είναι ικανές να εφοδιάσουν το μέσο ενήλικα με πάνω από το 50% των ημερησίων αναγκών του, σε σχέση με τις προαναφερθείσες βιταμίνες. Επιπλέον, το μαρούλι περικλείει ισχυρές δόσεις μαγγανίου, χρωμίου, μολυβδαινίου και αξιόλογες ποσότητες θειαμίνης, ριβοφλαβίνης, φωσφόρου, ασβεστίου, καλίου και σιδήρου. Επίσης, το μαρούλι είναι πολύ καλός φορέας φυτικών ινών, καθώς 2 κούπες παρέχουν2,5 γραμμάρια(περίπου 10 % της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης). Εξάλλου, ως πράσινο λαχανικό, περιέχει β-καροτένιο, λουτείνη και ζεαξανθίνη, ενώ τα φύλλα και οι βλαστοί του μαρουλιού περιέχουν ένα γαλακτώδη χυμό που έχει φαρμακευτικές ιδιότητες ( παυσίπονες αλλά και ναρκωτικές).
    Το μαρούλι, εκτός από τη λεπτή του γεύση, παρέχει μια σειρά από ευεργετικά συστατικά για τον ανθρώπινο οργανισμό. Η αξιόλογη περιεκτικότητά του σε διαλυτές και αδιάλυτες ίνες το καθιστά εξαιρετική επιλογή για την καλή λειτουργία της γαστρεντερικής οδού, της μείωσης του σακχάρου του αίματος, της βελτίωσης του προφίλ των λιπιδίων, καθώς και της μείωσης του σωματικού βάρους, μέσω του ελέγχου της όρεξης. Το σημαντικό περιεχόμενο κυτταρίνης που περιέχει, βοηθά στην καλύτερη κινητικότητα του παχέος εντέρου. Με τον τρόπο αυτό, διαφυλάσσεται η οξεοβασική ισορροπία στο κόλον και αποτρέπονται δυνητικοί κίνδυνοι για καρκινογενέσεις. Από την άλλη πλευρά, οι διαλυτές ίνες που περιλαμβάνει καθυστερούν τη γαστρική κένωση, δημιουργώντας πυκνότητα στο στομαχικό σάκο, μεγαλύτερη αίσθηση κορεσμού και πιο βραδεία απελευθέρωση της γλυκόζης στο αίμα. Εξάλλου, η κατανάλωση του μαρουλιού συμβάλλει στον έλεγχο της χοληστερόλης, αφού οι φυτικές ίνες που περιέχει δεσμεύουν χολικά άλατα και μέσω του μηχανισμού αυτού, μειώνονται τα επίπεδα της χοληστερόλης στο πλάσμα του αίματος. Κατ? επέκταση, η υψηλή περιεκτικότητά του σε λουτείνη και β-καροτένιο ενισχύει την αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού προσφέροντας προστασία από νεοπλασματικές ασθένειες, βλάβες του γενετικού υλικού και διαφύλαξη των αρτηριών από την οξείδωση της LDL, αθηρογόνου χοληστερόλης. Επίσης, το μαρούλι συνιστάται και σε περιπτώσεις έλλειψης σιδήρου ή αναιμίας, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε φυλλικό οξύ. Το φυλλικό οξύ συμμετέχει στην αιμοποίηση και είναι εξαιρετικά σημαντικό στις εγκυμονούσες. Έλλειψή του κατά τη διάρκεια της κύησης (ιδιαίτερα στο πρώτο τρίμηνο) μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ανωμαλίες του νευρικού σωλήνα (αρχικό τμήμα του σώματος του εμβρύου). Εξάλλου, ως πράσινο φυλλώδες λαχανικό ενισχύει την απορρόφηση του σιδήρου στοιχείο που το καθιστά πολύ καλό συνοδευτικό για τις διατροφικές πηγές αιμικού σιδήρου, όπως το ψάρι, το κοτόπουλο, το μοσχάρι. Τέλος, σύμφωνα με μελέτες, η παρουσία καροτεινοειδών προφυλάσσει από ιώσεις, αλλά και σε συνέργεια με την βιταμίνη Α προστατεύει από εκφυλιστικές παθήσεις των ματιών με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

    Θρεπτική αξία του μαρουλιού

    Παρά τις χαμηλές του θερμίδες, περίπου 15 kcal ανά100 γραμμάρια, το μαρούλι προσφέρει πολύ ισχυρές δόσεις των βιταμινών Κ, C, A και φυλλικού οξέος. Είναι ενδεικτικό ότι δύο κούπες μαρούλι (περίπου120 γρ.) είναι ικανές να εφοδιάσουν το μέσο ενήλικα με πάνω από το 50% των ημερησίων αναγκών του, σε σχέση με τις προαναφερθείσες βιταμίνες. Επιπλέον, το μαρούλι περικλείει ισχυρές δόσεις μαγγανίου, χρωμίου, μολυβδαινίου και αξιόλογες ποσότητες θειαμίνης, ριβοφλαβίνης, φωσφόρου, ασβεστίου, καλίου και σιδήρου. Προεκτείνοντας, το μαρούλι είναι καλός φορέας φυτικών ινών, καθώς 2 κούπες παρέχουν2,5 γραμμάρια(περίπου 10 % της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης). Τέλος, ως γνήσιο τέκνο της οικογένειας των πράσινων λαχανικών, περιέχει β-καροτένιο, λουτείνη και ζεαξανθίνη (USDA Nutrient database).

    Οφέλη από την κατανάλωση μαρουλιού

    Εκτός από τη λεπτή του γεύση, το μαρούλι παρέχει μια σειρά από ευεργετήματα στον ανθρώπινο οργανισμό. Η αξιόλογη περιεκτικότητά του σε διαλυτές και αδιάλυτες ίνες το καθιστά εξαιρετική επιλογή για την καλή λειτουργία της γαστρεντερικής οδού, της μείωσης του σακχάρου του αίματος, της βελτίωσης του προφίλ των λιπιδίων, καθώς και της μείωσης του σωματικού βάρους μέσω του ελέγχου της όρεξης. Συγκεκριμένα, το αξιοσημείωτο φορτίο κυτταρίνης που περιέχει βοηθά στην καλύτερη κινητικότητα του παχέος εντέρου και έτσι σε πιο τακτικές κενώσεις. Με τον τρόπο αυτό, διαφυλάσσεται η οξεοβασική ισορροπία στο κόλον και αποτρέπονται δυνητικοί κίνδυνοι για καρκινογενέσεις. Από την άλλη πλευρά, οι διαλυτές ίνες που περιλαμβάνει καθυστερούν την γαστρική κένωση, δημιουργώντας πυκνότητα στο στομαχικό σάκο, μεγαλύτερη αίσθηση κορεσμού και πιο βραδεία απελευθέρωση της γλυκόζης στο αίμα. Επιπροσθέτως, συμβάλλει στον έλεγχο της χοληστερόλης αφού οι φυτικές ίνες που φέρει δεσμεύουν χολικά άλατα και μέσω του μηχανισμού αυτού μειώνονται τα επίπεδα της χοληστερόλης στο πλάσμα του αίματος. Κατ? επέκταση, η υψηλή περιεκτικότητά του σε λουτείνη και β-καροτένιο ενισχύει την αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού προσφέροντας προστασία από νεοπλασματικές ασθένειες, βλάβες του γενετικού υλικού και διαφύλαξη των αρτηριών από την οξείδωση της LDL, αθηρογόνου χοληστερόλης (J. Nutr, 2004). Επίσης, το μαρούλι συνιστάται και σε περιπτώσεις έλλειψης σιδήρου ή αναιμίας λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε φυλλικό οξύ. Το φυλλικό οξύ συμμετέχει στην αιμοποίηση και είναι εξαιρετικά σημαντικό στις εγκυμονούσες. Έλλειψή του κατά τη διάρκεια της κύησης (ιδιαίτερα στο πρώτο τρίμηνο) μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ανωμαλίες του νευρικού σωλήνα (αρχικό τμήμα του σώματος του εμβρύου). Εξάλλου, ως πράσινο φυλλώδες λαχανικό ενισχύει την απορρόφηση του σιδήρου στοιχείο που το καθιστά πολύ καλό συνοδευτικό για τις διατροφικές πηγές αιμικού σιδήρου, όπως το ψάρι, το κοτόπουλο, το μοσχάρι. Τέλος, σύμφωνα με μελέτες, η παρουσία καροτενοειδών προφυλάσσει από ιώσεις, αλλά και σε συνέργεια με την βιταμίνη Α προστατεύει από εκφυλιστικές παθήσεις των ματιών με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

    Κατανάλωση του μαρουλιού

    Από τα προαναφερθέντα στοιχεία, η σχέση θερμίδων-θρεπτικών συστατικών γέρνει αδιαμφισβήτητα υπέρ των τελευταίων. Για το λόγο αυτό, το μαρούλι στέκεται ως «διατροφική αποκάλυψη». Πριν όμως γίνει αναφορά στους τρόπους ένταξης του εν λόγω λαχανικού στο διατροφικό μας πλάνο, καλό είναι να σημειωθούν κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες. Αρχικά, το μαρούλι είναι καλό να τρώγεται ωμό, διότι μέρος των υδατοδιαλυτών βιταμινών του καταστρέφεται. Ωστόσο, τα φύλλα του είναι απαραίτητο να πλένονται με σχολαστικότητα, έτσι ώστε να απομακρύνονται οι παθογόνοι οργανισμοί που επικάθονται σε αυτά. Επιπρόσθετα, αξίζει να σημειωθεί ότι τα εξωτερικά φύλλα του μαρουλιού έχουν πολλαπλάσια περισσότερες ποσότητες των περιεχομένων δραστικών συστατικών σε σχέση με αυτά που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε σχετική μελέτη του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης που κατέδειξε ότι σε δύο είδη μαρουλιών η περιεκτικότητα των εξωτερικών φύλλων σε κουερσετίνη και φυτοχημικά ήταν υπερδιπλάσια αυτής που περιείχαν τα εσωτερικά φύλλα.

    Συμπερασματικά, το μαρούλι, εκτός από υγιεινή λύση, αποτελεί ιδανική και δροσιστική διατροφική επιλογή έτοιμο να συνοδεύσει ως σαλάτα τα γεύματά μας ή να αποτελέσει τμήμα ενός θρεπτικού και ενυδατικού χυμού.

    Τη μεγαλύτερη παραγωγή μαρουλιών στον κόσμο έχουν οι Η.Π.Α και ακολουθούν η Κίνα, η Ισπανία και ο Καναδάς. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται περίπου 19.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 25.000 τόνους.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.clickatlife.gr/story/diat...ron?id=1954205
    http://envifriends.blogspot.com/2011...ca-sativa.html
    http://www.bionews.gr/2010/02/02/καίρος-για-μαρούλι



    ΚΡΕΜΜΥΔΙ





    Στην αρχαιότητα, το χρησιμοποιούσαν ευρέως τόσο για τη νοστιμιά του όσο και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Στις μέρες μας, μπορεί να αποτελεί ένα κοινότατο υλικό μαγειρικής, αλλά οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η διατροφική του αξία. Τα τελευταία χρόνια, επιστημονικές μελέτες καταδεικνύουν ότι η κατανάλωσή του μπορεί να ωφελήσει την υγεία μας με πολλούς τρόπους: Είναι φτωχό σε θερμίδες και νάτριο, ενώ δεν έχει χοληστερίνη. Είναι πλούσιο σε φυτοχημικές ουσίες, όπως δισουλφίδια και τρισουλφίδια, που είναι υπεύθυνα για τη χαρακτηριστική μυρωδιά του, αλλά και για τις αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές του ιδιότητες. Επίσης, περιέχει φλαβονοειδή και ιδιαίτερα κουερσετίνη, που έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, ενώ παράλληλα προσφέρει στον οργανισμό βιταμίνες Β6 και C, φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, χρώμιο και φυλλικό οξύ. Το κρεμμύδι ήταν γνωστό στην αρχαία Κίνα και στην αρχαία Αίγυπτο εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Ήταν επίσης γνωστό στην αρχαία Ελλάδα σαν αρτυματικό. Αναφορές βρίσκουμε στον Όμηρο, στον Ηρόδοτο, στο Θεόφραστο, στο Διοσκουρίδη. Σήμερα είναι πιο γνωστό για τις χρήσεις του στην κουζίνα, όπου δίνει ορεκτική γεύση στα φαγητά, στις σαλάτες, στις σάλτσες και λιγότερο γνωστό σαν φάρμακο. Το κρεμμύδι είναι παράγοντας υγείας και μακροζωίας. Οι Βούλγαροι που τρώνε πολλά Κρεμμύδια έχουν τους περισσότερους αιωνόβιους. Και στις περιοχές της Τρανσυλβανίας όπου τρώνε πάρα πολλά κρεμμύδια, ο καρκίνος είναι άγνωστος. Όταν τρώμε καθημερινά Κρεμμύδι προλαβαίνουμε το βήχα και τα κρυολογήματα. Ακόμη, η κεμμυδοφαγία τονώνει την κυκλοφορία κι ελαττώνει την πίεση του αίματος, βοηθάει σε περιπτώσεις νεφροπάθειας, ανοίγει την όρεξη και δυναμώνει τα νεύρα, την καρδιά και τους αδένες. Παρ? όλα αυτά το κρεμμύδι δεν το δέχονται όλοι οι οργανισμοί και περισσότερο όσοι σχηματίζουν εύκολα αέρια και φουσκώνουν. Κάποτε ένας Γάλλος υπουργός, ύστερα από μια συζήτηση ήπιε μπροστά στους συνομιλητές του μερικές σταγόνες από αφέψημα Κρεμμυδιού, για να τους αποδείξει ότι περιφρονεί τις φήμες για δήθεν διουρητικών ιδιοτήτων του. Αμέσως μετά ο υπουργός έφυγε για να προεδρεύσει σε ένα συμβούλιο. Την επίδραση όμως του κρεμμυδοχυμού δεν την είδε μόνο αυτός? Γιατί αναγκάστηκε μέσα σε δυο ώρες να εγκαταλείψει πέντε φορές βιαστικά το συμβούλιο. Και στο διάστημα αυτό οι συνομιλητές του «κατουρήθηκαν» κι αυτοί, αλλά από τα γέλια? Μια λαϊκή δοξασία λέει ότι όσα περισσότερα «καλύμματα» έχει το κρεμμύδι, τόσο πιο κρύος θα είναι ο χειμώνας. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του Κρεμμυδιού είναι άπειρες. Αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο μερικές. Ο χυμός ωμών Κρεμμυδιών κατεβάζει το ζάχαρο στους διαβητικούς (μισό φλιτζάνι του καφέ κάθε πρωί, νηστικοί και αμέσως μετά λίγες σταγόνες λεμονιού για να φτιάξει τη γεύση). Είναι γενικό ρυθμιστικό του νευρικού, ηπατικού και νεφρικού συστήματος. Αντιρρευματικό, αντιαρθριτικό, αντισκορβουτικό (εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας βιταμίνης Γ που έχει) Χωνευτικό, τονώνει την πεπτική δραστηριότητα του εντέρου, καθαρίζει τα έντερα και διώχνει τις αχώνευτες τροφές. Αντιθρομβωτικό και αντισκληρωτικό, κατεβάζει την ψηλή πίεση. Σε περιπτώσεις αναιμίας βοηθάει την αιμοποίηση. Το ίδιο σε σωματική και πνευματική υπερκόπωση. Προκαλεί εφίδρωση, διώχνοντας τις τοξίνες από τον οργανισμό μας, γι? αυτό είναι χρήσιμο σε μολυσματικές ασθένειες.

    Διατροφική αξία

    Εκτός από τη βιταμίνη C, το κρεμμύδι είναι πλούσιο σε υψηλής ποιότητας πρωτεΐνη, φυτικές ίνες, βιταμίνες A, B6, φολικό οξύ και στοιχεία όπως ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, χρώμιο, ενώ απουσιάζουν από τα φύλα του το νάτριο, η χοληστερόλη και το λίπος. Επίσης είναι προικισμένο με πλήθος φωτοχημικών αντιοξειδωτικών ουσιών όπως η κουερσετίνη, που εμφανίζεται αυξημένη ειδικά στα κόκκινα κρεμμύδια και μάλιστα στις εξωτερικές τους φλούδες, βοηθώντας στην εξάλειψη των βλαβερών ελεύθερων ριζών στο σώμα και προστατεύοντας από την αθηροσκλήρωση. Και μπορεί το κρεμμύδι να μην είναι το μόνο τρόφιμο που περιέχει κουερσετίνη, όμως ο οργανισμός απορροφά τη σημαντική αυτή ουσία από τα κρεμμύδια σε διπλάσια ποσότητα από το τσάι και τριπλάσια από τα μήλα, σύμφωνα με μελέτη του Γεωπονικού Πανεπιστημίου του Wageningen της Ολλανδίας.

    Ασπίδα προστασίας ενάντια στον καρκίνο

    Πολλές είναι οι επιδημιολογικές έρευνες που υποστηρίζουν ότι τα φλαβονοειδή και ιδιαίτερα η κουερσετίνη που περιέχουν το κρεμμύδι και άλλες τροφές αναστέλλουν τη δράση και την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Φαρμακολογίας του Μιλάνου, η οποία δημοσιεύτηκε το 2006 στο επιστημονικό περιοδικό «American Journal of Clinical Nutrition», όσοι καταναλώνουν συστηματικά κρεμμύδι και σκόρδο έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο. Μάλιστα, τα ποσοστά μείωσης του κινδύνου για καρκίνο στο στόμα και το φάρυγγα διαμορφώνονται στο 84%, για τον καρκίνο του μαστού στο 25%, για τον καρκίνο των ωοθηκών στο 73% και για τον καρκίνο του προστάτη στο 71%. Ο κατάλογος των ωφελειών του ευωδιαστού λαχανικού είναι σημαντικός όταν καταναλώνεται ωμό και φρεσκοκομμένο, ώστε να μην καταστραφεί η θρεπτική αξία του:

    Εμποδίζει την ανάπτυξη έλκους του στομάχου από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και βοηθά στην επούλωση ήδη υπάρχοντος.
    Όσο πιο πικάντικο είναι, τόσο περισσότερο εμποδίζει τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων, αποτρέποντας την αθηροσκλήρωση, τις καρδιαγγειακές νόσους και το εγκεφαλικό επεισόδιο λόγω σχηματισμού θρόμβων, όπως διαπίστωσαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison.
    Η καθημερινή κατανάλωσή του προστατεύει από την εμφάνιση οστεοπόρωσης, όπως έδειξαν δοκιμές σε πειραματόζωα στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
    Η κουερσετίνη που περιέχει εμποδίζει την κυτταρική μετάλλαξη. Προστατεύει από την εμφάνιση καταρράκτη και πλήθους διαφορετικών καρκίνων, όπως του εγκεφάλου, του μαστού, του πνεύμονα, του παχέος εντέρου, του στομάχου, του στόματος, του φάρυγγα, του λάρυγγα, του οισοφάγου, του παγκρέατος, του προστάτη, της ουροδόχου κύστης, του ήπατος και των ωοθηκών, σύμφωνα με πολλές σχετικές έρευνες. Επίσης εμποδίζει την ανάπτυξη ήδη υπαρχόντων όγκων και μειώνει το μέγεθος και τον αριθμό των πολύποδων του παχέος εντέρου.
    Τα υπόλοιπα φυτοχημικά στοιχεία του είναι επίσης αντικαρκινικά, ενώ έχουν και αντιμικροβιακές, αντιμυκητησιακές και αντισκωληκικές ιδιότητες. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό κατά των Gram θετικών βακτηρίων, των δερματοφυτικών μυκήτων και της αφλατοξίνης.
    Για τους ίδιους λόγους δρα κατά των παθογόνων βακτηρίων του στόματος, άρα προστατεύει από την τερηδόνα.
    Οι θειώδεις ενώσεις που του δίνουν τη χαρακτηριστική μυρωδιά και τη γεύση του μειώνουν τα συμπτώματα του σακχαρώδους διαβήτη και προστατεύουν από τη φλεγμονή που οδηγεί σε άσθμα.
    Ρυθμίζει τον μεταβολισμό, διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθά στην καταπολέμηση των κρυωμάτων.
    Μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης, των τριγλυκεριδίων και των λιπιδίων με το όνομα θρομβοξάνες (παίζουν ρόλο στη θρόμβωση του αίματος).
    Εμφανίζει προβιοτική δράση στο έντερο βελτιώνοντας την χλωρίδα του, άρα και την απορρόφηση του ασβεστίου και του μαγνησίου από τον οργανισμό, χάρη στους φρουτο-ολιγοσακχαρίτες (FOS) που περιέχει, οι οποίοι έχουν προταθεί ως βασικό συστατικό των τροφίμων στο μέλλον.
    Είναι διουρητικό, δρα κατά των λίθων στην ουροδόχο κύστη, βοηθά την πέψη και καμαρώνει στις πρώτες θέσεις της λίστας των αφροδισιακών.
    Καταπολεμά την αϋπνία. Ο τρόπος είναι απλός: Παίρνουμε πολλές ανάσες μυρίζοντας ένα τεμαχισμένο κρεμμύδι πριν πάμε για ύπνο.
    Σε εξωτερική δερματική χρήση λειτουργεί ως αντισηπτικό και καταπραϋντικό σε έλκη, εγκαύματα, τσιμπήματα εντόμων, αποστήματα και χιονίστρες.
    Χρησιμοποιείται βρασμένο ως κατάπλασμα ή ως χυμός σε πολλά παραδοσιακά γιατροσόφια που βοηθούν από νευραλγίες έως ρευματισμούς.

    Ευεργετικό για τους καπνιστές

    Η τακτική κατανάλωση ωμών κρεμμυδιών ενδείκνυται, όπως αποδείχτηκε, ιδιαίτερα για τους καπνιστές, καθώς οι σημαντικές αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχουν τα κρεμμύδια σε αφθονία προστατεύουν τόσο την καρδιά και το κυκλοφορικό όσο και το τοίχωμα της ουροδόχου κύστης από καρκινογόνες ουσίες (εμφανίζονται συχνότερα σε καπνιστές). Σε συνδυασμό με την υψηλή περιεκτικότητά τους σε βιταμίνη C, γίνονται όπλο υγείας, πόσο μάλλον αφού η καταπραϋντική τους δράση στους πνεύμονες ανακουφίζει από τον βήχα και τη βρογχίτιδα. Εξάλλου, μελέτη του Πανεπιστημίου της Kerala στην Ινδία έδειξε ότι η αντιοξειδωτική δράση ελαίου του κρεμμυδιού σε πειραματόζωα, στα οποία χορηγήθηκε νικοτίνη, είναι πολύ αποτελεσματική, εφάμιλλη με αυτή της βιταμίνης E. (http://www.sciencedirect.com/science...78427400002083 ).

    Φυσικός ρυθμιστής του σακχάρου

    Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι τα αλυλ-προπυλ-δισουλφίδια που περιέ­χει το κρεμμύδι είναι υπεύθυνα για τη μείωση των επιπέδων σακχάρου, καθώς αυξάνουν την ποσότητα της ελεύθερης διαθέσιμης ινσουλίνης στο αίμα. Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2003 στο επι­στημονικό περιοδικό «International Journal of Food Scien-ces and Nutrition» καταδεικνύει την υπογλυκαιμική και αντιοξειδωτική δράση του κρεμμυδιού. Το κρεμμύδι αποτελεί, επίσης, μια πολύ καλή πηγή χρωμίου. Από κλι­νικές έρευνες σε διαβητικούς, που δημο­σιεύτηκαν σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, όπως στο «Diabetes & Metabolism», δια-πιστώθηκε ότι το χρώμιο έχει την ικανότητα να μειώνει τα επίπεδα σακχάρου νηστείας, να βελτιώνει την ανοχή στη γλυκόζη αίματος, να μειώνει την ολική χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια, καθώς και να αυξάνει τα επίπεδα της καλής χοληστερίνης στο αίμα.

    Φίλος σας... καρδιακός

    Oι υψηλές τιμές χοληστερίνης και αρτηριακής πίεσης είναι προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση καρ­διαγγειακών νοσημάτων. Η συχνή κατανάλωση κρεμμυδιού έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα επίπεδα χοληστερί­νης, καθώς και την υψηλή ­αρτηριακή πίεση. Αποτέλεσμα είναι η κατανάλωση κρεμμυδιού να δρα προληπτικά κατά της εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, αθηροσκλήρωσης και εμφράγματος. Αυτό οφείλεται κυρίως στα σουλφιδικά του συστατικά (φλαβονοειδή). Τα τελευταία, σε συνδυασμό με το χρώμιο και τη βιταμίνη Β6 που περιέχει το κρεμμύδι, μειώνουν τα επίπεδα ομο­κυστεΐ­νης στο αίμα, που αποτελεί έναν ακόμη σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιακή ανακοπή και έμφραγμα. Μια μετα-ανάλυση 7 μελετών (στις οποίες συμμετείχαν 100.000 άνθρωποι), η οποία δημοσιεύτηκε το 2003 στο επιστημονικό περιοδικό «Euro-pean Journal of Clinical Nutrition», ­κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσοι κατανάλωναν συχνά κρεμμύδι, τσάι, μήλο και μπρόκολο, που είναι οι πιο πλούσιες πηγές φλαβονοειδών (ισχυρά αντιοξειδωτικά), είχαν 20% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιαγγειακή νόσο.

    Ισχυρό αντιφλεγμονώδες

    Πολλά συστατικά του κρεμμυδιού συμβάλλουν στη μείωση της οξύτητας των συμπτωμάτων που σχε­τίζονται με φλεγμονώδεις καταστάσεις, είτε αυτές οφείλονται σε οστεοαρθρίτιδα και ρευματοειδή αρθρίτιδα είτε σε αλλεργικό φλεγμονώδες άσθμα και σε αναπνευστική συμφόρηση λόγω κοινού κρυολογήματος. Υπεύθυνα για την αντιφλεγμονώδη δράση του κρεμμυδιού είναι κυρίως η βιταμίνη C και τα φλαβονοειδή και ιδιαίτερα η κουερσιτίνη. Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2006 στο περιοδικό «Journal of Biological Regu­lators & Homeostatic Agents» από την Ιατρική Σχολή της Βοστόνης αναδεικνύει τη σημαντική φαρμα­κευτική δράση του κρεμμυδιού στη φλεγμονή.

    Για γερά κόκαλα

    Σύμφωνα με μελέτες, κυρίως σε πειραματόζωα, η κατανάλωση κρεμμυδιού βοηθά στην πρόληψη της οστεοπόρωσης. Μια σχετική μελέτη σε πειραματόζωα, που δημοσιεύτηκε το 2005 στο περιοδικό «Journal of Agriculture and Food Chemistry» και πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία, υποστηρίζει ότι η κατανάλωση κρεμ­μυδιού βοηθά στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας, με τρόπο μάλιστα αντίστοιχο της φαρμακευτικής αγωγής που χορηγείται σε ασθενείς με οστεοπόρωση.

    Μην το τρώτε αν?

    Εχετε κολίτιδα (σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου), αποφύγετε τη συχνή κατανάλωση κρεμμυδιού, γιατί θα επιδεινώσει την κατάστασή σας. Το ίδιο ισχύει και για τις μητέρες που θηλάζουν, αν το μωρό τους υποφέρει από κολικούς του εντέρου. Επίσης, αν πάσχετε από σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, θα πρέπει να αποφεύγετε και την κατανάλωση ορισμένων άλλων σκληρών λαχανικών, όπως λάχανο, αγγούρι, κοτσάνι κουνουπιδιού κλπ.

    Θα συνεχίσουμε να κλαίμε?

    Προς απογοήτευση των νοικοκυρών, οι προσπάθειες των ερευνητών να αναπαραγάγουν ένα νέο τύπο κρεμμυδιού, από το οποίο θα έλειπε το ένζυμο συνθάση που είναι υπαίτιο για το ατελείωτο κλάμα κατά το καθάρισμα κρεμμυδιών, σταμάτησαν. Οι επιστήμονες είχαν αμφιβολίες σχετικά με τον επηρεασμό της γεύσης του, οπότε δεν προχώρησαν στη γενετική τροποποίησή του. Επομένως, ναι, το παραδοσιακό στιφάδο θα συνεχίζει να παρασκευάζεται μετά δακρύων!

    TIP: Μαγειρεύοντας το κρέας μαζί με κρεμμύδι, μπορεί να μειώσει την ποσότητα των καρκινογόνων που παράγονται με το ψήσιμο του κρέατος.

    TIP: Προσθέστε κρεμμύδι στις σούπες, όταν είστε συναχωμένοι. Μπορεί να επωφεληθείτε από τις αντιβακτηριακές του ιδιότητες.

    TIP: Εάν το καθάρισμα των κρεμμυδιών, σας προκαλεί δακρύρροια, δοκιμάστε να παγώσετε το κρεμμύδι για καμιά ώρα πριν το κόψετε. Αυτό θα καθυστερήσει την παραγωγή του συστατικού που ευθύνεται για τον ερεθισμό των ματιών και είναι καλύτερη λύση από το να καθαρίσετε το κρεμμύδι κάτω από τρεχούμενο νερό, διότι έτσι θα χαθεί ένα σημαντικό ποσό του ευεργετικού αυτού συστατικού.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.goldenmag.gr/archives/24445
    http://www.vita.gr/html/ent/634/ent.8634.asp
    http://nature-fun.com/index.php/natureheals/3062.html
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=423&w_id=401

  2. #2
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΚΑΡΟΤΟ



    Πρόκειται για το αγαπημένο λαχανικό του Bugs Bunny, αλλά και το δικό μας! Είναι εύκολο και απλό στην καλλιέργεια, νόστιμο και πολύ θρεπτικό. Αρέσει τόσο στους μεγάλους, όσο και στα παιδιά, λόγω της τραγανής υφής του και της γλυκιάς γεύσης του και είναι τόσο θρεπτικό που, εδώ και χιλιάδες χρόνια χρησιμοποιείται ακόμη και για θεραπευτικούς σκοπούς.

    Τα καρότα είναι φυτά με ρίζες, που ευδοκιμούν σε πολλές περιοχές του κόσμου. Αυτά που καλλιεργούμε σήμερα, είναι πολύ διαφορετικά από τα άγρια καρότα που υπήρχαν πριν 5.000 χρόνια στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το Αφγανιστάν. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι τα καρότα πρωτοεμφανίστηκαν σε περιοχές της Μεσογείου και χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες από το 20ο αιώνα π.Χ. Υπάρχουν πάνω από 100 ποικιλίες των καρότων, με διαφορές τόσο στο χρώμα, όσο και στο μέγεθός τους.

    Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πιλότοι κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες καρώτων για να βοηθηθεί και ενισχυθεί η όρασή τους, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η βιταμίνη Α', βοηθά στην όραση, με το να σχηματίζει μια πορφυρή μάζα που χρειάζονται τα μάτια για να μπορούν να διακρίνουν σε χαμηλό φωτισμό. Γι' αυτό και έχει παρατηρηθεί ότι άτομα με χαμηλά επίπεδα βιταμίνης-Α συνήθως έχουν προβλήματα όρασης τα βράδια, είτε δυσκολίες στην οδήγηση ή δυσκολίες στο να βρουν κάθισμα σε ένα ημισκοτεινό χώρο όπως θεάτρων και κινηματογράφων.

    Οφέλη του καρότου στην υγεία

    Πολλά και ποικίλα τα οφέλη του καρότου στην υγεία μας. Αρχικά, αποτρέπει τα καρδιακά νοσήματα: έρευνες έχουν αποδείξει ότι μια διατροφή πολούσια σε καροτενοειδή, σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης καρδιακής νόσου. Μελέτη που ερεύνησε τις διατροφικές συνήθειες 1.300 ηλικιωμένων ατόμων στη Μασαχουσέτη, απέδειξε ότι όσοι κατανάλωναν τουλάχιστον μια μερίδα καρότων κάθε μέρα είχαν κατά 60% μειωμένες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιακά επεισόδια, σε σχέση με εκείνους που έτρωγαν λιγότερη από μια μερίδα, πλούσια σε καροτενοειδή, ανά ημέρα. Επίσης, πιστεύεται ότι η τακτική κατανάλωση καρότων μειώνει το επίπεδο χοληστερόλης.

    Εμποδίζουν τον καρκίνο

    Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση καρότων, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του στήθους, του πνεύμονα και του παχέως εντέρου. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η ουσία φαλκαρινόλη που περιέχουν, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων και ότι ποντίκια που κατανάλωναν ωμά καρότα ή συμπλήρωμα φαλκαρινόλης μαζί με το φαγητό τους, παρουσίασαν κατά ένα τρίτο μικρότερο ποσοστό ανάπτυξης καρκίνου σε σχέση με τα ποντίκια που δεν κατανάλωναν καρότα.

    Καρότα κατά του διαβήτη

    Τα καρότα είναι ευεργετικά για τη ρύθμιση της ζάχαρης στο αίμα, εξαιτίας των καροτονοειδών που περιέχουν. Σε μελέτη που έγινε στο Μinnesota School of Public Health, συμμετείχαν 4.500 άτομα άνω των 15 ετών και βρέθηκε ότι εκείνοι που είχαν τα υψηλότερα επίπεδα καροτονοειδών στο αίμα τους, είχαν περίπου μισές πιθανότητες να εκδηλώσουν διαβήτη, από εκείνους που είχαν τα χαμηλότερα. Ωστόσο, επειδή τα καρότα έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη και μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, θα πρέπει να καταναλώνονται από τους διαβητικούς με μέτρο και μετά από συμβουλή του γιατρού τους.

    Bελτιώνουν την όραση

    Ο αμφιβληστροειδής του ματιού χρειάζεται βιταμίνη Α για να λειτουργήσει. Η έλλειψη βιταμίνης Α προκαλεί δυσκολίες στην όραση κατά τη νύχτα. Τα καρότα είναι πλούσια σε βήτα καροτίνη, η οποία μετατρέπεται σε βιταμίνη Α στο συκώτι. Στον αμφιβληστροειδή, η βιταμίνη Α μετατρέπεται σε χρωστική ουσία που είναι απαραίτητη για τη νυχτερινή όραση. Επιπλέον, οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες της βήτα καροτίνης βοηθούν στην προστασία από εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και του γεροντικού καταρράκτη. Έρευνες διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που προσλάμβαναν περισσότερη βήτα-καροτίνη είχαν 40% χαμηλότερο κίνδυνο εκφύλισης της ωχράς κηλίδας συγκριτικά με όσους κατανάλωναν τη λιγότερη.

    Μειώνουν τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου

    Πολλές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τη θετική επίδραση του καρότου στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, οι άνθρωποι που τρώνε περισσότερα από πέντε καρότα την εβδομάδα, έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο από εκείνους που τρώνε μόνο ένα καρότο το μήνα.

    Καλή πηγή φυτικών ινών

    Τα καρότα περιέχουν μεγάλες ποσότητες φυτικών ινών, που είναι πολύ σημαντικές για την πέψη των τροφών. Ωστόσο, οι φυτικές ίνες μπορεί να «παγιδεύσουν» το βήτα καροτένιο, γεγονός που καθιστά δύσκολο για το σώμα σας για να το απελευθερώσει. Με το ελάφρύ μαγείρεμά τους, ελευθερώνεται από τις φυτικές ίνες η βήτα καροτίνη κι έτσι το σώμα μπορεί να την απορροφήσει καλύτερα.

    Αντιγηραντικές ιδιότητες

    Τα καρότα περιέχουν μεγάλες ποσότητες βήτα καροτίνης, η οποία λειτουργεί ως αντιοξειδωτικό που βοηθά το σώμα στην καταπολέμηση της κυτταρικής βλάβης και στην απαλλαγή από ακαθαρσίες στο αίμα, όπως οι χημικές ουσίες ή ακόμα και το οξυγόνο. Επίσης, επιβραδύνει τη γήρανση των κυττάρων και άλλων αρνητικών επιπτώσεων που συνδέονται με τη γήρανση.

    Στοματική υγεία

    Τα καρότα βοηθούν επίσης στον καθαρισμό των δοντιών μας και της στοματικής μας υγιεινής, μετά από ένα γεύμα. Ενεργούν ως φυσικά «καθαριστικά» και συμβάλλουν στην απομάκρυσνη των υπολειμμάτων τροφών από τα δόντια και την τόνωση των ούλων. Επίσης, προκαλούν πολύ σάλιο, το οποίο βοηθά στην απομάκρυνση των λεκέδων στα δόντια. Τα συστατικά που περιέχουν, σκοτώνουν τα μικρόβια στο στόμα και προλαμβάνουν την τερηδόνα.

    Υγιές δέρμα

    Πολλοί ειδικοί της ομορφιάς, χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες το καρότο για την ενίσχυση της ομορφιάς του δέρματος. Ο χυμός του έχει ισχυρές ιδιότητες καθαρισμού που είναι αποτελεσματικές στην αποτοξίνωση του ήπατος και επομένως στην αντιμετώπιση της ακμής που προκαλείται από την τοξικότητα του αίματος. Επίσης, ο χυμός του καρότου είναι χρήσιμος για τη θεραπεία ανωμαλιών στο χρώμα του δέρματος. Η υψηλή ποσότητας βιταμίνης Α και τα άλλα πλούσια θρεπτικά συστατικά του, τρέφουν αποτελεσματικά το δέρμα, εμποδίζουν την ξηροδερμία, την ψωρίαση και άλλα δερματικά προβλήματα.

    Διαλέγοντας καρότα

    Όταν αγοράζετε καρότα, προσέξτε να είναι σφιχτά, λεία, σκουρόχρωμα και λεπτά για να είναι τρυφερά και γλυκά. Αν μάλιστα έχουν έντονη μυρωδιά, σημαίνει πως έχουν καλλιεργηθεί χωρίς χημικά λιπάσματα. Αποφύγετε τα μαλακά καρότα και όσα έχουν ρωγμές ή κηλίδες και αφαιρέστε το φύλλωμά τους, αν έχουν, καθώς στερεί μέρος της υγρασίας τους.

    Προφυλάξεις

    Όσο ευεργετικά κι αν είναι τα καρότα, καλό είναι να αποφεύγετε την υπερκατανάλωσή τους καθώς οδηγούν σε περίσσεια της βιταμίνης Α στον οργανισμό, η οποία κουράζει το συκώτι. Επίσης, αν είστε διαβητικοί, τα καρότα είναι μια από τις τροφές που δεν πρέπει να περιλαμβάνονται στο μενού σας. Αν καταναλώνεται ασύδοτα ημερησίως, τότε η βιταμίνη Α, εμφανίζει τη τοξική δράση της, η οποία προκαλεί νεφρική δυσλειτουργία και μια κατάσταση ψευδο -ίκτερου, όπου το δέρμα χρωματίζεται κίτρινο ή ελαφρύ πορτοκαλί. Επίσης, σε υπερκατανάλωση καρότου, εμφανίζονται προβλήματα στους διαβητικούς τύπου 2 ως προς τη πορεία της γλυκόζης.

    Τα ωμά καρότα είναι ένα αγαπημένο σνακ για πολλούς από εμάς. Όμως, όπως προείπαμε, εμποδίζουν την απελευθέρωση της βήτα καροτίνης στο σώμα. Γι' αυτό είναι προτιμότερο να τα μαγειρεύουμε λίγο. Πάντως αποφύγετε το υπερβολικό μαγείρεμα που μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια των θρεπτικών συστατικών τους. Ιδανικά, κάντε τα στον ατμό.

    Τα καρότα είναι ιδανικά για σούπες, συνοδευτικά σε τηγανητά, βραστά, ή ψητά φαγητά. Εν κατακλείδι πρόκειται για μια νόστιμη και ιδιαίτερα ωφέλιμη τροφή για την υγεία μας.



    ΠΗΓΗ:
    http://tastytour.pblogs.gr/2007/09/125084.html
    http://www.clickatlife.gr/story/diat...mas?id=1912265
    http://www.yumm.gr/article/19235
    http://www.newsdiet.gr/?p=1045


    ΣΠΑΝΑΚΙ



    Το ημερολόγιο έδειχνε 700 μ.Χ. και ο αυτοκράτορας της Κίνας, δέχθηκε ένα περίεργο δώρο από τον βασιλιά του Νεπάλ. Κάτι πράσινα φύλλα, χωρίς ιδιαίτερη οσμή και με ασυνήθιστη γεύση. Μια γεύση γλυκιά και πρωτόγνωρη, που αποκαλύφθηκε, όταν οι μάγειρες της αυτοκρατορικής αυλής, αποφάσισαν να βράσουν τα πολύτιμα χορταρικά. Και το όνομα αυτών: σπανάκι! Το σπανάκι έχει τις ρίζες του στη μακρινή Ασία και το 827μ.Χ. οι Σαρακηνοί φέρνουν το σπανάκι στη Σικελία. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αγγλία και τη Γαλλία τον 14ο αιώνα πιθανώς μέσω της Ισπανίας και κερδίζει γρήγορα δημοτικότητα γιατί εμφανίστηκε στις αρχές της άνοιξης, όταν τα άλλα λαχανικά ήταν ακόμα λιγοστά και λόγω της νηστείας του Πάσχα υπήρχαν περιορισμοί στις διατροφικές επιλογές. Κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έγινε φάρμακο όταν έδιναν κρασί ενισχυμένο με χυμό σπανάκι σε Γάλλους στρατιώτες που είχαν αποδυναμωθεί από αιμορραγίες. Η αγγλική λέξη spinach, η γαλλική espinache, η καταλανική espinac και κατά συνέπεια η ελληνική σπανάκι προκύπτουν από την αραβική aspanakh, που σημαίνει - περίπου - "πράσινο χέρι". Πολλοί θυμούνται τον τρομερό ναύτη Ποπάι. Τρώγοντας σπανάκι, αποκτούσε την ικανότητα να αντιμετωπίσει τον Βρούτο, ο οποίος είχε τον διπλάσιο από αυτόν όγκο. Τυχαίο; Η διατροφική αξία του σπανακιού είναι μεγάλη. Πληθώρα βιταμινών, μετάλλων και ιχνοστοιχείων προκύπτουν από την ανάλυσή της. Στο σπανάκι έχουν βρεθεί περισσότερες από 13 αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες είναι γνωστές ως γλυκουρονίδες. Το σπανάκι είναι ένα από τα πλουσιότερα σε θρεπτικά συστατικά πράσινα φυλλώδη λαχανικά. Ένα φλιτζάνι βρασμένο σπανάκι υπερκαλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού μας σε βιταμίνες Α και Κ. Επίσης, το σπανάκι είναι πλουσιότατη πηγή μαγγανίου και φυλλικού οξέος, ενώ παρέχει μαγνήσιο και σίδηρο (αν και στη λιγότερο απορροφήσιμη από τον οργανισμό μας μορφή του), βιταμίνη C και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Είναι λογικό, λοιπόν, που οι επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν πόσο ωφέλιμο είναι για την υγεία μας.

    Αντικαρκινική προστασία

    Oι επιστήμονες μελετούν εκτενώς τις αντικαρκινικές ιδιότητες του σπανακιού, κυρίως λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε φλαβονοειδή και πολυφαινόλες (αντιοξειδωτικές ουσίες). Σε μια πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην έγκυρη επιστημονική επιθεώρηση «International Journal of Cancer» (Νοέμβριος 2007), βρέθηκε ότι ορισμένα είδη φλαβονοειδών που υπάρχουν στο σπανάκι συσχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι η αυξημένη πρόσληψη λουτεολίνης (φλαβόνης), καθώς και κεπφερόλης (φλαβονόλης), πηγή των οποίων είναι το σπανάκι, συσχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης αυτής της μορφής καρκίνου κατά 34% και κατά 40% αντίστοιχα. Επιπλέον, σε μια ακόμη έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό το Δεκέμβριο του 2007, διαπιστώθηκε μια ακόμη ιδιότητα του σπανακιού: Ότι προστατεύει σημαντικά από την εμφάνιση καρκίνου του οισοφάγου. Ιάπωνες ερευνητές αναφέρουν ότι η κατανάλωσή του αναστέλλει την καταστροφή του DNA και την ανάπτυξη νέων καρκινικών κυττάρων, ενώ μειώνει τον ρυθμό ανάπτυξης υπαρχόντων κακοηθειών. Σε πρόσφατη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, μελετήθηκε η συσχέτιση της κατανάλωσης διαφόρων φλαβονοειδών και του καρκίνου των ωοθηκών. Το φλαβονοειδές apigenin, που βρίσκεται στο σπανάκι, αποδείχτηκε ότι εμπλέκεται άμεσα. Αναλόγως, η συμμετοχή 66.940 γυναικών στη μελέτη Nurse's Health Study του ίδιου πανεπιστημίου, αποδεικνύει ότι οι γυναίκες με μεγαλύτερη κατανάλωση καμφερόλης, που εμπεριέχεται στο σπανάκι, είχαν 40% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών σε σύγκριση με αυτές που κατανάλωναν λιγότερο σπανάκι.

    Φιλικό με την καρδιά

    Το σπανάκι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε αντιοξειδωτικά - μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί σε αυτό 13 διαφορετικά είδη φλαβονοειδών, τα οποία έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Το σπανάκι θωρακίζει τα αγγεία και παρέχει προστασία από τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Αυτό επιβεβαιώνεται από ευρύτατες επιδημιολογικές μελέτες του Πανεπιστημίου του Harvard, οι οποίες απέδειξαν ότι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, όπως το σπανάκι, μαζί με τα φρούτα, που είναι πλούσια σε βιταμίνη C, είναι ιδιαίτερα καρδιοπροστατευτικά. Επιπλέον, σύμφωνα με τις ίδιες μελέτες, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (όπως το σπανάκι), τα κραμβοειδή (όπως το μπρόκολο) και τα εσπεριδοειδή συσχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικού. Ακόμη, σύμφωνα με έρευνα σε ποντίκια, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Agriculture and Food Chemistry», έχει διαπιστωθεί ότι το σπανάκι περιέχει 4 πεπτίδια που συμβάλλουν στη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

    Προφυλάσσει τα μάτια

    Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιανουάριο στην επιθεώρηση «Archives of Ophthalmology» παρατηρήθηκε ότι η πρόσληψη λουτεΐνης -του αντιοξειδωτικού που το σπανάκι περιέχει σε αφθονία- καθώς και βιταμίνης Ε συσχετίζονται με σημαντική μείωση του κινδύνου εμφάνισης καταρράκτη στις γυναίκες. Σε παρόμοια συμπεράσματα είχαν καταλήξει παλαιότερα και ερευνητές του Πανεπιστημίου του Harvard. Oι τελευταίοι διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση σπανακιού, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, μειώνει στο μισό την πιθανότητα να γίνει επέμβαση καταρράκτη στους άνδρες! Η ομάδα του Chicago Health and Aging Project προτείνει την κατανάλωση 3 μερίδων πράσινων λαχανικών την ημέρα, συμπεριλαμβανομένου και του σπανακιού, υποστηρίζοντας ότι ο ρυθμός της εγκεφαλικής έκπτωσης επιβραδύνεται κατά 40%, σε περίπου 5 χρόνια. Η λουτεΐνη σε συνδυασμό με τη ζεαξανθίνη, στο σπανάκι, προστατεύουν την οφθαλμική λειτουργία αποτρέποντας βλάβες του αμφιβληστροειδούς.

    Ωφέλιμο για τα οστά

    Το σπανάκι αποτελεί μία από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης Κ - ένα φλιτζάνι φρέσκο σπανάκι καλύπτει το 200% των ημερήσιων αναγκών μας. Η βιταμίνη Κ ενεργοποιεί την οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη που συμμετέχει στην εναπόθεση ασβεστίου στα οστά. Έχει παρατηρηθεί ότι η βιταμίνη Κ επενεργεί θετικά στην οστική πυκνότητα και μειώνει τον κίνδυνο καταγμάτων. Πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nutrition in Clinical Practice» προτείνει την αύξηση της πρόσληψης βιταμίνης Κ στο πλαίσιο της προστασίας των οστών.

    Δυναμώνει το μυαλό!

    Η κατανάλωση σπανακιού φαίνεται ότι μπορεί να καθυστερήσει τον εκφυλισμό των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου που επέρχεται με την πάροδο των χρόνων. Αυτό ήταν το συμπέρασμα έρευνας που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Neuroscience» και πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια. Oι ερευνητές πειραματίστηκαν με το σπανάκι, τη φράουλα και τη βιταμίνη Ε, αλλά παρατήρησαν ότι η δράση του σπανακιού ήταν η πλέον εντυπωσιακή.

    Άτομα με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος θα πρέπει να προσέχουν την κατανάλωση σπανακιού λόγω των περιεχόμενων σε αυτό πουρινών (πρόδρομες ενώσεις του ουρικού), ενώ άτομα με θυρεοειδική δυσλειτουργία θα πρέπει να το αποφεύγουν επίσης, καθώς τα περιεχόμενα σε αυτό goitrogens μπορούν να προκαλέσουν υποθυρεοειδισμό ή και διόγκωση του αδένα. Τέλος, τα οξαλικά οξέα του σπανακιού απαγορεύουν την παράλληλη κατανάλωσή του με γαλακτοκομικά προϊόντα, ενώ η υπερσυγκέντρωσή τους στα σωματικά υγρά μπορεί να οδηγήσει στην κρυσταλλοποίησή τους, προκαλώντας προβλήματα στη χολή και στους νεφρούς.





    ΠΗΓΗ:
    http://www.vita.gr/html/ent/513/ent.5513.asp
    http://www.fooddaily.gr/arthro.php?id=15
    http://www.clickatlife.gr/story/diat...eia?id=1788635
    http://www.diatrofi.gr/index.php/food/food/item/500-%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9



    ΣΚΟΡΔΟ



    Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, συνόδευαν το φαγητό των σκλάβων με αυτό για να τους κρατούν υγιείς. Οι ρωμαίοι το έδιναν στους στρατιώτες τους για να τους ενθαρρύνουν. Οι Έλληνες το παρείχαν στους αθλητές τους για να τους κάνουν ταχύτερους. Όσο για τους Κινέζους, αυτοί το θεωρούσαν γιατρικό για όλες σχεδόν τις παθολογικές καταστάσεις συμπεριλαμβανομένων της παχυσαρκίας και της ανικανότητας.
    Μα ποιο είναι αυτό το... θαυματουργό συστατικό;
    Το σκόρδο!

    Οι ομοιοπαθητικοί και βοτανολόγοι των περασμένων αιώνων, γνώριζαν καλά τις ευεργετικές ικανότητες του σκόρδου στην υγεία.
    Αναφορές καταγράφονται πολλές. Ο Ιπποκράτης συνταγογραφούσε σκόρδο για οποιαδήποτε πάθηση. Θεωρούσε ότι μπορούσε να θεραπεύσει ασθένειες όπως τη λέπρα αλλά και τον καρκίνο! Ο Βρετανός ιατρός και αστρολόγος Nicholas Culpeper, θεωρούσε ότι το σκόρδο συνδεόταν με ανεξήγητο τρόπο με τον πλανήτη Άρη. Αποτελούσε ένα φυτό τόσο εξωτικό και με συναρπαστικές ιδιότητες που δεν μπορούσε να πιστέψει ότι άνηκε στα γήινα περιθώρια. Οι πρόγονοί μας στον τελευταίο πόλεμο το χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύουν πληγές αφού γνώριζαν τις αντισηπτικές του ιδιότητες.
    Στις μέρες μας έχει αποδειχθεί ότι το σκόρδο, όντως επιδρά θετικά στην καλή υγεία των ανθρώπων με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Μειώνει τα επίπεδα της χοληστερίνης, δεν επιτρέπει τη δημιουργία θρόμβων, βελτιώνει την αρτηριακή πίεση, αυξάνει το βάρος γέννησης των νεογνών, καταστρέφει βακτήρια τόσο εύκολα όσο και η πενικιλίνη, εμποδίζει την ανάπτυξη ορισμένων καρκίνων ακόμα και fighting the MRSA superbug that has a terrible grip on British hospitals.
    Το 2005, Γερμανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι το σκόρδο επιδρά θετικά στην ανδρική λίμπιντο. Γεγονός εύκολα αποδεκτό, αφού όλοι γνωρίζουν τις ευεργετικές ικανότητες του σκόρδου στο αίμα και την καρδιά.
    Πολλοί όμως παραπονιούνται για την έντονη ευωδία του αλλά και για τα προβλήματα χώνεψης που προκαλεί. Το μυστικό για να αποφύγετε τα παραπάνω είναι το εξής. Κάθε φορά που θέλετε να καταναλώσετε μια σκελίδα σκόρδο, αφού την ξεφλουδίσετε, ανοίξτε τη στη μέση και αφαιρέστε τον πράσινο μίσχο που θα βρείτε! Αυτό το μικρό τμήμα του σκόρδου είναι που προκαλεί δυσάρεστη αναπνοή και δυσπεψία. Μετά από αυτή τη διεργασία μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε άφοβα για να αρωματίσετε τα φαγητά σας, ενώ παράλληλα θα προσφέρετε στον οργανισμό σας φυσική ώθηση!

    Για πάρα πολλά χρόνια το σκόρδο χρησιμοποιείται ως μέσο θεραπείας διαφόρων ασθενειών, ενώ πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι μειώνει την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων και νεοπλασμάτων, και έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση. Οι ενώσεις θείου και συγκεκριμένα η ουσία αλλισίνη, φαίνεται ότι είναι τα ενεργά συστατικά του σκόρδου. Τα διαθέσιμα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι το σκόρδο χρησιμοποιείται για περίπου 5.000 χρόνια, ενώ για 3.000 χρόνια χρησιμοποιείται στην Κίνα στον τομέα της ιατρικής. Ιστορικά, το σκόρδο έχει χρησιμοποιηθεί σε όλο τον κόσμο για να αντιμετωπίσει μια πλειάδα παθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης, των μολύνσεων και των δηλητηριωδών δαγκωμάτων από τα φίδια.

    Θεραπευτική δράση

    Ο βολβός του σκόρδου χρησιμοποιείται για φαρμακευτικούς σκοπούς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί φρέσκο, αφυδατωμένο, ή ως εκχύλισμα. Το σκόρδο έχει υψηλή συγκέντρωση σε ενώσεις θείου, οι οποίες αποτελούν τις ενεργές ουσίες. Οι κυρίες ουσίες που περιέχει το σκόρδο είναι η αλιίνη και η αλιινάση. Οι δύο αυτές ουσίες βρίσκονται στο σκόρδο ξεχωριστά και δεν είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους. Όταν το σκέλος του σκόρδου σπάσει, οι δύο αυτές ουσίες ενώνονται και δημιουργείται η αλλισίνη. Η αλλισίνη είναι η ουσία που προσδίδει στο σκόρδο την χαρακτηριστική οσμή και γεύση. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο το σκόρδο να συνθλίβεται πριν την προσθήκη του στο φαγητό, προκειμένου να απελευθερωθεί η δραστική αλλισίνη. Σύμφωνα με έρευνες η αλλισίνη είναι τοξική για τα καρκινικά κύτταρα. Ωστόσο, τα οξέα του στομάχου και η θερμότητα εμποδίζουν την ενζυμική δράση της αλιινάσης, με αποτέλεσμα να σχηματίζεται μικρότερη ποσότητα αλλισίνης και κατά συνέπεια, το σκόρδο σε μαγειρεμένη μορφή να έχει λιγότερο ισχυρή θεραπευτική δράση.
    Οι αντιμικροβιακές, αντιθρομβωτικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες του σκόρδου, καθώς και η ιδιότητά του να μειώνει τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα, έχουν αποδοθεί στην ουσία αλλισίνη. Οι αντινεοπλασματικές ιδιότητες είναι πιθανόν να οφείλονται στις ενώσεις θείου ή σε άλλα συστατικά αγνώστου χημικής σύστασης και δομής.

    Χρήσεις και αποτελεσματικότητα

    Οι ιδιότητες του σκόρδου έχουν μελετηθεί εκτενώς σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους και ζώα, καθώς και σε επιδημιολογικές μελέτες. Τα αποτελέσματα στις δοκιμές με ανθρώπους παρουσίασαν διαφοροποιήσεις. Ορισμένα ερευνητικά πρωτόκολλα δεν οργανώθηκαν σωστά, εξαιτίας της μικρής διάρκειας της παρέμβασης, του μικρού δείγματος και της διαφορετικής μεθόδου επεξεργασίας του σκόρδου, που είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση των ενεργών συστατικών σε διαφορετική ποσότητα και ποιότητα.

    Ικανότητα μείωσης των επιπέδων λιπιδίων στο αίμα

    Πολλές τυχαίες κλινικές δοκιμές έχουν μελετήσει την αποτελεσματικότητα του σκόρδου στη μείωση των επιπέδων των λιπιδίων στο αίμα. Αποτελέσματα από δύο αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν το 1993 και το 1994, για την επίδραση του σκόρδου στη συνολική χοληστερόλη του αίματος, παρουσίασαν σημαντική μείωση του επιπέδου της ολικής χοληστερόλης (9 -12%), συγκρινόμενα με δείγμα placebo. Ωστόσο, πρόσθετες δοκιμές, που πραγματοποιήθηκαν μετέπειτα και ήταν καλύτερα σχεδιασμένες, παρουσίασαν αντικρουόμενα αποτελέσματα.
    Ανάλυση που πραγματοποιήθηκε το 2000 και επανεξέτασε αυτές τις δοκιμές, κατέληξε στο γεγονός ότι το σκόρδο μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης, σε ποσοστό μεγαλύτερο από τα placebo-σκευάσματα, αλλά η γενική επίδραση είναι μέτρια (4-6%). Μία πιο πρόσφατη ανάλυση δοκιμών που χρησιμοποίησε σκόνη σκόρδου σε τυποποιημένη μορφή, παρουσίασε σημαντική μείωση των επιπέδων της ολικής χοληστερόλης, της LDL χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων, σε 8 έως 12 εβδομάδες. Η απόκλιση στο ποσοστό της μείωσης ενδεχομένως να οφείλεται στις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις μελέτες. Μία Ευρωπαϊκή δοκιμή που συγκρίνει το σκόρδο με φάρμακο του εμπορίου, για την μείωση του επιπέδου των λιποπρωτεινών στο αίμα, εντόπισε ότι είναι εξίσου αποτελεσματικό.

    Αντιυπερτασική δράση

    Η ικανότητα του σκόρδου να μειώνει τις τιμές της αρτηριακής πίεσης έχει μελετηθεί, αλλά παραμένει υπό αμφισβήτηση. Το 1994, διάφορες μελέτες αναλύθηκαν και αξιολογήθηκε η επίδραση του σκόρδου στην υπέρταση. Σε τρεις δοκιμές παρουσιάστηκε σημαντική μείωση της συστολικής πίεσης του αίματος (κατά 7.7mmHg), και σε τέσσερις δοκιμές παρουσιάστηκε μείωση της διαστολικής πίεσης του αίματος (κατά 5mmHg) με την λήψη σκόρδου, έναντι φάρμακου placebo.
    Σε μία πιο πρόσφατη ανάλυση, όμως, εξετάστηκαν 23 ελεγχόμενες δοκιμές με φάρμακο placebo. Μόνο τρεις δοκιμές παρουσίασαν στατιστικά σημαντική μείωση της διαστολικής πίεσης του αίματος (2-7%), και σε μία μελέτη παρουσιάστηκε μείωση της συστολικής πίεσης του αίματος (περίπου 3%) στους ασθενείς που κατανάλωσαν σκόρδο, έναντι placebo φαρμάκου.

    Αντινεοπλασματική επίδραση

    Τα επιδημιολογικά στοιχεία που προέκυψαν από ατομικούς ελέγχους και μερικές ομαδικές μελέτες, έχουν παρουσιάσει μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο στομάχι και στο κόλον (παχύ έντερο) με αυξημένη κατανάλωση σκόρδου και άλλων λαχανικών με παρόμοια συστατικά (π.χ., κρεμμύδια, πράσα, φρέσκα κρεμμύδια). Ωστόσο, πολλές από αυτές τις μελέτες δεν ήταν καλά σχεδιασμένες. Σε μια ομαδική μελέτη, η λήψη συμπληρωμάτων σκόρδου δεν παρείχε το ίδιο όφελος. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία μελέτη που να αξιολογεί τη λήψη συμπληρωμάτων σκόρδου και την εμφάνιση καρκίνου.

    Φιλικό με τα αγγεία

    Oι ερευνητές πιστεύουν ότι μια από τις πιο σημαντικές καρδιοπροστατευτικές δράσεις του σκόρδου είναι η ικανότητά του να παρεμποδίζει την οξείδωση της «κακής» χοληστερίνης - μια διαδικασία που θεωρείται η πλέον καθοριστική για τη δημιουργία της αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία. Μάλιστα, υπάρχουν πολλές μελέτες που υποστηρίζουν την ευεργετική δράση του σκόρδου κατά της αθηρωμάτωσης. Σε σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Preventive Medicine» (2004) παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς που κατανάλωναν σκόρδο παρουσίασαν σημαντικά μικρότερο βαθμό εναπόθεσης ασβεστίου στις αρτηρίες τους (7,5%), συγκριτικά με εκείνους που έπαιρναν εικονικό φάρμακο, δηλαδή placebo (22,2%). Η εναπόθεση ασβεστίου αποτελεί έναν αξιόπιστο δείκτη μέτρησης της αρτηριοσκλήρυνσης. Επιπλέον, σε έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, που δημοσιεύτηκε το 2002 στην «JAMA» (Journal of the American Medical Association), παρατηρήθηκε ότι η κατανάλωση σκόρδου συμβάλλει στη μείωση του σχηματισμού της αθηρωματικής πλάκας σε ποσοστό που φτάνει το 40%, κατά τα πρώτα στάδια της δημιουργίας της. Κατά συνέπεια, το σκόρδο φαίνεται ότι προστατεύει την καρδιά μας, συμβάλλοντας στη διατήρηση της ελαστικότητας των αγγείων μας.

    Καταπολεμά την πίεση και τη χοληστερίνη

    ? Πολλές εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει ότι το σκόρδο συμβάλλει στη μείωση της υψηλής χοληστερίνης και της πίεσης, σύμφωνα με σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Journal of Nutrition» (2006). Μάλιστα, οι συγγραφείς της εν λόγω μελέτης υπολόγισαν ότι από το 1993 το 44% των κλινικών ερευνών σε ανθρώπους έδειξαν ότι το σκόρδο μειώνει την ολική χοληστερίνη. Ωστόσο, υπάρχουν και έρευνες που δεν καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, όπως αυτή που δημοσιεύτηκε στην «British Journal of Nutrition» (2004), όπου παρατηρήθηκε ότι με την κατανάλωση σκόρδου η χοληστερίνη των συμμετεχόντων δεν διαφοροποιήθηκε, αλλά τα τριγλυκερίδιά τους μειώθηκαν κατά 12%.
    ? Αντιφατικά είναι και τα συμπεράσματα των κλινικών μελετών όσον αφορά την πίεση, γεγονός όμως που, σύμφωνα με τους συγγραφείς, αποδίδεται σε πιθανά ερευνητικά λάθη (όπως π.χ. η μικρή διάρκεια των ερευνών, αλλά και ο μικρός αριθμός των σχετικών μελετών, η λανθασμένη επιλογή των συμμετεχόντων και τα ακατάλληλα σκευάσματα σκόρδου). Για παράδειγμα, πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη σε 7.703 ασθενείς με υπέρταση, που δημοσιεύτηκε στην «International Journal of Cardiology» (2007), δεν κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση σκόρδου μειώνει σημαντικά την αρτηριακή πίεση. Εντούτοις, οι ερευνητές θεωρούν ότι το σκόρδο είναι πολλά υποσχόμενο όσον αφορά τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου που απειλούν την καρδιά -όπως η υψηλή πίεση και η χοληστερίνη- και θεωρούν ότι χρειάζονται περισσότερες κλινικές μελέτες.

    Ασπίδα κατά του καρκίνου

    Αρκετές επιδημιολογικές έρευνες συσχετίζουν την αυξημένη κατανάλωση σκόρδου με το μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων μορφών καρκίνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία συμπεριλαμβάνει το σκόρδο στις τροφές με πιθανές αντικαρκινικές ιδιότητες. Μάλιστα, σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition» (2006), διαπιστώθηκε ότι η συστηματική κατανάλωση σκόρδου, καθώς και κρεμμυδιού, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διάφορων μορφών καρκίνου (όπως του φάρυγγα, του λάρυγγα, του οισοφάγου, του μαστού, των ωοθηκών, του προστάτη και των νεφρών). Τα ποσοστά μείωσης του κινδύνου εμφάνισης νεοπλασίας κυμαίνονταν από 19% (για τον καρκίνο του προστάτη) έως 57% (για τον καρκίνο στον οισοφάγο).

    Φυσικό αντιβιοτικό

    Η αλισίνη του σκόρδου θεωρείται ένας ισχυρός αντιμικροβιακός παράγοντας που, σε συνδυασμό με τη βιταμίνη C που περιέχει, ενισχύει την αντιβακτηριακή του δράση. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Nutrition» (2001) παρατηρήθηκε ότι το σκόρδο παρουσίασε ισχυρή αντιμικροβιακή δράση κατά πολλών παθογόνων μικροοργανισμών, ακόμη και στελεχών μικροβίων που παρουσιάζουν ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά. Μάλιστα, οι ερευνητές προτείνουν τη διεξαγωγή περισσότερων ερευνών, ούτως ώστε να διαπιστωθεί αν το σκόρδο μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση τόσο για τη συντήρηση των τροφίμων (σε αντιδιαστολή με τη χρήση χημικών συντηρητικών), όσο και για τη διατήρηση του ωμού κρέατος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στα ράφια των σουπερμάρκετ.

    Για γερό στομάχι

    Η ισχυρή αντιμικροβιακή δράση του σκόρδου φαίνεται ότι προστατεύει και από το έλκος του στομάχου. Στο πλαίσιο της μελέτης που αναφέρ- θηκε παραπάνω, για την αντιβακτηριδιακή δράση του σκόρδου, και η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Nutrition», παρατηρήθηκε ότι το σκόρδο καταπολεμά και το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Πρόκειται για ένα βακτήριο που διαβιοί στο στομάχι μας και, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, ενοχοποιείται για την πρόκληση έλκους του στομάχου. Oι ερευνητές παρατήρησαν ότι το σκόρδο καταπολεμά ακόμη και ορισμένα στελέχη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Για το λόγο αυτό προτείνουν τη διεξαγωγή κλινικών μελετών για να διερευνηθεί η πιθανότητα το σκόρδο να αποτελεί μια οικονομική μέθοδο εκρίζωσης αυτού του βακτηρίου.

    Αντενδείξεις- Αλληλεπιδράσεις

    Η κατανάλωση ενός έως δύο κομματιών ωμού σκόρδου ανά ημέρα θεωρείται ασφαλής για τους ενήλικες. Η πιο κοινή δυσάρεστη συνέπεια του σκόρδου είναι η μυρωδιά στην αναπνοή και στο σώμα. Η κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας ωμού σκόρδου, ειδικά με άδειο στομάχι, μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές και αλλαγές στην εντερική κινητικότητα. Έχουν υπάρξει αναφορές αλλεργικής δερματίτιδας, εγκαυμάτων, και εξανθημάτων από την τοπική εφαρμογή ακατέργαστου σκόρδου.
    Το σκόρδο φαίνεται να μην έχει καμία επίδραση στο μεταβολισμό των φαρμάκων, αν και πρόσφατες μελέτες σε υγιείς εθελοντές παρουσιάζουν αντικρουόμενα αποτελέσματα, σχετικά με την επίδραση του σκόρδου στη δράση φαρμάκων με ανασταλτικούς παράγοντες των πρωτεασών. Έχει προταθεί ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα πρέπει να δείχνουν προσοχή κατά την κατανάλωση σκόρδου, καθώς εμφανίζει αντιθρομβωτικές ιδιότητες.





    ΠΗΓΗ:
    http://www.dietup.gr/antras/diatrofi/2164.html
    http://www.vita.gr/html/ent/539/ent.6539.asp
    http://press-gr.blogspot.com/2011/08...post_3343.html

  3. #3
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙ



    Το κουνουπίδι, είναι μονοετές ή διετές φυτό της οικογένειας των Σταυρανθών του γένους Βράσσικα (Brassica oleracea var., italica), με καταγωγή από χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, υπάγεται κι αυτό στην οικογένεια των Cruciferae ενώ ανήκει στην ίδια οικογένεια λαχανικών με το λάχανο και το μπρόκολο. Το κουνουπίδι λέγεται ότι προέρχεται από το άγριο λάχανο που ευδοκιμούσε στην Ασία. Ανήκει στην ίδια κατηγορία λαχανικών με το μπρόκολο, τα λαχανάκια Βρυξελλών και το λάχανο και συναντάται σε διάφορα μεγέθη, από 15 εκατοστά σε διάμετρο, έως και 12 εκατοστά. Αποτελείται από πολλά συγκεντρωμένα μπουμπούκια λευκού χρώματος, λόγω της προστασίας τους από τα παχιά πράσινα φύλλα που εμποδίζουν να τα φτάσει το φως του ήλιου και το σχηματισμό χλωροφύλλης. Το μέρος του λαχανικού που τρώγεται είναι το ίδιο το λουλούδι, το οποίο καταναλώνεται με διάφορους τρόπους -τουρσί, ωμό, βραστό, στον ατμό κ.ά.. Ωμό, έχει την υψηλότερη διατροφική αξία.

    Καλλιεργείται κυρίως στις περιοχές της Μεσογείου, και στις παραθαλάσσιες περιοχές του Ατλαντικού ωκεανού για την ανθοκεφαλή του. Στην Ελλάδα το κουνουπίδι καλλιεργείται τη χειμερινή περίοδο κυρίως στην Εύβοια , Αττική , Μεσσηνία , Κέρκυρα και Αρκαδία.

    Οφέλη για την υγεία

    Την τελευταία δεκαετία, το κουνουπίδι, θεωρείται ως το λαχανικό με αρκετές βιολογικά ενεργές διατροφικές ουσίες που βοηθούν στην πρόληψη και καταπολέμηση πολλών νοσημάτων φθοράς. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, και αποτελεί ουσιαστικά το λουλούδι του ομώνυμου φυτού, καθώς βοηθάει στην πρόληψη του πολλών μορφών καρκίνου.
    Τα συστατικά που περιέχει το κουνουπίδι θεωρείται ότι βοηθούν την αντίσταση του οργανισμού στις ασθένειες, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Παράλληλα, το φυλλικό οξύ που περιέχει βοηθάει τις εγκυμονούσες και προσφέρει προστασία από τα καρδιακά νοσήματα. Είναι ιδανικό για όσους προσέχουν τη διατροφή τους ή θέλουν να κάνουν δίαιτα, καθώς προσφέρει λίγες θερμίδες και μεγάλη ποσότητα βιταμινών. Είναι προτιμότερο να μην το τηγανίσουμε, διότι η βιταμίνη C καταστρέφεται και βέβαια αποδίδει περισσότερες θερμίδες.
    Επίσης, το κουνουπίδι περιέχει υψηλά επίπεδα της ουσίας γλυκοζιδάσης η οποία όταν διασπάται στον οργανισμό παράγει μια άλλη ουσία (ισοθιοκινάτες) που αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους αντικαρκινικούς παράγοντες στη διατροφή (Nutr Cancer 2006). Έχει αποδειχθεί, ακόμη, σημαντικός σύμμαχος του οργανισμού απέναντι στα καρδιαγγειακά νοσήματα και άλλες ασθένειες.
    Πιο συγκεκριμένα, η ουσία DIM (διινδολυμεθάνιο), η οποία είναι συστατικό στο κουνουπίδι, έχει πολλαπλά κατασταλτική δράση στον καρκίνο του μαστού. Ενώ τα κύτταρα αναπτύσσονται, η DIM μπορεί να επιδράσει στον οργανισμό αποτρέποντας τα κακοήθη κύτταρα, τα οποία προέρχονται από διαίρεση και πολλαπλασιασμό, και παρεμποδίζοντας την εξάπλωση του καρκίνου, (University of California, 2000). Παρόμοια δράση έχει και η ουσία (ινδόλη-3-καρβινόλη), η οποία αλληλεπιδρά με την βιταμίνη C και αναστέλλει ορισμένα ένζυμα που προκαλούν μετάλλαξη και προστατεύει από τον καρκίνο του μαστού, (Toxicol Appl Pharmacol 2005).
    Τέλος, το κουνουπίδι αποτελεί καλή πηγή διαλυτών φυτικών ινών, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση της LDL-χοληστερόλης για αυτό συστήνεται η συχνή του κατανάλωση ενώ λόγω του ογκώδους των διαφόρων λαχανικών και της χαμηλής ενέργειας την οποία παρέχουν καταναλίσκονται από όσους επιδιώκουν να αδυνατίσουν.
    Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι η φύση δια μέσου των τροφίμων της, δεν μας προσφέρει μόνο τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την επιβίωση μας. Μας δίνει απλόχερα πολύτιμες δραστικές ουσίες που μας θωρακίζουν και μας προστατεύουν από νοσήματα φθοράς αυξάνοντας έτσι το προσδόκιμο επιβίωσης. Τροποποιώντας μια πασίγνωστη παροιμία καταλήγουμε: πέντε φρούτα ή λαχανικά την ημέρα, τον καρκίνο κάνουν πέρα...

    Προτεινόμενος τρόπος μαγειρέματος

    Αρχικά, ξεπλύνετέ το καλά με νερό και ξεχωρίστε τα κεφάλια μεταξύ τους πριν το μαγειρέψετε. Μπορείτε να το σερβίρετε ωμό, βραστό, στον ατμό, στο ξύδι (τουρσί), σοταρισμένο ή ψημένο στο φούρνο. Ωμό ταιριάζει σε ποικιλία λαχανικών με διάφορα ντίπ ή σε σαλάτα, ενώ διατηρεί όλα του συστατικά. Για τη σαλάτα μπορείτε πρώτα να το βυθίσετε σε καυτό νερό για 10 δευτερόλεπτα και αμέσως μετά σε παγωμένο. Το στραγγίζετε καλά και είναι έτοιμο.
    Γενικά, το βρασμένο κουνουπίδι χάνει μέχρι και το 66% των συστατικών του ενώ σε χύτρα πίεσης μόνον το 47%. Μόνον σε ατμό το κουνουπίδι χάνει τις λιγότερες από τις ωφέλιμες ουσίες του. Ιδιαίτερη προσοχή επομένως στο μαγείρεμά του, αφού η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει πολλά από τα πολύτιμα συστατικά του. Τελειώνοντας, το μαγείρεμά του σε φούρνους μικροκυμάτων πρέπει να αποφεύγεται αφού καταστρέφει από 74-87%, από τα χρήσιμα συστατικά του. Τρώγεται με την προσθήκη λεμονιού ή/και ελαιολάδου, είτε με την προσθήκη ντομάτας, κρεμμυδιού και μπαχαρικών κυρίως γαρύφαλλου.
    Έτσι, το κουνουπίδι μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους, αλλά όταν το βράζετε αφήνει πολύ έντονη και όχι πολύ ευχάριστη οσμή, σε όλο το σπίτι. Για να αποφύγετε τη μυρωδιά μπορείτε να βάλετε μέσα στο νερό όπου βράζει το κουνουπίδι μια φέτα ψωμί ή ένα λεμόνι ή ένα κρεμμύδι ή να βρέξετε ένα βαμβάκι με ξίδι και να το τοποθετήσετε πάνω στο καπάκι της κατσαρόλας. Θα εξαφανίσει κάθε μυρωδιά!





    ΠΗΓΗ:
    http://www.clickatlife.gr/story/diat...es-?id=1974947
    http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=1741
    http://woman-life.ucoz.com/publ/11-1-0-114



    ΛΑΧΑΝΟ




    Το λάχανο ανήκει στην κατηγορία των κραμβοειδών και αποτελεί ένα αρκετά παρεξηγημένο λαχανικό, αφού αρκετές φορές έχει κατηγορηθεί ότι παχαίνει ή κάνει κατακράτηση. Ωστόσο, η αλήθεια βρίσκεται αρκετά μακριά αν αναλογιστούμε ότι την θρεπτική του αξία. Ένα φλιτζάνι λάχανο αποδίδει περίπου 33 θερμίδες, δηλαδή μία μερίδα σαλάτα λάχανο δεν ξεπερνάει τις 70 θερμίδες, όσες λοιπόν περιέχει και ένα φρούτο. Συνεπώς σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το λάχανο παχαίνει αν αναλογιστούμε κιόλας ότι είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, οι οποίες μειώνουν την απορρόφηση και αποθήκευση λίπους. Είναι πλούσιο σε σελήνιο, ένα θρεπτικό συστατικό που τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες, αλλά και για τη δράση του κατά της γήρανσης. Επίσης το λάχανο αποτελεί καλή πηγή βιταμίνης C και καλίου, με αποτέλεσμα όχι μόνο να ενισχύει την άμυνα του οργανισμού αλλά και να συμβάλλει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Ωστόσο, η υψηλή περιεκτικότητα του λάχανου σε κάλιο και βιταμίνη C αυξάνει την παραγωγή θυροξίνης από τον θυρεοειδή αδένα, θα πρέπει να αποφεύγεται σε περιπτώσεις νεφρικής ανεπάρκειας και υποθυρεοιδισμού αντίστοιχα. Στην θρεπτική του αξιολόγηση να προσθέσουμε ότι είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, οι οποίες βοηθούν στην δυσκοιλιότητα, σε φυλλικό οξύ το οποίο συμμετέχει στην λειτουργία του νευρικού συστήματος, αλλά και σε ασβέστιο, συστατικό απαραίτητο για τα οστά και την πρόληψη της αναιμίας. Τέλος να μην ξεχνάτε ότι το λάχανο είναι ένα λαχανικό με μεγάλη περιεκτικότητα σε νερό!

    Το λάχανο χάρις στα φυτοσυστατικά σουλφοραφάνη, ινδόλη και ισοθειοκυανιδίνες θεωρείται ότι είναι ένα λαχανικό το οποίο παρέχει προστατευτική δράση κατά του καρκίνου. Τα συστατικά αυτά απομακρύνουν τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες από τον οργανισμό προστατεύοντάς τον. Οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να βλάψουν ζωτικά βιολογικά μόρια όπως λίπη, πρωτεΐνες και το DNA. Από μελέτες και έρευνες που έχουν γίνει πρόσφατα οι επιστήμονες βρήκαν ότι άτομα που καταναλώνουν λάχανο μπορούν να μειώσουν την εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου, του προστάτη, του στομάχου, του στήθους και του πνεύμονα. Οι ινδόλες πιστεύεται ότι βοηθούν στην πρόληψη χρόνιων νοσημάτων. Επίσης τρώγοντας λάχανο μπορούμε να καταπολεμήσουμε την δυσκοιλιότητα αλλά και τις αιμορροΐδες.

    Ουσία στο λάχανο καταπολεμά τον καρκίνο των ωοθηκών

    Μία ουσία που υπάρχει στο λάχανο μπορεί να καταπολεμά τον καρκίνο των ωοθηκών, εμποδίζοντας την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων και οδηγώντας τα στον θάνατο, αναφέρει η επιθεώρηση «BioMed Central».
    Η ουσία λέγεται διινδολυλμεθάνιο (σε συντομογραφία DIM) και εκ φύσεως σχηματίζεται στον οργανισμό μας κατά την πέψη σταυρανθών λαχανικών, όπως το λάχανο και τα λαχανάκια Βρυξελλών.
    Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως αφ? ενός το διινδολυλμεθάνιο μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων στις ωοθήκες, αφ? ετέρου μπορεί να αυξήσει κατά 50% την αποτελεσματικότητα ενός χημειοθεραπευτικού φαρμάκου που λέγεται σισπλατίνη.
    Η νέα μελέτη, που πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, επιβεβαίωσε πως η ουσία μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη των ωοθηκικών καρκινικών κυττάρων, αλλά ταυτοχρόνως αποκάλυψε για πρώτη φορά ότι μπορεί να τα οδηγήσει και στον θάνατο - μία διαδικασία γνωστή ως κυτταρική απόπτωση.
    «Η DIM εντείνει τη δράση της σισπλατίνης, δίχως να την καθιστά τοξική για τα υγιή ωοθηκικά κύτταρα, στοχεύοντας στον μηχανισμό STAT3 των καρκινικών κυττάρων», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Σαντζάι Σριβαστάβα, από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Τέξας.
    «Ως φαίνεται, όμως, μέσω αυτής της διεργασίας, διεγείρει και την απόπτωση των καρκινικών κυττάρων, καταπολεμώντας έτσι τον καρκίνο».
    Ο καρκίνος των ωοθηκών αποκαλείται «σιωπηλός δολοφόνος», επειδή δεν προκαλεί συμπτώματα παρά μόνο όταν έχει εξελιχθεί, με συνέπεια να ανιχνεύεται συνήθως σε προχωρημένα στάδια, όταν η αντιμετώπισή του είναι πολύ δύσκολη.

    Θεραπευτικές ιδιότητες

    Το λάχανο, σε οποιαδήποτε ποικιλία και αν ανήκει (άσπρο, κόκκινο κ.λπ.), είτε είναι ωμό είτε βρασμένο, είναι ιδιαίτερα πολύτιμο για την υγεία μας αφού περιέχει: βιταμίνες Α και C, φολικό οξύ, φώσφορο, θείο, ιώδιο, κάλιο, νάτριο, μαγνήσιο και μαγγάνιο. Συνιστάται μάλιστα σε άτομα που υποφέρουν από άσθμα, βρογχίτιδα, βραχνάδα, ρευματισμούς, ουρική αρθρίτιδα και ισχιαλγίες αλλά και σε περιπτώσεις νευρικών διαταραχών, αϋπνίας, μελαγχολίας και χρόνιας κούρασης.
    Το κινέζικο λάχανο, που είναι επίσης δημοφιλές στη χώρα μας, είναι πλούσιο σε βήτα-καροτίνη, βιταμίνη C, κάλιο και ασβέστιο, ενώ περιέχει και τα φυτοχημικά ινδόλες, που πιστεύεται ότι απενεργοποιούν τα οιστρογόνα, τα οποία φαίνεται ότι διεγείρουν την ανάπτυξη όγκων, ιδιαίτερα στο μαστό. Επίσης πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα που καταναλώνουν λάχανο διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του προστάτη, του παχέος εντέρου και του πνεύμονα.

    Για τα εγκαύματα και τα τσιμπήματα

    Αν καήκατε ή σας τσίμπησε μέλισσα, σφήκα ή αράχνη, μπορείτε να ανακουφιστείτε τοποθετώντας ωμά λαχανόφυλλα στο σημείο που πονάει. Φροντίστε να τα αλλάζετε κάθε 3-4 ώρες ξεπλένοντας την πληγή με ζουμί από κοπανισμένα λαχανόφυλλα.

    Μάθετε ότι...

    ? Ένα φλιτζάνι λάχανο περιέχει την ίδια ποσότητα ασβεστίου με μισό φλιτζάνι γάλα.
    ? Το ζουμί από βρασμένο λάχανο είναι διουρητικό.
    ? Τα επιθέματα από ψημένα λαχανόφυλλα αλειμμένα με λάδι ανακουφίζουν από τις αιμορροΐδες.
    ? Η κατανάλωση ωμού λάχανου βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τις δυσάρεστες συνέπειες από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
    ? Τα ζεστά φύλλα λάχανου (μπορούμε να τα σιδερώσουμε ελαφρά ή να τα αφήσουμε για λίγο στο φούρνο) ανακουφίζουν από τους πόνους στις κλειδώσεις.

    Τα διαφορετικα είδη και χρώματα του λάχανου έχουν και διαφορετικές ιδιότητες.

    Το κόκκινο λάχανο έχει πειπλέον θρεπτικά συστατικά και μια ιδιαίτερη γεύση η οποία θα κάνει πιο ενδιαφέρουσα τη διατροφή σας. Το κόκκινο χρώμα του προδίδει την ύπαρξη ανθοκυανών πολυφαινολών οι οποίες ελιναι ισχυρά αντιοξειδωτικά και βοηθούν στην προληψη πολλών ασθενειών όπως ο καρκίνος.

    100γρ κόκκινο λάχανο ωμό δίνει 196,5mg πολυφαινολών απο τις οποίες τα 28.3mg είναι ανθοκυανίνες. Ίδια ποσότητα πράσινου λάχανου δίνουν μόνο 45mg πολυφαινολών απο τις οποίες τα 0.01mg είναι ανθοκυανίνες.

    Η βιταμίνη C που είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό υπάρχει 6-8 φορές σε μεγαλύτερη ποσότητα στο κόκκινο λάχανο απο ότι στο πράσινο.

    Τι να προσέξω

    Είναι καλύτερα να το μαγειρεύετε στον ατμό ή να περιορίζετε το χρόνο βρασμού, ώστε να μη χάνεται μεγάλο ποσοστό των ευεργετικών και θρεπτικών ουσιών του.
    Μην το αφήνετε να παραβράσει, γιατί περιέχει θείο, που βγάζει τη χαρακτηριστική έντονη και δυσάρεστη μυρωδιά.
    Όταν αγοράζετε λάχανο, να προσέχετε να είναι βαρύ και τα φύλλα του σφιχτά, φρέσκα και τραγανά.
    Πριν το μαγειρέψετε καλό είναι να το ξεπλένετε με νερό και ξίδι, για να εξοντωθούν οι διάφοροι μικροοργανισμοί.
    Ένα κομμάτι λάχανο που έχει κοπεί συντηρείται καλύτερα αν το αλείψετε με χυμό λεμονιού και το τυλίξετε καλά με διάφανη μεμβράνη.

    Tip

    Αν έχετε βραχνιάσει, πιείτε ένα ρόφημα που θα φτιάξετε από ζεστό ζουμί φρέσκου λάχανου ανακατεμένο με λίγο μέλι.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.logodiatrofis.gr/index.ph...=868&Itemid=96
    http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pi...eID=14055&ct=6
    http://www.myworld.gr/site/content.p...3&artid=430786
    http://dieta-askisi.blogspot.com/201...g-post_10.html
    http://www.bioathens.com/index.php/2...28/1347-lahano



    ΝΤΟΜΑΤΑ



    Η λέξη τομάτα προέρχεται από τη λέξη tomatl της γλώσσας Ναχουάτλ. Από βοτανικής άποψης η ντομάτα είναι φρούτο. Όμως με βάση μια δικαστική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών το 1893, η ντομάτα προκηρύχθηκε ως λαχανικό. Η ντομάτα καλλιεργήθηκε συστηματικά για πρώτη φορά στην Κεντρική και Νότια Αμερική (Περού). Ήταν άγνωστη στην Ευρώπη μέχρι το 1544, οπότε και οι Ιταλοί της έδωσαν το όνομα "χρυσό μήλο", για το κίτρινο ή το πορτοκαλί χρώμα που είχε τότε η ώριμη ντομάτα. Στην Ελλάδα η ντομάτα ήρθε το 1818, όπως και η πατάτα. Kατακόκκινη και ζουμερή, πρωταγωνιστεί χρόνια στις σαλάτες μας και φτιάχνει τις πιο νόστιμες σάλτσες. Ωστόσο, η ντομάτα δεν είναι μόνο μία: Οι βοτανολόγοι μετρούν δεκάδες είδη (ροζ ντομάτες, ντομάτες που δεν κοκκινίζουν ποτέ, ντομάτες-τσέρι, ντομάτες μπονσάι, πομοντόρια κλπ.). Μπορεί μάλιστα να ακούγεται παράξενο, αλλά οι ντομάτες ανήκουν στην ίδια οικογένεια με την πατάτα, τη μελιτζάνα και τον καπνό (των σολανωδών). Στην Ευρώπη, όπου εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα, πάνω από 200 χρόνια θεωρούνταν δηλητηριώδης καρπός και γι? αυτό χρησιμοποιούνταν μόνο για διακοσμητικούς σκοπούς σε κτήματα και κήπους. Σιγά-σιγά, όμως, κάποιοι τη δοκίμασαν και από τότε άνοιξαν ένα λαμπρό γευστικό, αλλά και θρεπτικότατο πεδίο στον τομέα της γαστρονομίας. Αν και από βοτανολογική άποψη η ντομάτα θεωρείται φρούτο, ωστόσο, επειδή δεν διαθέτει την γλυκύτητα των άλλων φρούτων, αλλά η γεύση της είναι όξινη, δεν καταναλώνεται ως επιδόρπιο. Πρόκειται για «βόμβα» γεύσης και βιταμινών και, όπως θα δούμε, βάσει επιστημονικών ερευνών, «βάλσαμο» για την υγεία μας.

    Αντικαρκινική προστασία

    Μετα-ανάλυση 21 με­λετών, που δημοσιεύτηκε στο επι­στη­μονικό περιοδικό «Cancer Epidemiology Bio­mar­kers and Preven­tion» (Επιδη­μιολογία Βιοχημικών Δεικτών και Αντι­μετώπισης Καρκίνου), επιβεβαιώνει ότι η κατανάλωση ντομάτας, και ειδικότερα μαγειρεμένης ντομάτας, παρέχει αυξημένη προστασία έναντι του καρκίνου του προστάτη. Όταν τα δεδομένα των 21 ερευνών συνδυάστηκαν και αναλύθηκαν, έδειξαν ότι όσοι έτρωγαν ωμές ντομάτες σε μεγάλη ποσότητα είχαν 11% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του προστάτη, ενώ αυτοί που έτρωγαν μαγειρεμένες ντομάτες και προϊόντα τους είχαν ακόμη καλύτερη προστασία, με 20% λιγότερες πιθανότητες. Ακόμη και όσοι έτρωγαν μόνο μία ωμή ντομάτα την ημέρα παρουσίασαν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη κατά 3%. Αλλά και κατά την εμφάνιση καρκίνου του προστάτη, το λυκοπένιο συμβάλει στο να γίνει η ασθένεια λιγότερο επιθετική.
    Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται η προστασία που παρέχει το λυκοπένιο έναντι του καρκίνου του παγκρέατος, καθώς μελέτες έδειξαν ότι όσοι κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες ντομάτας είχαν μέχρι και 31% μειωμένες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του παγκρέατος.

    Ωφέλιμη για τα αγγεία

    Στα ευεργετικά οφέλη της ντομάτας συγκαταλέγεται η δράση της έναντι της αθηροσκλήρωσης. Αυτό μπορεί να αποδοθεί κυρίως στο κάλιο, στη βιταμίνη Β6, στη νιασίνη και στο φυλλικό οξύ που περιέχει. Η χορήγηση νιασίνης (στη θεραπευτική της μορφή) θεωρείται εδώ και χρόνια ασφαλής μέθοδος για τη μείωση της χοληστερίνης, ενώ δίαιτες πλούσιες σε κάλιο έχουν δείξει ότι μπορούν να μειώσουν την αρτηριακή πίεση. Επίσης, η βιταμίνη Β6 και το φυλλικό οξύ απαιτούνται για τη μετατροπή της επικίνδυνης ουσίας ομοκυστεΐνης σε άλλα αβλαβή μόρια. Η ομοκυστεΐνη έχει βρεθεί ότι καταστρέφει τα τοιχώματα των αγγείων και έχει συσχετιστεί άμεσα με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης εμφραγμάτων.

    Λυκοπένιο, το θαυματουργό

    Το λυκοπένιο είναι μια χρωστική φυτοχημική ένωση που προσδίδει και το κόκκινο χρώμα στις ντομάτες. Σε μικρότερες περιεκτικότητες, υπάρχει στο καρπούζι, στις φράουλες και στο γκρέιπφρουτ. Έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο έρευνας για τις ισχυρές αντιοξειδωτικές του ιδιότητες, καθώς εξουδετερώνει την καταστροφική επίδραση των ελεύθερων ριζών στον οργανισμό. Τα αποτε­λέσματα του λυκοπενίου έχουν επανειλημμένως μελετη­θεί σε ανθρώπους και έχουν δείξει ότι προστατεύει από διάφορες μορφές καρκίνου, όπως του προστάτη, του πρωκτού, του μαστού, του ενδομη­τρίου, των πνευμόνων και του παγκρέατος. Οι έρευνες που έγιναν μέχρι σήμερα και που αφορούν τη λυκοπένη και τις ντομάτες έδειξαν τα ακόλουθα:

    Η λυκοπένη είναι μια πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική ουσία με αντικαρκινική δράση. Είναι δύο φορές ισχυρότερη από την β-καροτίνη (προβιταμίνη Α). Με την αντιοξειδωτική της δράση, εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες του οξυγόνου που παράγονται από το φυσιολογικό μεταβολισμό των κυττάρων. Οι ελεύθερες ρίζες του οξυγόνου μπορούν, να οδηγήσουν σε αλλοιώσεις του DNA που με τη σειρά τους οδηγούν στον καρκίνο.
    Το 1995 ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, βρήκαν σε 48.000 άνδρες που παρακολούθησαν για 6 χρόνια, ότι αυτοί που έτρωγαν μέχρι 10 μερίδες την εβδομάδα φαγητών που περιείχαν ντομάτα ή σάλτσα ντομάτας, είχαν 45% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο του προστάτη.
    Τα πιο αδιάσειστα στοιχεία είναι ότι η κατανάλωση ντομάτας μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων, του προστάτη και του στομάχου, ενώ μπορεί επίσης να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού, του τραχήλου, του εντέρου και του ορθού, του οισοφάγου, της στοματικής κοιλότητας και του παγκρέατος.
    Στη μελέτη που έγινε στις Η.Π.Α. και ονομάστηκε «pizza study» διαπιστώθηκε ότι οι άνδρες που κατανάλωναν δύο μερίδες σάλτσας ντομάτας την εβδομάδα είχαν μειωμένο κίνδυνο καρκίνου του προστάτη.
    Η λυκοπένη εάν δοθεί από μόνη της σαν φάρμακο δεν έχει τις ιδιότητες αυτές. Για να έχει αντικαρκινική δράση πρέπει να καταναλωθεί με φυσικό τρόπο. Αυτό δείχνει ότι η λυκοπένη αποτελεί το μέρος μιας ευρύτερης οικογένειας φυτικών θρεπτικών ουσιών που δρουν μαζί για να δώσουν τα ευεργετικά αντικαρκινικά αποτελέσματα.
    Άλλες έρευνες έδειξαν ότι η λυκοπένη είναι καλή για την καρδιά διότι μειώνει την ποσότητα της οξειδωμένης LDL-χοληστερόλης, αυτής που αποκαλείται συνήθως σαν κακή χοληστερόλη.
    Από μελέτη στην Φιλανδία η κατανάλωση ντομάτας βοηθά στην καλύτερη υγεία του καρδιαγγειακού συστήματος, βελτιώνει την κατάσταση των αρτηριών, μειώνει το πάχος των αρτηριών και προλαμβάνει την αθηροσκλήρωση.
    Η συγκέντρωση και διαθεσιμότητα της λυκοπένης είναι ψηλότερη όταν η ντομάτα είναι ψημένη. Για το λόγο αυτό οι σάλτσες ντομάτας και το κέτσαπ περιέχουν ψηλές ποσότητες της ουσίας αυτής
    Οι μεταλλαγμένες ντομάτες περιέχουν 3,5 φορές περισσότερη λυκοπένη από τις φυσιολογικές ντομάτες. Είναι από τις πρώτες και λίγες περιπτώσεις στις οποίες η έρευνα και παραγωγή μεταλλαγμένων τροφίμων οδηγεί στη δημιουργία ποικιλίας που έχει αυξημένες ιδιότητες εναντίον του καρκίνου. Χωρίς να αμφισβητούμε τη χρησιμότητα της νέας αυτής τεχνολογίας, εντούτοις πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας και παρακολούθησης των αποτελεσμάτων και επιπτώσεων, εάν υπάρχουν, των μεταλλαγμένων τροφίμων.
    Οι τελευταίες έρευνες για το λυκοπένιο δείχνουν ότι ασκεί θετική επίδραση και στο ανοσοποιητικό σύστημα. Σε μια μελέτη, όσες γυναίκες έτρωγαν τοματοπολτό καθημερινά, για είκοσι μία ημέρες, είχαν υψηλότερα επίπεδα λυκοπένης στο αίμα, από αυτές που ακολουθούσαν δίαιτα χωρίς ντομάτες. Τα λευκά αιμοσφαίρια αυτών που έτρωγαν ντομάτες ήταν πολύ ανθεκτικότερα στις οξειδωτικές βλάβες κατά 33 έως 42%.
    Πρόσφατα έγινε λόγος για την προστατευτική επίδραση του λυκοπενίου στην οξεία γαστρίτιδα, σε πειραματόζωα, όταν χορηγείται σε ημερήσια δόση 0.2 mg/kg βάρους Ωστόσο, σημειώνεται ότι σε υψηλότερες ή χαμηλότερες δόσεις μειώνονται σημαντικά οι γαστροπροστατευτικές ιδιότητες του λυκοπενίου.

    Περιέχει η ντομάτα και άλλα αντιοξειδωτικά; Και αν ναι ποια;

    Τα αντιοξειδωτικά είναι απαραίτητο κομμάτι μιας υγιεινής διατροφής. Η ντομάτα περιέχει πολύ βιταμίνη C, που ενισχύει την άμυνα του οργανισμού μας. Τα δυο τρίτα της ημερήσιας ανάγκης μας στη βιταμίνη αυτή καλύπτονται ήδη από δυο μέτριες ντομάτες.
    Οι γιατροί από το Εθνικό Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας της Ολλανδίας μελέτησαν 14.000 ενήλικες για να βρουν ποιοι ήταν οι παράγοντες κινδύνου για ν' αναπτύξουν χρόνια αποφρακτικά νοσήματα των πνευμόνων, όπως η χρόνια βρογχίτιδα και το εμφύσημα.
    Η μελέτη των Ολλανδών, είναι η πρώτη στο είδος της που δείχνει ότι οι φλαβονοειδείς ουσίες (ιδιαίτερα το κατεχινικό οξύ αλλά και η φλαβόνη, η φλαβονόλη, και τα πολυφαινολικά καμφερόλη και κερκετίνη) οι οποίες περιέχονται στις ντομάτες, έχουν ευεργετικές δράσεις στους πνεύμονες.
    Το περίεργο που βρέθηκε στη μελέτη αυτή ήταν ότι ενώ το τσάι είναι πλούσιο σε φλαβονοειδείς ουσίες, δεν βρέθηκε ότι αυτό είχε τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα στους πνεύμονες όπως οι ντομάτες.
    Η ντομάτα περιέχει επίσης σε αφθονία φολικό οξύ, που είναι απαραίτητο για την αναδόμηση και την αποκατάσταση των κυττάρων του οργανισμού. Όσοι παίρνουν φάρμακα, πίνουν πολύ αλκοόλ ή καταναλώνουν πολύ κρέας, όπως επίσης οι έγκυες γυναίκες και οι ηλικιωμένοι είναι καλό να καταναλώνουν πολλές ντομάτες, λόγω των αυξημένων αναγκών τους σε φολικό οξύ.
    Το θαυματουργό αυτό φυτό περιέχει και βιταμίνη Ε που επιδρά θετικά στη γονιμότητα, βιταμίνες από την ομάδα του συμπλέγματος Β για την εύρυθμη λειτουργία του μεταβολισμού και για γερό νευρικό σύστημα, όπως και χρώμιο, το οποίο είναι πολύτιμο κυρίως τους διαβητικούς, επειδή βοηθά σε διαταραχές κατά την αξιοποίηση του σακχάρου.
    Η λιποδιαλυτή βιταμίνη Α εμπλέκεται στο σχηματισμό και στη διατήρηση της υγιούς επιδερμίδας, των μαλλιών και στο σμήγμα της μεμβράνης. Μας βοηθά στο να βλέπουμε στο σκοτάδι και είναι απαραίτητο για την σωστή ανάπτυξη των οστών, δοντιών και την αναπαραγωγή.
    Περιέχει επίσης σελήνιο, που ανήκει στις ουσίες που προστατεύουν από τον καρκίνο, επειδή παίζει σημαντικό ρόλο για το ανοσοποιητικό σύστημα, κάλιο για την υποστήριξη της καρδιακής λειτουργίας, μαγνήσιο ενάντια στα συμπτώματα του στρες και τις μυϊκές κράμπες, όπως επίσης και σίδηρο, χαλκό και μαγγάνιο.

    Είναι το φρέσκο πάντα το καλύτερο;

    Αξίζει να αναφερθεί ότι στην Αμερική καταναλώνονται κατά άτομο περισσότερο από 7 κιλά φρέσκιας ντομάτας το χρόνο, ενώ η ετήσια παραγωγή στο άτομο ανέρχεται στα 36 κιλά βάση του Υπουργείου Γεωργίας της Αμερικής.
    Οι κονσερβοποιημένες ντομάτες μπορούν να είναι περισσότερο θρεπτικές από τις φρέσκιες, διότι μαζεύονται ώριμες και συσκευάζονται κατά την παραγωγή τους με τέτοιο τρόπο, που βοηθάει στο να συγκρατούνται όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά τους.
    Έχει επίσης δειχθεί επιστημονικά, ότι τα συσκευασμένα - κονσερβοποιημένα προϊόντα ντομάτας όπως οι σάλτσες για ζυμαρικά περιέχουν 6 φορές περισσότερο λυκοπένη συγκριτικά με την ίδια ποσότητα από φρέσκια ντομάτα.
    Αυτό συμβαίνει γιατί η θερμότητα που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της παρασκευής προκαλεί διάσπαση στα κύτταρα της φλούδας επιτρέποντας στο λυκοπένιο να απορροφηθεί καλύτερα από τον πεπτικό σωλήνα.

    Τιp: Η απορρόφηση και η συγκέντρωση του λυκοπενίου φαίνεται να είναι υψηλότερη όταν η ντομάτα είναι μαγειρεμένη, γι? αυτό προτιμάτε να καταναλώνετε ψητές ντομάτες ή σάλτσες ντομάτας. Επίσης, επειδή το λυκοπένιο, το β-καροτένιο, η βιταμίνη Α και η βιταμίνη E είναι λιποδιαλυτά συστατικά, καλό είναι πάντα να συνοδεύεται με μία κουταλιά ελαιόλαδο για καλύτερη απορρόφηση. Κλείνοντας αξίζει να τονίσουμε πως η θέρμανση μπορεί ακόμα και να πενταπλασιάσει την απορρόφηση του λυκοπενίου από τις ντομάτες. Πιο συγκεκριμένα φαίνεται πως με την θερμική επεξεργασία της τομάτας, διασπώνται τα κύτταρα στα οποία βρίσκεται το λυκοπένιο, με αποτέλεσμα αυτό να απορροφάται και να βιοδιατίθεται καλύτερα. Άλλες έρευνες δείχνουν πως η προσθήκη λίπους μπορεί να αυξήσει ακόμα περισσότερο την απορρόφηση και την βιοδιαθεσιμότητα του λυκοπενίου της ντομάτας.

    Τιp: Οι ντομάτες συνεχίζουν να ωριμάζουν στην κουζίνα. Γι' αυτό δε θα έπρεπε να μπαίνουν στο ψυγείο, επειδή εκεί χάνουν το άρωμα τους. Επειδή οι ντομάτες εκλύουν αιθυλένιο δεν πρέπει να τις τοποθετείτε δίπλα στα αγγουράκια, γιατί τότε αυτά χαλάνε και κιτρινίζουν γρηγορότερα.

    Τιp: Πιο αρωματικές και πλούσιες σε ζωτικές ουσίες είναι οι ντομάτες εποχής, που δε χρειάζονται θερμοκήπιο και είναι διαθέσιμες στην Ελλάδα από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο. Οι μικρότερες είναι συνήθως πιο νόστιμες από τις μεγαλύτερες, και ιδιαίτερα γλυκά είναι τα μικρά ντοματάκια.





    ΠΗΓΗ:
    http://www.vita.gr/html/ent/087/ent.7087.asp
    http://news.pathfinder.gr/health/fea...nutrition.html
    http://www.logodiatrofis.gr/index.ph...=125&Itemid=55
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%...AC%CF%84%CE%B1
    http://www.nuked.gr/modules.php?name...=print&sid=191

  4. #4
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΠΑΝΤΖΑΡΙ



    Παντζάρι: Φυσικό ελιξήριο νεότητας

    Θα μπορούσε κάλλιστα να αντικαταστήσει το σπανάκι στο γνωστό βαζάκι που κατανάλωνε ο Ποπάυ πριν κυνηγήσει τους κακούς, ενδεχομένως με πολύ καλύτερα αποτελέσματα, αφού εκτός από δύναμη κι ενέργεια θα προσέδιδε στον υπερήρωα και αιώνια νεότητα! Ποιος δεν ονειρεύεται να μείνει για πάντα νέος; Αντί λοιπόν να ξοδεύετε τα ?λίγα πλέον- ευρώ σας σε χημικά προϊόντα που για να σας δώσουν μια ιδέα ευεξίας, γεμίζουν τον οργανισμό σας με κάθε είδους συντηρητικά, απολαύστε μερικά «κοκκινογούλια» (Beta vulgaris), όπως συνήθιζαν οι παλαιότεροι να τα αποκαλούν. Οι επιστήμονες ομόφωνα έχουν συμφωνήσει ότι ένα μόνο ποτήρι χυμού από παντζάρι μπορεί να κάνει πραγματικά θαύματα. Οι ηλικιωμένοι που πρόσφατα πήραν μέρος σε πειράματα για να αποδειχθεί η αξία του παντζαριού, μετά την κατανάλωση του χυμού τους, έκαναν τις ασκήσεις που τους ζητήθηκαν πολύ ευκολότερα. Η προσπάθεια που χρειάστηκε να καταβάλουν μειώθηκε κατά 12%!

    Σοφία από το παρελθόν

    Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το παντζάρι ένα ιδιαίτερα θρεπτικό λαχανικό και συνήθιζαν να μαγειρεύουν τα φύλλα του με μέλι και κρασί. Πίστευαν ότι η θεά Αφροδίτη ήταν τόσο όμορφη, επειδή έτρωγε πολλά παντζάρια και οι ίδιοι το πρόσφεραν στο Θεό Απόλλωνα, για να έχουν την εύνοιά του. Το κοκκινογούλι γνωρίζουμε πλέον ότι αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Τα φύλλα του έχουν σχεδόν τις ίδιες βιταμίνες με το σπανάκι. Συνολικά το εύγευστο λαχανικό μάς τροφοδοτεί με βιταμίνες A και C, κάλιο, νάτριο, φώσφορο, μαγνήσιο β-καροτίνη, φολικό οξύ, ασβέστιο και σίδηρο.

    Γιατί μάς κάνει καλό;

    Οι ευεργετικές συνέπειες της κατανάλωσης παντζαριού οφείλονται στην υψηλή περιεκτικότητά του σε νιτρικά άλατα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μετατροπή στον οργανισμό των νιτρικών σε νιτρικά οξείδια μειώνει τις απαιτήσεις του σώματος για οξυγόνο κατά τη διάρκεια της σωματικής καταπόνησης. Η ιδιαιτερότητα του παντζαριού, με λίγα λόγια, οφείλεται στην ικανότητά του να διευρύνει τα αιμοφόρα αγγεία του οργανισμού μας, ενώ ταυτόχρονα μειώνει σημαντικά την ποσότητα οξυγόνου που χρειάζονται οι μύες για να ανταποκριθούν στις διάφορες ασκήσεις.

    Πού μάς κάνει καλό;

    Τα παντζάρια μπορούν να γίνουν η φυσική μας ασπίδα ενάντια στην υπέρταση, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, την αναιμία, τον καθαρισμό των νεφρών και της χολής, αλλά κι απέναντι στη γρίπη και τη βρογχίτιδα. Φέρεται ακόμα να είναι αποτελεσματική θεραπεία για την κακοσμία του στόματος, αλλά και για τον πονοκέφαλο. Παλιότερα το χρησιμοποιούσαν και ως αφροδισιακό. Στην αρχαία Ρώμη χρησιμοποιήθηκε για τον πυρετό και τη δυσκοιλιότητα, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν ευεργετικό για την αντιμετώπιση εντερικών προβλημάτων και την καλή λειτουργία της καρδιάς.
    Αν υποφέρετε από στομαχικό έλκος, μπορείτε κάθε πρωί να ετοιμάζετε ένα χυμό παντζαριών, να προσθέτετε μια κουταλιά μέλι και να το πίνετε πριν το πρωινό σας. Η βελτίωση θα είναι θεαματική. Ο χυμός του συστήνεται ιδιαίτερα στους αθλητές αντοχής, τους ηλικιωμένους, τους καρδιοπαθείς και όσους υποφέρουν από αναπνευστικά προβλήματα. Η φυσική χρωστική Betanin που περιέχει είναι μια αντιοξειδωτική ουσία, που μπορεί να αποτρέψει την «κακή» LDL χοληστερόλη από το να φράξει τις αρτηρίες. Επιπλέον, οι βολβοί είναι πλούσια πηγή φυλλικού οξέος, το οποίο μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης στο αίμα, ενός αμινοξέος που προκαλεί οξειδωτική καταστροφή του ενδοθηλίου (του εσωτερικού δηλαδή στρώματος των αγγείων και της καρδιάς).
    Το νόστιμο λαχανικό με το κατακόκκινο χρώμα είναι ικανό να αυξήσει τις αντοχές μας στις καθημερινές μας εργασίες, αλλά και τις επιδόσεις στις αυξημένες απαιτήσεις των αθλητών. Σίγουρα μπορεί να βοηθήσει τη φυσική μας κατάσταση και να μάς προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής. Προσοχή, η κατανάλωσή του δεν συστήνεται στους νεφροπαθείς, γιατί περιέχει άφθονο κάλιο.

    Ασπίδα για την καρδιά ο χυμός από πατζάρια

    Μπορεί να μοιάζετε λίγο... αιμοσταγείς όταν θα τον πίνετε, αλλά μην αφήσετε αυτή τη μικρή λεπτομέρεια να σας κρατήσει μακριά από τον παντζαροχυμό: μία νέα μελέτη δείχνει ότι μπορεί να αποδειχθεί σωτήριος, καθώς μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιοπάθειας και εγκεφαλικού επεισοδίου.Οπως εξηγούν βρετανοί επιστήμονες στην επιθεώρηση «Hypertension», την οποία εκδίδει η Αμερικανική Εταιρεία Καρδιάς, ο χυμός με το φωτεινό κόκκινο χρώμα περιέχει νιτρικά άλατα, τα οποία ελαττώνουν σημαντικά την αρτηριακή πίεση, προστατεύοντας έτσι την καρδιαγγειακή υγεία. Στην πραγματικότητα, η κατανάλωση 250 ml χυμού παντζαριών φάνηκε να ελαττώνει την πίεση μόλις 24 ώρες αργότερα. Τη μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Ερευνητικό Ιδρυμα Ουίλιαμ Χάρβεϊ του Πανεπιστημίου Κουίν Μαίρη, στο Λονδίνο, οι οποίοι συνέκριναν εθελοντές οι οποίοι έπιναν κάθε μέρα 250 ml χυμό παντζαριού με εθελοντές οι οποίοι έπαιρναν συμπληρώματα νιτρικών αλάτων. Οπως διαπίστωσαν, και τα δύο μείωναν εξίσου την αρτηριακή πίεση, γεγονός που υποδηλώνει ότι «τα νιτρικά άλατα που εκ φύσεως υπάρχουν στα παντζάρια είναι υπεύθυνα για την ωφέλιμη δράση τους», κατά την επικεφαλής ερευνήτρια δρα Αμρίτα Αχλουβάλια, καθηγήτρια Αγγειακής Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο. Οπως εξηγεί η δρ Αχλουβάλια, τα νιτρικά άλατα παράγουν στο αίμα νιτρικό οξύ _ ένα αέριο, το οποίο προκαλεί διαστολή των αρτηριών και μείωση της αρτηριακής πίεσης. Η υπέρταση αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την υγεία, καθώς αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου και νεφρικής ανεπάρκειας. Οι πάσχοντες από αυτήν στη Δύση ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια. Μόνο στη Βρετανία λ.χ. προσβάλλει έναν στους πέντε ενηλίκους (16 εκατομμύρια ανθρώπους), ενώ στην Ελλάδα οι πάσχοντες υπολογίζονται σε περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας είναι η κύρια αιτία θανάτου σε όλο τον κόσμο, καθώς κοστίζει ετησίως τη ζωή σε 7,5 εκατομμύρια ανθρώπους (αντιπροσωπεύει το 12,8% όλων των θανάτων στον πλανήτη). Η δρ Αχλουβάλια και οι συνεργάτες της είχαν ανακαλύψει προ διετίας ότι τα παντζάρια έχουν αντιυπερτασικές ιδιότητες και πραγματοποίησαν τη νέα μελέτη για να εξακριβώσουν πού ακριβώς οφείλεται η δράση τους αυτή. Η μείωση της πίεσης δεν αποτελεί το μοναδικό όφελος από τα παντζάρια. Πέρυσι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εξετερ και την Ιατρική Σχολή Πενίνσουλα είχαν ανακαλύψει ότι ο χυμός του μπορεί να αυξήσει την αντοχή των ασκουμένων. Οι επιστήμονες του Εξετερ είχαν χορηγήσει σε υγιείς, νεαρούς άνδρες χυμό παντζαριών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως με ένα ποτήρι την ημέρα αυξάνεται κατά 16% η αντοχή στην προπόνηση έπειτα από μόλις μία εβδομάδα.

    Ο χυμός από παντζάρι ενισχύει την αντοχή στην άσκηση

    Βρετανοί ερευνητές ανακάλυψαν νέο τρόπο να τονώνουν ανθρώπους που χρειάζονται περισσότερες δυνάμεις για να ασκούνται με μεγαλύτερη διάρκεια-το χυμό από παντζάρι. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Exeter ανακάλυψαν ότι η κατανάλωση χυμού από παντζάρι ενισχύει την αντοχή και μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει στο να ασκείται κάποιος κατά 16% περισσότερο. Στην έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό ?Journal of Applied Physiology?,σημειώνουν ότι η μελέτη αναδεικνύει πώς το νιτρικό άλας που περιέχεται στο χυμό παντζάρι οδηγεί σε μείωση της ανάγκης επαναπρόσληψης οξυγόνου κάνοντας την άσκηση λιγότερο κουραστική. Ο ερευνητής Andy Jones δήλωσε ότι η έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει ότι πλούσια σε νιτρικό άλας τρόφιμα μπορούν να αυξήσουν την αντοχή στην άσκηση. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματα μπορούν ενδεχομένως να ενδιαφέρουν αθλητές αντοχής και να αφορούν ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας ή όσους εμφανίζουν καρδιαγγειακά, αναπνευστικά ή μεταβολικά νοσήματα. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 8 άντρες ηλικίας 19 έως 38 ετών, στους οποίους δόθηκαν 500ml ημερησίως χυμός βιολογικών παντζαριών για 6 συνεχόμενες ημέρες πριν συμπληρώσουν μια σειρά εξετάσεων, όπως να ασκηθούν σε ποδήλατο. Σε άλλο χρονικό διάστημα τους δόθηκε εικονικό ρόφημα για 6 ημέρες πριν ασκηθούν με ποδήλατο. Οι ερευνητές ανέφεραν ότι μετά την κατανάλωση χυμού από παντζάρι η ομάδα μπόρεσε να κάνει ποδήλατο για 11,25 λεπτά κατά μέσον όρο, 92 δευτερόλεπτα περισσότερο σε σχέση με τη λήψη εικονικού χυμού. Αυτό μεταφράζεται σε σχεδόν 2% μείωση του χρόνου που απαιτείται για να ολοκληρωθεί ένα σετ άσκησης. Η ομάδα που κατανάλωσε το χυμό από παντζάρι επίσης είχε χαμηλότερη αρτηριακή πίεση σε χαλάρωση. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμα τον ακριβή μηχανισμό που οδηγεί το νιτρικό άλας να ενισχύει την αντοχή αλλά υποπτεύονται ότι μπορεί ενδεχομένως να αποτελεί αποτέλεσμα της μετατροπής του νιτρικού άλατος σε νιτρικό οξείδιο στον οργανισμό, μειώνοντας το κόστος σε οξυγόνο κατά την άσκηση. Ο Jones δήλωσε ότι η έρευνα ακολούθησε μελέτη του Barts and London School of Medicine και του Peninsula Medical School, που δημοσιεύτηκε πέρσι τον Φεβρουάριο και ανακάλυψε ότι ο χυμός παντζάρι μειώνει την αρτηριακή πίεση.

    Το παντζάρι πολεμά την άνοια

    Νέα επιστημονική έρευνα του πανεπιστημίου Wake Forest της North Carolina έρχεται να προσθέσει ακόμη μια ευεργητική του λειτουργία του, καταδεικνύονται ότι η ημερήσια κατανάλωση πανταρόζουμου αυξάνει την ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο, γεγονός που συντελεί στην καταπολέμηση της άνοιας και άλλων γνωστικών παθήσεων.
    Ειδικότερα, οι υψηλές συγκεντρώσεις νιτρικών αλάτων, οι οποίες εντοπίζονται στα παντζάρια, όπως και στο σέλινο, το λάχανο και άλλα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, μπορούν να συμβάλουν στο άνοιγμα των αιμοφόρων αγγείων του οργανισμού, αυξάνοντας τη ροή του αίματος και του οξυγόνου. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μια διατροφική προσέγγιση με βάση το νιτρικό περιεχόμενο των τροφών και η αύξηση της κατανάλωσης των λαχανικών που περιέχουν νιτρικό άλας, όχι μόνο ενδείκνυται για μια ισορροπημένη διατροφή, αλλά συντελεί και στην καταπολέμηση της άνοιας.
    «Έχουν γίνει πολλές έρευνες, οι οποίες έδειξαν ότι η κατανάλωση χυμού τεύτλων σε ημερήσια βάση μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση. Ωστόσο, αυτό που θέλαμε έμεις ν? αποδείξουμε είναι ότι αυξάνει την ροή του αίματος, προς τον εγκέφαλο», δήλωσε ο Daniel Kim-Shapiro, επικεφαλής της εν λόγω έρευνας. Η κατανάλωση του συγκεκριμένου χυμού προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στις «περιοχές εκείνες του εγκεφάλου, όπου γίνεται ελάχιστη αιμάτωση, και οι οποίες οι ειδικοί πιστεύουν ότι συνδέονται με την άνοια» καταλήγει ο καθηγητής. Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι η συχνότητα της άνοιας έχει αυξηθεί δραματικά στον γηράσκοντα πληθυσμό της γης. Προς το παρόν, βέβαια, για τα άτομα που αρχίζουν να γηράσκουν οι υγιεινές δίαιτες, η λήψη αντιοξειδωτικών συμπληρωμάτων, η πρόληψη των διατροφικών ανεπαρκειών και η μέτρια σωματική δραστηριότητα θα μπορούσαν να θεωρηθούν η πρώτη γραμμή άμυνας κατά της ανάπτυξης και εξέλιξης της προάνοιας και των ανοϊκών συνδρόμων.

    Παντζάρι για υψηλές επιδόσεις

    Ο χυ?ός του παντζαριού ?πορεί να αυξήσει τις αθλητικές ?ας επιδόσεις έως και κατά 16%, ενώ ?πορεί να βοηθήσει ακό?α και τους πιο ηλικιω?ένους να γίνουν πιο δραστήριοι. Το ίδιο ό?ως φαίνεται ότι ισχύει και για τα άτο?α που αντι?ετωπίζουν πρόβλη?α ?ε την καρδιά ή τα πνευ?όνια τους. Σε αυτό το συ?πέρασ?α οδηγήθηκαν ειδικοί του Πανεπιστη?ίου Exeter στο Ηνω?ένο Βασίλειο, οι οποίοι παρατήρησαν ότι ο χυ?ός από παντζάρι ?πορεί να ?ειώσει την ποσότητα του οξυγόνου που χρειαζό?αστε όταν ε?πλεκό?αστε σε οποιαδήποτε δραστηριότητα βοηθώντας ?ας έτσι να καταβάλλου?ε λιγότερη προσπάθεια.

    Χρησιμοποιήστε το σωστά

    Αφαιρέστε προσεκτικά με ένα μαχαίρι τη σάρκα τους κι αφήστε να αποκαλυφθεί η κατακόκκινη ρίζα. Βράστε τα σε λίγο νερό και για λίγη ώρα, ώστε να μη χάσει τις πολύτιμες ουσίες του ή ακόμα καλύτερα βράστε τα στον ατμό. Όσο πιο φρέσκα είναι τα παντζάρια, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμά τους και μαγειρεύονται πιο γρήγορα. Για να διατηρήσετε τα παντζάρια μέχρι και δύο εβδομάδες, δεν έχετε παρά να κόψετε τα φύλλα 5 εκατοστά από το κοτσάνι και να βάλετε τους βολβούς στο ψυγείο μέσα σε πλαστική σακούλα. Όταν αγοράζετε παντζάρια, προσέχετε να είναι λεία, στρογγυλά, με βαθύ κόκκινο χρώμα. Το ζωμό τους μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε σε σαλάτες, ντιπ, σούπες, αλλά και ως συνοδευτικό κρεάτων.

    Tip:

    Έβαψε η μπλούζα σας με παντζάρι; Ρίξτε κρύο νερό στην πίσω πλευρά του λεκέ και πλύνετε την αμέσως με απορρυπαντικό. Αν ο λεκές επιμένει, αφήστε το ρούχο να μουλιάσει μια νύχτα σε νερό.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.naturanrg.gr/default.aspx...tid=11&arid=16
    http://www.pyrgoskymis.gr/lifeastyle/health/3682-lr-------
    http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=9193
    http://www.swsti-diatrofi.com/2011/02/blog-post_10.html
    http://www.diaita-blog.gr/diatrofh/p...epidoseis.html


    ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ



    Τι πρέπει να γνωρίζω για τα κολοκυθάκια;

    Τα κολοκυθάκια ανήκουν στην οικογένεια Cucurbitaceae και είναι συγγενικά με το αγγούρι και το πεπόνι. Τα κολοκύθια γενικώς απαντώνται σε μεγάλη ποικιλία μεγεθών και χρωμάτων. Προέρχονται από ένα άγριο είδος που ευδοκιμούσε στη Νότια Αμερική. Ενώ καταναλώνονται για περισσότερο από 10000 χρόνια, στην αρχή καλλιεργούνταν μόνο για τους σπόρους τους, διότι η σάρκα ήταν πολύ πικρή και απωθητική στη γεύση. Ο Χριστόφορος Κολόμβος εισήγαγε τα κολοκύθια στην Ευρώπη από το Νέο Κόσμο και η διάδοσή τους στον υπόλοιπο κόσμο έγινε από τους Ισπανούς και Πορτογάλους εξερευνητές.

    Τι προσφέρουν στον οργανισμό μου;

    Τα κολοκυθάκια αποτελούν εξαιρετική πηγή χαλκού και μαγγανίου, πολύ καλή πηγή μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου, βιταμίνης C , Α, πυριδοξίνης, φυλλικού οξέος και διαιτητικών ινών και καλή πηγή των υπόλοιπων βιταμινών του συμπλέγματος Β και της βιταμίνης Κ. Περιέχουν, επίσης, β-καροτένιο και άλλα καροτενοειδή.

    Την ιδιότητα να μειώνει τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης, που οδηγούν σε εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο (όταν καταναλώνεται συχνά). Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ακόμα ότι ανακουφίζει από τα συμπτώματα της καλοήθους υπερτροφίας του προστάτη και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, ενώ προστατεύει από τον κίνδυνο νόσησης από σκλήρυνση κατά πλάκας. Θεωρείται επίσης ότι μειώνει την οξείδωση της χοληστερόλης και την αρτηριακή πίεση, ενισχύει τα τριχοειδή αγγεία και την μνήμη. Κατατάσσεται στα αντικαρκινικά τρόφιμα, προστατεύοντας τα κύτταρα από μεταλλάξεις. Εκτιμάται ότι μάχεται δυναμικά τις ασθένειες και το γήρας, λόγω των αντιοξειδωτικών και αντιφλεγμονωδών ιδιοτήτων του.

    Διουρητική δράση (περιέχει 95% νερό, άρα σε χορταίνει αμέσως). Αν μάλιστα το περιχύσεις με λαδολέμονο, είναι ό,τι πρέπει, αφού ο χυμός του λεμονιού είναι επίσης διουρητικός.

    Πώς βοηθούν τα κολοκυθάκια στη βελτίωση της υγείας μου;

    Παρόλο που η έρευνα σχετικά με τα φυτοχημικά συστατικά που περιέχονται στα κολοκύθια και τη δυνητική τους αντικαρκινική επίδραση είναι περιορισμένη, κάποιες εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι χυμοί κολοκυθιών μπορούν να εμποδίσουν τις κυτταρικές μεταλλάξεις, δρώντας δηλαδή παρόμοια με χυμούς από το πράσο, τη νεροκολοκύθα, το ραπανάκι.
    Εκχυλίσματα από κολοκύθι έχουν βρεθεί ότι μπορεί να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα της καλοήθους υπερτροφίας του προστάτη, μιας κατάστασης κατά την οποία ο αδένας του προστάτη μεγεθύνεται προβληματικά και μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στη διούρηση ή τη σεξουαλική λειτουργία. το κολοκύθι Το ευεργετικό μπορεί να εκδηλώσει αυτό το αποτέλεσμα, όταν τα συστατικά του «συνεργάζονται» με τα συστατικά άλλων λαχανικών.
    Η κατανάλωση κολοκυθιών μπορεί να συμβάλλει στην προστασία από καρδιαγγειακά νοσήματα μέσω διαφόρων συστατικών που περιέχουν. Τα κολοκυθάκια αποτελούν, αρχικώς, πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών. Περιέχουν καροτενοειδή, βιταμίνες Α και C , καθώς και συνένζυμα αντιοξειδωτικών ενζύμων του οργανισμού, όπως είναι ο χαλκός και το μαγγάνιο. Όλα αυτά συνεισφέρουν άμεσα ή έμμεσα στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στα τοιχώματα των αγγείων ή σε διάφορα μόρια, όπως η χοληστερόλη. Η ευεργετική επίδραση στα καρδιαγγειακά ενισχύεται και από τη δράση των λεγόμενων διαλυτών διαιτητικών ινών, οι οποίες συμβάλλουν στη μείωση της ολικής και της LDL -χοληστερόλης, ώστε η αύξησή τους στη δίαιτα συστήνεται στα άτομα με υπερχοληστερολαιμία. Επίσης, δ ίαιτες υψηλές σε φυλλικό οξύ, β-καροτένιο και βιταμίνη C μειώνουν την ομοκυστεΐνη, ουσία της οποίας η συσσώρευση προκαλεί βλάβες στα αγγεία και αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό επεισόδιο (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Nutrition το 2000). Τέλος, μέσω του καλίου και του μαγνησίου, τα κολοκυθάκια δρουν προστατευτικά και θεραπευτικά κατά της υπέρτασης. Μια μελέτη με ηλικιωμένους (δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό American Journal of Epidemiology το 1995) έδειξε ότι τα άτομα που κατανάλωναν τουλάχιστον μία μερίδα κολοκυθιών ή και καρότων καθημερινά εμφάνιζαν 60% μικρότερο κίνδυνο για έμφραγμα σε σχέση με αυτούς που κατανάλωναν λιγότερο.
    Τα παραπάνω συστατικά, βέβαια, παρουσιάζουν κι άλλες ιδιότητες και έχουν προστατευτική δράση και σε άλλες καταστάσεις. Για παράδειγμα, ο χαλκός είναι απαραίτητος για τη συνοχή και ελαστικότητα των αγγείων, των οστών και των αρθρώσεων (εφόσον εμπλέκεται στη διαδικασία σύνθεσης κολλαγόνου και ελαστίνης, πρωτεϊνών του συνδετικού ιστού), τ ο φυλλικό οξύ φαίνεται σημαντικό στην προστασία από καρκίνο σε περιοχές του σώματος με υψηλό ρυθμό διαίρεσης κυττάρων, όπως είναι το κόλον και ο τράχηλος της μήτρας (εφόσον είναι απαραίτητο για την ομαλή διαίρεση των κυττάρων) και η βιταμίνη C , αλλά και το β-καροτένιο, φαίνεται να προσφέρουν κάποια προστασία από καταστάσεις που εμπλέκουν φλεγμονή, όπως η οστεοαρθρίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και το άσθμα (μέσω της αντιφλεγμονώδους δράσης τους). Επίσης, τα κολοκυθάκια περιέχουν και τις συνήθως καλούμενες αδιάλυτες διαιτητικές ίνες, οι οποίες βοηθούν στην ομαλή λειτουργία του εντέρου και το προστατεύουν από διάφορες νόσους, όπως εκκολπωματίτιδες και καρκίνος. Οι διαιτητικές ίνες συμβάλλουν και στο αίσθημα κορεσμού.

    Υπάρχει κάτι που θα πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω κολοκυθάκια;

    Τα κολοκυθάκια περιέχουν μικρές ποσότητες οξαλικών οξέων, ουσιών που βρίσκονται φυσιολογικά σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς, αλλά όταν συγκεντρωθούν σε μεγάλες ποσότητες στα υγρά του οργανισμού, κρυσταλλοποιούνται και προκαλούν διαταραχές στην υγεία. Για αυτό, άτομα με προβλήματα στους νεφρούς ή τη χοληδόχο κύστη ίσως θέλουν να μειώσουν την κατανάλωση κολοκυθιών, όπως και άτομα που θέλουν να αυξήσουν την πρόσληψη ασβεστίου, επειδή τα οξαλικά μειώνουν την απορρόφησή του.

    Πώς διατηρούνται τα κολοκυθάκια;

    Τα κολοκυθάκια θα πρέπει να φυλάσσονται στο ψυγείο χωρίς προηγουμένως να έχουν πλυθεί, όπου και διατηρούνται για περίπου μία εβδομάδα. Μπορούν, επίσης, να καταψυχθούν, αλλά αυτό μαλακώνει τη σάρκα τους.

    Η πιο παράξενη χρήση του

    Κανείς δεν φαντάζεται σε τι άλλο μπορεί να του χρησιμεύσει ένα ταπεινό κολοκύθι: Σύμφωνα με την Guardian, μια νοικοκυρά στην Montana κατόρθωσε το περασμένο φθινόπωρο να διώξει μια αρκούδα που εισέβαλε αιφνιδιαστικά στην αυλή της, πετώντας της ό,τι βρήκε μπροστά της στον πάγκο της κουζίνας: ένα μεγάλο κολοκύθι. Το βαρύ λαχανικό προσγειώθηκε στο κεφάλι του αγριεμένου ζώου, τρέποντάς το σε φυγή.




    ΠΗΓΗ:
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=423&w_id=433
    http://www.goldenmag.gr/archives/18131

  5. #5
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    Λόγω της μεγάλης λίστας των λαχανικών, σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλα!

  6. #6
    Senior Bodybuilder
    Join Date
    05-09-09
    Location
    Aθήνα
    Posts
    3,263

    Default

    μπραβο ρε φιλε!!πολυ χρησιμες πληροφοριες!! σε θυμαμαι απο παλια,καθε σου ποστ ηταν πολυ αναλυτικο και πληρες!!μην χανεσαι!!

  7. #7
    Senior Bodybuilder iceburner's Avatar
    Join Date
    07-03-12
    Location
    Athens
    Posts
    2,926

    Default

    ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ post..Μαζεμένα - νοικοκυρεμένα - αναλυτικότατα!!
    Εκτύπωση και αρχείο! Εκπληκτική δουλειά και πάλι. Ευχαριστούμε

  8. #8
    Senior Bodybuilder nektar's Avatar
    Join Date
    17-03-12
    Location
    Athens. Ohhh! This? Last year!!!! lol
    Posts
    1,485

    Default

    "Man cannot discover new oceans unless he has the courage to lose sight of the shore." Andre Gide

  9. #9
    Forum Team Kardoula's Avatar
    Join Date
    10-11-04
    Posts
    34,856

    Default

    Προσκυνώ!!! Πολύ καλό υλικό.

    Σ'ευχαριστούμε πολύ!! Λατρεύω τα λαχανικά.
    Περιμένουμε σύντομα update

  10. #10
    Senior Bodybuilder
    Join Date
    02-04-11
    Posts
    2,219

    Default

    Πολύ χρήσιμες και υπεραναλυτικές πληροφορίες! Τα λαχανικά δεν πρέπει να λείπουν από τη διατροφή κανενός αθλητή, τα οφέλη τους για την υγεία είναι αμέτρητα

  11. #11
    Senior Bodybuilder
    Join Date
    01-03-06
    Location
    athens
    Posts
    1,358

    Default

    εξαιρετικο το υλικό, μαζεμένο,

    θες καμιά ιδέα για κάνα ακόμα που το χουμε συχνά στη διατροφή μας? π.χ. ρόκα, μελιτζάνες, αγγουράκια και χόρτα

  12. #12
    Advanced Bodybuilder Giorgos18's Avatar
    Join Date
    14-06-08
    Location
    Αλεξανδρουπολη, Greece.
    Posts
    1,049

    Default

    Εξαιρετικός όπως πάντα!
    “Today, everything about the top bodybuilding champions is oversized; they have lost the whole purpose of bodybuilding which is to create a harmonious whole, not to exaggerate the development of one part or parts, of the body. A body has hands, legs, feet, arms and a head. If a man’s arms appear bigger than his head, his body is thrown out of proportion.”
    "Steve Reeves"

  13. #13
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    Ευχαριστώ πολύ σε όλους για τα καλά σας λόγια!

  14. #14
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΑΓΓΟΥΡΙ



    Mε τον όρο Cucumis, οι επιστήμονες αποκαλούν όλα τα φυτά που ανήκουν στην οικογένεια των κολοκυνθωδών (κολοκύθια, πεπόνια, αγγούρια), με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η ανίχνευση της ιστορίας του αγγουριού στο χρόνο. Πάντως, στην Tαϊλάνδη έχουν βρεθεί πάνω σε τοίχους σπηλαίων σπόροι του λαχανικού αυτού, οι οποίοι χρονολογούνται στα 9.750 χρόνια πριν. Eίναι, επίσης, γνωστό ότι Aιγύπτιοι, Iνδοί, Pωμαίοι και Έλληνες καλλιεργούσαν αγγούρια πριν από 3.000 χρόνια. Το καλοκαίρι είναι η εποχή του και ακόμη κι αυτοί που δεν το πολυσυμπαθούν, δεν γίνεται να μην δοκιμάσουν μια δροσιστική μπουκιά του ή να μην το? τιμήσουν μέσα στη σαλάτα ή ακόμη και στο τζατζίκι που δεν λείπει από κανένα ελληνικό τραπέζι. Πέρα, όμως, από τον σημαντικό ρόλο του στη διατροφή μας, το αγγούρι βρίσκεται και σε διάφορες κρέμες ομορφιάς, ενώ πολλές φορές χρησιμοποιείται και σκέτο πάνω στο δέρμα για να το ανανεώσει και να του μεταφέρει τα οφέλη του.Το αγγούρι είναι καρπός φυτού της ίδιας οικογένειας (Κολοκυνθοειδή) με τα φυτά που παράγουν το πεπόνι, το καρπούζι και το κολοκύθι. Είναι καρπός του ετήσιου φυτού της αγγουριάς (Cucumis sativus) που έρπει και αναρριχάται. Η προέλευση του είναι από την Ινδία όπου το καλλιεργούσαν πριν από 3.000 χρόνια. Επίσης ήταν γνωστό και στην Αρχαία Ελλάδα αλλά και στους Ρωμαίους. Στη συνέχεια διαδόθηκε και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Επάνω στο ίδιο φυτό υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά άνθη. Τα φύλλα του είναι τριχωτά και έχουν μέχρι 5 λοβούς. Το αγγούρι είναι επίμηκες, κυλινδρικό, πράσινου χρώματος εξωτερικά και ελαφρύ πράσινου έως λευκού εσωτερικά . Τρώγεται είτε σκέτο, είτε σε σαλάτες είναι δε το κύριο συστατικό στη χωριάτικη σαλάτα και στο τζατζίκι. Επίσης χρησιμοποιείται σε διάφορες κρέμες ομορφιάς. Έχει λίγες βιταμίνες, κυρίως C, B1, B2 ενώ βιταμίνη Α υπάρχει στο φλοιό. Η αγγουριά καλλιεργείται το καλοκαίρι στην ύπαιθρο και τον υπόλοιπο χρόνο σε θερμοκήπια, γιατί είναι ευαίσθητη στο κρύο. Η υψηλή θερμοκρασία και η υγρασία ευνοούν την ανάπτυξη της. Τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται διαφορετικές ποικιλίες αγγουριού. Έτσι από το γνωστό κοινό αγγούρι με το μακρύ σχήμα που πωλείται με το τεμάχιο περάσαμε σε μικρότερα αγγούρια που πωλούνται με το κιλό. Επίσης υπάρχει μία ποικιλία με πολύ μικρούς καρπούς που διατηρούνται τουρσί στο ξίδι με την ονομασία αγγουράκια. Στην Κρήτη μια ποικιλία αγγουριού, που σπάνια βρίσκεται στις αγορές, ονομάζεται ξυλάγγουρο. Έχει σχήμα μικρού πεπονιού, ανοικτού πράσινου χρώματος και είναι εξωτερικά καλυμμένο με ελαφρύ χνούδι. Η σάρκα του είναι πιο σκληρή από του κοινού αγγουριού και είναι εξαιρετικά εύγευστη.

    Τα πολύτιμα συστατικά του

    Σε ένα ωμό αγγούρι με τη φλούδα του, θα συναντήσουμε διαιτητικές φυτικές ίνες, φυλλικό οξύ, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β2, ασβέστιο, πρωτεΐνη, λίπος, υδατάνθρακες, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, σάκχαρα, βιταμίνη Β3, βιταμίνη Β5, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, μαγγάνιο και πυρίτιο. Κι αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται? κινέζικα, δείτε πώς μπορούν να ωφελήσουν τον οργανισμό μας.

    Καθαρίζει και αναζωογονεί την επιδερμίδα

    Το αγγούρι έχει διουρητικές, καθαριστικές, αλλά και? δροσιστικές ιδιότητες, οι οποίες δρουν εξαιρετικά ευεργετικά στην επιδερμίδα μας. Η υψηλή περιεκτικότητά του σε νερό, οι βιταμίνες Α, Β και C και η παρουσία μετάλλων όπως μαγνήσιο, κάλλιο, μαγγάνιο και πυρίτιο καθιστούν το αγγούρι σημαντικό για τη φροντίδα του δέρματος, γι? αυτό άλλωστε το συναντούμε συχνά ως κύριο συστατικό σε μάσκες ομορφιάς και κρέμες για σύσφιγξη του δέρματος. Ακόμη, τονώνει τα μάτια και μειώνει το πρήξιμο χάρη στο ασκορβικό και το καφεϊκό οξύ που περιέχει, ενώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φέτες του και για ανακούφιση από καψίματα και ερεθισμούς.

    Κάνει καλό στην πέψη

    Αν αντιμετωπίζετε πεπτικά προβλήματα όπως καούρες, γαστρίτιδες, ακόμη και έλκος, ο φρέσκος χυμός αγγουριού ίσως είναι η λύση στο πρόβλημά σας. Οι διαιτητικές φυτικές του ίνες διώχνουν τις τοξίνες από το πεπτικό σύστημα κι έτσι προωθούν την πεπτική διαδικασία, ενώ αν καταναλώνετε καθημερινά αγγούρι, θα μπορέσετε εν καιρώ να καταπολεμήσετε και τη δυσκοιλιότητα. Το αγγούρι, μάλιστα, περιέχει και ένα ένζυμο που ονομάζεται ερεψίνη και βοηθά στη χώνεψη των πρωτεϊνών του γεύματος. Προτιμήστε να το καταναλώνετε με τη φλούδα, καθώς εκεί βρίσκονται οι περισσότερες φυτικές ίνες.

    Βελτιώνει την υγεία των αρθρώσεων

    Αυτή του τη δράση την οφείλει στο πυρίτιο, το οποίο δυναμώνει τους συνδετικούς ιστούς και δρα ευεργετικά για τις αρθρώσεις.

    Κρατά την αρτηριακή πίεση σε φυσιολογικά επίπεδα

    Το κάλιο, το μαγνήσιο και οι φυτικές ίνες του αγγουριού βοηθούν στη διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων αρτηριακής πίεσης, ενώ μπορούν ακόμη και να συμβάλλουν στη μείωσή της σε περιπτώσεις υπέρτασης.

    Έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες

    Οι σπόροι του αγγουριού θεωρούνται φυσικό φάρμακο για τα εντερικά παράσιτα, ενώ οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές τους δρουν βοηθητικά στην αντιμετώπιση οιδημάτων στις βλεννογόνους μεμβράνες της μύτης και του λαιμού.

    Χαρίζει γερά νύχια

    Το πυρίτιο, για άλλη μια φορά, αποτελεί ένα από τα σημαντικά συστατικά του αγγουριού και μπορεί να αποτρέψει το σπάσιμο και τη φθορά των αδύναμων νυχιών των χεριών και των ποδιών.

    Ανακουφίζει την αρθρίτιδα και την ποδάγρα

    Ο χυμός του αγγουριού, ο οποίος είναι εμπλουτισμένος με βιταμίνες Α, Β1, Β6, C και D, φυλλικό οξύ, μαγνήσιο, ασβέστιο και κάλιο, όταν αναμειχθεί με καρότο μπορεί να «ρίξει» τα επίπεδα του ουρικού οξέος και να επιφέρει ανακούφιση στους ασθενείς με προβλήματα ουρικής αρθρίτιδας.

    Βελτιώνει την υγεία των δοντιών και των ούλων

    Το αγγούρι και ο χυμός του κάνει καλό και στην στοματική υγιεινή, ενώ μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση διάφορων παθήσεων των δοντιών και των ούλων, όπως πυόρροια. Ο λόγος είναι ότι οι φυτικές ίνες του αγγουριού, αλλά και των υπόλοιπων φρούτων και λαχανικών κάνουν ένα είδος «μασάζ» στα ούλα και τα δόντια, ενώ ταυτόχρονα, όπως όλες οι ωμές τροφές, τα αγγούρια αυξάνουν την εκροή σάλιου, εξουδετερώνοντας τα οξέα που κάνουν κακό στη στοματική κοιλότητα.

    Δρα βοηθητικά στους διαβητικούς

    Το μαγγάνιο που περιέχεται στο αγγούρι μπορεί να βοηθήσει στη σύνθεση φυσικής ινσουλίνης και να δράσει ευεργετικά σε περιπτώσεις διαβήτη.

    Ευεργετεί τα νεφρά

    Μια ακόμη ιδιότητα του αγγουριού είναι η θεραπευτική του δράση σε παθήσεις που αφορούν την ουροδόχη κύστη και τα νεφρά. Η υψηλή περιεκτικότητά του σε νερό είναι βοηθητική στις λειτουργίες των νεφρών, προωθώντας την ούρηση, καθώς το αγγούρι ανήκει στην ομάδα των φυσικών διουρητικών.

    Μακραίνει τα? μαλλιά

    Αν το νέο σας κούρεμα δεν σας ικανοποιεί και θέλετε τα μαλλιά σας να μακρύνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται, πιείτε χυμό αγγουριού, καρότου, σπανακιού και μαρουλιού. Το πυρίτιο του αγγουριού κάνει ξανά το θαύμα του σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους χυμούς και πέραν του ότι βοηθά να μακρύνει η τρίχα, μια διατροφή πλούσια σε πυρίτιο θα σας χαρίσει λαμπερά μαλλιά, αλλά και γερά οστά.

    Πώς να το χρησιμοποιήσετε

    ? Σε ήπια ηλιακά εγκαύματα
    Δροσίστε το δέρμα σας με φρέσκο χυμό αγγουριού, προκειμένου να επιταχυνθεί η ίαση από το έγκαυμα.
    ? Στον πυρετό των παιδιών
    O χυμός του αγγουριού σβήνει γρήγορα τη δίψα και τονώνει τον παιδικό οργανισμό.

    Για πρησμένα και κουρασμένα βλέφαρα

    Eίναι η κλασική συνταγή: Φρεσκοκομμένες φέτες αγγουριού πάνω στα κουρασμένα βλέφαρα για 10 λεπτά καταπραΰνουν τα συμπτώματα και ξεκουράζουν το βλέμμα.

    Mάσκα προσώπου για Kανονικό-μεικτό δέρμα

    Προετοιμασία της επιδερμίδας: Tρίψτε με το εσωτερικό της φλούδας του αγγουριού την περιοχή του προσώπου.
    Παρασκευή της μάσκας: Περάστε το αγγούρι από τον τρίφτη, προσθέστε ένα ασπράδι αυγού και λίγες σταγόνες λεμόνι και ανακατέψτε το μείγμα καλά.
    Eφαρμογή: Aπλώστε τη μάσκα στο πρόσωπό σας για περίπου 10-20 λεπτά και στη συνέχεια ξεπλύνετε καλά. (Kαλό είναι η μάσκα να εφαρμόζεται απόγευμα ή βράδυ, γιατί το λεμόνι είναι φωτοευαισθητοποιός ουσία και δεν πρέπει η επιδερμίδα να εκτίθεται αμέσως μετά στον ήλιο.)

    Mάσκα προσώπου για Aφυδατωμένο δέρμα

    Aπλώστε μία πλούσια στρώση μάσκας αγγουριού στην επιδερμίδα του προσώπου, του λαιμού και του ντεκολτέ σας (π.χ. τη μάσκα ενυδάτωσης Apivita Aromatherapy Express με αγγούρι).
    Εφαρμογή: Eφαρμόστε στο πρόσωπο μια καθαρή γάζα, την οποία προηγουμένως θα έχετε εμποτίσει σε πράσινο τσάι. Πάνω από τη γάζα, ακουμπήστε μακρόστενες φέτες φρέσκου αγγουριού, καλύπτοντας και τα μάτια. Πιέζετε κατά διαστήματα ελαφρά τις φέτες για να βγάζουν το χυμό τους. Aφήστε τη μάσκα να δράσει για 15-20 λεπτά.

    Mάσκα προσώπου για Kανονικό-ξηρό δέρμα

    Για αποτελεσματική περιποίηση του ξηρού δέρματος, χρησιμοποιήστε το χυμό μισού αγγουριού αναμειγνύοντάς τον με 2-3 κουταλιές νιφάδες βρόμης. Aφήστε τις νιφάδες να μουλιάσουν στο χυμό και φορέστε τη μάσκα για περίπου 15 λεπτά.

    Mάσκα λαιμού για Kανονικό-ξηρό δέρμα

    Tοποθετήστε φρέσκες φέτες αγγουριού στο λαιμό σας και τυλίξτε γύρω του σφιχτά μια λεπτή πετσέτα για περίπου 2 ώρες. Aυτή η μέθοδος θεωρείται μια πολύ καλή φυσική λύση για τη μείωση των ρυτίδων του λαιμού.

    Tip! Όποια θεραπευτική ή καλλυντική χρήση του αγγουριού κι αν εφαρμόσετε (μάσκα, αγγουρόνερο ή αφέψημα), σκόπιμο είναι να διαλέγετε βιολογικά αγγούρια ή, αν είναι συμβατικά, να τα πλένετε πάντα πολύ καλά με ζεστό νερό. Aκόμα, δεν πρέπει να διατηρείτε τις μάσκες πάνω από 12 ώρες.



    ΠΗΓΗ:
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%...8D%CF%81%CE%B9
    http://www.clickatlife.gr/story/diat...fia?id=2042169
    http://www.vita.gr/html/ent/121/ent.2121.asp



    ΠΙΠΕΡΙΕΣ







    Τι πρέπει να γνωρίζω για τις πιπεριές;

    Οι πιπεριές, με επιστημονικό όνομα Capsicum annuum είναι μέλη της οικογένειας των στρύχνων ( Solanaceae ), στην οποία ανήκουν και η πατάτα, η τομάτα και η μελιτζάνα. Το όνομά τους στα αγγλικά υποδηλώνει το σχήμα που έχουν «σαν κουδούνι», ενώ είναι γνωστές και ως γλυκές πιπεριές. Πρώτοι τη λάτρεψαν οι Mεξικάνοι. Aρχικά οι κόκκινες πιπεριές χρησιμοποιούνταν ως διακοσμητικό στοιχείο. Oι πιπεριές ήρθαν στην Eυρώπη μετά τα ταξίδια του Kολόμβου. Oι κόκκινες μάλιστα πιπεριές χρησιμοποιήθηκαν από τους Eυρωπαίους ως φθηνό υποκατάστατο του μαύρου πιπεριού, που τότε ερχόταν από την Aσία και ξεπερνούσε σε τιμή το χρυσό! Mπορούσαν να καλλιεργηθούν εύκολα στις περιοχές περί τη Mεσόγειο, κι έτσι ακόμα και οι φτωχοί μπορούσαν να απολαύσουν τη φλογερή τους γεύση. Παρ? όλα αυτά, στην Eυρώπη προτιμώνται οι γλυκές και μη καυτερές ποικιλίες του φυτού, αφού οι πληθυσμοί της δεν είναι εξοικειωμένοι με τις καυτερές γεύσεις.Καυτερή ή γλυκιά, πράσινη, κόκκινη ή κίτρινη, ωμή ή μαγειρεμένη η πιπεριά προσφέρει γεύση και χρώμα στη σαλάτα σας και όχι μόνο. Εκτός όμως από πικάντικη και γευστική φαίνεται ότι είναι και υγιεινή, αφού είναι πλούσια σε βιταμίνες που έχει ανάγκη ο οργανισμός μας και σε συστατικά, που μπορούν να μας βοηθήσουν στην απώλεια βάρους και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Είτε είναι πικάντικη είτε γλυκιά, η πιπεριά περιέχει πολλά φυτοχημικά, ενώσεις που εκ φύσεως βρίσκονται στα φυτά. Οι πιπεριές ανήκουν στην κατηγορία των φρούτων και όχι των λαχανικών. Αποτελούν ένα δημοφιλές προϊόν από την εποχή των αρχαίων Αζτέκων. Τα τελευταία χρόνια οι ερευνητές έχουν εστιάσει στα οφέλη που έχει η πιπεριά για την υγεία. Η πιπεριά είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα και δημοφιλή λαχανοκομικά φυτά, αντιπροσωπευτικό της οικογένειας των Solanaceae. Καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο για τους καρπούς της, οι οποίοι έχουν διπλή χρήση αφού εκτός από νωποί χρησιμοποιούνται και στη βιομηχανία όπου μετά από κατάλληλες διεργασίες μετατρέπονται σε πληθώρα προϊόντων που έχουν ευρεία χρήση και κατανάλωση. Η καλλιεργούμενη στην Ελλάδα πιπεριά ανήκει στο είδος Capsicum annuum. Περιλαμβάνει πολλούς γενοτύπους που παράγουν γλυκούς ή καυτερούς καρπούς και αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές λαχανοκομικές καλλιέργειες λόγω της συνεισφοράς της στην εθνική οικονομία και την απασχόληση του πληθυσμού της υπαίθρου. Στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται τόσο στα θερμοκήπια όσο και στην ύπαιθρο.

    Οι φυτοχημικές ουσίες της πιπεριάς

    Οι πιπεριές βγαίνουν σε ένα ουράνιο τόξο χρωμάτων, όπως πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, ακόμη και μοβ, καφέ ή μαύρο.

    «Κοντά στο ένα εκατομμύριο φυτοχημικά έχουν εντοπιστεί στη φύση», σημειώνει ο David Heber, καθηγητής ιατρικής και δημόσιας υγείας και διευθυντής του Κέντρου για την ανθρώπινη διατροφή του Τομέα Κλινικής Διατροφής στο UCLA. Είναι επίσης συγγραφέας πολλών βιβλίων διατροφής, με πιο γνωστό το βιβλίο του με τίτλο ??Τι χρώμα είναι η διατροφή σας;??

    «Πολλές από τις φυτοχημικές ουσίες που περιέχουν οι πιπεριές έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να βοηθήσουν στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών στο σώμα, που προκαλούν βλάβες στα κύτταρα. Έτσι μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη ή τη μείωση των συμπτωμάτων ορισμένων ασθενειών», δηλώνει ο Heber.

    «Κάθε χρώμα συνδέεται με διαφορετική οικογένεια φυτοχημικών», επισημαίνει ο Heber. «Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να τρώτε από όλα τα είδη πιπεριάς για να έχετε καλή υγεία. Το πρόβλημα είναι όταν δεν τρώτε αρκετή ποικιλία από πολύχρωμα φρούτα, λαχανικά, μπαχαρικά και βότανα», προσθέτει.

    Τι μέρος της Συνιστώμενης Ημερήσιας Ποσότητας καλύπτει η κατανάλωσή τους;

    100 γρ. ωμής πράσινης πιπεριάς καλύπτουν το 89% των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνη C , 17% σε βιταμίνη Β6, 7-8.5% σε διαιτητικές ίνες και 7% σε χαλκό. Προσδίδουν, επίσης, 5-6% των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνη Κ, μαγγάνιο και θειαμίνη, ενώ 2-3% στις υπόλοιπες βιταμίνες του συμπλέγματος Β (Β 2 , Β 3 , παντοθενικό οξύ, φυλλικό οξύ), τη βιταμίνη Α, την Ε και το κάλιο.
    Η ίδια ποσότητα κόκκινης πιπεριάς καλύπτει παραπάνω από το διπλάσιο τις ημερήσιες ανάγκες σε βιταμίνης C (211%) και περιέχει πέντε φορές περισσότερη βιταμίνη Ε (καλύπτει το 10.5% των ημερήσιων αναγκών), δύο με τρεις φορές περισσότερο τις βιταμίνες Β 2 (ριβοφλαβίνη), Β 3 (νιασίνη) και παντοθενικό οξύ και μεγαλύτερη ποσότητα βιταμίνης Β 6 και φυλλικού οξέος. Περιέχει, όμως, λιγότερο χαλκό (2% των ημερήσιων αναγκών) και βιταμίνη Κ.
    Η κίτρινη πιπεριά καλύπτει και αυτή στο διπλάσιο τις ανάγκες σε βιταμίνη C (204%). Περιέχει περισσότερο χαλκό (προσδίδει το 12% των ημερήσιων αναγκών) και τη διπλάσια ποσότητα φυλλικού οξέος (καλύπτει 6.5% των αναγκών) σε σχέση με τις πράσινες, και περίπου τις μισές διαιτητικές ίνες.

    Τι προσφέρουν στον οργανισμό μου;

    Οι πιπεριές αποτελούν πλούσια πηγή βιταμίνης C και βιταμίνης Β 6 (πυριδοξίνης). Είναι καλή πηγή διαιτητικών ινών, χαλκού, βιταμίνης Κ, βιταμινών του συμπλέγματος Β και μαγγανίου. Περιέχουν, επίσης, β-καροτένιο και άλλα καροτενοειδή. Η σύστασή τους διαφοροποιείται κάπως ανάλογα με το χρώμα της πιπεριάς. Οι πράσινες πιπεριές είναι καλή πηγή βιταμίνης C, καροτενοειδών, φυτικών ινών και καλίου. Μία ωμή πιπεριά περιέχει περισσότερη βιταμίνη C από ένα ποτήρι (250 ml) χυμό πορτοκάλι. H περιεκτικότητά τους σε βιταμίνη C και καροτενοειδή επηρεάζεται από το βαθμό ωριμότητάς τους. Οι πιο ώριμες, δηλαδή, είναι και πιο πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Το μαγείρεμα, όμως, μπορεί να καταστρέψει σημαντικό μέρος της βιταμίνης C. H κατανάλωση κόκκινης πιπεριάς φαίνεται, σύμφωνα με μελέτες, ότι μειώνει την όρεξη, την πρόσληψη λίπους και καταστέλλει την παραγωγή χοληστερίνης στο ήπαρ. Ανεξάρτητα από το χρώμα τους, οι πιπεριές είναι πλούσιες σε βιταμίνη C και β-καροτένιο. Και τα δύο αυτά συστατικά είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά, δρώντας προστατευτικά σε διάφορους ιστούς και όργανα: στις αρτηρίες και τα νεύρα, στους οφθαλμούς και τις αρθρώσεις.

    Δίαιτες υψηλές σε φυλλικό οξύ, β-καροτένιο και βιταμίνη C μειώνουν την ομοκυστεΐνη, ουσία της οποίας η συσσώρευση προκαλεί βλάβες στα αγγεία και αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό επεισόδιο (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Nutrition το 2000). Επίσης, η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε βιταμίνη Β 6 , μεταξύ των οποίων και οι πιπεριές, βοηθά στο να διατηρούνται χαμηλά τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης (η βιταμίνη Β 6 εμπλέκεται σε περισσότερες από 100 ενζυμικές αντιδράσεις και συμβάλλει στη σύνθεση των πρωτεϊνών, του γενετικού υλικού, των νευροδιαβιβαστών και στην προστασία κατά του καρκίνου). Τα οφέλη της πιπεριάς στην καρδιαγγειακή λειτουργία προέρχονται και από τις διαιτητικές ίνες που περιέχει, οι οποίες συμβάλλουν στη μείωση της ολικής και της LDL -χοληστερόλης και στον έλεγχο του σακχάρου του αίματος.

    Η κατανάλωση τροφίμων πλούσιων στο καροτενοειδές β-κρυπτοξανθίνη, που βρίσκεται στις κόκκινες πιπεριές, αλλά και στην κολοκύθα, το καλαμπόκι την παπάγια, το μανταρίνι, το πορτοκάλι, το ροδάκινο, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα. Από μία μελέτη στην Κίνα που παρακολούθησε περισσότερα από 60000 άτομα (δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Cancer Epidemiology, Biomarkers and Prevention το 2003) φάνηκε ότι τα άτομα που κατανάλωναν τα περισσότερα τρόφιμα πλούσια σε κρυπτοξανθίνη παρουσίαζαν 27% μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του πνεύμονα. Μεταξύ των καπνιστών, αυτοί που κατανάλωναν τη μεγαλύτερη ποσότητα τέτοιων τροφίμων είχαν 37% μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα σε σχέση με αυτούς που κατανάλωναν τη μικρότερη ποσότητα από αυτά τα τρόφιμα. Σε σχέση με την προστασία των πνευμόνων από το εμφύσημα, μια νόσο που συνοδεύεται από καταστροφή των κυψελίδων και οφείλεται κυρίως στο κάπνισμα, οι πιπεριές μπορεί επίσης να έχουν θετική επίδραση. Επειδή έχει φανεί ότι κάποια συστατικά του καπνού προκαλούν έλλειψη στη βιταμίνη Α και αυτή μπορεί να οδηγήσει στο εμφύσημα, συστήνεται η ενίσχυση της δίαιτας με τρόφιμα πλούσια στη βιταμίνη ή το β-καροτένιο. Οι κόκκινες πιπεριές περιέχουν, επίσης, και το καροτενοειδές λυκοπένιο, η κατανάλωση του οποίου έχει αντιστρόφως συσχετισθεί με την εμφάνιση καρκίνου του προστάτη, του τραχήλου της μήτρας και του παγκρέατος. Οι πιπεριές μπορούν να δράσουν προστατευτικά και από την εμφάνιση καρκίνου του κόλον ή άλλων νοσημάτων του εντέρου, μέσω της ευεργετικής επίδραση στο έντερο των αδιάλυτων διαιτητικών ινών.

    Όπως και άλλα τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνη C , οι πιπεριές, φαίνεται να προσφέρουν κάποια προστασία από καταστάσεις που εμπλέκουν φλεγμονή. Από μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Annals of the Rheumatic Diseases το 2004, και παρακολούθησε περισσότερα από 20000 άτομα, βρέθηκε ότι τα άτομα με τη χαμηλότερη κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε βιταμίνη C παρουσίαζαν τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης ενός είδους αρθρίτιδας σε σχέση με τα άτομα με την υψηλότερη κατανάλωση. Η επίδραση αυτή αναφέρεται στη βιταμίνη που λαμβάνεται μέσω τροφίμων, διότι η συμπληρωματική χορήγηση μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα.

    Τέλος, παρόλο που το πεδίο δεν είναι ξεκάθαρο, υπάρχουν θετικά στοιχεία ότι η κατανάλωση β-καροτενίου, λουτεΐνης και ζεαξανθίνης μπορεί να σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο για καταρράκτη ή κάποιες εκφυλιστικές νόσους των ματιών, οπότε οι πιπεριές μπορεί να συνεισφέρουν κάποια ποσότητα των καροτενοειδών αυτών στη δίαιτα.

    Καυτερή Πιπεριά

    Οι καυτερές πιπεριές έχουν χρησιμοποιηθεί στην ιατρική εδώ και αιώνες. Θεωρούνταν ανέκαθεν χρήσιμες για τις διάφορες ασθένειες του γαστρεντερικού τμήματος, συμπεριλαμβανομένων των στομαχόπονων. Η μελέτη της καυτερής πιπεριάς (τσίλι) μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να δημιουργήσουν μια νέα κατηγορία αναλγητικών φαρμάκων που θα σταματούν τον πόνο στην πηγή του. Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Τέξας βρήκε ότι ουσία παρόμοια με την καψαϊκίνη, που καθιστά καυτερές τις πιπεριές, βρίσκεται στον ανθρώπινο οργανισμό στις περιοχές του πόνου. Το μπλοκάρισμα της παραγωγής της ουσίας μπορεί να σταματήσει τον χρόνιο πόνο. Στο περιοδικό Journal of Clinical Investigation, ερευνητές εξηγούν ότι η καψαϊκίνη είναι πρωταρχική ουσία στις καυτερές πιπεριές, που προκαλεί αίσθηση καψίματος δεσμευόμενη σε κάποιους υποδοχείς των κυττάρων στο εσωτερικό του σώματος. Η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου Τέξας δήλωσε ότι ο εντοπισμός των ενδογενών μορίων που μοιάζουν με την καψαϊκίνη και εκκρίνονται από το σώμα, όταν υφίσταται βλάβη, μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας νέας κατηγορίας φαρμάκων για την αντιμετώπιση διαφόρων τύπων χρόνιου πόνου, συμπεριλαμβανομένου του πόνου που συνδέεται με τον καρκίνο και τις φλεγμονώδεις νόσους, όπως η αρθρίτιδα και η ινομυαλγία. Η καψαϊκίνη δρα και σαν τοπικό αναισθητικό, γι? αυτό και χρησιμοποιείται και σε πολλά έμπλαστρα και αλοιφές για την ανακούφιση των πόνων. Πειράματα στα εργαστήρια, έδειξαν επίσης ότι καταπολεμά τους καρκίνους στο πάγκρεας και στον προστάτη. Οι καυτερές πιπεριές μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, μπορούν να ρίξουν την χοληστερίνη, να εμποδίσουν την αρτηριοσκλήρυνση και να σταματήσουν την αιμορραγία. Ακόμη, μπορούν να ανακουφίσουν και να βοηθήσουν, σε πόνους στη πλάτη ή σε εξαρθρώματα, στον πονοκέφαλο και σε κρυολογήματα. Επίσης, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος σε όλο το σώμα. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε καλή κυκλοφορία, γιατί οι περισσότερες ασθένειες μπορούν να θεραπευτούν, εάν στην περιοχή που πάσχει, υπάρχει ικανοποιητική παροχή αρτηριακού αίματος (το οποίο φέρνει μαζί του οξυγόνο και όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για τα κύτταρα), καθώς και ικανοποιητική απομάκρυνση μέσω των φλεβών, όλων των τοξικών και των παραπροϊόντων του μεταβολισμού. Η μεγάλη περιεκτικότητα της καυτερής πιπεριάς σε βιταμίνη Α και C, αναζωογονεί τον οργανισμό, περιορίζει την πείνα και δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Επιπλέον, διευκολύνει στην πέψη, βοηθά στην ισορροπία του μεταβολισμού και στην απώλεια βάρους. Η καψαϊκίνη μπορεί να αυξήσει σε μικρό βαθμό το μεταβολισμό, ενώ παράλληλα μπορεί να αυξήσει και το αίσθημα κορεσμού, μειώνοντας την όρεξη. Μια έρευνα που είχε γίνει τη δεκαετία του 1980, είχε δείξει ότι ένα πικάντικο γεύμα μπορεί να αυξήσει το μεταβολισμό μέχρι και 25%, διατηρώντας τον σε αυτό το επίπεδο έως 3 ώρες μετά το γεύμα. Επιπλέον, μια πρόσφατη μελέτη έδειξε, ότι μια κουταλιά της σούπας με ψιλοκομμένη πράσινη καυτερή πιπεριά, είχε σαν αποτέλεσμα την προσωρινή αύξηση του μεταβολισμού κατά 23%. Μια πρακτική συμβουλή, θα ήταν να προσθέσουμε λίγο μπούκοβο (νιφάδες κόκκινης πιπεριάς) στις σούπες, στα λαδερά, ακόμη και στην πίτσα. Επίσης, μπορούμε να κόψουμε φρέσκια καυτερή πιπεριά και να την προσθέσουμε σε σαλάτες ή και σε ντιπ. Στην κουζίνα, η καυτερή πιπεριά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ωμή αλλά και αποξηραμένη σε σκόνη, για να νοστιμέψει πολτούς και σάλτσες, αλλά και κρέατα, τυριά διαφόρων ειδών και αλλαντικά. Σήμερα, η καυτερή πιπεριά έχει γίνει ένα από τα βασικά συστατικά της μεσογειακής κουζίνας και σε πολλές περιοχές αποτελεί τη βάση για μια σειρά από τοπικά προϊόντα. Η καλλιέργεια του φυτού μπορεί να γίνει άνετα και σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας και έτσι μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει τις δικές του φρέσκες καυτερές πιπεριές για κάθε χρήση. Υπάρχουν περίπου διακόσιες παραλλαγές πιπεριάς ανάλογα με το μέγεθος και το χρώμα, αλλά και ανάλογα με τον βαθμό καυτερής γεύσης.

    Τί πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω πιπεριές;

    Σύμφωνα με μια αναφορά του 2003 από έναν Αμερικάνικο οργανισμό οι πιπεριές ανήκουν στα 12 τρόφιμα που ανιχνεύονται πιο συχνά φυτοφάρμακα.
    Υπήρχε, επίσης, η πεποίθηση ότι η εξάλειψη από τη δίαιτα λαχανικών της οικογένειας Solanaceae επέφερε βελτίωση στα συμπτώματα της αρθρίτιδας. Δεν υπάρχει καμία, όμως, ελεγχόμενη μελέτη που να το επιβεβαιώνει.

    Aπό την αγορά στο πιάτο σας

    ?Όταν αγοράζετε πιπεριές, προσέχετε να μην έχουν τρύπες ή χτυπήματα και βεβαιωθείτε ότι είναι μυρωδάτες. ?Aποφεύγετε να τις αποθηκεύετε σε ζεστό και ξηρό περιβάλλον, γιατί μαραίνονται και μαλακώνουν. ?Διατηρήστε τις στο ψυγείο, χωρίς να τις βάλετε σε πλαστική σακούλα, γιατί μουχλιάζουν. ?Oι πράσινες πιπεριές μπορούν να διατηρηθούν στο ψυγείο για 4 μέρες, ενώ οι κόκκινες, ως πιο ώριμες, καλό είναι να καταναλώνονται μέσα σε 2 μέρες. ?Όταν μαγειρεύετε πιπεριές, φροντίστε να έχετε ανοιχτό τον εξαεριστήρα ή κάποιο παράθυρο, γιατί η μυρωδιά τους είναι αρκετά έντονη και δύσκολα φεύγει από το χώρο. ?Όταν καθαρίζετε καυτερές πιπεριές, φοράτε γάντια και αποφεύγετε την επαφή με τα μάτια ή άλλα ευαίσθητα σημεία του δέρματός σας, γιατί κινδυνεύετε να πάθετε εγκαύματα. Aν πιάσετε τους σπόρους και τη σάρκα τους χωρίς γάντια, τρίψτε τα χέρια σας με λίγο αλάτι και κατόπιν πλύντε τα καλά. ?Aν, το καλοκαίρι, θέλετε να μειώσετε λίγο την αίσθηση καψίματος που προκαλούν οι καυτερές πιπεριές, συνοδεύστε τις με γιαούρτι, το οποίο θα απαλύνει αρκετά τη σπιρτάδα τους.





    ΠΗΓΗ:
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=425&w_id=431
    http://kedap.gr/?page_id=187
    http://www.cosmo.gr/body-and-mind/So...a.1292105.html
    http://www.solon.org.gr/index.php/20...per-trofi.html
    http://www.vita.gr/html/ent/076/ent.1076.asp



    ΣΠΑΡΑΓΓΙ




    Το σπαράγγι (Asparagus officinalis) ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο καθώς έχουν βρεθεί τοιχογραφίες στις πυραμίδες όπου πιστεύεται ότι χρονολογούνται γύρω στο 5000 π.χ. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το καλλιεργούσαν, μπορεί να ήταν και αυτοφυές. Στην Μικρά Ασία πιστεύεται ότι καλλιεργήθηκε 2000 χρόνια πριν από την εποχή των Ρωμαίων, ήταν γνωστό φάρμακο για τον οδοντόπονο, καρδιοπάθεια, νύγματα εντόμων και άλλες περιπτώσεις. Από τη Μεσόγειο διαδόθηκε στη Βόρεια Ευρώπη και από εκεί στη Βόρεια Αμερική. Στη Βόρεια Ευρώπη διαδόθηκε η παραγωγή λευκών σπαραγγιών, ενώ στη Βόρεια Αμερική η καλλιέργεια πράσινου σπαραγγιού. Στην Ελλάδα εμφανίστηκε ως άγριο, αυτοφυές φυτό σε πολλές υγρές, ημιορεινές περιοχές με την ονομασία «βλαστάρια»[1]. Γρήγορα εκτιμήθηκε η αξία του για τις διάφορες φαρμακευτικές και διαιτητικές του ιδιότητες, γι' αυτό και άρχισε η εντατική καλλιέργειά του. Το σπαράγγι ήταν γνωστό από τους αρχαίους χρόνους ως ένα σπάνιο και από τα πιο ακριβά χορταρικά που μπορούσαν να γευθούν υψηλές κοινωνικές τάξεις με πλούσιο βαλάντιο. Η κατανάλωση του αυξήθηκε στη συνέχεια με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου πράγμα που επέβαλε τη συστηματική καλλιέργεια του. Η επεξεργασία του νωπού σπαραγγιού χωρίζεται σε δυο μέρη, στην επεξεργασία στο σπίτι και στην επεξεργασία του στο συσκευαστήριο από όπου φεύγει για αγορές εξωτερικού.

    Τα σπαράγγια είναι μονοκότυλα, αναρριχώμενα ή θαμνώδη φυτά, αυτοφυή ή καλλιεργούμενα ως λαχανικά ή καλλωπιστικά και αποτελούν σαρκώδεις βλαστοί του φυτού Asparagus officinalis της οικογένειας των Λιλιιδών και στην ίδια οικογένεια ανήκουν τα πράσα, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια. Σήμερα είναι από τα πιο σπουδαία πολυετή και ένα από τα λίγα μονοκοτυλήδονα λαχανικά. Υπάρχουν πάνω από 100 είδη. Καλλιεργούνται σε πολλές χώρες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής , της Ασίας, της Ευρώπης, της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά αυτοφυή είδη σπαραγγιού όπως o Αsparagus officinalis, που βγαίνουν σε άγονες, αμμώδεις περιοχές της Θεσσαλίας, Ιόνιων νησιών και Β. Ελλάδας και οι ποικιλίες του καλλιεργούνται σε εμπορική κλίμακα και τα συναντάμε στα παράλια, στα νησιά του Αιγαίου, στην Κεφαλονιά, Κρήτη και σε πολλά μέρη σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχουν σπαράγγια και στα βουνά της Πελοποννήσου, Β. Ελλάδος, Κρήτη.
    Πρακτικά το φυτό δεν έχει φύλλα, αλλά βράκτια που μοιάζουν με λέπια. Οι βλαστοί των σπαραγγιών κατατάσσονται σε τέσσερις ομάδες ανάλογα με το χρωματισμό τους: 1) σπαράγγια λευκά, 2)σπαράγγια ιώδη: ο οφθαλμός παρουσιάζει χρωματισμό μεταξύ ροζ και ιώδους ή πορφυρού και ένα μέρος του βλαστού παρουσιάζει χρωματισμό λευκό, 3) σπαράγγια ιώδη/πράσινα: μέρος των σπαραγγιών αυτών παρουσιάζει ιώδη και πράσινο χρωματισμό, 4)σπαράγγια πράσινα: ο οφθαλμός και το μεγαλύτερο μέρος του βλαστού παρουσιάζουν χρωματισμό πράσινο. Τα πράσινα σπαράγγια αναπτύσσονται στην ύπαιθρο και οφείλουν το χρώμα τους στην επίδραση του ήλιου και στην χλωροφύλλη. Τα σπαράγγια αυτά είναι πιο αρωματικά, πιο φίνα και πιο τρυφερά από τα άλλα σπαράγγια. Τα ιώδη σπαράγγια δέχονται για λίγες ώρες την επίδραση του ηλίου και η γεύση τους είναι πιο φρουτώδης συγκρινόμενη με εκείνη των λευκών σπαραγγιών. Τα λευκά σπαράγγια δεν έρχονται σε επαφή με το ηλιακό φως, καθώς καθημερινά καλύπτονται με νέο στρώμα από χώμα. Είναι πιο σαρκώδη και έχουν απαλή γεύση.

    Τα θρεπτικά συστατικά στο σπαράγγι

    Σε γενικές γραμμές το σπαράγγι έχει ικανοποιητικές ποσότητες βιταμινών όπως : φυλλικό οξύ, βιταμίνη Ε, βιταμίνη C, ρετινόλη (προβιταμίνη Α), νιασίνη κ.α. Αξίζει να αναφερθεί ότι κατά το βράσιμο μπορεί να καταστραφεί το 27-40% των βιταμινών. Ακόμα περιέχει κι άλλες αντιοξειδωτικές ουσίες όπως είναι η γλουταθειόνη. Επίσης έχει μέταλλα και ιχνοστοιχεία: κάλιο, μαγνήσιο, φωσφόρο, ασβέστιο , σελήνιο κ.α. Τέλος, είναι πηγή φρουκτο-ολιγοσακχαριτών, ένα είδος υδατανθράκων που βοηθούν στην καλή λειτουργία του εντέρου και μειώνουν τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα (χοληστερόλη, τριγλυκερίδια). Από την άλλη το σπαράγγι έχει σχετικά υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες, συνεπώς δεν πρέπει να καταναλώνεται συχνά από άτομα που πάσχουν από ουρική αρθρίτιδα ή υπερουρικαιμία. Το σπαράγγι ως τρόφιμο είναι προικισμένο με εξαιρετικές ιδιότητες. Εχει ελάχιστη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες και θερμίδες, είναι διαιτητικό (μόλις 26 θερμίδες τα 100 γραμμάρια) και θεωρείται από τις σπουδαιότερες τροφές για φαρμακευτικούς σκοπούς λόγω μιας διουρητικής ουσίας, της ασπαραγγίνης. Επίσης, περιέχει σε μεγάλο ποσοστό νερό, μεταλλικά στοιχεία και αρκετές βιταμίνες όπως Β, C, και Ε, μαγνήσιο, κάλιο, ασβέστιο και άλλα στοιχεία. Στην παραδοσιακή ιατρική χρησιμοποιείται ακομα για τον πονόδοντο, την καρδιοπάθεια, τα τσιμπήματα των εντόμων κ.λπ. Ερευνες έχουν αποδείξει, επιπρόσθετα, ότι το άγριο σπαράγγι μειώνει την πίεση του αίματος και τους καρδιακούς παλμούς. Τα σπαράγγια είναι πλούσια σε:
    * βιταμίνες του συμπλέγματος B, όπως φυλλικό οξύ , θειαμίνη (Β1), ριβοφλαβίνη (Β2), νιασίνη (Β3).
    * αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως βιταμίνη C, βιταμίνη E, καροτένιο (προβιταμίνη της βιταμίνης Α) οι οποίες εξουδετερώνουν αποτελεσματικά τις ελεύθερες ρίζες και έχουν επίσης και ισχυρή αντικαρκινική δράση.
    * μέταλλα όπως φώσφορο, ασβέστιο, μαγνήσιο, χαμηλά σε νάτριο και περιέχουν αρκετό κάλιο.Περιέχουν επίσης: ελάχιστες θερμίδες. Η θερμιδική αξία του προϊόντος θεωρείται χαμηλή και είναι 26 θερμίδες /100g σπαραγγιού. Μικρή ποσότητα πρωτεϊνών και υδατανθράκων. Και τέλος , ασπαραγίνη ( ουσία με διουρητική δράση ).

    Καταναλώνεται νωπό, κονσερβοποιημένο ή κατεψυγμένο και εκτιμάται ιδιαίτερα από το σύγχρονο καταναλωτή για τη θρεπτική και διαιτητική του αξία. Στην χώρα μας το σπαράγγι συσκευάζεται και διατίθεται στις αγορές του εξωτερικού νωπό για κατανάλωση. Ελάχιστες ποσότητες σπαραγγιού κονσερβοποιούνται ή καταψύχονται. Στο ψυγείο διατηρούνται το πολύ 3 ημέρες σε διάτρητο πλαστικό σάκο ή τυλιγμένα σε υγρή πετσέτα. Στην κατάψυξη αφού ζεματιστούν προηγουμένως, διατηρούνται αρκετούς μήνες. Βρασμένα διατηρούνται στο ψυγείο 2-3 ημέρες. Για να βράσουν σωστά, τα δένεται σε ματσάκια, με τις άκρες τους να προεξέχουν από το νερό. Η συγκομιδή γίνεται την άνοιξη (από τέλη Μαρτίου μέχρι το Μάιου) με ειδικά μαχαίρια, όταν τα βλαστάρια αποκτήσουν το επιθυμητό μέγεθος (19-23 εκ). Η συγκομιδή του λευκού σπαραγγιού γίνεται όταν η κορυφή φανεί στην επιφάνεια του εδάφους, ενώ τα πράσινα σπαράγγια πρέπει να φτάσουν τα 22-27εκ. πάνω από την επιφάνεια του εδάφους.

    Τι να προσέχουμε

    Οταν αγοράζουμε σπαράγγια, πρέπει να προσέχουμε πάντοτε να είναι οι μίσχοι τους τρυφεροί, να έχουν το ίδιο μέγεθος και να σπάνε εύκολα, ενώ η κορυφή τους να έχει ζωηρό χρώμα, να είναι συμπαγής και χωρίς στίγματα. Εάν τα σπαράγγια είναι μαλακά και κιτρινισμένα, δεν τα αγοράζουμε! Οταν είναι φρέσκα, μπορούμε να τα διατηρήσουμε στο ψυγείο, μέχρι και 3 ημέρες, αφού τα έχουμε βάλει σε διάτρητο πλαστικό σάκο ή τυλιγμένα σε μια υγρή πετσέτα. Στην κατάψυξη, πάλι, μπορούμε να τα διατηρήσουμε αρκετούς μήνες, αφού όμως προηγουμένως τα έχουμε ζεματίσει. Αν πάλι πρόκειται για σπαράγγια κονσέρβας, αφού τα βγάλουμε προσεκτικά από τη συσκευασία, τα ξεπλένουμε με άφθονο τρεχούμενο νερό και τα στραγγίζουμε πάνω σε μια υφασμάτινη πετσέτα. Στη συνέχεια, τα κόβουμε και τα χρησιμοποιούμε ανάλογα με τη συνταγή μας. Για να τα διατηρήσετε, τα βάζετε σε ένα ποτήρι με 1-2 δάχτυλα νερό όπως και τα λουλούδια. Κρατείστε τα στο ψυγείο όχι περισσότερο από 2-3 ημέρες γιατί όσο μένουν κομμένα, χάνουν τη γλυκιά τους γεύση και αρχίζουν να πικρίζουν. Για να τα προετοιμάσετε για μαγείρεμα, κόβετε 2-3 εκατοστά από την κάτω πλευρά (στο σημείο που αρχίζουν να σκληραίνουν). Κρατάτε αυτές τις άκρες για να τις προσθέσετε σε ζωμούς ή σούπες λαχανικών. Αν έχουν ίνες, τα καθαρίζετε εξωτερικά με το εργαλείο που ξεφλουδίζετε τις πατάτες. Το ιδανικό μαγείρεμα για τα σπαράγγια: Βράσιμο, μαγείρεμα στον ατμό, ψήσιμο στη σχάρα. Για να τα βράσετε, βάζετε σε μία κατσαρόλα αρκετό νερό αλατισμένο, και αφού πάρει βράση, τα ρίχνετε δεμένα προσεκτικά για να μη σπάσουν οι κορυφές τους. Τα βράζετε 5-6 λεπτά και τα σερβίρετε ανάλογα με τη συνταγή. Για να τα ψήσετε, τα ραντίζετε με ελαιόλαδο, τα απλώνετε στη σχάρα και τα αφήνετε 8-10 λεπτά. Μόλις ψηθούν, τα αλατοπιπερώνετε και τα σερβίρετε με λαδολέμονο. Ακόμη γίνονται πολύ νόστιμα ψημένα στο φούρνο. Τα απλώνετε σε ρηχό ταψί, τα αλατίζετε, τα αλείφετε με ελαιόλαδο και τα ψήνετε στους 200ο C για 10-12 λεπτά.



    ΠΗΓΗ:
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%...B3%CE%B3%CE%B9
    http://www.dietup.gr/antras/diatrofi/2405.html
    http://thematadiatrofis.blogspot.com...g-post_20.html
    http://users.sch.gr/babaroutsoup/dia...ofimamain7.htm
    http://www.driskas.com/articles.php?product_id=20

  15. #15
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΣΟΓΙΑ



    Η σόγια είναι ένα είδος ψυχανθών ιθαγενές της Ανατολικής Ασίας. Είναι μονοετές φυτό που έχει χρησιμοποιηθεί στην Κίνα επί 5.000 χρόνια για να προσθέσει κυρίως άζωτο στο έδαφος, στο πλαίσιο της αμειψισποράς. Χωρίς λιπαρά το σογιάλευρο είναι μια πρωτογενής, χαμηλού κόστους, πηγή πρωτεΐνης για προσυσκευασμένα γεύματα και ζωοτροφές. Το σογιέλαιο είναι ένα άλλο πολύτιμο προϊόν της επεξεργασίας της καλλιέργειας σόγιας. Προϊόντα σόγιας όπως το TVP (textured vegetable protein), για παράδειγμα, είναι σημαντικά συστατικά σε πολλά κρέατα και ανάλογα γαλακτοκομικά προϊόντα. Παραδοσιακές χρήσεις της σόγιας περιλαμβάνουν το γάλα σόγιας, και από αυτό παρασκευάζονται το Tofu και το δέρμα tofu ή Yuba. Προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση περιλαμβάνουν Shoyu ή σάλτσα σόγιας, miso, natto, και tempeh, μεταξύ άλλων. Το έλαιο χρησιμοποιείται σε πολλές βιομηχανικές εφαρμογές. Οι κυριότεροι παραγωγοί της σόγιας είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες (32%), Βραζιλία (28%), η Αργεντινή (21%), Κίνα (7%) και η Ινδία (4%). Η σόγια μπορεί να παράγει τουλάχιστον διπλάσια πρωτεΐνη ανά στρέμμα από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη καλλιέργεια φυτών ή δημητριακών, 5 έως 10 φορές περισσότερη πρωτεΐνη ανά στρέμμα από την παύση καλλιέργειας για τη βόσκηση των ζώων να κάνουν το γάλα, και μέχρι και 15 φορές περισσότερη πρωτεΐνη ανά στρέμμα από τα γήπεδα παύσης καλλιέργειας για την παραγωγή κρέατος. Από τη σόγια παρασκευάζονται σήμερα πάνω από 120 διαφορετικά καταναλώσιμα από τον άνθρωπο προϊόντα μεταξύ των οποίων υποκατάστατα κρέατος, τυριών, γάλακτος, κακάο, βουτύρου κλπ. H σόγια και τα προΪόντα της αποτελούν εδώ και αιώνες καθημερινή τροφή των ασιατικών λαών. Πολλές μελέτες συμπεραίνουν πως η σόγια αποτελεί παράγοντα μακροζωίας για τους λαούς αυτούς, αλλά και καλής υγείας, αφού δρα αποτρεπτικά σε πολλές ασθένειες. Tα τελευταία χρόνια, βέβαια, πολλές είναι οι φωνές που προειδοποιούν για τις αρνητικές επιπτώσεις της σόγιας στην υγεία μας, ιδίως της μεταλλαγμένης, αλλά όχι μόνο αυτής. Ποιες είναι οι ιδιότητες της σόγιας, λοιπόν, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από την κατανάλωσή της, αποφεύγοντας να εκτεθούμε σε πιθανούς κινδύνους;

    Tα οφέλη της σόγιας

    H σόγια έχει κατά καιρούς υμνηθεί για τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία. Aς δούμε όμως με ψυχραιμία ποιες είναι πραγματικά οι ευεργετικές και ποιες οι επιβλαβείς ιδιότητές της. Yψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεϊνη. Όσοι προσέχουν πολύ τη διατροφή τους, αλλά και οι χορτοφάγοι, ξέρουν εδώ και χρόνια ότι τα τρόφιμα που έχουν πρωτεΐνες σόγιας αποτελούν ένα πολύ καλό υποκατάστατο των ζωικών προϊόντων. Tα παραδοσιακά προϊόντα σόγιας, όπως το τόφου ή το γάλα σόγιας, έχουν μεγάλη ποσότητα πρωτεΐνης. Tο τόφου, για παράδειγμα, μας δίνει περίπου 9 γρ. πρωτεΐνης σε μία μερίδα (115 περίπου γραμμαρίων προϊόντος), τη στιγμή που η προτεινόμενη καθημερινή ποσότητα πρωτεΐνης είναι περίπου 63 γραμμάρια για τους άνδρες και 50 γραμμάρια για τις γυναίκες. Aσφαλώς, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως οι πρωτεΐνες της σόγιας είναι χαμηλότερης βιολογικής αξίας από τις πρωτεΐνες ζωικής προέλευσης. Eίναι καλό, λοιπόν, να συνδυάζουμε τη σόγια με προϊόντα ολικής άλεσης, όταν δεν υπάρχει άλλη πηγή πρωτεΐνης στο τραπέζι. Προστατεύει από ορισμένες μορφές καρκίνου. Πολλές μελέτες δείχνουν πως η τακτική κατανάλωση σόγιας μπορεί να μας προστατεύσει από τον καρκίνο του προστάτη και του παχέος εντέρου. Oι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται σε μια ομάδα φυτικών χημικών, τις ισοφλαβόνες, οι οποίες αποτρέπουν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων, ρυθμίζοντας τις ορμόνες στον οργανισμό μας. Τελευταία χρόνια η σόγια έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων μια που φαίνεται πως η κατανάλωσή της σχετίζεται με μειωμένα περιστατικά καρκίνου όπως μαστού & προστάτη. Πέρα όμως από τις αντικαρκινικές της ιδιότητες, ορισμένες έρευνες που είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα δείχνουν πως η κατανάλωση σόγιας μειώνει τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα. Επίσης σύγχρονες μελέτες δείχνουν πως η σόγια μειώνει την απέκκριση ουρίας & κρεατινινης σε μη ινσουλινοεξαρτώμενους διαβητικούς, καθιστώντας την έτσι προτεινόμενο τρόφιμο γι' αυτούς. Προστατεύει από καρδιοπάθειες. Έχει επιβεβαιωθεί από πολλές μελέτες η ευεργετική επίδραση της σόγιας στο καρδιαγγειακό σύστημα. Φαίνεται πως, χάρη στις ισοφλαβόνες, η σόγια μειώνει τα επίπεδα χοληστερίνης (και ιδιαίτερα της λεγόμενης «κακής» χοληστερίνης) και την πίεση, ενώ είναι πιθανό να αποτρέπει την αθηροσκλήρωση. Προστατεύει από την οστεοπόρωση. Ένα φλιτζάνι τόφου περιέχει 204 mg ασβεστίου, ενώ καθημερινά χρειαζόμαστε περίπου 1.000 mg. Ο συνδυασμός, λοιπόν, μέτριας κατανάλωσης σόγιας, όπως και γαλακτοκομικών, μαζί με τακτική άσκηση περιορίζει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης. Aνακουφίζει στην εμμηνόπαυση. Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως τα προϊόντα σόγιας μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης. Ωστόσο, η έρευνα είναι ακόμη σε αρχικά στάδια. Bοηθά τα «καλά» βακτήρια. Tο μίζο (παράγωγο της σόγιας), όπως και το γιαούρτι, θεωρείται καλή προβιοτική τροφή. H κατανάλωση τέτοιων τροφών λίγες φορές την εβδομάδα αποτρέπει την ανάπτυξη ζημιογόνων μικροοργανισμών και ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Eίναι θρεπτική. Eκτός από καλή πηγή πρωτεΐνης και ασβεστίου, η σόγια είναι καλή πηγή μαγνησίου, σιδήρου, ψευδάργυρου και σεληνίου. Ταυτόχρονα η σόγια είναι γνωστό πως περιέχει σημαντική ποσότητα & αξιόλογη ποιότητα φυτοχημικών ουσιών : συστατικών δηλαδή που δεν είναι ούτε βιταμίνες, ούτε ιχνοστοιχεία, συναντώνται μόνο στα φυτά & έχουν άμεση επίδραση στην υγεία μας. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φυτοχημικά συστατικά είναι η γενιστείνη ένα ισοφλαβονοειδές με δράση όμοια με αυτή των ιστογόνων, δηλαδή μειώνει τον βαθμό απομάκρυνσης του ασβεστίου από τα οστά.

    Το γάλα της σόγιας

    Το γάλα της σόγιας αναδεικνύεται καθημερινά ως το καλύτερο στοιχείο για την καθημερινή ? ορθή διατροφή των αθλητών και όλων όσων επιθυμούν να διατηρούν ένα υγιές σώμα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πολλών ερευνών η πρωτεΐνη που περιέχεται στην σόγια μπορεί να επηρεάσει την αθλητική απόδοση μέσα από την προμήθεια του οργανισμού με υψηλής ποιότητας πρωτεΐνη, αλλά και με την ενίσχυση του οργανισμού με τις πολύτιμες ισοφλαβόνες που βελτιώνουν την δύναμη μέσα από την παραγωγή νέου μυϊκού ιστού (1).
    Τα συστατικά της σόγιας παρουσιάζουν έναν εντυπωσιακό πλούτο θρεπτικών ουσιών καθώς περιέχουν ένα μοναδικό συνδυασμό πρωτεϊνών, ωφέλιμων λιπαρών, χαμηλών υδατανθράκων και φυτικών ινών. Πιο συγκεκριμένα, η διατροφική αξία μιας μορφής της σόγιας με ευρεία χρήση στη βιομηχανία τροφίμων είναι (σε 100 γρ.):
    Θερμίδες: 173
    Πρωτεΐνες: 16,6 γρ
    Λιπαρά: 8.9 γρ.
    Πολυακόρεστα (λινελαϊκό-λινολενικό) 63%
    Μονοακόρεστα 23%
    Κεκορεσμένα 14%
    Υδατάνθρακες: 9.9 γρ.
    Φυτικές ίνες: 7,5mg εκ των οποίων 30% είναι διαλυτές
    Ανόργανα στοιχεία
    Ασβέστιο: 102mg
    Σίδηρο : 5.1mg
    Κάλιο: 560mg
    Μαγνήσιο: 8,6mg
    Χαλκός: 0.40mg
    Ψευδάργυρος : 1,15mg
    Βιταμίνες
    Βιταμίνη E: 1,35mg
    Νιασίνη: 1,6mg
    Βιταμίνη Β6: 0.23mg
    Φυλλικό οξύ: 55mg

    Οι πρωτεΐνες της σόγιας χτίζουν ισχυρούς μυς

    Η σόγια περιέχει υψηλή περιεκτικότητα πρωτεϊνών υψηλής διατροφικής αξίας (5 φορές περισσότερες από το γάλα). Η πρωτεΐνη αποτελεί το βασικό δομικό συστατικό του οργανισμού, καθώς όλα τα όργανα του σώματος αποτελούνται από πρωτεΐνες οι οποίες είναι εξειδικευμένες για να επιτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες. Οι πρωτεΐνες όμως είναι σημαντικές και για τη σύνθεση των μυϊκών ινών. Βάζοντας σόγια στη διατροφή προσλαμβάνουμε αρκετές πρωτεΐνες για να υποστηρίξουμε το χτίσιμο νέου μυϊκού ιστού και έτσι να επιταχύνουμε τον μεταβολισμό μας.

    Τα καλά λιπαρά της σόγιας

    Στη σόγια το 86% των λιπών είναι ακόρεστα (ελαϊκό οξύ) ή πολυακόρεστα. Τα ακόρεστα λιπαρά θεωρούνται τα καλά λιπαρά της διατροφής, γιατί ο οργανισμός μας τα χρειάζεται και κάποια από αυτά δεν μπορεί να τα συνθέσει από μόνος του. Στα πολυακόρεστα λιπαρά ανήκουν τα ιδιαίτερα ωφέλιμα ω3 και ω6 λιπαρά. Η σόγια είναι εξαιρετική πηγή ω6 λιπαρών των οποίων οι ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό έχουν θεμελιωθεί με δεκάδες ειδικές μελέτες.

    Σόγια και γονιμότητα

    Αυτό που χρειάζεται να τονισθεί είναι πως παρά το ότι οι ισοφλαβόνες που περιέχονται στην σόγια ανήκουν στην κατηγορία των φυτικών οιστρογόνων, η συστηματική τους λήψη δεν επηρεάζει τα επίπεδα της τεστοστερόνης των ανδρών που την λαμβάνουν συστηματικά. Δεν αποτελεί απειλή για την ανδρική γονιμότητα και μπορεί να ληφθεί χωρίς καμία μακροπρόθεσμη επιπλοκή στις ανδρικές ορμόνες.

    Βιβλιογραφία

    1. Rossi A., DiSilvestro R.A., & Blostein-Fujii A. (2000). Soy beverage consumption by young men: increased plasma total antioxidant status and decreased acute, exercise-induced muscle damage, Journal of Nutraceuticals, Functional Foods and Medicines 3: 33-44.

    2. Brown, E.C., DiSilvestro R.A., Babaknia, A. & Devor, S.T. (2004). Soy versus whey protein bars: Effects on exercise training impact on lean body mass and antioxidant status, Nutrition Journal, 3:22, 1-5.

    3. Kanter M. (1998). Free radicals, exercise and antioxidant supplementation, Proceeding of the Nutrition Society, 57, 9-13.

    4. Hamilton-Reeves, J.M., Vazquez, G., Duval, S.J., Phipps W.R., Kurzer M.S., & Messina, M.J. (2010). Clinical studies show no effects of soy protein or isoflavones on reproductive hormones in men: results of a meta-analysis. Fertility and Sterility, 94, 3, 997-1007.

    Oι κίνδυνοι της σόγιας

    Αρκετά δημοσιεύματα έχουν δημιουργήσει θόρυβο γύρω από τους πιθανούς κινδύνους της σόγιας. Tο γενικό συμπέρασμα είναι ότι όσοι καταναλώνουν τακτικά τα παραδοσιακά προϊόντα σόγιας (τόφου, μίζο κλπ.) και ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή, δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο. Όμως, στην περίπτωση που η κατανάλωση εξαιρετικά επεξεργασμένων προϊόντων σόγιας ή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων σόγιας είναι μεγάλη, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τις διατροφικές μας συνήθειες άμεσα.

    Kαρκίνος του μαστού. Δεν είναι σαφές αν η σόγια μειώνει ή αυξάνει τον κίνδυνο για τον καρκίνο του μαστού, καθώς υπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν και τα δύο. Mελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν πριν από δύο εβδομάδες, αποφαίνεται ότι η σόγια ίσως αυξάνει τον κίνδυνο αυτό για τις γυναίκες που δεν έχουν ασιατική καταγωγή.

    Kίνδυνος από τα φυτο-οιστρογόνα. H υψηλή περιεκτικότητα της σόγιας σε φυτο-οιστρογόνα την καθιστά πιθανώς επικίνδυνη όταν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες από βρέφη. Oπωσδήποτε, το μητρικό γάλα ή το βρεφικό γάλα είναι προτιμότερα από το γάλα σόγιας.

    Aλλεργίες. Έχουν αναφερθεί αρκετές περιπτώσεις αλλεργιών και δυσανεξιών στη σόγια. Bρετανοί επιστήμονες επισημαίνουν πως η γενετικώς τροποποιημένη σόγια μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες συχνότερα από ό,τι η συμβατική ή η βιολογική σόγια. O καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσει κανείς αν έχει αλλεργία στη σόγια είναι να τρώει αρχικά μικρές ποσότητες. Όσοι έχουν αλλεργία στα φιστίκια, στον αρακά, στα ρεβίθια, στη σίκαλη, στο σιτάρι, στο κριθάρι, έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι αλλεργικοί και στη σόγια.

    Νέοι ισχυρισμοί για τη σόγια

    Οι ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ εξέτασαν έναν ικανοποιητικό αριθμό μελετών που τους έπεισαν ότι όταν οι άνθρωποι με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης αίματος αντικαθιστούν όλη ή μέρος της ζωικής πρωτεΐνης στη δίαιτα τους με πρωτεΐνη σόγιας, η συνολική χοληστερόλη τους και η LDL χοληστερόλη («κακή» χοληστερόλη) μειώνονται σημαντικά. Το πώς ακριβώς η πρωτεΐνη της σόγιας έχει αυτή την επίδραση δεν είναι ακόμα γνωστό, αν και οι ερευνητές προτείνουν διάφορους μηχανισμούς. Μπορεί να ενεργεί ενισχύοντας την έκκριση χολικού οξέος, το οποίο απομακρύνει τη χοληστερόλη από το αίμα. Μια άλλη πρόταση είναι ότι η πρωτεΐνη της σόγιας υποκινεί το συκώτι να αφαιρέσει την LDL χοληστερόλη από το αίμα ή ότι οι ισοφλαβόνες της σόγια μπορούν να ενεργήσουν είτε ως αντιοξειδωτικά είτε βοηθώντας τα αιμοφόρα αγγεία να διασταλούν, μειώνοντας κατά συνέπεια την καταστροφή της LDL χοληστερόλης και τη συγκέντρωσή της στα τοιχώματα των αρτηριών. Οποιαδήποτε θεωρία κι αν αποδειχτεί σωστή όσον αφορά τις ισοφλαβόνες, δεν είναι μόνο η καρδιά την οποία μπορούν να προστατεύσουν. Θεωρούμενες από μερικούς εμπειρογνώμονες ως το μυστικό όπλο της σόγιας, οι ισοφλαβόνες, μαζί με τις λιγνίνες που βρίσκονται σε αυτό το όσπριο, είναι γνωστές για τις δομικές τους ομοιότητες με την ανθρώπινη ορμόνη οιστρογόνο. Κατά τη διάρκεια των αναπαραγωγικών ετών μιας γυναίκας, ένας από τους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού και άλλων ορμονικά εξαρτώμενων καρκίνων των ωοθηκών και του ενδομητρίου φαίνεται να είναι η υπερέκθεση στο ανθρώπινο οιστρογόνο. Όντας ικανό να προσδένεται στους αποκαλούμενους βήτα-υποδοχείς των οιστρογόνων στο μαστό, τα ωοθηκικά και τα ενδομητριακά κύτταρα, μεγάλα ποσά οιστρογόνου μπορούν να προκαλέσουν κυτταρική διαίρεση και μετά να αντιγραφούν κατά ανεξέλεγκτο τρόπο - η διαδικασία που αποκαλούμε καρκίνο. Η ομορφιά των φυτικών οιστρογόνων που βρίσκονται στη σόγια έγκειται στο γεγονός ότι η παρόμοια μορφή και δομή τους με το ανθρώπινο οιστρογόνο τούς επιτρέπει να ταιριάζουν με τους βήτα-υποδοχείς των οιστρογόνων ? επειδή, όμως, είναι πολύ πιο αδύνατα από το ανθρώπινο οιστρογόνο, φαίνεται ότι μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο έναρξης της διαδικασίας της κυτταρικής διαίρεσης. Ο Δρ. Μichael Morton, ανώτερος επιστήμονας στο Εργαστήριο Βιοκλινικών Ερευνητικών Υπηρεσιών στην Ουαλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, βοηθά να μπει αυτή η δράση σε μια προοπτική: «Μια πρόσφατη έκθεση κατέδειξε ότι σε εργαστηριακές μελέτες, η γενιστεϊνη, το κύριο φυτικό ισοφλαβονικό οιστρογόνο στη σόγια, συνδέεται με τους βήτα- υποδοχείς των οιστρογόνων παρόμοια με την ταμοξιφαίνη, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για να αποτρέψει και να θεραπεύσει τον καρκίνο του μαστού στις γυναίκες». Η γενιστεϊνη φαίνεται επίσης να έχει ισχυρή επίδραση στην αύξηση και τη ρύθμιση των κυττάρων, παρεμποδίζοντας τη δράση των ενζύμων που απαιτούνται για την κυτταρική διαίρεση και αποτρέποντας τον σχηματισμό νέων αιμοφόρων αγγείων στα καρκινικά κύτταρα. Τα οφέλη της σόγιας δεν τελειώνουν εδώ. Για τις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες τα φυτικά οιστρογόνα της σόγιας φαίνεται να καθιστούν ηπιότερες τις επιδράσεις του ανθρώπινου οιστρογόνου. Για τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, οποιαδήποτε οιστρογόνος επίδραση, ακόμα και αδύνατη, μπορεί να είναι χρήσιμη για τη μείωση και των βραχυπρόθεσμων και των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της εμμηνόπαυσης. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι η χορήγηση 40g πρόσθετης πρωτεΐνης σόγιας ημερησίως βελτιώνει την οστική περιεκτικότητα σε ανόργανα στοιχεία σε μερικούς σπονδύλους, ενώ επίσης μειώνει τη δριμύτητα των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων όπως οι εξάψεις. Σε χώρες όπως η Ιαπωνία, όπου οι κατ' εκτίμηση προσλήψεις φυτικών οιστρογόνων είναι περίπου 20-50mg ημερησίως σε σύγκριση με το 1mg ημερησίως στη δυτική Ευρώπη, παρατηρείται πέντε με οκτώ φορές μείωση του κινδύνου καρκίνου του μαστού. Φαίνεται ότι η αύξηση της καθημερινής πρόσληψης σόγιας μπορεί όχι μόνο να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου καρδιακών παθήσεων, αλλά ενδεχομένως και να έχει έναν ρόλο στη βελτίωση της υγείας τόσο των προεμμηνοπαυσιακών όσο και των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών.

    Βιβλιογραφικές αναφορές

    Meta-analysis of effects of soya protein intake on serum lipids in humans. Anderson JW et al. New England Journal of Medicine. 1995; 333(5): 276-282.
    Effects of soya isoflavones on oestrogen and phytooestrogen metabolism in premenopausal women. Xu X et al. Cancer Epidemiology, Biomarkers and Prevention: vol. 7, 1101 - 1108, 1998.
    The effect of dietary soya supplementation on hot flushes. Albertazzi P et al. Obstetrics and Gynecology: vol. 91, No.1, January 1998.
    Soya protein and isoflavones: their effects on blood lipids and bone density in postmenopausal women. Potter S et al. American Journal of Clinical Nutrition: 1998; 68 (supl):1375s - 9s.
    Setchell K.D, Cassidy A Dietary isoflavones: biological effcts and relevance to human health. Jnutr. 1999; 129:758S-767S.

    Tα πολλά «πρόσωπα» της σόγιας

    Περίπου τα 2/3 των συσκευασμένων τροφίμων περιέχουν παράγωγα σόγιας, όπως σογιέλαιο, λεκιθίνη σόγιας (σε σοκολάτες, δημητριακά, παγωτά, μαργαρίνες, γλυκά) ή σογιάλευρο. Πρωτεΐνη σόγιας βρίσκεται σε πολλές τροφές (αναψυκτικά διαίτης, ζυμαρικά, ξηρές τροφές, μπισκότα κλπ.). Aς δούμε ποιες είναι οι «καθαρές» μορφές της σόγιας που βρίσκουμε στην αγορά.

    Γάλα σόγιας. Φτιάχνεται από φασόλια σόγιας που έχουν μουλιάσει σε νερό. Tο υγρό που παράγεται είναι το γάλα σόγιας. Συνήθως έχει μια γεύση που θυμίζει όσπριο, αν και πολλά γάλατα σόγιας έχουν φυσικά ενισχυτικά γεύσης.
    Eίναι καλό εναλλακτικό γάλακτος για όσους έχουν δυσανεξία στη λακτόζη.

    Γιαούρτι σόγιας. Παρασκευάζεται όπως και το κοινό γιαούρτι, προστίθενται δηλαδή ένζυμα στο γάλα σόγιας.

    Tόφου. Mοιάζει με μαλακό τυρί και φτιάχνεται από γάλα σόγιας. Δεν έχει ιδιαίτερη γεύση, έχει όμως την ικανότητα να απορροφά τις γεύσεις των άλλων συστατικών του φαγητού. Συνήθως, το βρίσκουμε μέσα σε συσκευασίες με νερό. Mπορεί να ψηθεί, να αναμειχθεί με λαχανικά σε stir fry. Ακόμη και καπνιστό τρώγεται!

    Mίζο. Oι γιαπωνέζοι ξεκινούν τη μέρα τους με ένα πιάτο σούπας μίζο. Είναι αρκετά αλμυρό και μοιάζει με πυκνή αλοιφή. Φτιάχνεται από φασόλια σόγιας, ρύζι και αλάτι και συχνά παλαιώνεται μέχρι τρία χρόνια. Yπάρχουν διαφορετικά είδη μίζο, γιατί υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι παρασκευής.

    Σογιέλαιο. Mε χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη, το σογιέλαιο είναι πιο υγιεινό από άλλα σπορέλαια και έχει φυσικά αντιοξειδωτικά.

    Πρωτεϊνη σόγιας. Δίνει υφή σε διάφορα προϊόντα, όπως ντρέσινγκ για σαλάτες, σούπες, υποκατάστατα κρέατος. Tη βρίσκουμε και σε μορφή μικρών κομματιών ή νιφάδων σόγιας, που χρησιμοποιούνται σε χορτοφαγικές συνταγές.
    Σάλτσα σόγιας. Φτιάχνεται από φασόλια σόγιας, νερό και αλάτι και νοστιμίζει τα φαγητά. Διαβάζετε τα συστατικά και αποφεύγετε εκείνες τις σάλτσες με πολλά τεχνητά αρώματα.

    Ποια σόγια είναι ασφαλής

    Σύμφωνα με τις έρευνες της Greenpeace, στη χώρα μας εισάγονται κάθε χρόνο πάνω από 250.000 τόνοι μεταλλαγμένης σόγιας από τις HΠA και την Aργεντινή. Oι ευρωπαϊκοί κανονισμοί για τη σήμανση και την ιχνηλασιμότητα των μεταλλαγμένων οργανισμών έχουν τεθεί σε εφαρμογή από τις 18 Aπριλίου του 2004, και επιβάλλουν να υπάρχει η απαραίτητη σήμανση στα προϊόντα και στις ζωοτροφές που περιέχουν μεταλλαγμένα συστατικά σε ποσοστό πάνω από 0,9%, ακόμη κι αν τα προϊόντα αυτά έχουν χάσει το DNA τους κατά την επεξεργασία. Tο γεγονός ότι δεν βλέπουμε την ετικέτα «Mεταλλαγμένο» πάνω στις συσκευασίες σημαίνει ότι είμαστε ασφαλείς; Όχι ακριβώς. Μάλλον σημαίνει πως δεν υπάρχει ακόμη ένας ολοκληρωμένος ελεγκτικός μηχανισμός. Πάντως, μετά τη νομοθεσία για τα μεταλλαγμένα, που ισχύει στη χώρα μας από τον Aπρίλιο του 2004, τα προϊόντα σόγιας που βρίσκουμε στα σουπερμάρκετ και δεν φέρουν ένδειξη γενετικής τροποποίησης θεωρούνται ασφαλή. H λύση, λοιπόν, βρίσκεται στη βιολογική σόγια.

    Πώς να ωφεληθούμε από τη σόγια
    ? Nα αγοράζουμε βιολογική σόγια ή πιστοποιημένα μη μεταλλαγμένη σόγια.
    ? Nα μην αγοράζουμε προϊόντα σόγιας που είναι πολύ επεξεργασμένα και να προτιμάμε τα «κλασικά» προϊόντα σόγιας, όπως το γάλα, το τόφου, το μίζο.
    ? Nα τρώμε σόγια με μέτρο και να συμπληρώνουμε τη διατροφή μας με όσπρια ή άπαχο κρέας για πρωτεΐνη.
    ? Nα αντικαθιστούμε το 20% του αλευριού που χρησιμοποιούμε με αλεύρι σόγιας, κατά προτίμηση βιολογικό.
    ? Nα μη θεωρούμε τη σόγια «διατροφικό θαύμα», όπως πολλές φορές την αποκαλούν τα μέσα ενημέρωσης, αλλά έναν άλλο κρίκο σε μια ισορροπημένη διατροφή.



    ΠΗΓΗ:
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%...B3%CE%B9%CE%B1
    http://www.vita.gr/html/ent/986/ent.1986.asp
    http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=690
    http://www.eufic.org/article/el/nutr...w-claims-soya/
    http://www.dietup.gr/antras/fitness/...ies-swma-.html

  16. #16
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    Σύντομα θα υπάρξει ένα ακόμα update!

  17. #17

    Join Date
    02-06-11
    Posts
    5,351

    Default

    σ ευχαριστουμε παρααααααααααααααα πολυ!
    τοσο για το υλικο που ηδη μας εχεις δωσει
    οσο κ γι αυτο που θα ακολουθησει!!
    πληρης οδηγος!!!!
    χιλια μπράβο!

  18. #18
    Junior Bodybuilder kostaspro's Avatar
    Join Date
    09-12-05
    Location
    Athens, Greece.
    Posts
    170

    Default

    Παρα πολυ καλο post,ολα συγκεντρωμενα σε ενα,πολλα μπραβο στον POWERBUILDER και απο εμενα !

  19. #19
    Pumping Iron wolfpi's Avatar
    Join Date
    27-06-08
    Location
    Greece.
    Posts
    669

    Default

    εξαιρετικο thread.

  20. #20
    Bodybuilding Newbie
    Join Date
    28-03-05
    Location
    Patra, Greece.
    Posts
    27

    Default

    ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ δουλειά,πολλά συγχαρητήρια....!!!! :) :)
    Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. Today is a gift.
    That's why its called the present.

  21. #21
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    Παιδιά σας ευχαριστώ όλους!

    Ενα update έρχεται σύντομα ώστε να ολοκληρώσουμε το thread με μερικά βασικά λαχανικά που λείπουν.

  22. #22

    Default

    μπράβο πολύ καλος ;)

  23. #23
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    Quote Originally Posted by Titan Bane View Post
    μπράβο πολύ καλος ;)
    Ευχαριστώ Πολύ!!

  24. #24
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΠΡΑΣΙΝΑ




    Γνωριμία με ένα φυτό

    Θεωρούνται το κατεξοχήν λαδερό φαγητό της άνοιξης και του καλοκαιριού, και όχι άδικα. Τα φρέσκα φασολάκια που κατακλύζουν αυτή την περίοδο τους πάγκους των λαϊκών αγορών, πέρα από γευστικό λαχανικό, είναι και πηγή πολύτιμων βιταμινών και ιχνοστοιχείων για τον ανθρώπινο οργανισμό. Από τα σημαντικότερα είδη της οικογένειας των ψυχανθών, το γνωστό μας «κοινό φασόλι» (Phaseolus vulgaris) είναι το είδος με τη μεγαλύτερη ίσως εξάπλωση στον κόσμο. Με καταγωγή από τις υποτροπικές και τροπικές ζώνες της Αμερικής και της Ασίας, εισήχθη στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα από τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους εξερευνητές που επέστρεφαν από το ταξίδι τους στον Νέο Κόσμο. Σήμερα, από τα 150 διαφορετικά είδη του γένους Phaseolus καλλιεργούνται παγκοσμίως μόνο 7: το P. lunatus (Αμερική), το P. acutifolius (ΗΠΑ και Μεξικό), το P. multiflorus (τροπικές και υποτροπικές χώρες), το P. mungo (Ινδία, Κίνα και Ιαπωνία), το P. aconitifolius (Ινδία) και το P. angularis (Κίνα και Ιαπωνία).

    Φρέσκα και ξερά

    Τα φασόλια, ανάλογα με το στάδιο της συγκομιδής τους, διακρίνονται στα φρέσκα φασολάκια (εντάσσονται στην κατηγορία των λαχανικών), τα οποία καταναλώνονται μαζί με τους λοβούς τους, και στα ξερά (συγκαταλέγονται στα όσπρια), που συγκομίζονται σε πλήρη ωρίμαση και καταναλώνονται μόνο τα σπέρματα. Τελευταία, χάρη στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες με τις νέες, πρώιμες ποικιλίες και υβρίδια, τα βρίσκουμε στην αγορά σχεδόν όλο το χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, στη χώρα μας η καλλιεργήσιμη έκταση (υπαίθρια και θερμοκηπιακή) ξεπερνάει τα 100.000 στρέμματα, με τους αριθμούς όμως να ακολουθούν πτωτική τάση τελευταία λόγω των αθρόων εισαγωγών. Πάντως, όσοι Ελληνες παραγωγοί επιμένουν στην καλλιέργειά τους επιλέγουν συνήθως τα κίτρινα καναρινιά, τα άσπρα βουτυράτα, τα Καρατζόβας, τα άσπρα τσαουλιά, τα πολίτικα, τα μελιτζανιά αντριώτικα, τα σοκολατιά τσαουλιά κ.ά. Και για την αποφυγή παρεξηγήσεων, στους πάγκους των λαϊκών -βιολογικών και συμβατικών- «τσαουλιά» ονομάζονται τα φασολάκια με τους κυλινδρικούς λοβούς και «μπαρμπούνια» με τους πεπλατυσμένους.

    Ποικιλίες και υβρίδια

    Στο εμπόριο κυκλοφορούν πια εκατοντάδες ποικιλίες και υβρίδια του «κοινού φασολιού», οι οποίες, ανάλογα με τη μορφολογία και την ανάπτυξη του φυτού, χωρίζονται σε τρεις ομάδες: την ομάδα με τις νάνες ποικιλίες (ύψος φυτού έως 40 εκ.), με τις ημιαναρριχώμενες (ύψος έως 1,20 μ.) και με τις αναρριχώμενες ποικιλίες (ύψος άνω των 2 μ.). Για πρώιμες παραγωγές χρησιμοποιούνται κυρίως οι νάνες ποικιλίες, ενώ για κανονικές και όψιμες ή για παραγωγή ξερών φασολιών χρησιμοποιούνται κυρίως οι ημιαναρριχώμενες και οι αναρριχώμενες. Ωστόσο, λόγω του ότι η καλλιέργεια του κοινού φασολιού είναι αρκετά ευαίσθητη σε αρρώστιες και εχθρούς και απαιτεί πολλούς ψεκασμούς, θεωρείται αρκετά επιβαρυμένη. Ως εκ τούτου, πρέπει να τα πλένουμε πολύ καλά πριν τα μαγειρέψουμε.

    Αυτό που οφείλουμε πάντοτε να έχουμε στο νου μας είναι να είναι φρεσκοκομμένα και να έχουν συλλεχθεί στο σωστό στάδιο ανάπτυξης, για να είναι τρυφερά. Επίσης, να μην έχουν ίνες και σημάδια στην εξωτερική τους επιφάνεια καθώς και να διατηρούν τμήμα από το κοτσάνι τους. Τα φρέσκα φασολάκια διατηρούνται στο οικιακό ψυγείο το πολύ για 7 - 10 ημέρες και αφού τυλιχθούν πρώτα σε χαρτί και τοποθετηθούν σε πλαστική σακούλα. Για μεγαλύτερους χρόνους συντήρησης μπορούν να «ζεματιστούν» και να καταψυχθούν. Στην αγορά κυκλοφορούν αρκετές εμπορικές φίρμες κατεψυγμένων, όλων των τύπων και ποιοτήτων, συμβατικής αλλά και βιολογικής παραγωγής, τα οποία οι καταναλωτές δείχνουν να εμπιστεύονται. Στο γεγονός αυτό συνηγορεί και το εύρημα επιστημονικών μελετών ότι τα κατεψυγμένα προϊόντα, όπως τα φασολάκια, είναι εξίσου καλά ή ελαφρώς λιγότερο θρεπτικά από ό,τι τα φρέσκα.

    Τι προσφέρουν στον οργανισμό μου;

    Τα πράσινα φασολάκια αποτελούν εξαιρετική πηγή βιταμίνης Κ, βιταμίνης C , διαιτητικών ινών και μαγγανίου, πολύ καλή πηγή φυλλικού οξέος και σιδήρου και καλή πηγή βιταμινών του συμπλέγματος (Β 1 , Β 2 , Β 3 , Β 6 ), βιταμίνης Α και των ανόργανων συστατικών μαγνήσιο, ασβέστιο και φωσφόρος. Περιέχουν, επίσης, τα καροενοειδή β-καροτένιο, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη.

    Πώς βοηθούν τα πράσινα φασολάκια στη βελτίωση της υγείας μου;

    Τα φασολάκια αποτελούν πλούσια πηγή βιταμίνης Κ, η οποία συμμετέχει στη διατήρηση της υγείας των οστών. Αυτό συμβαίνει, είτε ενεργοποιώντας την οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη των οστών που προάγει τη μεταλλοποίησή τους, είτε μέσω άλλων μηχανισμών (μελέτες δημοσιευμένες στα επιστημονικά περιοδικά Journal of Nutrition και Biochemical and Biophysical Research Communications το 1996). Για αυτό, ειδικά τα άτομα με αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση, όπως οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και οι ηλικιωμένοι, μπορεί να επωφεληθούν συμπεριλαμβάνοντας τα φασολάκια στη δίαιτά τους.

    Τα φασολάκια αποτελούν καλή πηγή διάφορων συστατικών, τα οποία αν και δρουν μέσω διαφορετικών οδών παρουσιάζουν καρδιαγγειακή προστατευτική δράση. Η βιταμίνη C και τα καροτενοειδή με την αντιοξειδωτική τους δράση, το φυλλικό οξύ, ίσως και η ριβοφλαβίνη, μειώνοντας την ομοκυστεΐνη στο αίμα (η συσσώρευση της οποίας προκαλεί άμεσες βλάβες στα κύτταρα και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών εμβασμάτων), οι διαιτητικές ίνες, μειώνοντας την ολική και την «κακή» χοληστερόλη και το κάλιο και το μαγνήσιο, μειώνοντας την υπέρταση, όλα συνεργάζονται, ώστε να προσφέρουν προστασία στην καρδιά και τα αγγεία.

    Μέσω πολλών από τα παραπάνω συστατικά τα φασολάκια έχουν ευεργετική επίδραση κατά του καρκίνου του κόλον. Η βιταμίνη C και το β-καροτένιο παρουσιάζουν αντιοξειδωτική δράση, προστατεύουν δηλαδή το κόλον από τη βλαβερή επίδραση των ελεύθερων ριζών, ενώ το φυλλικό οξύ προστατεύει το DNA από βλάβες και άρα τα κύτταρα του κόλον από τυχόν επικίνδυνες μεταλλάξεις. Για αυτό ίσως έχει φανεί ότι άτομα που καταναλώνουν δίαιτες πλούσιες στα τρία αυτά συστατικά έχουν μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του κόλον σε σχέση με τα άτομα που κάνουν το αντίθετο. Ενισχύοντας την προστατευτική αυτή δράση, οι διαιτητικές ίνες που βρίσκονται στα φασολάκια δεσμεύουν πιθανώς καρκινογόνες ουσίες και τις απομακρύνουν από τον οργανισμό με τα κόπρανα πριν προλάβουν να εκδηλώσουν τη βλαπτική τους δράση.

    Η βιταμίνη C και το β-καροτένιο μπορούν, επίσης, να λειτουργήσουν ως ανιφλεγμονώδεις παράγοντες, προσφέροντας ίσως προστασία σε καταστάσεις που εμπεριέχουν φλεγμονή, όπως το άσθμα, η οστεοαρθρίτιδα ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αλλά και ως ενισχυτικά του ανοσοποιητικού συστήματος. Πέρα από πιθανή ανακούφιση στα συμπτώματα αυτών των νοσημάτων, τα φασολάκια μπορούν να μειώσουν και τη συχνότητα των ημικρανιών σε πάσχοντα άτομα. Αυτό εξηγείται πιθανώς από τον έμμεσο αντιοξειδωτικό ρόλο της βιταμίνης ριβοφλαβίνης, η οποία είναι απαραίτητη για την ανακύκλωση ενός σημαντικού αντιοξειδωτικού μορίου του οργανισμού, της γλουταθειόνης.

    Τα πράσινα φασολάκια αποτελούν καλή πηγή σιδήρου, οπότε και μπορούν να συνεισφέρουν στην κάλυψη των ημερήσιων αναγκών στο σημαντικό για την υγεία αυτό ανόργανο συστατικό. Αν και τα τρόφιμα φυτικής προέλευσης αποτελούν θεωρητικά καλή επιλογή για την ενίσχυση του σιδήρου στη δίαιτα, εφόσον δεν περιέχουν πολλές θερμίδες και βλαπτικά λιπαρά οξέα σε σχέση με το κρέας, εντούτοις ο σίδηρος των φυτικών πηγών δεν απορροφάται από τον οργανισμό το ίδιο αποτελεσματικά με το σίδηρο των ζωικών πηγών.

    Τα φασολάκια έχουν κι άλλα οφέλη μέσω άλλων συστατικών τους. Για παράδειγμα, η θειαμίνη (βιταμίνη Β 1 ) σχετίζεται με τη μνήμη και φαίνεται ότι έλλειψή της παρατηρείται κατά την έκπτωση της νοητικής λειτουργίας με το γήρας και στη νόσο Alzheimer . Αυτό οφείλεται στο ότι είναι απαραίτητη για την παραγωγή ενέργειας και την ομαλή λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων, εφόσον συμμετέχει στη σύνθεση του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη. Ο χαλκός εμπλέκεται στη διαδικασία σύνθεσης κολλαγόνου και ελαστίνης, πρωτεΐνες του συνδετικού ιστού απαραίτητες για τη συνοχή και ελαστικότητα των αγγείων, των οστών και των αρθρώσεων. Επίσης, ο χαλκός, αλλά και το μαγγάνιο, αποτελούν συνένζυμα αντιοξειδωτικών ενζύμων του οργανισμού.

    Τί πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω φασολάκια;

    Τα φασολάκια ανήκουν σε ένα μικρό αριθμό τροφίμων που περιέχουν οξαλικά οξέα, ουσίες που βρίσκονται φυσιολογικά σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς. Όταν τα οξαλικά οξέα συγκεντρωθούν σε μεγάλες ποσότητες στα υγρά του οργανισμού, κρυσταλλοποιούνται και προκαλούν διαταραχές στην υγεία. Για αυτό, άτομα με προβλήματα στους νεφρούς ή τη χοληδόχο κύστη ίσως θέλουν να αποφύγουν την κατανάλωσή τους, όπως και άτομα που θέλουν να αυξήσουν την πρόσληψη ασβεστίου, επειδή τα οξαλικά μειώνουν την απορρόφησή του.

    Φασολάκια και ουρικό οξύ

    Ο κλινικός διαιτολόγος, εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συλλόγου Διαιτολόγων-Διατροφολόγων, κ. Κ. Ξένος απαντά ότι πράγματι τα φρέσκα φασολάκια, όπως και τα ξηρά φασόλια και οι φακές, είναι πλούσια σε αδενίνη και γι΄ αυτό συμβάλλουν στην αύξηση του ουρικού οξέος. Γι΄ αυτό θα πρέπει να μην καταναλώνονται συχνά από τα άτομα που έχουν υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος.

    Πώς διατηρούνται τα πράσινα φασολάκια;

    Τα φασολάκια θα πρέπει να φυλάσσονται σε δροσερό μέρος και να προστατεύονται από τις απώλειες υγρασίας. Πλένοντας τα φασολάκια πριν τα φυλάξετε, ενισχύει την υγρασία τους και βοηθά να παραμείνουν φρέσκα. Θερμοκρασίες κάτω των 4 ° C μπορεί να τα καταστρέψουν.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=419&w_id=444
    http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=5&faqID=2548&la=1
    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...5/2010_1291660



    ΦΑΚΗ




    Οι φακές είναι ένα από τα πρώτα τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν ποτέ. Καταναλώνονται από τους προϊστορικούς χρόνους και πιστεύεται ότι προέρχονται από την Κεντρική Ασία. Σε τοποθεσίες στη Μέση Ανατολή έχουν βρεθεί σπόροι φακής που χρονολογούνται 8.000 χρόνια πριν. Οι φακές αναφέρονται στη Βίβλο, τόσο ως το στοιχείο που διαπραγματευόταν ο Ιακώβ με τον Ησαύ για τα πρωτοτόκια, όσο και ως μέρος ενός ψωμιού που παρασκευάστηκε κατά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία του εβραϊκού λαού. Για χιλιετίες, οι φακές παραδοσιακά τρώγονταν με κριθάρι και σιτάρι, τα τρία είδη διατροφής που προέρχονται από τις ίδιες περιοχές και εξαπλώθηκαν σε όλη την Αφρική και την Ευρώπη, κατά τη διάρκεια μεταναστεύσεων και εξερευνήσεων πολιτιστικών φυλών. Αρχικά, θεωρούντο το φαγητό των φτωχών. Αργότερα όμως, διαπιστώθηκε ότι τα οφέλη για την υγεία από την κατανάλωσή τους είναι σημαντικά, και ο ισχυρός, φυσικός συνδυασμός τους σε πρωτεΐνες, φυτικές ίνες, και μέταλλα είναι ιδιαίτερα σημαντικός σε χορτοφαγικές δίαιτες.

    Φακή + ρύζι = Μπριζόλα; ΚΑΙ ΟΜΩΣ!

    Ένα μεγάλο ζήτημα κατά τη διάρκεια της νηστείας είναι η επάρκεια σε πρωτεΐνη, η οποία τρέφει τους μυς και είναι σημαντικό συστατικό των ενζύμων, των ορμονών, του ανοσοποιητικού συστήματος και ουσιαστικά κάθε κυττάρου του σώματός μας. Η πρωτεΐνη αποτελείται από δομικές μονάδες που λέγονται αμινοξέα. Τα αμινοξέα μπορεί να τα φτιάξει μόνος του ο οργανισμός μας, εκτός από εννέα, τα λεγόμενα απαραίτητα αμινοξέα, τα οποία είμαστε αναγκασμένοι να παίρνουμε από τα τρόφιμα. Ο συνδυασμός φακής και ρυζιού αποτελεί συνήθη πρακτική, ειδικά εφόσον απαιτούν περίπου τον ίδιο χρόνο μαγειρέματος Επειδή οι δύο αυτές χωριστές πηγές πρωτεΐνης αλληλοσυμπληρώνουν η μία την άλλη, οι συνδυασμός τους οδηγεί σε γεύμα με υψηλής ποιότητας πρωτεΐνη, συγκρίσιμης με αυτή του κρέατος ή των γαλακτοκομικών προϊόντων.

    Τι προσφέρουν στον οργανισμό μου;

    Οι φακές, όπως και τα φασόλια, αποτελούν πολύ καλή πηγή μακρο- και μικροθρεπτικών συστατικών. Μαζί με τα φασόλια είναι η καλύτερη πηγή καλής ποιότητας φυτικής πρωτεΐνης και, συνυπολογίζοντας το ότι είναι φτωχές σε λίπος, συνολικές θερμίδες, νάτριο και δεν περιέχουν χοληστερόλη, καθίστανται απαραίτητο τρόφιμο σε ένα διαιτολόγιο με υγιεινές επιλογές. Όπως ισχύει και με τα φασόλια, οι φακές αποτελούν πλούσια πηγή διαιτητικών ινών και είναι η καλύτερη πηγή φυλλικού οξέος στη δίαιτα. Είναι εξαιρετική πηγή μολυβδαίνιου, και πολύ καλή πηγή χαλκού, σιδήρου, μαγγανίου και φωσφόρου και καλή πηγή θειαμίνης (βιταμίνης Β 1 ), πυριδοξίνης (βιταμίνης Β 6 ), παντοθενικού οξέος και ψευδαργύρου. Συνεισφέρουν, επίσης, στη δίαιτα σημαντική ποσότητα μαγνησίου, καλίου, ριβοφλαβίνης (βιταμίνη Β 2 ), νιασίνης (βιταμίνη Β 3 ) και σεληνίου. Επιπλέον, οι φακές είναι πολύ καλή πηγή ισοφλαβονοειδών και φυτο-οιστρογόνων.

    Τι μέρος της Συνιστώμενης Ημερήσιας Ποσότητας καλύπτει η κατανάλωσή τους;

    1 φλ. βρασμένες φακές καλύπτει περίπου το 9% των ημερήσιων αναγκών σε ενέργεια, 25% σε πρωτεΐνη και 15% σε υδατάνθρακες (για μια δίαιτα 2500 θερμίδων), και 62-78% σε διαιτητικέ ίνες. Καλύπτει στο διπλάσιο τις ανάγκες σε μολυβδαίνιο (198%), σχεδόν τις ημερήσιες ανάγκες σε φυλλικό οξύ (89.5%), παραπάνω από τις μισές σε χαλκό (55%) και φωσφόρο (51%) και λιγότερο από τις μισές σε μαγγάνιο (42%). Παρέχει, επίσης, περισσότερο από τα ? των αναγκών σε σιδήρου για τους άνδρες και περισσότερο από το 1/3 για τις γυναίκες, αν και ο σίδηρος των φυτικών πηγών είναι χαμηλής βιοδιαθεσιμότητας (82% και 37%, αντιστοίχως)]. Ως προς τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β, καλύπτει περισσότερο από το ? των αναγκών σε βιταμίνη Β 6 (27%), βιταμίνη Β 1 (28%) και παντοθενικό οξύ (25%) και λίγο περισσότερο από το 1/10 σε νιασίνη και ριβοφλαβίνη (13% και 11%, αντιστοίχως). Παρέχει, επίσης, περισσότερο από το ? των αναγκών σε ψευδάργυρο (23%), λιγότερο σε μαγνήσιο (18%) και κάλιο (16%), και το 1/10 σε σελήνιο.

    Πώς βοηθούν οι φακές στη βελτίωση της υγείας μου;

    Οι φακές, όπως και άλλα όσπρια, αποτελούν ένα πολύ θρεπτικό τρόφιμο με πολλά οφέλη για την υγεία. Μία μεγάλη επιδημιολογική μελέτη στις ΗΠΑ που παρακολούθησε περίπου 10000 άνδρες και γυναίκες για σχεδόν 20 χρόνια, διαπίστωσε ότι τα άτομα που κατανάλωναν όσπρια, μεταξύ των οποίων και φακές, τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα παρουσίαζαν 22% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και 11% μικρότερο συνολικό κίνδυνο εμφάνισης κάποιου καρδιαγγειακού νοσήματος σε σχέση με τα άτομα που κατανάλωναν λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Archives of Internal Medicine το 2001). Στο ίδιο συμπέρασμα, δηλαδή στην αντίστροφη σχέση κατανάλωσης οσπρίων και εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, καταλήγουν και τα αποτελέσματα της μελέτης των Εφτά Χωρών, στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα (στοιχεία δημοσιευμένα στο επιστημονικό περιοδικό European Journal of Epidemiology το 1999). Επίσης, στοιχεία από δύο άλλες μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες (τη Health Professionals Follow up Study και τη Nurses ' Health Study ) δείχνουν ότι άτομα που ακολουθούσαν μια δίαιτα σύμφωνη με τις οδηγίες για υγιεινή διατροφή (αυξημένη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, οσπρίων, ολικής αλέσεως δημητριακών, αλλά και ψαριού και πουλερικών) εμφάνιζαν πολύ μικρότερο κίνδυνο -στους άνδρες 30% και στις γυναίκες 50%- για καρδιακό νόσημα σε σχέση με τα άτομα που ακολουθούσαν «Δυτικού τύπου» δίαιτα (αυξημένη κατανάλωση κόκκινου κρέατος, επεξεργασμένων δημητριακών, γλυκισμάτων). Η ευεργετική επίδραση της φακής στον τομέα αυτό, όπως και των φασολιών, αποδίδεται κυρίως στις διαλυτές διαιτητικές ίνες και το φυλλικό οξύ που περιέχουν. Το είδος αυτό των ινών μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, η οποία αποτελεί κύριο παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα. Το φυλλικό οξύ είναι απαραίτητο για τη μετατροπή της ομοκυστεΐνης σε αβλαβή μόρια. Η συσσώρευση της ομοκυστεΐνης στο αίμα προκαλεί βλάβες στα αγγεία και αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό επεισόδιο (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Nutrition το 2000). Και το μαγνήσιο, όμως, και το κάλιο που περιέχονται στις φακές ενισχύουν το προστατευτικό τους ρόλο στα καρδιαγγειακά νοσήματα. Το μαγνήσιο ασκεί αγγειοχαλαρωτική δράση και διευκολύνει τη ροή του αίματος στις αρτηρίες και τις φλέβες, ενώ έλλειψή του σχετίζεται άμεσα με καρδιακή προσβολή, και το κάλιο είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση των υγρών του σώματος και προστατεύει από την υπέρταση.

    Οι φακές έχουν και αντικαρκινικά οφέλη. Από μια μελέτη φάνηκε ότι άτομα που κατανάλωναν όσπρια, μεταξύ των οποίων και φακές, περισσότερο από δύο φορές την εβδομάδα εμφάνιζαν 47% μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του κόλον σε σχέση με τα άτομα που κατανάλωναν όσπρια λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα. Επίσης, η κατανάλωση φακής ή φασολιών έχει συσχετισθεί αντίστροφα με την εμφάνιση καρκίνου του μαστού και του παγκρέατος (μελέτες δημοσιευμένες το 2005 στα επιστημονικά περιοδικά International Journal of Cancer και Cancer Epidemiology , Biomarkers and Prevention , αντιστοίχως). Τα αποτελέσματα αυτά μπορεί να οφείλονται σε κάποια από τα θρεπτικά συστατικά των φασολιών ή και σε διάφορες φυτοχημικές ουσίες, οι οποίες συνεχώς ανακαλύπτονται και εξετάζονται. Για παράδειγμα, το φυλλικό οξύ είναι απαραίτητο για την ομαλή διαίρεση των κυττάρων, οπότε φαίνεται σημαντικό στην προστασία από καρκίνο ειδικά σε περιοχές του σώματος με υψηλό ρυθμό διαίρεσης κυττάρων, όπως είναι το κόλον και ο τράχηλος της μήτρας.

    Το υψηλό περιεχόμενο της φακής σε διαιτητικές ίνες τις καθιστά τρόφιμο εκλογής για τα άτομα με διαβήτη ή με διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, διότι απορροφώνται με αργό ρυθμό από τον οργανισμό και απαιτούν μικρότερες ποσότητες ινσουλίνης για τη ρύθμιση του σακχάρου. Επίσης, απελευθερώνοντας με αργούς ρυθμούς τη γλυκόζη στο αίμα, οι φακές παρέχουν συνεχώς στον οργανισμό ενέργεια και έτσι ικανοποιούν πιο εύκολα το αίσθημα της πείνας. Σε αυτό συμβάλλει και το αίσθημα πληρότητας που προκαλεί η κατανάλωση διαιτητικών ινών.

    Οι φακές παρουσιάζουν και άλλα οφέλη για την υγεία μέσω των υπόλοιπων θρεπτικών συστατικών τους. Για παράδειγμα, παρέχοντας καλή ποιότητας πρωτεΐνης μπορούν να αντικαταστήσουν τις ζωικές πηγές πρωτεΐνης στο διαιτολόγιο. Αυτό τις καθιστά αρκετά δημοφιλή τρόφιμα σε περιόδους νηστείας ή σε περιοχές όπου οι ζωικές πηγές πρωτεΐνης δεν είναι διαθέσιμες, όπως συμβαίνει και με άλλα όσπρια άλλωστε. Επίσης, αποτελούν πολύ καλή πηγή σιδήρου, ο οποίος είναι απαραίτητος για το σχηματισμό και τη σωστή λειτουργία των ερυθροκυττάρων και έλλειψή του οδηγεί σε αναιμία, κούραση και μειωμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

    Ο χαλκός συμμετέχει στη μεταφορά σιδήρου στους ιστούς (τα φασόλια περιέχουν και σίδηρο) και το μεταβολισμό κάποιων νευροδιαβιβαστών, ενώ εμπλέκεται και στη διαδικασία σύνθεσης κολλαγόνου και ελαστίνης, πρωτεϊνών του συνδετικού ιστού απαραίτητων για τη συνοχή και ελαστικότητα των αγγείων, των οστών και των αρθρώσεων. Επίσης, ο χαλκός, αλλά και το μαγγάνιο, το σελήνιο και το μολυβδαίνιο, αποτελούν συνένζυμα αντιοξειδωτικών ενζύμων του οργανισμού. Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για το σχηματισμό και τη σωστή λειτουργία των ερυθροκυττάρων και έλλειψή του οδηγεί σε αναιμία, κούραση και μειωμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Επίσης, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β (Β 1 , Β 2 , Β 3 και Β 6 ) παίζουν κεντρικό ρόλο στο μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων, των τριών, δηλαδή βασικών συστατικών παραγωγής ενέργειας.

    Τι άλλο πρέπει να γνωρίζω για τις φακές;

    Αν και οι φακές, όπως και όλα τα τρόφιμα φυτικής προέλευσης, αποτελούν θεωρητικά καλή επιλογή για την ενίσχυση του σιδήρου στη δίαιτα, εφόσον δεν περιέχουν πολλές θερμίδες και βλαπτικά λιπαρά οξέα σε σχέση με το κρέας, εντούτοις ο σίδηρος των φυτικών πηγών δεν απορροφάται από τον οργανισμό το ίδιο αποτελεσματικά με το σίδηρο των ζωικών πηγών. Για την καλύτερη διαθεσιμότητα του σιδήρου στον οργανισμό από τις φυτικές πηγές βοηθά ο συνδυασμός με διατροφικές πηγές βιταμίνης C , όπως για παράδειγμα η προσθήκη χυμού λεμονιού ή η κατανάλωση άλλων λαχανικών ή φρούτων που αποτελούν καλές πηγές της. Οι φακές, όπως και άλλα όσπρια, περιέχουν πουρίνες, ουσίες που βρίσκονται φυσιολογικά σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς, αλλά η συσσώρευσή τους σχετίζεται με προβλήματα υγείας σε επιρρεπή άτομα. Οι πουρίνες διασπώνται σε ουρικό οξύ, οπότε υπερβολική κατανάλωσή τους σχετίζεται με την εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας (ποδάγρα) ή σχηματισμό λίθων στους νεφρούς. Για αυτό, στα άτομα με ποδάγρα ή προβλήματα στους νεφρούς συστήνεται περιορισμός των οσπρίων, όπως και άλλων διατροφικών πηγών πουρινών.





    ΠΗΓΗ:
    http://pythagoreia-diatrofh.blogspot...blog-post.html
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=419&w_id=429
    http://www.solon.org.gr/index.php/20...aily-diet.html



    ΡΑΠΑΝΑΚΙΑ



    Τα ραπανάκια έχουν? τις ρίζες τους 4000 χρόνια πριν, κάπου στη Μέση Ανατολή. Οι Αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι τα είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Η φήμη του εξαπλώθηκε στην Ευρώπη παράλληλα με την πατάτα, αλλά η καλλιέργειά του δεν ήταν συχνή. Οι Ευρωπαίοι εξερευνητές μετέφεραν το λαχανικό αυτό στην Αμερική, ενώ το ραπανάκι είναι γνωστό και στην Αφρική, όπου κατέχει ιδιαίτερη θέση στην κουζίνα κάποιων χωρών της.

    Περιεχόμενο με ουσία

    Πολύ θρεπτικό, το ραπανάκι δεν μπαίνει στο τραπέζι μόνο για να ανοίξει την όρεξη, αλλά και γιατί είναι πολύ καλή πηγή βιταμινών C, B2 (ριβοφλαβίνης). B3 (νιασίνης), B6 και K, φυλλικού οξέος, καλίου, ασβεστίου, μαγνησίου, μαγγανίου, σιδήρου, φωσφόρου, χαλκού και φυτικών ινών. Περιέχει μια σειρά από μέταλλα που είναι πολύ σημαντικά γι ατον οργανισμό: πολύ κάλιο (233 mg/100 γραμμ.), ασβέστιο (25 mg/100 γραμμ), σίδηρο (0,34 mg/100 γραμμ.), μαγνήσιο (10 mg/100 γραμμ.), φώσφορο (20 mg/100 γραμμ.) και ψευδάργυρο (0,28 mg/100 γραμμ.). Βοηθά στην καλύτερη λειτουργία των μυών, είναι αντιοξειδωτικό για τον οργανισμό, βοηθά τα οστά και συμβάλει στην καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου. Το μόνο αρνητικό του, είναι η σχετικά υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο (39 mg/100 γραμμ.). Είναι ήπιο αντιφλεγμονώδες βοηθώντας στην καταπολέμηση πολλών αλλεργιών και ασθενειών αλλά και στην αποσυμφόρηση του αναπνευστικού σε περίπτωση κρυολογήματος. Τέλειο για αποτοξίνωση και απώλεια λίπους, αφού έχει μηδαμινές θερμίδες, καθόλου λίπος, διαθέτει υδατάνθρακες που δίνουν ενέργεια, υψηλή περιεκτικότητα σε νερό και διουρητικές ιδιότητες. Μελέτες αποδεικνύουν ότι η κατανάλωση τους μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου καθώς και από άλλα διάφορα νοσήματα όπως της αθηροσκλήρωσης και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Τα ραπανάκια δρουν θετικά στον οργανισμό γιατί η βιταμίνη Α που περιέχουν βοηθά στην β-καροτένιο Το β-καροτένιο (που μετατρέπεται σε βιταμίνη Α) έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.

    Το λαχανικό-σωτήρας του ανθρώπινου οργανισμού

    Οι γιαγιάδες πάντοτε μας συμβούλευαν να τρώμε ραπανάκια για την όρεξη. Όμως, νεώτερες μελέτες της ιατρικής επιστήμης αποδεικνύουν πως τα ραπάνια ? ή ρεπάνια ? κάνουν πολύ περισσότερα καλά από αυτό, αποτελώντας έναν φυσικό σύμμαχο για την υγεία μας. Συγκεκριμένα, είναι ωφέλιμα στα πρηξίματα και θεραπεύουν τους νεφριτικούς, ιδίως αν κανείς βράσει τη φλούδα τους με κρασί και πίνει το ζουμί νηστικός την αυγή. Γιατρεύουν και τον βήχα, όταν τα τρώει κανείς μαζί με μέλι. Επίσης και ο σπόρος τους καβουρδισμένος, αν τον φάει κανείς με μέλι πάει το βήχα και τη δύσπνοια. Όταν τα δώσουμε στις λεχώνες φέρνουν πολύ γάλα. Διεγείρουν τον ερωτικό πόθο. Αν κανείς τα τρώει νηστικός, να είναι βέβαιος ότι δεν θα τον βλάψουν τα δηλητήρια. Ο χυλός τους όταν πίνεται με νερό είναι αντίδοτο για τα φαρμακερά μανιτάρια και τα δηλητήρια. Αν κανείς τρίψει και αλείψει τα χέρια του προσεκτικά με χυλό από ρεπάνια, χωρίς φόβο και χωρίς κίνδυνο μπορεί να πιάσει τα ερπετά. Αν βάλουμε ρεπάνια πάνω σε σκορπιούς ψοφούν αμέσως. Όταν τα πάρουμε μέσα από νερό γιατρεύουν την υδρωπικία και μετριάζουν την σπλήνα. Ο χυλός τους όταν πίνεται πριν από το λουτρό μαζί με γλυκό κρασί γιατρεύει τη χρυσή. Ωφελεί και στη δυσουρία όταν κανείς πίνει το ζωμό τους, γιατί φθείρουν την πέτρα. Καθαρίζουν δε και το στομάχι, αν τα πάρει κανείς μαζί με μέλι και κατόπιν τα ξεράσει. Γιατί φέρνουν εμετό και προκαλούν την όρεξη. Εάν σε κανένα μέρος το νερό δεν είναι καλό, γίνεται υγιεινότερο όταν το βράσουμε με ρεπάνια. Και μόνο τα δόντια βλάπτουν. Τα ρεπάνια είναι ωφέλιμα σε όσους κάνουν αιμοπτύσεις. Αν κανείς έχει φάει από πριν ρεπάνι και κατόπιν τον δαγκώσει σκορπιός, όχι μόνο δεν θα πεθάνει αλλά και γρήγορα θα γίνει καλά. Τα ρεπάνια όταν τα κοπανίσουμε και τα βάλουμε στις πληγές που υπέστηκαν βασανιστήρια γιατρεύουν πολύ γρήγορα τα πρηξίματα και τα χτυπήματα. Επίσης καθαρίζουν τις φακίδες και βγάζουν μαλλιά στην κασίδα. Όταν τα τρώμε στο τέλος του φαγητού καθαρίζουν την αναπνοή.

    Σωτήρια τα ραπανάκια για τις γυναίκες με καρκίνο μαστού

    Ραπανάκια και κινέζικο λάχανο αναδεικνύονται σε πολύτιμους συμμάχους για τις γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού, καθώς μία νέα μελέτη αποκαλύπτει πως η συστηματική κατανάλωσή τους αυξάνει έως 62% τις πιθανότητές τους να νικήσουν τη νόσο! Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε σχεδόν 5.000 εθελόντριες και διήρκησε έως ότου έκλεισαν την 5ετία από τη διάγνωσή τους. Η 5ετία θεωρείται ως το ορόσημο της Ογκολογίας, καθώς ένας ασθενής που ξεπερνάει γερός και δυνατός τα πρώτα πέντε χρόνια από τη διάγνωση του καρκίνου του, διατρέχει πλέον πολύ λίγες πιθανότητες να πεθάνει από τη νόσο. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όσο περισσότερα σταυρανθή λαχανικά ? κυρίως ραπανάκια και κινέζικο λάχανο (bokchoy) - έτρωγαν οι γυναίκες την πρώτη τριετία έπειτα από τη διάγνωση, τόσο λιγότερο κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους από τον καρκίνο στη διάρκεια της 5ετίας. Στην πραγματικότητα, η μείωση του κινδύνου θανάτου ξεκινούσε από το 22% και έφτανε το 62% για όσες καθημερινά έτρωγαν μπρόκολο, λάχανο, κουνουπίδι, κράμβη ή άλλο λαχανικό αυτής της οικογένειας. Μείωση κατεγράφη και στα ποσοστά υποτροπής ? από 21% έως 35%, αναλόγωςμε την κατανάλωση. Όπως είπαν οι ερευνητές παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Έρευνας του Καρκίνου (AACR), στο Σικάγο, στη διάρκεια της μελέτης πέθαναν συνολικά 587 γυναίκες ? οι 496 εξαιτίας του καρκίνου τους. Καταγράφηκαν επίσης 615 περιπτώσεις υποτροπής του καρκίνου. Οι ποσότητες που κατανάλωναν οι εθελόντριες της μελέτης, οι οποίες ήταν κινεζικής καταγωγής, ήταν πολύ υψηλότερες απ? ό,τι συνηθίζουν οι γυναίκες στη Δύση, είπε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Σάρα Νετσούτα, από το Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ, στο Νάσβιλ. Και πρόσθεσε πως το όφελος από τα σταυρανθή λαχανικά οφείλεται σε βιοδραστικές ουσίες που περιέχουν, όπως τα ισοθειοκυανικά άλατα και οι ινδόλες, οι οποίες σε προγενέστερες εργαστηριακές μελέτες έχει φανεί πως ασκούν αντικαρκινική δράση. Εκτός από τα ραπανάκια και το κινέζικο λάχανο, στα σταυρανθή λαχανικά ανήκουν επίσης μπρόκολο, κουνουπίδι και λαχανάκια Βρυξελλών.

    Τι έχει το ραπανάκι και το γιορτάζουν;

    Στις 31 του περασμένου Ιανουαρίου άνοιξε τις πύλες της η ετήσια Έκθεση για το Ραπανάκι στο Qingdao της επαρχίας Shandong της Κίνας. Την ημέρα των εγκαινίων προσέλκυσε 390.000 πελάτες, οι οποίοι με το καλημέρα σας αγόρασαν 92 τόνους ραπανάκια. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης (διήρκεσε μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου) πραγματοποιήθηκαν 210 διαφορετικές δραστηριότητες που αφορούσαν το λατρεμένο από τους Κινέζους ορεκτικό λαχανικό. Ανάμεσά τους ο εθνικός διαγωνισμός για την πιο περίτεχνη γλυπτική σε ραπάνια. Τα βραβεία διεκδίκησαν κομψοτεχνήματα με τη μορφή δράκων και μυθικών ιπτάμενων φοινίκων, σκαλισμένων επάνω στην ταπεινή ρίζα του λαχανικού. Η φαντασία των Κινέζων όμως μοιάζει να ωχριά μπροστά στην ποικιλία των συνθέσεων με ραπανάκια που φτιάχνουν με πολύ μεράκι και φαντασία οι Μεξικάνοι κάθε χρόνο στις 23 Δεκεμβρίου στην πόλη Οαχάκα. Το φεστιβάλ με το όνομα La Noche de Rabanos (Η νύχτα των ραπανιών) πραγματοποιείται εδώ και 113 χρόνια και έχει διάρκεια λίγων ωρών, γιατί τα σκαλισμένα λαχανικά έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής.

    Πώς να τα διαλέξεις

    Τα φρέσκα ραπανάκια έχουν σκληρή και λεία επιφάνεια. Να αποφεύγεις εκείνα που είναι μαλακά και σπογγώδη ή έχουν ρωγμές και κηλίδες. Στην περίπτωση που πωλούνται μέσα σε πλαστικά σακουλάκια, να ελέγξεις για την παρουσία μούχλας.

    Πώς συντηρούνται

    Μπορείς να τα διατηρήσεις στο ψυγείο μέχρι και 2 εβδομάδες μέσα σε πλαστική σακούλα φαγητού (κάνε λίγες τρύπες για να αναπνέουν), αφού πρώτα κόψεις τα φύλλα τους. Αν τα βουτήξεις σε παγωμένο νερό πριν τα σερβίρεις, γίνονται πιο τραγανά.



    ΠΗΓΗ:
    http://diadrastiko.blogspot.com/2012...post_6107.html
    http://www.dietup.gr/antras/diatrofi/2159.html
    http://www.goldenmag.gr/archives/33871
    http://ntomatagemisti.gr/index.php?o...%B9&Itemid=104
    http://www.mylady.gr/arthra/2011/10/...ou-organismou/

  25. #25
    Senior Bodybuilder cuban's Avatar
    Join Date
    28-03-06
    Location
    Greece
    Posts
    11,073

    Default

    Μπράβο Νίκο !

    Πολύ χρήσιμο άρθρο.
    GO HARD... OR GO HOME!
    CAN YOU HANDLE IT ?

  26. #26
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΡΑΔΙΚΙΑ



    Στην εποχή μας γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική η ανάγκη για επιστροφή στην παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή. Μια διατροφή που περιλαμβάνει πολλών ειδών αγριόχορτων, που μπορούν κατάλληλα μαγειρεμένα ή σαν φρέσκα ως χορταστική σαλάτα να γίνουν μέρος μιας καθημερινής διατροφικής συνήθειας, η οποία θα αποτελέσει σύμμαχο μας για μια καλύτερη υγεία.

    Πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ένα μεγάλο μέρος της ενεργειακής πρόσληψης των προγόνων μας βασιζόταν σε αγριόχορτα, τα οποία είναι ιδιαίτερα πλούσια σε φυτοχημικά συστατικά. Έτσι πολλές μεταβολικές διαδικασίες του οργανισμού έχουν συνδυαστεί με τα συστατικά αυτά. Σε αντίθεση με τις τότε εποχές, σήμερα και ειδικότερα στον δυτικό κόσμο η διατροφή στηρίζεται πάνω σε τρόφιμα από ζωικές πηγές. Αυτή η ανισορροπία, πιστεύει το σύνολο των ερευνητών πως είναι το κλειδί για την εύρεση της αιτίας ασθενειών από περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως καρδιοπαθειών και καρκίνου.

    Στην Ελλάδα, τα παλαιότερα χρόνια, τα χόρτα θεωρούνταν υποδεέστερη τροφή, πιθανότητα λόγω του ότι καταναλώνονταν σε αφθονία από τους φτωχούς ανθρώπους. Όμως έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση ζωτικών προβλημάτων της διατροφής που πολλές φορές απείλησαν τον Ελληνικό πληθυσμό. Ύστερα από μια περίοδο υποτίμησης της διατροφικής αξίας τους από τους Νεοέλληνες, έρχονται ξανά στο προσκήνιο μετά από έρευνες της προηγούμενης δεκαετίας που έδειξαν ότι η καλή υγεία των μεσογειακών λαών και ιδιαίτερα των Κρητών οφείλονταν και στην κατανάλωση άγριων χόρτων.

    Μια τέτοια έρευνα, αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν το 2005 από το επιστημονικό περιοδικό Journal of Physiology and Pharmacology, σύγκρινε δείκτες υγείας δυο περιοχών της Κρήτης, όπου στην μια περιοχή ήταν πλούσια η κατανάλωση σε χόρτα ενώ στην άλλη όχι. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως ο κίνδυνος αθηρωματικής βλάβης, ήταν πολύ μικρότερος στον πληθυσμό που κατανάλωνε συστηματικά χόρτα.

    Τα χόρτα και ειδικότερα τα άγρια που φυτρώνουν στους αγρούς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνες C, φλαβονοειδή και πολυφαινόλες, συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Επίσης, τα χόρτα είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα και ειδικότερα σε α-λινολενικό οξύ.

    Ένα από τα πιο διαδεδομένα χόρτα, το οποίο βρίσκουμε στις περισσότερες περιοχές της χώρας μας, είναι τα ραδίκια. Τα ραδίκια ανήκουν στην κατηγορία cichorium και διακρίνονται στα άγρια και τα ήμερα ραδίκια ή αλλιώς αντίδια. Τα άγρια ραδίκια έχουν πικρή γεύση και έχουν στενά φύλλα. Από την άλλη, τα ήμερα ραδίκια (αντίδια) καλλιεργούνται κατά την διάρκεια όλου του χρόνου και είναι πλατύφυλλα, με γλυκύτερη γεύση από τα άγρια ραδίκια.

    Τα ταπεινά πικρά ραδίκια

    Όσο πικρά είναι, άλλο τόσο ωφέλιμα αποδεικνύονται για τον οργανισμό. Τα πικρά ραδίκια είναι περιζήτητα για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, ιδιαίτερα από όσους έχουν ζήσει στην ύπαιθρο και ξέρουν να εκτιμήσουν την αξία τους (οι οποίοι, εννοείται, πίνουν και το πολύτιμο ζουμί τους). Γνωστά από την αρχαιότητα για τη φαρμακευτική τους δράση, είναι διουρητικά, καθαρίζουν το αίμα, τονώνουν το συκώτι και ευεργετούν το στομάχι. Προωθούν και αυτά, όπως οι αγκινάρες, την παραγωγή της χολής και δίνουν λύση σε προβλήματα δυσκοιλιότητας και δερματικών παθήσεων. Μειώνουν τα λιπίδια (τριγλυκερίδια και χοληστερόλη) και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και ανακουφίζουν από τη δυσπεψία. Περιέχουν επίσης ινουλίνη βοηθώντας στην εξισορρόπηση της εντερικής χλωρίδας. Τα ραδίκια είναι πλούσια σε βιταμίνες Β1, Β2 και καροτενοειδή καθώς και σε ανόργανα στοιχεία όπως Κ, Νa, P και Μg. Η πικρή τους γεύση οφείλεται στις ουσίες λακτουκίνη, λακτουκοπικρίνη και παράγωγα τους. Τα χόρτα αυτά είναι γνωστά από τους αρχαίους χρόνους. Αναφέρεται ήδη σε ένα πάπυρο του 4000 π.Χ. ενώ ο Γαληνός το ονόμαζε «φίλο του συκωτιού». Παλιότερα, οι λαϊκοί θεραπευτές χρησιμοποιούσαν τα ραδίκια για την θεραπεία ασθενειών του ήπατος και της χολής. Πλέον έχει φανεί από κλινικές έρευνες πως ένα συστατικό που περιέχεται, το κιχώριο, έχει όντως ηπατοπροστατευτική δράση. Το ραδίκι σε ρόφημα μπορεί να βοηθήσει στην θεραπεία της δυσκοιλιότητας, έχει καθαρτική δράση και είναι ένα πολύ καλό αντιπυρετικό, ενισχύωντας την άμυνα του οργανισμού ενώ συχνά μπορεί να βοηθήσει
    (σε συνδυασμό με την κατάλληλη ιατρική θεραπευτική αγωγή) στην θεραπεία του Υπερθυρεοειδισμού. Mε βάση τα συμπεράσματα δύο πρόσφατων μελετών που εκπόνησε το Tμήμα Kοινωνικής Iατρικής του Πανεπιστημίου Kρήτης σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια, σε δείγμα 6 καλλιεργημένων και 48 άγριων χόρτων της Kρήτης, η περιεκτικότητά τους είναι σημαντική τόσο σε μονοακόρεστα, ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα, όσο και σε βιταμίνες C, K, E και καροτενοειδή. Tο γεγονός ότι η κρητική διατροφή είναι πλούσια σε χόρτα που είναι τόσο θρεπτικά, ερμηνεύει έως ένα βαθμό τη μακροβιότητα και την καλή υγεία των Kρητικών.

    Χρήσεις

    -Στο μαγείρεμα:
    Το δημοφιλέστερο μέρος για την κατανάλωση είναι napiform taproot, αν και οι ολόκληρες εγκαταστάσεις είναι εδώδιμες και οι κορυφές μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως α λαχανικό φύλλων. Το δέρμα έρχεται σε ποικίλα χρώματα. Ο συνηθέστερα είναι γνωστή η στρογγυλή, κόκκινος-ξεφλουδισμένη ποικιλία αλλά άλλες ποικιλίες μπορούν να έχουν ένα ρόδινο, άσπρο ή γκρίζος-μαύρο δέρμα, και υπάρχει μια κίτρινος-ξεφλουδισμένη ποικιλία.
    Ο βολβός του ραδικιού είναι συνήθωσφαγωμένος αγωμένος ακατέργαστος, αλλά τα πιό σκληρά δείγματα μπορούν να βράσουν στον ατμό. Η ακατέργαστη σάρκα προκαλεί μια τραγανή σύσταση και μια πικάντικη, πικάντικη γεύση, με το μάσημα glucosinolates και ενζυμικό myrosinase στο ραδίκι, το οποίο, όταν συγκεντρωμένη μορφή αλλυλικά isothiocyanates , παρουσιάστε επίσης μέσα μουστάρδα, χρένο και wasabi.

    -Στην ιατρική:
    Τα ραδίκια προτείνονται ως εναλλακτική λύση επεξεργασία για ποικίλες ασθένειες συμπεριλαμβανομένου κοκκύτης, καρκίνος, βήχες, γαστρική ταλαιπωρία, συκώτι προβλήματα, δυσκοιλιότητα, δυσπεψία, χοληδόχος κύστη προβλήματα, αρθρίτιδα, χολόλιθοι, πέτρες νεφρών και εντερικά παράσιτα.

    -Στη βιομηχανία:
    Οι σπόροι Raphanus sativus τα είδη μπορούν να πιεστούν στο απόσπασμα πετρέλαιο σπόρου. Οι άγριοι σπόροι ραδικιών περιέχουν την περιεκτικότητα σε πετρέλαιο μέχρι 48%, και ενώ μη κατάλληλο για την ανθρώπινη κατανάλωση το πετρέλαιο έχει την υπόσχεση ως πηγή βιολογικά καύσιμα. Το ραδίκι ελαιοσπόρων ευδοκιμεί καλά στα δροσερά κλίματα.

    Η Άνοιξη και ιδιαίτερα ο Μάρτιος και ο Απρίλιος είναι η ιδανική εποχή για τη συλλογή των άγριων χορταρικών.

    Πώς να μαζέψετε τα άγρια

    ? Tα φύλλα, τους βλαστούς και τις ανθισμένες κορυφές καλύτερα να τα μαζεύετε το απόγευμα, γιατί τότε είναι υψηλότερες οι συγκεντρώσεις των θρεπτικών συστατικών τους. Tις ρίζες και τα ριζώματα πρέπει να τα μαζεύετε το φθινόπωρο ή την άνοιξη, γιατί τότε είναι πιο θρεπτικά και το χώμα πιο μαλακό, διευκολύνοντας το ξερίζωμά τους.
    ? Mη μαζεύετε χόρτα που δεν είστε σίγουροι ότι τρώγονται.
    ? Aποφύγετε το μάζεμα χόρτων που βγαίνουν κοντά σε δρόμους και σε περιοχές που πηγαίνουν ζώα συχνά.
    ? Tην άνοιξη προσέξτε ιδιαίτερα τα χόρτα που βγαίνουν κοντά σε καλλιεργημένα χωράφια. Eνδέχεται να τα έχουν ραντίσει οι καλλιεργητές, θεωρώντας τα ζιζάνια.
    ? Mαζεύετε μόνο τα πράσινα και υγιή φυτά και μην τα ξεριζώνετε, για μην καταστρέφετε σπάνια είδη.
    ? Mη μαζεύετε περισσότερα χόρτα από αυτά που θα καταναλώσετε μέσα στις επόμενες 5-6 ημέρες, γιατί θα χάσουν τα θρεπτικά συστατικά τους.

    Και αν αγοράζετε χόρτα προσέξτε?

    1. Να μην αγοράζετε χόρτα που είναι ξεθωριασμένα και μαραμένα
    2. Ρωτήστε τον πωλητή από πού τα συλλέγει
    3. Μην διστάσετε να ζητήσετε από τον μανάβη σας χόρτα με? παράξενα ονόματα, που θέλετε να δοκιμάσετε.

    Συντηρήστε τα σωστά στο ψυγείο

    Άγρια ή καλλιεργημένα, τα χόρτα είναι καλό να τα καταναλώνετε την ίδια ημέρα που τα μαζεύετε ή τα αγοράζετε. Aν σκοπεύετε να τα βάλετε στο ψυγείο, μην τα πλένετε, γιατί θα κιτρινίσουν και θα μυρίσουν άσχημα. Aπό τα άγρια χόρτα αφαιρέστε τα χοντρά και κίτρινα φύλλα, το χώμα και τα ξένα σώματα. Bάλτε τα σε καθαρές νάιλον σακούλες ή σε σκεπασμένα σκεύη. Tα άγρια χόρτα διατηρούνται περισσότερο από τα καλλιεργημένα.

    Πλύντε τα σωστά

    Δεν πρέπει να τα μουλιάζετε στο νερό, αλλά να τα ξεπλένετε καλά με κρύο νερό, για να μη χάνονται τα θρεπτικά συστατικά τους. Δεν θα πρέπει, επίσης, να πετάτε τις ρίζες τους, γιατί εκεί συγκεντρώνονται το άμυλο και τα φυσικά σάκχαρα. Για τον ίδιο λόγο, μην ξύνετε τις ρίζες με μαχαίρι? απλώς βουρτσίστε τις. Aν έχετε σκοπό να τα καταναλώσετε ωμά, μουσκέψτε τα για 10 λεπτά σε ξιδόνερο και πλύντε τα πιο σχολαστικά.

    Πώς να τα καταναλώσετε

    O καλύτερος τρόπος για να τρώτε τα χόρτα, όπως και τα λαχανικά, είναι να τα καταναλώνετε ωμά, καθώς όσο περισσότερο υφίσταται επεξεργασία μια τροφή, τόσο περισσότερο καταστρέφονται τα θρεπτικά συστατικά της. Eάν βράσετε χόρτα χωρίς να τα κόψετε για 4 λεπτά, θα καταστραφεί το 75% των βιταμινών που περιέχουν!
    Ωμά στις σαλάτες . Στεγνώστε καλά τα φύλλα τους. Έτσι, δεν μαραίνονται εύκολα και το λάδι κατανέμεται και κολλάει καλύτερα στο φύλλωμα. Mην ψιλοκόβετε τα χόρτα, εκτός αν χρησιμοποιήσετε πάνω από 4 είδη. Tότε μόνο ψιλοκόψτε τα, για να αναμειχθούν οι γεύσεις και τα αρώματα.
    Bραστά σαν σαλάτα. Για να βράσετε σωστά τα χόρτα, πρέπει πρώτα να αφήσετε να κοχλάσει το νερό και μετά να τα ρίξετε μέσα, ώστε να γίνονται πιο γρήγορα και με τη μικρότερη δυνατή απώλεια θρεπτικών συστατικών. Δεν πρέπει να προσθέτετε σόδα στο νερό που θα βράσετε τα χόρτα, για να διατηρηθεί το χρώμα τους, επειδή θα καταστρέψει τη βιταμίνη C που περιέχουν. Όταν βράσουν, θα πρέπει να τα βγάλετε από το νερό, γιατί θα μυρίσουν άσχημα και θα κιτρινίσουν.
    Στις σούπες και Στις πίτες. Ψιλοκόψτε τα, αλλά μην τα πολτοποιήσετε.

    3 νόστιμα και θρεπτικά Tips

    ? Λίγο λεμόνι στη σαλάτα με τα χόρτα θα τα νοστιμίσει και θα διατηρήσει τις βιταμίνες που περιέχουν.
    ? Xρησιμοποιήστε λίγο από το νερό που έχετε βράσει χόρτα και μαγειρέψετε σε αυτό ζυμαρικά ή ρύζι.
    Θα γίνουν πιο νόστιμα και πιο θρεπτικά.
    ? Bάλτε λίγο ζωμό στο ψυγείο να κρυώσει, προσθέστε αλάτι και λεμόνι και πιείτε τον. Θα προσλάβετε ωφέλιμα συστατικά.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.goldenmag.gr/archives/15750
    http://www.netlife.gr/hommage/horta-nutritious-food/
    http://www.kekropiagroup.gr/xorta.html
    http://diatrofikaiygeia.blogspot.com...post_7618.html
    http://www.solon.org.gr/index.php/20...xorta-med.html
    http://www.vita.gr/html/ent/271/ent.1271.asp



    ΠΡΑΣΟ



    Ιστορικά στοιχεία

    Όπως αποκαλύπτουν οι ανασκαφές, ήταν βασικό στοιχείο της διατροφής των Αιγυπτίων και των κατοίκων της Μεσοποταμίας τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ. και μετά. Ιδιαίτερη αξία απέδιδαν στο πράσο οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Ο Αριστοτέλης πίστευε πως η πέρδικα οφείλει την καθαρή φωνή της στο λαχανικό αυτό, ενώ ο αυτοκράτορας Νέρωνας λέγεται ότι κατανάλωνε συχνά πράσα για να κάνει τη φωνή του δυνατότερη. Το πράσο αποτελεί ένα από τα εθνικά σύμβολα της Ουαλίας. Σύμφωνα με το θρύλο, σε μία επιτυχημένη μάχη εναντίον των Σαξόνων το 1620 που έλαβε χώρα σε πρασοχώραφα, οι ουαλοί στρατιώτες διαφοροποιήθηκαν από τον εχθρό φορώντας στα καπέλα τους πράσα. Το πράσο είναι ποώδες, διετές,ιθαγενές φυτό και ανήκει στο γένος Άλλιο και στην οικογένεια των Λειριοειδών (Liliaceae). Έχει στενή συγγένεια με το κρεμμύδι και είναι ανθεκτικό φυτό με ζωηρή ανάπτυξη. Η καταγωγή του είναι από τη Μέση Ανατολή και από τις χώρες της ανατολικής Μεσογείου και διαδόθηκε στην Ευρώπη από τους Ρωμαίους. Καλλιεργείται για το βολβό και τα φύλλα του. Ο πολλαπλασιασμός του πράσου γίνεται με σπόρο. Τον πρώτο χρόνο, από ένα βλαστό αναπτύσσονται μακριά φύλλα σε σχήμα λόγχης και μία παχιά σαρκώδη βάση. Οι σαρκώδεις βάσεις των φύλλων καλύπτουν η μία την άλλη και σχηματίζουν ένα σχεδόν κυλινδρικό, παχύ και μακρύ βολβό. Ο βολβός αυτός φτάνει σε μήκος τα 40-50 εκατοστά. Στη βάση του βολβού αναπτύσσεται ένας θύσανος με ρίζες που προχωρούν σε μεγάλο βάθος. Κατά το δεύτερο χρόνο, ανάμεσα από τά φύλλα αναπτύσσεται ένα μακρύ στέλεχος που καταλήγει σε μία μεγάλη ταξιανθία, η οποία έχει 300-400 λευκά ή ρόδινα άνθη. Ο καρπός του πράσου είναι κάψα και περικλείει πολλά μαύρα σπόρια. Η σπορά μπορεί να γίνει είτε απευθείας στο χωράφι, είτε σε ειδικό ψυχρό σπορείο κατά το μήνα Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο. Μετά τη σπορά πρέπει να περάσουν 2 ? 3 μήνες, μέχρι να βγουν τα φυτάρια. Η μεταφύτευση γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες, όχι όμως απευθείας, καθώς τα φυτάρια πρέπει να μείνουν σε ειδικό ξηρό μέρος και να ξεραθούν. Η συγκομιδή γίνεται το χειμώνα. Το πράσο είναι ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να αντέξει και σε θερμοκρασία κοντά στους 0 βαθμούς.

    Ποικιλίες πράσου.

    Στην Ελλάδα οι κυριότερες είναι:
    -Τα πράσα καλέμια, με μακρύ τρυφερό βλαστό που καλλιεργούνται στη Βόρεια Ελλάδα.
    -Τα πράσα Άργους, με μακρύ παχύ βλαστό, των οποίων καλλιέργειες βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στη Μακεδονία.
    -Τα πράσα Αρτάκης, των οποίων ο βολβός τους είναι κοντός και καλλιεργούνται στη Νότια Ελλάδα αλλά σε μικρή έκταση.
    -Τα γιγάντια Ιταλίας, με το μεγαλύτερο παχύ βολβό.

    Πώς βοηθούν τα πράσα στη βελτίωση της υγείας μου;

    Αυξημένη κατανάλωση λαχανικών της οικογένειας Allium έχει βρεθεί ότι μειώνει την ολική και την LDL -χοληστερόλη («κακή») και αυξάνει την HDL -χοληστερόλη («καλή»). Με αυτό τον τρόπο εμποδίζει την ανάπτυξη αθηρωματικής πλάκας, η οποία αποτελεί κύριο παθολογικό εύρημα της στεφανιαίας νόσου. Τα συστατικά, επίσης, των λαχανικών αυτής της οικογένειας μειώνουν την υψηλή αρτηριακή πίεση, έναν άλλο παράγοντα κινδύνου για έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Η τακτική κατανάλωση των λαχανικών αυτών, ακόμα και δύο φορές την εβδομάδα, έχει συσχετιστεί με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη και του κόλον. Από μελέτες έχει φανεί ότι κάποια δραστικά συστατικά προστατεύουν τα κύτταρα του κόλον από την καρκινική επίδραση τοξινών και παράλληλα εμποδίζουν την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό κάποιου καρκινικού κυττάρου που τυχόν αναπτυχθεί. Παρόλο που τα πράσα περιέχουν πολλά κοινά συστατικά με το κρεμμύδι και το σκόρδο, οι ποσότητες αυτών είναι μικρότερες, για αυτό απαιτείται κατανάλωση μεγαλύτερης ποσότητας από τα πράσα, για να επιτευχθεί το ίδιο ευεργετικό αποτέλεσμα. Εξαιτίας της καλής περιεκτικότητας των πράσων σε μαγγάνιο, βιταμίνη Β 6 , βιταμίνη C , φυλλικό οξύ και σίδηρο, τα πράσα βοηθούν στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου του αίματος, καθώς επιβραδύνουν την απορρόφηση των σακχάρων από το γαστρεντερικό σωλήνα και συμμετέχουν στον ομαλό μεταβολισμό τους.

    Αναλυτικότερα

    Καρδιά

    Το πράσο είναι πλούσιο σε ένα φυσικό φλαβονοειδές, την καμφερόλη, η οποία έχει επιβεβαιώσει επανειλημμένα σε έρευνες την προστατευτική της δράση στο καρδιαγγειακό σύστημα. Η μεγάλη περιεκτικότητά του πράσου σε φολικό οξύ είναι επίσης πολύ σημαντική για την υγεία της καρδιάς. Το φολικό οξύ διατηρεί σε ισορροπία την ομοκυστεΐνη, η οποία σε υψηλά επίπεδα αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις. Επιπλέον οι πολυφαινόλες του πράσου προστατεύουν τα αγγεία από οξειδωτικές βλάβες ενισχύοντας το ρόλο του λαχανικού αυτού στην καλή λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος.

    Αναιμία

    Χάρη στην περιεκτικότητά του σε σίδηρο ? που είναι απαραίτητος για τη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης, της πρωτεΐνης των ερυθρών κυττάρων η οποία είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά του οξυγόνου σε όλο το σώμα - το πράσο μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση της αναιμίας. Η περιεχόμενη βιταμίνη C βοηθά στην αποτελεσματική απορρόφηση του σιδήρου.

    Υψηλή αρτηριακή πίεση

    Τα πράσα είναι πλούσια σε κάλιο, το οποίο προκαλεί διούρηση, συμβάλλοντας έτσι στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Γι 'αυτό το λαχανικό αυτό - και ιδιαίτερα ο χυμός του - συνιστάται ιδιαίτερα για τα υπερτασικά άτομα.

    Καρκίνος

    Η κατανάλωση πράσων σχετίζεται με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διάφορων τύπων καρκίνου, κυρίως του παχέος εντέρου και του προστάτη. Η ιδιότητά τους αυτή αποδίδεται τόσο στην κερκετίνη, όσο και σε άλλες περιεχόμενες σε αυτά ουσίες που αναστέλλουν τους καρκινικούς όγκους. Έρευνες έχουν δείξει ακόμη ότι, η καμφερόλη καταπολεμά τον καρκίνο των ωοθηκών στις γυναίκες.

    Αντιφλεγμονώδης και αντισηπτική δράση

    Τα πράσα βοηθούν τον οργανισμό να καταπολεμήσει μολύνσεις και φλεγμονές. Εξαιτίας της ιδιότητάς τους αυτής, η συχνή κατανάλωσή τους βοηθά ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αρθρίτιδας και φλεγμονών του ουροποιητικού συστήματος.

    Μαλακτικό

    Λόγω της περιεκτικότητάς του σε πτητικά έλαια, ο χυμός του πράσου έχει ευεργετική δράση για το αναπνευστικό σύστημα. Έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη γρίπη, το κρυολόγημα και το αλλεργικό συνάχι.

    Αφροδισιακό

    Από την αρχαιότητα είναι γνωστές οι αφροδισιακές ιδιότητες του πράσου - όπως επίσης και του κρεμμυδιού και του σκόρδου. Η αφροδισιακή δράση του πράσου ενισχύεται όταν συνδυάζεται με το σέλινο.

    Υψηλή χοληστερόλη

    To πράσο καταπολεμά την υψηλή χοληστερόλη και την αθηροσκλήρωση. Από τη μία βοηθά στη μειωμένη απορρόφηση της χοληστερόλης στο έντερο και από την άλλη αποτρέπει την οξείδωση της LDL-χοληστερόλης στο αίμα, διακόπτοντας έτσι ένα από τα πρώτα στάδια δημιουργίας των αθηρωματικών πλακών.

    Πεπτικό σύστημα

    Λόγω της περιεκτικότητάς τους σε φυτικές ίνες, τα πράσα συμβάλουν στη ρύθμιση της λειτουργίας του εντέρου μέσω της αύξησης της κινητικότητάς του. Επίσης, βοηθούν στην υπερίσχυση των ωφέλιμων βακτηρίων του παχέος εντέρου (δρουν σαν πρεβιοτικά), με αποτέλεσμα την καλή πέψη και τη μείωση της εντερικών φουσκωμάτων.

    Νευρικό σύστημα

    Το μαγνήσιο, ο φώσφορος και το φολικό οξύ είναι ουσιώδη θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την υγιή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Έτσι η συχνή κατανάλωση πράσου, που περιέχει αυτά τα στοιχεία σε αφθονία, βοηθά στη βελτίωση της συγκέντρωσης και ενισχύει τη μνήμη και την ικανότητα του εγκεφάλου να επεξεργάζεται πληροφορίες.

    Εγκυμοσύνη

    Τα πράσα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα για τις έγκυες γυναίκες καθώς αποτελούν πλούσια πηγή φολικού οξέος. Η έλλειψη φολικού οξέος δημιουργεί στο έμβρυο προβλήματα που σχετίζονται με τον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη.

    Αποτοξινωτική δράση

    Ίσως η πιο χαρακτηριστική δράση του πράσου, ιδιαίτερα του χυμού του, είναι ο εσωτερικός καθαρισμός ολόκληρου του σώματος, αφού με την ενίσχυση του καθαρισμού του παχέος εντέρου βοηθά στην εξάλειψη των τοξινών από το σώμα.

    Πράσο και μέλι για το βήχα

    Aν υποφέρετε από έναν ενοχλητικό βήχα, μπορείτε να φτιάξετε ένα αποτελεσματικό μαλακτικό για το λαιμό που θα σας ανακουφίσει. Kόψτε σε ροδέλες 3 πράσα και βάλτε τα να βράσουν καλά με λίγο νερό. Όταν μαλακώσουν, σουρώστε τα και αναμείξτε τα καλά με 2 κουταλιές μέλι μέχρι να σχηματιστεί μια πάστα. Kάθε φορά που σας πιάνει κρίση βήχα, πίνετε μία κουταλιά από αυτό το φάρμακο. Tο πράσο ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σκόρδο και το κρεμμύδι και διαθέτει, όπως κι αυτά, πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες, χωρίς όμως να έχει τόσο έντονη γεύση και μυρωδιά. Tο μέλι, γνωστό για τις αντιβιοτικές, μαλακτικές και αντισηπτικές του ιδιότητες υπάρχει σε πολλά αντιβηχικά γιατροσόφια.

    Τί πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω πράσα;

    Εξαιτίας του ότι περιέχουν οξαλικά οξέα, θα πρέπει να αποφεύγονται από άτομα με προβλήματα στους νεφρούς, τη χοληδόχο κύστη και όσους προσπαθούν να αυξήσουν την πρόσληψή του ασβεστίου, διότι τα οξαλικά μειώνουν την απορρόφησή του.

    Πώς διατηρούνται τα πράσα;

    Τα πράσα πρέπει να φυλάσσονται χωρίς να έχουν πλυθεί ή κοπεί στο ψυγείο, όπου παραμένουν φρέσκα για περίπου μία με δύο εβδομάδες. Τυλίγοντάς τα χαλαρά σε πλαστική σακούλα βοηθά να διατηρούν την υγρασία τους. Κατεψυγμένα διατηρούνται για περίπου τρεις μήνες, αν και με το ολιγόλεπτο ζεμάτισμα που απαιτείται δε διατηρούν όλα τα θρεπτικά συστατικά τους. Επίσης, τα πράσα περιέχουν βιταμίνες και ανόργανα στοιχεία που βοηθούν στον έλεγχο του σακχάρου του αίματος.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.vita.gr/html/ent/129/ent.4129.asp
    http://diatrofikaiygeia.blogspot.com...post_8183.html
    http://skepsitrofikinisi.blogspot.co...g-post_17.html
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=425&w_id=435



    ΠΑΤΑΤΑ



    Η ιστορία της πατάτας

    Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι ιθαγενείς Αμερικανοί, που ζούσαν στην οροσειρά των Άνδεων, γνώριζαν την πατάτα περίπου 4.000 χρόνια πριν ο γευστικός αυτός βολβός ξετρελάνει τους Ευρωπαίους. Την αποκαλούσαν με διάφορα ονόματα και σε ορισμένες, μάλιστα, περιοχές αποτελούσε βασικό συστατικό της καθημερινής διατροφής τους. Σύμφωνα με έναν δημοφιλή θρύλο, ο πρώτος που εισήγαγε την πατάτα στην Ευρώπη ήταν ο σερ Γουόλτερ Ράλεϊ, χρηματοδότης πολλών υπερατλαντικών αποστολών. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο ίδιος είχε φυτέψει την πρώτη πατάτα στο κτήμα του, στην πόλη Κορν της Ιρλανδίας. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία γραπτή απόδειξη που να επαληθεύει τη θεωρία αυτή. Πιο τεκμηριωμένη ιστορικά είναι η θεωρία που θέλει ως πρωτοπόρο τον σερ Φράνσις Ντρέικ. Σύμφωνα με αυτή, ο Ντρέικ, επιστρέφοντας το 1586 στην Αγγλία, έπειτα από μία μάχη με τους Ισπανούς στην Καραϊβική, έκανε μια στάση στην Κολομβία για προμήθειες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν καπνός και πατάτες. Κατά μια τρίτη θεωρία, ο πρώτος βολβός πατάτας ξεβράστηκε στις ακτές της Ιρλανδίας, μαζί με τα συντρίμμια της Ισπανικής Αρμάδας, το 1588. Ανεξαρτήτου προελεύσεως, η πατάτα προσέλκυσε από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον των αγροτών, που διαπίστωσαν ότι η καλλιέργειά της ήταν πολύ ευκολότερη και παρείχε πολύ μεγαλύτερη σοδειά απ' ότι το σιτάρι και η βρόμη. Μέχρι το 1650 είχε κυριαρχήσει στη διατροφή των Ιρλανδών και είχε αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τις καλλιέργειες σίτου. Οι ιρλανδοί άποικοι ήταν και οι πρώτοι που καλλιέργησαν την πατάτα στη Βόρεια Αμερική, στην περιοχή Λόντοντερι του Νιου Χαμσάιρ, το 1719. Έως το τέλος του 18ου αιώνα, το νέο προϊόν είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές και στη Γαλλία, με την υποστήριξη του Αντουάν Ογκίστ Παρμαντιέ, ενός από τους αυλικούς του βασιλιά Λουδοβίκου του 15ου. Πιο επιφυλακτικοί, οι Ρώσοι, αρχικώς αποκαλούσαν τις πατάτες (γεώμηλα) ως «τα μήλα του διαβόλου», πιθανότατα εξαιτίας του γεγονότος ότι αναπτύσσονταν κάτω από την επιφάνεια της γης. Στην Ελλάδα, ο πρώτος που επεδίωξε την εισαγωγή της πατάτας ήταν ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο ίδιος την είχε δοκιμάσει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ευρώπη κι έκρινε ότι θα ήταν μια θρεπτική βασική τροφή για ένα φτωχό λαό. Όταν εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, προσπάθησε να δώσει πατάτες στους χωρικούς, που -φιλύποπτοι και συντηρητικοί όπως ήταν- τις πέταξαν. Ο Καποδίστριας, όμως, ήξερε πολύ καλά τους συμπατριώτες του και -μιμούμενος το Φρειδερίκο το Μέγα της Πρωσίας και τον Παρμαντιέ της Γαλλίας, που είχαν μεταχειριστεί παρόμοια κόλπα- περιέφραξε το μέρος όπου ήταν αποθηκευμένες οι πατάτες κι έβαλε σκοπούς να τις φυλάνε μέρα νύχτα. Μέσα σε μια εβδομάδα δεν είχε μείνει ούτε μια πατάτα...

    Καλλιέργεια και ποικιλίες

    Ο βοτανικός τύπος της πατάτας είναι στρύχνος ο κονδυλόριζος (Solanum tuberosum) και ανήκει στην οικογένεια των Solanaceae. Το γένος των Σολανοδών περιλαμβάνει περίπου 2000 είδη και περίπου 170 είδη παράγουν υπόγειους κονδύλους. Πολλά από αυτά είναι δηλητηριώδη. Η πατάτα καλλιεργείται για τους κονδύλους της οι οποίοι προέρχονται από την ανάπτυξη των άκρων των υπογείων στολόνων. Οι πατάτες καλλιεργούνται σε πολλά μέρη της Ελλάδας, άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο. Οι ποικιλίες της πατάτας καθορίζονται κυρίως από το εξωτερικό χρώμα της φλούδας της (κίτρινο, καφέ, ροζ, κόκκινο ή μοβ) αλλά και το χρώμα της σάρκας της (άλλοτε άσπρο, στο χρώμα του δέρματος ή ελαφρά κίτρινο) και σε κάθε περιοχή του κόσμου, έχουν αναπτυχθεί - επιλεγεί διαφορετικές ποικιλίες, οι οποίες ευδοκιμούν με τον καλύτερο τρόπο στις κατά τόπους εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες. Από τις ποικιλίες της πατάτας που καλλιεργούνται η κυριότερη είναι η κίτρινη πατάτα (με μεγάλους κονδύλους με ελαφρά κίτρινη σάρκα) και η οποία εμφανίζεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.

    Οι πατάτες του εμπορίου χωρίζονται σε 4 κύριες κατηγορίες, λαμβάνοντας υπόψη το πάχος τους και το βάρους τους και έχουμε:

    1η κατηγορία 100 gr

    2η κατηγορία 80 gr

    3η κατηγορία 50 gr

    4η κατηγορία μικρότερο από 50 gr

    Ευεργετική δράση στην υγεία

    Αποτελεί καλή πηγή βιταμίνης βιταμίνης Β 6 , C , χαλκού, καλίου, μαγγανίου και διαιτητικών ινών. Παρέχει, επίσης, υδατάνθρακες, με τη μορφή αμύλου, και κατ΄ επέκταση ενέργεια, και πρωτεΐνη. Στην πατάτα υπάρχουν διάφορα συστατικά με αντιοξειδωτική δράση, όπως φλαβονοειδή και καφεϊκό οξύ, μοναδικές αποθηκευτικές πρωτεΐνες βολβών, όπως η πατατίνη, ενώ τελευταία έχουν ανιχνευθεί κάποιες ουσίες, οι κουκοαμίνες. Η φλοίδα περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες διαιτητικών ινών, σιδήρου, μαγγανίου και σεληνίου.

    Η πατάτα μπορεί να θεωρηθεί ως μια σημαντική τροφή για την προαγωγή της υγείας μόνο και μόνο επειδή περιέχει υψηλή συγκέντρωση σε βιταμίνη Β 6 . Η βιταμίνη Β 6 εμπλέκεται σε περισσότερες από 100 ενζυματικές αντιδράσεις. Τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες οι οποίες βοηθούν τις χημικές αντιδράσεις να πραγματοποιηθούν και επομένως η βιταμίνη Β 6 δρα ουσιαστικά σε όλο το σώμα. Πολλά από τα δομικά συστατικά των πρωτεϊνών, τα αμινοξέα, απαιτούν βιταμίνη Β 6 για τη σύνθεσή τους, όπως επίσης και τα νουκλεϊκά οξέα, τα οποία χρησιμοποιούνται κατά τη σύνθεση του DNA . Επειδή τα αμινοξέα και τα νουκλεϊκά οξέα αποτελούν ζωτικής σημασίας συστατικά για το σχηματισμό ενός νέου κυττάρου, η βιταμίνη Β 6 είναι απαραίτητη ουσιαστικά για τη δημιουργία όλων των κυττάρων του οργανισμού. Επίσης, η αίμη (η κεντρική πρωτεΐνη των ερυθροκυττάρων) και τα φωσφολιποειδή (συστατικά της κυτταρικής μεμβράνης που συμβάλουν στην επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων) εξαρτώνται από τη βιταμίνη Β 6 για τη σύνθεσή τους.

    Η βιταμίνη Β 6 συμμετέχει και στη διάσπαση του γλυκογόνου, το οποίο αποθηκεύεται στους μύες και στο ήπαρ, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην απόδοση και την αντοχή των αθλητών.

    Ως προς το νευρικό σύστημα, η βιταμίνη Β 6 παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο. Η βιταμίνη Β 6 είναι απαραίτητη για το σχηματισμό αμινών, από τις οποίες δημιουργούνται κάποιοι νευροδιαβιβαστές, μόρια απαραίτητα για τη μετάδοση μηνυμάτων από το ένα νεύρο στο άλλο. Κάποιοι νευροδιαβιβαστές που προέρχονται από αμίνες και απαιτούν τη βιταμίνη Β 6 για την παραγωγή τους είναι η σεροτονίνη, έλλειψη της οποίας σχετίζεται με κατάθλιψη, η μελατονίνη, η ορμόνη που χρειάζεται για τον καλό νυκτερινό ύπνο, η επινεφρίνη και η νορεπινεφρίνη, ορμόνες που μας βοηθούν να ανταποκριθούμε στο στρες, και το γ-άμινο βουτυρικό οξύ, το οποίο είναι απαραίτητο για την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου.

    Όσον αφορά στην προστασία κατά του καρκίνου, η βιταμίνη Β 6 παίζει σημαντικό ρόλο στη μεθυλίωση, μια χημική διαδικασία κατά την οποία μεθυλικές ομάδες μεταφέρονται από το ένα μόριο στο άλλο. Πολλές απαραίτητες χημικές διαδικασίες γίνονται εφικτές με τη μεθυλίωση, όπως για παράδειγμα η μετατροπή των ανενεργών γονιδίων σε ενεργά και το αντίστροφο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την παρεμπόδιση του καρκίνου, καθώς ένα από τα γονίδια το οποίο μπορεί να ενεργοποιηθεί ή να απενεργοποιηθεί είναι το p 53, το οποίο καταστέλλει τη δημιουργία όγκου. Τέλος, η μεθυλίωση βοηθά στην προστασία κατά του καρκίνου προσκολλώντας μεθυλικές ομάδες σε τοξικές ουσίες, μετατρέποντάς τις σε λιγότερο τοξικές και συμβάλλοντας στην απομάκρυνσή τους από τον οργανισμό.

    Η μεθυλίωση είναι εξίσου σημαντική για το καρδιαγγειακό σύστημα. Η μεθυλίωση μετατρέπει ένα δυνητικά βλαπτικό μόριο, την ομοκυστεΐνη, σε άλλα υποπροϊόντα. Καθώς η ομοκυστεΐνη μπορεί άμεσα να βλάψει τα τοιχώματα των αγγείων, ευνοώντας την εξέλιξη της αθηροσκλήρυνσης, τα υψηλά επίπεδα αυτής σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε βιταμίνη Β 6 βοηθά στο να διατηρούνται χαμηλά τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης. Επιπρόσθετα, οι τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Β 6 σχετίζονται γενικά με χαμηλά ποσοστά εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων, ακόμα και αν τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης είναι κανονικά, λόγω της γενικής ευεργετικής δράσης της.

    Άγγλοι ερευνητές του Ινστιτούτου Έρευνας Τροφίμων ( Institute for Food Research ) έχουν προσφάτως ανιχνεύσει στις πατάτες τις κουκοαμίνες, ουσίες που φαίνεται ότι μειώνουν την αρτηριακή πίεση και είχαν μέχρι τώρα εντοπισθεί μόνο σε ένα κινέζικο βότανο. Παρόλα αυτά, οι κουκοαμίνες δεν έχουν μελετηθεί ευρέως, ενώ οι ερευνητές προσπαθούν να καθορίσουν τη σταθερότητά τους κατά το μαγείρεμα και την ποσότητα η οποία απαιτείται για να επέλθει η ευεργετική δράση στην υγεία.

    Αναλυτικότερα

    1. Όταν οι πατάτες είναι βραστές ή ψητές αποτελούν ουσιαστικά ένα τρόφιμο ελεύθερο λίπους. Το κύριο θρεπτικό συστατικό των πατατών που παρέχει ενέργεια είναι οι υδατάνθρακες, που είναι σε μορφή αμύλου. Οι υδατάνθρακες αποτελούν την πρωταρχική πηγή ενέργειας για το σώμα και θα πρέπει να παρέχουν τουλάχιστον τις μισές ημερήσιες θερμίδες. Το πλεονέκτημα της πρόσληψης υδατανθράκων από τις πατάτες είναι η λήψη και μιας αξιόλογης ποσότητας ορισμένων μικροθρεπτικών συστατικών. Οι πατάτες περιέχουν μια μικρή ποσότητα πρωτεΐνης: περίπου 3 γραμμάρια ανά μία μέτρια μερίδα 180 γραμμαρίων βραστής πατάτας. Αν και η ποσότητα αυτή αποτελεί λιγότερο από το 10% των ημερήσιων απαιτήσεων για έναν ενήλικα, οι πατάτες είναι καλή πηγή των αμινοξέων λυσίνη και τρυπτοφάνη και, όταν συνδυάζονται με γάλα ή αβγά, δίνουν ένα τρόφιμο με πρωτεΐνη υψηλής ποιότητας.

    2. Οι πατάτες αποτελούν πηγή φυτικών ινών, οι οποίες συμβάλλουν στο αίσθημα κορεσμού και ενισχύουν την υγιή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος. Μία μερίδα 180 γραμμαρίων βραστής πατάτας παρέχει περίπου 3 γρ. ινών, ποσότητα που αντιστοιχεί σε περισσότερο από 10% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης, η οποία είναι 25 γρ. ινών ανά ημέρα.3 Κάποιοι απολαμβάνουν την πιο δυνατή γεύση της μαγειρεμένης πατάτας με τη φλούδα· στη μορφή αυτή οι πατάτες περιέχουν ακόμα περισσότερη ποσότητα ινών. Ωστόσο, πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην καταναλώνεται φλούδα που έχει αποχρωματιστεί ή έχει χτυπήματα. Η παρουσία κηλίδων πράσινου χρώματος αντικατοπτρίζει υψηλότερα επίπεδα γλυκοαλκαλοειδών, όπως η σολανίνη·, ουσίες επιβλαβείς αν καταναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες. Μια μικρή ποσότητα του αμύλου της πατάτας ανθίσταται στην πέψη (λέγεται «ανθεκτικό άμυλο»): αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα, όταν οι πατάτες καταναλώνονται κρύες μετά το μαγείρεμα, όπως για παράδειγμα στην πατατοσαλάτα. Το «ανθεκτικό άμυλο» δρα στο σώμα με παρόμοιο τρόπο με αυτόν των φυτικών ινών και πιθανόν βοηθά στον έλεγχο του σακχάρου και των επιπέδων λιπιδίων στο αίμα.

    3. Οι πατάτες είναι μια αξιόπιστη πηγή βιταμίνης C ? μία μέτρια βραστή πατάτα (180 γρ.) περιέχει περίπου 10 mg βιταμίνης C, ποσότητα που αντιστοιχεί στο 1/8 της ημερήσιας απαίτησης για έναν ενήλικα. Πρώιμες ποικιλίες πατατών, μάλιστα, περιέχουν περίπου τα διπλάσια επίπεδα· έτσι, μια συνηθισμένη μερίδα από τέτοιες πατάτες καλύπτει περίπου το 1/4 της ημερήσιας απαίτησης σε βιταμίνη C για έναν ενήλικα. Αν και υπάρχουν πολλά φρούτα και χυμοί που περιέχουν βιταμίνη C, κανένα άλλο από τα αμυλούχα τρόφιμα που καταναλώνονται συνήθως δεν αποτελεί σημαντική πηγή της βιταμίνης αυτής, όπως η πατάτα. Παρά το γεγονός ότι η βιταμίνη C είναι ευαίσθητη στη θέρμανση και αποσυντίθεται σε έναν βαθμό κατά το μαγείρεμα, αρκετή ποσότητα διατηρείται, ώστε να καθιστά τις μαγειρεμένες πατάτες μια χρήσιμη πηγή αυτού του θρεπτικού συστατικού. Η βιταμίνη C είναι απαραίτητη για τη διατήρηση υγιούς δέρματος, δοντιών, ούλων, μυών και οστών και συμβάλλει στην απορρόφηση του σιδήρου από τα φυτικά τρόφιμα, ο οποίος δεν είναι διαθέσιμος στο σώμα με άλλον τρόπο. Επιπρόσθετα, η βιταμίνη C δρα ως αντιοξειδωτικό στο σώμα. Ορισμένες πατάτες, μάλιστα, με κίτρινο, πορτοκαλί ή μωβ χρώμα, ιδιαίτερα οι γλυκοπατάτες, περιέχουν σημαντικές ποσότητες και άλλων αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως τα καροτένια και τα φλαβονοειδή.

    4. Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές βιταμίνες του συμπλέγματος Β και οι πατάτες αποτελούν σημαντική πηγή αρκετών από αυτές. Μια μέτρια μερίδα βραστής πατάτας (180 γρ.) περιέχει περισσότερο από το 1/6 των ημερήσιων απαιτήσεων για έναν ενήλικα σε βιταμίνη B1, B6 και φυλλικό οξύ. Αυτές οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β επιτελούν πολλές λειτουργίες στο σώμα, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι είναι απαραίτητες για τον μεταβολισμό των υδατανθράκων προς παραγωγή ενέργειας, καθώς και στο ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση υγιούς δέρματος και νευρικού συστήματος. Το φυλλικό οξύ είναι απαραίτητο για την κυτταρική αύξηση και ανάπτυξη· γι? αυτόν τον λόγο, η εξασφάλιση επαρκούς πρόσληψής του πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ιδιαίτερα σημαντική. Το φυλλικό οξύ είναι, επίσης, απαραίτητο για την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων.

    5. Οι πατάτες αποτελούν σημαντική πηγή καλίου. Το κάλιο επιτελεί πολλές λειτουργίες, που συμπεριλαμβάνουν τη μυϊκή λειτουργία και συστολή, τη μετάδοση νευρικών ερεθισμάτων και τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Οι πατάτες περιέχουν ποσότητες καλίου που είναι ισόποσες -ανά μονάδα βάρους- με αυτές που περιέχονται στα περισσότερα φρούτα και λαχανικά. Επειδή, μάλιστα, οι πατάτες καταναλώνονται συνήθως σε μεγαλύτερες ποσότητες, αποτελούν σημαντική και αξιόπιστη πηγή αυτού του θρεπτικού συστατικού. Οι πατάτες περιέχουν, επίσης, μικρές ποσότητες μαγνησίου και σιδήρου. Μια μέτρια μερίδα βραστής πατάτας (180 γρ.) παρέχει το 1/10 των ημερήσιων απαιτήσεων ενός ενήλικα σε μαγνήσιο και σίδηρο.

    6. Οι πατάτες από τη φύση τους δεν περιέχουν νάτριο (το οποίο με το χλώριο σχηματίζει αλάτι). Οι συστάσεις δημόσιας υγείας τονίζουν την προσοχή που πρέπει να δίνεται, ώστε η κατανάλωση αλατιού να μην είναι υψηλή, λόγω της συσχέτισης μεταξύ της πρόσληψης νατρίου και του κινδύνου αυξημένης αρτηριακής πίεσης (υπέρταση). Τα άλλα αμυλούχα τρόφιμα είναι, επίσης, φτωχά σε νάτριο, αλλά η περιεκτικότητα της πατάτας σε κάλιο είναι σημαντικά υψηλότερη σε σύγκριση, για παράδειγμα, με αυτή των ζυμαρικών. Ο συνδυασμός μιας υψηλής περιεκτικότητας σε κάλιο με μια χαμηλή σε νάτριο καθιστά τις πατάτες ένα υγιεινό τρόφιμο για όσους προσπαθούν να διαχειριστούν την αρτηριακή τους πίεση. Ωστόσο, πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στο να μην προστίθενται πολλά αλμυρά καρυκεύματα ή σάλτσες κατά την προετοιμασία του φαγητού.

    7. Για όσους προσπαθούν να χάσουν βάρος, ή να αποφύγουν την πρόσληψη βάρους, οι πατάτες μπορούν να παίξουν βοηθητικό ρόλο. Μία μέτρια μερίδα βραστής, καθαρισμένης πατάτας (180 γρ.) περιέχει περίπου 140 θερμίδες, ενέργεια πολύ χαμηλότερη από το ενεργειακό περιεχόμενο στην ίδια ποσότητα βραστών ζυμαρικών (286 θερμίδες) ή βραστού ρυζιού (248 θερμίδες). Ωστόσο, πρέπει να δίνεται προσοχή στο εξής: το ενεργειακό περιεχόμενο της πατάτας όταν έχει τηγανιστεί (βαθύ τηγάνισμα) μπορεί να είναι δύο έως τρεις φορές υψηλότερο από αυτό της βραστής ή ψητής πατάτας, με αποτέλεσμα η πατάτα σε αυτή τη μορφή να είναι λιγότερο κατάλληλη για άτομα που βρίσκονται σε δίαιτα απώλειας βάρους.

    8. Περισσότερα «καλά νέα» για αυτούς που προσπαθούν να αποφύγουν την πρόσληψη βάρους είναι το ότι οι πατάτες έχουν υψηλό δείκτη κορεσμού. Επειδή η ενεργειακή πυκνότητα, δηλαδή οι θερμίδες ανά γραμμάριο τροφίμου, της βραστής ή ψητής πατάτας είναι χαμηλή, η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας δεν ισοδυναμεί με μεγάλη ενεργειακή πρόσληψη (περίπου 140 θερμίδες σε μία μέτρια μερίδα). Επομένως, οι πατάτες μπορούν να βοηθήσουν να νιώθουμε χορτασμένοι χωρίς να έχουμε υπερφαγία από ενεργειακή άποψη. Μια μελέτη για τις επιδράσεις κορεσμού διαφορετικών φαγητών έδειξε ότι οι πατάτες παρουσιάζουν τρεις φορές υψηλότερο βαθμό κορεσμού σε σύγκριση με την ίδια πρόσληψη θερμίδων από το λευκό ψωμί.

    9. Λόγω της ποικιλίας τρόπων με τους οποίους μπορεί να μαγειρευτούν οι πατάτες, το περιεχόμενο σε θρεπτικά συστατικά στα γεύματα με πατάτες είναι ιδιαίτερα μεταβλητό. Οι απώλειες θρεπτικών συστατικών κατά το μαγείρεμα εξαρτώνται από τη θερμοκρασία και τον χρόνο μαγειρέματος. Οι υδατοδιαλυτές βιταμίνες και τα ανόργανα στοιχεία, όπως οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, η βιταμίνη C και το κάλιο, διαρρέουν από τις πατάτες στο νερό κατά τον βρασμό. Όταν οι πατάτες βράζουν με τη φλούδα (αν και μετά το μαγείρεμα μπορεί να καθαριστούν και να καταναλωθούν χωρίς φλούδα) μειώνεται σημαντικά η απώλεια θρεπτικών συστατικών. Απώλειες θρεπτικών συστατικών συμβαίνουν και κατά την αποθήκευση. Οι γενικές οδηγίες συστήνουν την αποθήκευση της πατάτας σε συνθήκες ξηρού, σκοτεινού και δροσερού περιβάλλοντος. Ωστόσο, οι πατάτες δεν πρέπει να αποθηκεύονται σε χαμηλές θερμοκρασίες της τάξεως των 4°C, καθώς στις θερμοκρασίες αυτές μπορεί να αυξηθεί η παραγωγή ακρυλαμιδίου κατά το τηγάνισμα. Οι πατάτες που αναπτύσσουν πράσινες κηλίδες ή ξεκινούν να βλασταίνουν θα πρέπει να καθαρίζονται προσεκτικά ή να μην καταναλώνονται. Αν και το περιεχόμενο λίπους στις πατάτες είναι πολύ χαμηλό, τα πιάτα με πατάτες μπορεί να είναι πλούσια σε θερμίδες, αν υπάρχει προσθήκη λίπους κατά την προετοιμασία τους. Αυτό γίνεται, για παράδειγμα, σε τηγανητές πατάτες (βαθύ τηγάνισμα) και κρούστες που παρασκευάζονται με τυρί και κρέμα πλήρη σε λιπαρά.

    10. Ένας πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων δεν μπορεί να ανεχθεί τη γλουτένη, η οποία είναι μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο σιτάρι και τη σίκαλη. Για ανθρώπους που χρειάζεται να ακολουθούν δίαιτα ελεύθερη γλουτένης, και, επομένως, δεν μπορούν να καταναλώσουν κοινά φαγητά, συμπεριλαμβανομένων του ψωμιού, των ζυμαρικών και των περισσοτέρων δημητριακών πρωινού, οι πατάτες είναι ιδιαίτερα σημαντικό τρόφιμο. Οι πατάτες είναι ελεύθερες γλουτένης και, επομένως, μπορούν να καταναλωθούν ελεύθερα από ανθρώπους που χρειάζεται να αποφύγουν τη γλουτένη ή για άλλους λόγους δεν καταναλώνουν σιτάρι.

    Αναφορές

    Food and Agriculture Organization. FAOSTAT database, Food Balance Sheets. Available at http://faostat.fao.org/site/368/Desk...geID=368#ancor, accessed 26 January 2010.
    Food and Agriculture Organization (2008). International Year of the Potato 2008 - Potatoes, nutrition and diet. Available at http://www.potato2008.org/en/potato/IYP-6en.pdf
    European Food Safety Authority website, News section. Available at: http://www.efsa.europa.eu/EFSA/efsa_...1902778363.htm, accessed 27 January 2010.
    Grabitske HA, Slavin JL (2008). Low-Digestible Carbohydrates in Practice. Journal of the American Dietetic Association 108(10):1677-1681.
    Holt, SH et al (1995). A satiety index of common foods. European Journal of Clinical Nutrition 49(9):675-690.
    De Wilde T, De Meulenaer B, Mestdagh F, Govaert Y, Vandeburie S, Ooghe W, Fraselle S, Demeulemeester K, Van Peteghem C, Calus A, Degroodt JM, Verhe R (2005). Influence of Storage Practices on Acrylamide Formation during Potato Frying. Journal of Agricultural and Food Chemistry 53(16):6550-6557. DOI: 10.1021/jf050650s
    Food Standards Agency (2002). McCance and Widdowsons?s The Composition of Foods, 6th summary edition. Cambridge: Royal Society of Chemistry.
    Food Composition and Nutrition Tables, 7th revised and completed edition, Ed. SW Souci, W Fachmann, H Kraut. Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft mbH, Stuttgart, 2008.

    Τί πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω πατάτες;

    Η πατάτα, εξαιτίας του αυξημένου γλυκαιμικού της δείκτη, έχει αποτελέσει μεγάλο θέμα προβληματισμού σχετικά με τη χρήση της στο σακχαρώδη διαβήτη. Το τοπίο, όμως, δεν είναι ξεκάθαρο και θα πρέπει οι περιπτώσεις να εξατομικεύονται. Σύμφωνα με μια αναφορά του 2003 από έναν Αμερικάνικο οργανισμό η πατάτα ανήκει στα 12 τρόφιμα που ανιχνεύονται πιο συχνά φυτοφάρμακα. Υπήρχε, επίσης, η πεποίθηση ότι η εξάλειψη από τη δίαιτα λαχανικών της οικογένειας Solanaceae επέφερε βελτίωση στα συμπτώματα της αρθρίτιδας. Δεν υπάρχει καμία, όμως, ελεγχόμενη μελέτη που να το επιβεβαιώνει.

    Πώς αποθηκεύονται/ διατηρούνται οι πατάτες

    Οι πατάτες, όταν τις αγοράζετε, δεν θα πρέπει να έχουν βλαστούς ή πράσινο χρώμα γιατί τότε μπορεί να περιέχουν την τοξική ουσία σολανίνη, η οποία έχει βρεθεί ότι όχι μόνο δίνει μια δυσάρεστη γεύση στην πατάτα, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει διάφορες διαταραχές στην υγεία, όπως κυκλοφοριακή και αναπνευστική κατάπτωση, πονοκέφαλο και διάρροια. Ο ιδανικός τρόπος αποθήκευσης της πατάτας είναι σε σκοτεινό, δροσερό και στεγνό μέρος, ενώ δεν πρέπει να εκτίθεται στο φως του ήλιου, ώστε να μην παραχθεί η σολανίνη. Επίσης, μην αποθηκεύετε τις πατάτες στο ψυγείο, καθώς το άμυλο μπορεί να μετατραπεί σε σάκχαρα δίνοντας μια δυσάρεστη γεύση. Επιπρόσθετα, μην αποθηκεύετε τις πατάτες μαζί με τα κρεμμύδια, γιατί τα αέρια που εκπέμπουν τα δυο αυτά λαχανικά μπορεί να προκαλέσουν αλλοιώσεις το ένα στο άλλο. Επειδή το μεγαλύτερο ποσοστό των διαιτητικών ινών εντοπίζεται στη φλούδα, είναι προτιμότερο να μη την ξεφλουδίζετε. Αν πρέπει οπωσδήποτε να την ξεφλουδίσετε, χρησιμοποιείστε το ειδικό εργαλείο, αφαιρώντας μόνο μια λεπτή στρώση, για να διατηρηθούν τα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται κάτω από τη φλούδα. Αν πρέπει να τις τηγανίσετε, καλύτερα είναι να τις κόβετε σε χοντρές ροδέλες και όχι σε «μπαστουνάκια», ώστε να απορροφούν όσο γίνετε λιγότερο λάδι. Οι πατάτες πρέπει να πλένονται και να κόβονται ακριβώς πριν το μαγείρεμα για να αποφεύγεται ο δυσχρωματισμός, ο οποίος συμβαίνει λόγω επαφής με τον αέρα. Αν δεν μπορείτε να τις μαγειρέψετε αμέσως μετά την επεξεργασία, για να αποτρέψετε το μαύρισμα, τοποθετείστε τις σε ένα δοχείο με κρύο νερό, στο οποίο έχετε προσθέσει λίγο χυμό λεμονιού. Τέλος, καθώς οι πατάτες μαυρίζουν και όταν έρχονται σε επαφή με κάποια μέταλλα, αποφύγετε να τις μαγειρέψετε σε σκεύη από αλουμίνιο ή σίδερο.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.sansimera.gr/articles/117
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=425&w_id=426
    http://www.eufic.org/article/el/nutr...s-in-Potatoes/
    http://www.sintagespareas.gr/simboules/katapsiksi/142

  27. #27
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΜΠΑΜΙΕΣ



    Η Μπάμια

    Η μπάμια είναι αγγειόσπερμο , ποώδες, ετήσιο φυτό, ανήκει δε στο γένος Ιβίσκος (Hibiscus) και στην οικογένεια των Μαλαχοειδών (Malvaceae). Η επίσημη ονομασία ττου είδους είναι Hibiscus esculaentus. Το επιστημονικό όνομα της μπάμιας είναι Abelmoschus esculentus . Οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που την καλλιέργησαν γύρω στο 12 ο αιώνα π.Χ. στην περιοχή του Νείλου. Από εκεί πέρασε στη λεκάνη της Μεσογείου, τα Βαλκάνια και τις Ινδίες. Στη Βόρειο Αμερική εισήχθη με το εμπόριο των σκλάβων το 17 ο αι. μ.Χ. Οι σπόροι της μπάμιας χρησιμοποιούνταν, και χρησιμοποιούνται ακόμη σε κάποιες περιοχές, ως υποκατάστατο του καφέ. Σήμερα καλλιεργείται σε όλες τις τροπικές και εύκρατες περιοχές για τον ομώνυμο καρπό της. Ο βλαστός της φτάνει τα 2 μέτρα ύψος, τα φύλλα της είναι σε σχήμα καρδιάς, με μακριούς μίσχους και έχουν 3-5 λοβούς. Τα άνθη της έχουν κίτρινο χρώμα, ενώ το κέντρο τους είναι σκούρο κόκκινο. Ο καρπός είναι μακρύς, τριχωτός, με γωνίες και μήκος από 5-15 εκατοστά και τρώγεται μόνο όταν είναι άγουρος. Το τοίχωμα του καρπού είναι σαρκώδες και βλεννώδες, ενώ, όταν ωριμάσει, ο καρπός γίνεται ξυλώδης. Οι μπάμιες τρώγονται μαγειρεμένες, σκέτες ή με κρέας, γίνονται κονσέρβες ή τουρσί με πίκλες. Πριν μαγειρευτούν συνηθίζεται να μουλιάζονται σε ξύδι και νερό, προκειμένου να μην έχουν βλεννώδη υφή όταν τρώγονται. Στις ΗΠΑ συνηθίζεται να τρώγονται και τηγανιτές ή σε ένα είδος "σούπας" με κρέας και μπάμιες που ονομάζεται "gumbo", ενώ σε μερικές χώρες τα σπόρια χρησιμοποιούνται σαν υποκατάστατο του καφέ. Υπάρχουν δύο τύποι καλλιέργειας της μπάμιας, η ποτιστική και η ξερική. Οι ξερικές μπάμιες, που χρειάζονται ελάχιστο πότισμα, είναι και οι πιο νόστιμες. Η μπάμια δεν αντέχει το ψύχος. Ευδοκιμεί σε καλοδουλεμένα δροσερά εδάφη. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με σπορά και στην Ελλάδα σπέρνεται μέσα Μαρτίου με αρχές Απριλίου. Η συγκομιδή γίνεται δυο μήνες αργότερα και συνεχίζεται μέχρι και το μήνα Αύγουστο. Κατά το μάζεμα χρειάζεται ο συγκομιστής να φορά οπωσδήποτε γάντια, γιατί προκαλείται έντονος κνησμός (φαγούρα) και ερεθισμός, ίδιος με αυτόν της τσουκνίδας. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 27.000 στρέμματα περίπου και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 25.000 τόνους. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής καταναλώνεται εγχώρια.

    Μπάμιες, οι κοσμοπολίτισσες

    Είναι άπειροι οι λαοί που αγαπούν τις μπάμιες και πολλοί οι τρόποι που έχουν επινοήσει για να μην δραπετεύσει το ζουμί τους, ενώ άλλοι το χρησιμοποιούν για να δέσει, όπως κάνουν οι Έλληνες (με μεγάλους αντιπάλους). Στην Ινδία και στο Πακιστάν τις κόβουν κομματάκια και τις τηγανίζουν με μπαχαρικά. Στην Ινδία τις τηγανίζουν με ζάχαρη. Στη Μαλαισία τις γεμίσουν με σουρίμι και τις βράζουν μέσα σε σούπα με νουντλς. Στην Καραϊβική τις τρώνε σε σούπα μαζί με ψάρι. Στην Αϊτή με ρύζι αλλά και ως σάλτσα για κρέας. Στην Ιαπωνία τις κάνουν τεμπούρα. Στην Βραζιλία ως χαρακτηριστικό πιάτο με κοτόπουλο. Στη νότιο Αμερική, ειδικά στη Νότια Καρολίνα την τρώνε στο gumbo, ένα είδος στιφάδου, καυτερό με θαλασσινά ή και όχι, επίσης σε φριτέζα. Πρωταγωνιστεί επίσης σε τοπικά χαρακτηριστικά πιάτα του Τρινιδάδ και Τομπάγκο, στη Νιγηρία, στα Μπαρμπάντος και στο Βιετνάμ. Τέλος, μπορεί να είναι συστατικό της γαλλικής ρατατούιγ.

    Συστατικά

    100 γρ. μαγειρεμένες μπάμιες καλύπτουν το 18% των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνη C , 14% σε βιταμίνη Β 6 , 13% σε μαγγάνιο, 12% σε φυλλικό οξύ, 10-12.5% σε διαιτητικές ίνες, 11% σε βιταμίνη Β1 , 8-9% σε ασβέστιο και μαγνήσιο και 4-5% σε ψευδάργυρο και βιταμίνες Β2 , Β3 και παντοθενικό οξύ. Οι κατεψυγμένες μπάμιες έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση σε φυλλικό οξύ, βιταμίνη Β2 και μαγνήσιο σε σχέση με τις ωμές, και μικρότερη σε βιταμίνη C , Β1 , Β3 , Β6 και μαγγάνιο.

    Πώς βοηθούν οι μπάμιες στη βελτίωση της υγείας μου;

    Οι ευεργετικές επιδράσεις που έχουν οι μπάμιες στην υγεία οφείλονται κυρίως στην καλή περιεκτικότητα που έχουν σε βιταμίνη C , διαιτητικές ίνες και φυλλικό οξύ.

    Όπως και άλλα τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνη C , οι μπάμιες μπορεί να παρουσιάζουν αντι φλεγμονώδη δράση, συμβάλλοντας στην ανακούφιση συμπτωμάτων από καταστάσεις που εμπλέκουν φλεγμονή, όπως το άσθμα, η οστεοαρθίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Επίσης, μικρές ελλείψεις της βιταμίνης C έχουν σχετισθεί με την εμφάνιση μελανιών στο δέρμα. Αυτό παρατηρείται συνήθως ως σύμπτωμα του σκουρβούτου, της νόσου που προκαλείται από έλλειψη της βιταμίνης C . Αν και πια το σκορβούτο είναι πολύ σπάνια νόσος, εντούτοις έχει διαγνωσθεί ειδικά σε ηλικιωμένους ή άτομα με αλκοολισμό, αλλά και σε παιδιά με πολύ περιορισμένες διατροφικές επιλογές ( Pediatrics 2001). Οπότε άτομα που μελανιάζουν εύκολα ή παρουσιάζουν άλλα συμπτώματα, όπως αιμορραγία των ούλων, ίσως επωφεληθούν αυξάνοντας την πρόσληψη τροφών πλούσιων σε βιταμίνη C .

    Επίσης, δίαιτες υψηλές σε φυλλικό οξύ, β-καροτένιο και βιταμίνη C μειώνουν την ομοκυστεΐνη, ουσία της οποίας η συσσώρευση προκαλεί βλάβες στα αγγεία και αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό επεισόδιο (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Nutrition το 2000). Η ευεργετική επίδραση που έχουν οι μπάμιες σε αυτόν τον τομέα προέρχεται και από τις διαιτητικές ίνες που περιέχουν, οι οποίες συμβάλλουν στη μείωση της ολικής και της LDL -χοληστερόλης, στον έλεγχο του σακχάρου του αίματος, αλλά και στην καλή λειτουργία και υγεία του εντέρου.

    Οι μπάμιες έχουν, επίσης, υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Β 6 , η οποία συμμετέχει σε περισσότερες από 100 ενζυμικές αντιδράσεις του οργανισμού. Έτσι, εμπλέκεται στη σύνθεση των πρωτεϊνών, των λιπιδίων των κυτταρικών μεμβρανών, του γενετικού υλικού και της αίμης, αλλά και πολλών νευροδιαβιβαστών, ουσιών απαραίτητων για τη μετάδοση μηνυμάτων από το ένα νεύρο στο άλλο. Η βιταμίνη Β 6 παίζει σημαντικό ρόλο και στην προστασία από καρκινογενέσεις, μέσω της μεθυλίωσης, μιας χημικής διαδικασίας κατά την οποία μεθυλικές ομάδες μεταφέρονται από το ένα μόριο στο άλλο. Με την αντίδραση αυτή μπορεί ένα ανενεργό γονίδιο να μετατραπεί σε ενεργό και το αντίστροφο, και τοξικές ουσίες να καταστούν λιγότερο τοξικές. Μέσα από την ίδια διαδικασία, μειώνεται και η βλαπτική δράση της ομοκυστεΐνης, η συγκέντρωση της οποίας μπορεί άμεσα να βλάψει τα τοιχώματα των αγγείων και να προάγει την αθηροσκλήρυνση. Τέλος, παρόλο που το πεδίο δεν είναι ξεκάθαρο, υπάρχουν θετικά στοιχεία ότι η κατανάλωση β-καροτενίου μπορεί να συσχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο για καταρράκτη ή κάποιες εκφυλιστικές νόσους των ματιών, οπότε οι μπάμιες μπορεί να συνεισφέρουν κάποια ποσότητα β-καροτενίου στη δίαιτα.

    Μπάμιες και γλουταθιώνη

    Ένα από τα σημαντικά συστατικά που περιέχεται στις μπάμιες είναι και η ουσία γλουταθιώνη, που σε έρευνες φαίνεται ότι δρα κατά του καρκίνου κατά δύο τρόπους. Κατά πρώτον η γλουταθιώνη είναι ένα από τα ισχυρά αντιοξειδωτικά, που σημαίνει ότι καταπολεμά τις «ελεύθερες ρίζες» του οργανισμού, που φαίνεται ότι ευθύνονται για την φθορά των υγειών κυττάρων, κάτι που τα μεταβόλισε καρκινογόνα. Επιπλέον η ίδια αυτή ουσία εμποδίζει πολλά από τα καρκινογόνα χημικά, από το να καταστρέψουν το σύστημα DNA, που προγραμματίζει τη λειτουργία των κυττάρων του οργανισμού.

    Το ζουμί που περιέχουν

    Οι μπάμιες είναι φοβερες στο να πήζουν το φαγητό, κάτι που αρέσει σε πολλούς, αλλά στους περισσότερους φέρνει ανατριχίλες. Ούτε ξίδια ούτε μαγικά χρειάζονται: απλά μην τις μαγειρεύετε για πολλή ώρα στην κατσαρόλα. Λοιπόν, αν είναι μικρές σε μέγεθος, τρυφερές αλλά όχι μαλακές,πράσινες και ζωηρές, κι αν τις μαγειρέψετε για λίγη ώρα στο φούρνο, τότε δεν θα τρυπήσουν ώστε να βγει αυτό το αντιαισθητικό ζουμί έξω. Αντιθέτως, το περίβλημα θα αποκτήσει κι άλλο βάθος γευστικά και το ζουμί, χωρίς να βγει, θα κάνει το εσωτερικό μαλακό και πολύ πολύ νόστιμο.

    Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω μπάμιες;

    Οι μπάμιες ανήκουν σε ένα μικρό αριθμό τροφίμων που περιέχουν οξαλικά οξέα, ουσίες που βρίσκονται φυσιολογικά σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς. Όταν τα οξαλικά οξέα συγκεντρωθούν σε μεγάλες ποσότητες στα υγρά του οργανισμού, κρυσταλλοποιούνται και προκαλούν διαταραχές στην υγεία. Για αυτό, άτομα με προβλήματα στους νεφρούς ή τη χοληδόχο κύστη ίσως θέλουν να αποφύγουν την κατανάλωσή τους, όπως και άτομα που θέλουν να αυξήσουν την πρόσληψη ασβεστίου, επειδή τα οξαλικά μειώνουν την απορρόφησή του.

    Υπάρχει κάτι που πρέπει δεν γνωρίζω για τις μπάμιες;

    Για να διατηρήσετε το μεγαλύτερο μέρος των θρεπτικών τους συστατικών, μαγειρέψτε τις μπάμιες σε χαμηλή θερμοκρασία ή στον ατμό.



    ΠΗΓΗ:
    http://diatrofikaiygeia.blogspot.com...post_7494.html
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=398&w_id=399
    http://www.asxetos.gr/pedia/diatrofi...oni-22169.html
    http://www.votana-ygeia.com/products...us-esculaentus
    http://www.lifo.gr/team/fooddaily/25858



    ΜΕΛΙΤΖΑΝΑ



    Η μελιτζάνα (επισ. Solanum melongena Στρύχνον η μελιτζάνα) είναι ποώδες, πολυετές φυτό του γένους Στρύχνον (Solanum) της οικογένειας των Στρυχνοειδών (Solanaceae) και καλλιεργείται για τον ομώνυμο καρπό της. Το όνομά της προέρχεται από παραλλαγή της λατινικής της ονομασίας melongena. Με αλλαγή του ?b? σε ?m? προέκυψε στα ιταλικά η λέξη "melanzana" πέρασε στα ελληνικά ως "μελιτζάνα" Στην αρχαιότητα, ήταν ιθαγενές φυτό της Ινδίας ,αλλά καλλιεργούνταν προϊστορικά και στην Κίνα και την Κεντρική Ασία. Η πρώτη γραπτή αναφορά για το φυτό εντοπίζεται σε μια αρχαία κινέζικη αγροτική πραγματεία το 544 π.Χ. Στην Ευρώπη ήρθε μάλλον με τους Άραβες. Στην Ελλάδα έφτασε το 12ο-13ο αιώνα και από τότε αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά της Μεσογειακής διατροφής. Ο βλαστός της τρυφερός, όρθιος, θαμνώδης, με ύψος που μπορεί να φτάσει τα 80 εκατοστά και φέρει συνήθως μικρά αγκάθια. Τα φύλλα της μεγάλα και χνουδωτά με σχήμα ωοειδές. Τα άνθη της κρεμαστά χρώματος μοβ, φύονται μεμονωμένα. Ο καρπός της, η μελιτζάνα, έχει σχήμα ωοειδές, κυλινδρικό η σφαιρικό που ποικίλει στο μέγεθος ανάλογα με τη ποικιλία. Το χρώμα των καρπών είναι μοβ, βαθύ μοβ, μοβ με άσπρες γραμμές, αλλά ακόμα και βαθύ γαλάζιο, κόκκινο ή και κιτρινωπό σε διάφορες ποικιλίες. Η σάρκα του καρπού είναι σπογγώδης και περιέχει πολλά σπόρια. Η μελιτζάνα καλλιεργείται ως ετήσιο φυτό και απαιτεί θερμό κλίμα για να αναπτυχθεί. Χρειάζεται λίπανση με κοπριά και διάφορα μικτά λιπάσματα. γιατί είναι γενικά απαιτητικό φυτό. Καλλιεργείται στην ύπαιθρο και σε θερμοκήπια. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπορά. Όταν τα μικρά φυτάρια φτάσουν σε ύψος τα 10 εκατοστά μεταφυτεύονται στο χωράφι. Για να συγκεντρωθούν σπόρια για τη σπορά μαζεύονται καλά ωριμασμένοι καρποί. Στη συνέχεια οι καρποί γίνονται πολτός και περνούν από κόσκινο με νερό ώστε να αποχωριστούν τα σπόρια που ξεραίνονται σε σκιερό μέρος. Κυριότερες ποικιλίες στην Ελλάδα είναι του Λαγκαδά με τους ωοειδείς και μακριούς καρπούς βάρους 150 περίπου γραμμαρίων χρώματος σκούρου μοβ, η τσακώνικη μελιτζάνα Λεωνιδίου (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης από το 1996), με μακριούς καρπούς 120-150 γραμμαρίων μοβ χρώματος, και Σύρου, μία πρώιμη ποικιλία με τους μεγαλύτερους καρπούς που φτάνουν και τα 300 γραμμάρια. Είναι χοντροί και στρογγυλοί ή σχήματος αχλαδιού και το χρώμα τους είναι σκούρο μοβ. Η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως είναι η Κίνα, δεύτερη η Ινδία και τρίτη η Τουρκία. Στην Ευρώπη, πρώτη στην παραγωγή μελιτζάνας βρίσκεται η Ιταλία και ακολουθούν η Ισπανία και η Ελλάδα. Στην Κρήτη καλλιεργείται το 50% της εγχώριας παραγωγής. Η μελιτζάνα κυριαρχεί σε πιάτα των χωρών της Μεσογείου. Ο κλασικός Ελληνικός μουσακάς και τα παπουτσάκια, η Ιταλική μελιτζάνα με παρμεζάνα και το Τούρκικο Ιμάμ Μπαϊλντί είναι από τα πιο γνωστά. Γίνεται επίσης ψητή, τηγανιτή, βραστή, σαλάτα και στο ξύδι (τουρσί). Η μελιτζάνα έχει μικρή θρεπτική αξία και χαρακτηριστική γεύση. Περιέχει μία πρασινωπή ουσία, τη σολανίνη που μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές, όταν οι καρποί καταναλωθούν άγουροι ή πολύ ώριμοι. Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή.

    Αντιοξειδωτική δράση ? καρδιοπροστατευτικός ρόλος

    Όπως προαναφέρθηκε, η αντιοξειδωτική δράση της επικεντρώνεται σε μία ανθοκυανίνη, την nasunin. Πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι η ουσία αυτή προστατεύει τα εγκεφαλικά κύτταρα από την οξειδωτική δράση των ελευθέρων ριζών. Είναι γνωστό ότι οι ελεύθερες ρίζες υπάρχουν και δημιουργούνται από διάφορες αιτίες (άγχος, τροφή, υπεριώδης ακτινοβολία, μόλυνση ατμόσφαιρας κα) στο σώμα μας. Μπορούν και επιτίθενται είτε στην κυταρρική μεμβράνη των κυτάρρων (και πιο συγκεκριμένα στο λιπιδικό τους τμήμα) είτε στον πυρήνα αλλάζοντας το γενετικό τους υλικό. Έτσι γίνεται φανερό ότι οποιαδήποτε ουσία που εμποδίζει την καταστροφική δράση των ελευθέρων ριζών αποτελεί ουσιαστικά έναν τύπο 'ασπίδας' του οργανισμού μας. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά και η μελιτζάνα ανήκει στην κατηγορία εκείνη των τροφών που πρέπει να καταναλώνονται σε αφθονία καθώς προάγει τον αμυντικό μηχανισμό του σώματός μας κατά της επικίνδυνης δράσης των ελευθέρων ριζών. Παράλληλα, πειράματα επίσης σε ζώα έδειξαν ότι η κατανάλωση χυμού μελιτζάνας μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Μάλιστα βρέθηκε ότι η υποχοληστερολαμική αυτή δράση δεν οφείλεται μόνο στην nasunin, αλλά και σε άλλες ουσίες (κυρίως τερπένια), αλλά και στην καλή περιεκτικότητά της σε διαιτητικές ίνες, που βρίσκονται στο λαχανικό αυτό. Συνεκτιμώντας και την αντιοξειδωτική της δράση, παράλληλα με την υποχοληστερολαιμική, στοιχειοθετούμε τον καρδιοπροστατευτικό ρόλο της μελιτζάνας που πολλοί επιστήμονες διατείνονται σήμερα.

    Εγκεφαλικές λειτουργίες

    Η μελιτζάνα είναι ένα τρόφιμο που προάγει την καλή λειτουργία του εγκεφάλου μας. Εμποδίζει την υπεροξείδωση των λιπών (από τις ελεύθερες ρίζες) των εγκεφαλικών κυττάρων, προασπίζοντας την ακεραιότητα και τη λειτουργική δομή τους. Παράλληλα αποτελεί καλή πηγή Mg, ενός ιχνοστοιχείου που φαίνεται να προάγει την καλή λειτουργία του εγκεφάλου (στο μαγνήσιο αποδίδονται εν μέρει και οι αυξημένες ανάγκες ατόμων με στρες πχ μαθητών σε περίοδο εξετάσεων για σοκολάτα). Έτσι μία μερίδα μελιτζανοσαλάτα περιέχει 25 περίπου mg μαγνησίου, δηλαδή το 10% των ημερήσιων αναγκών μας. Τέλος, η μελιτζάνα είναι καλή πηγή βιταμινών συμπλέγματος Β και κυρίως θειαμίνης, νιασίνης, φυλλικού και πυριδοξίνης, βιταμινών που η έλλειψή τους σχετίζεται με διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος και συνεπώς και του εγκεφάλου.

    Πώς βοηθά η μελιτζάνα στη βελτίωση της υγείας μου;

    Πέρα από την καλή περιεκτικότητά της σε βιταμίνες και ανόργανα συστατικά, η μελιτζάνα περιέχει και σημαντικά φυτοχημικά, όπως φαινολικά συστατικά (π.χ. καφεϊκό και χλωρογενικό οξύ) και φλαβονοειδή (όπως η νασουνίνη). Πολλά από αυτά διακρίνονται για τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες. Η έρευνα γύρω από τη μελιτζάνα έχει επικεντρωθεί σε ένα φλαβονοειδές που βρίσκεται στη φλοίδα της μελιτζάνας, τη νασουνίνη. Η ουσία αυτή δρα ως αντιοξειδωτικό, μόριο δηλαδή που εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες, προστατεύοντας μόρια και ιστούς από τις πιθανές βλάβες που αυτές προκαλούν. Από μελέτες σε ζώα έχει προταθεί ότι η νασουνίνη προστατεύει συγκεκριμένα τα λιποειδή που βρίσκονται στα κύτταρα του εγκεφάλου, επιτρέποντάς τους να επιτελούν το σπουδαίο ρόλο τους χωρίς να υφίστανται βλάβες από τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Toxicology το 2000). Επίσης, η νασουνίνη έχει την ικανότητα να δεσμεύει το σίδηρο (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Research Communications in Molecular Pathology and Pharmacology το 1998), ο οποίος όταν υπερβαίνει τα φυσιολογικά όρια μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή ελευθέρων ριζών, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα ή και καρκινογενέσεις. Η δράση της μελιτζάνας σε αυτό το επίπεδο ίσως είναι ευεργετική για τους άνδρες και τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, οι οποίες, μη αποβάλλοντας πια το σίδηρο μέσω της εμμηνορρυσίας, έχουν αυξημένη πιθανότητα συσσώρευσής του. Η δέσμευση του σιδήρου σε αυτές τις περιπτώσεις μειώνει την παραγωγή ελευθέρων ριζών, προσφέροντας προστασία από καταστάσεις που τις εμπλέκουν, όπως η οξείδωση της χοληστερόλης, η κυτταρική βλάβη που μπορεί να προάγει την καρκινογένεση και η βλάβη στις αρθρώσεις που απαντάται στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η αντιοξειδωτική δράση της μελιτζάνας δεν περιορίζεται μόνο εδώ. Όσες ποικιλίες μελιτζάνας έχουν εξετασθεί, έχουν βρεθεί πλούσιες σε φαινολικά συστατικά (έχουν απομονωθεί 14 διαφορετικά), με κυριότερο το χλωρογενικό οξύ. Η ουσία αυτή είναι πολύ ισχυρό αντιοξειδωτικό και της έχουν αποδοθεί αντικαρκινικές, αντιμικροβιακές και αντιχοληστερολαιμικές ιδιότητες. Επίσης, έχει βρεθεί ότι μειώνει το οξειδωτικό στρες σε κύτταρα του νευρικού συστήματος (μελέτη δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Free Radical Research το 2005). Στα φαινολικά οξέα οφείλεται και η πικρή γεύση της μελιτζάνας, καθώς και το μαύρισμα που προκαλείται κατά τον τεμαχισμό της.

    Άλλα οφέλη της μελιτζάνας

    Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την Υπηρεσία Γεωργικών Ερευνών των Η.Π.Α. (ARS), βρέθηκε ότι οι διάφορες ποικιλίες μελιτζάνας περιέχουν 13 φαινολικές ενώσεις πολύ ωφέλιμες για την υγεία μας και με αντιοξειδωτική δράση. Η υψηλή της περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες βοηθά στην ανακούφιση της δυσκοιλιότητας και ταυτόχρονα εμποδίζει τη δημιουργία αιμορροΐδων και κολίτιδας. Έχει λίγες θερμίδες, καθόλου λίπος και κατά τη διάρκεια της πέψης απορροφάει το λίπος άλλων τροφών, βοηθώντας έτσι στην απώλεια βάρους. Σύμφωνα, μάλιστα, με την αγιουβερδική ιατρική, ανάλογα με τον τρόπο μαγειρέματός της και το συνδυασμό της με άλλες τροφές, η μελιτζάνα μπορεί να ανακουφίσει το φούσκωμα, να καθαρίσει τα φλέμματα, να βελτιώσει την πέψη και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της αϋπνίας.

    Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω μελιτζάνα;

    Η μελιτζάνα ανήκει στο μικρό αριθμό τροφίμων που περιέχουν οξαλικά οξέα, ουσίες που βρίσκονται φυσιολογικά σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς. Όταν τα οξαλικά οξέα συγκεντρωθούν σε μεγάλες ποσότητες στα υγρά του οργανισμού, κρυσταλλοποιούνται και προκαλούν διαταραχές στην υγεία. Για αυτό, άτομα με προβλήματα στους νεφρούς ή τη χοληδόχο κύστη ίσως θέλουν να αποφύγουν την κατανάλωση μαϊντανού, όπως και άτομα που θέλουν να αυξήσουν την πρόσληψη ασβεστίου, επειδή τα οξαλικά μειώνουν την απορρόφησή του. Υπήρχε, επίσης, η πεποίθηση ότι η εξάλειψη από τη δίαιτα λαχανικών της οικογένειας Solanaceae επέφερε βελτίωση στα συμπτώματα της αρθρίτιδας. Δεν υπάρχει καμία, όμως, ελεγχόμενη μελέτη που να το επιβεβαιώνει.

    Πως διατηρείται η μελιτζάνα; Πώς μαγειρεύεται;

    Η μελιτζάνα, όταν φυλάσσεται, δε θα πρέπει να τυλίγεται σε πλαστικό κάλυμμα, διότι την εμποδίζει από το να «αναπνέει» και μειώνει τη φρεσκάδα της. Η μελιτζάνα μπορεί να μαγειρευτεί με πολλούς τρόπους: βράσιμο, ψήσιμο, τηγάνισμα. Επειδή έχει την ιδιότητα να απορροφά σα σφουγγάρι το λάδι, δοκιμάστε να την αλείψετε με κουρκούτι, ώστε να μειωθεί η απορροφούμενη ποσότητα ελαίου. Παρόλο που η μελιτζάνα τρώγεται και με τη φλοίδα της, όταν αυτή είναι σκληρή, όπως στις μεγαλύτερες σε μέγεθος μελιτζάνες ή τις λευκές, μπορείτε να την ξεφλουδίσετε. Για να μαλακώσετε την υφή της μελιτζάνας και να μειώσετε τη φυσική πικρότητα που έχει, μπορείτε να κάνετε τη μελιτζάνα να «ιδρώσει», ρίχνοντας αλάτι, αφού την έχετε τεμαχίσει, και αφήνοντάς τη για περίπου μισή ώρα. Με τη διαδικασία αυτή θα αποβληθεί μέρος της υγρασίας της και θα την κάνει να απορροφήσει λιγότερο λάδι κατά το μαγείρεμα. Το μεγαλύτερο μέρος του αλατιού μπορεί να απομακρυνθεί, ξεπλένοντάς το λαχανικό.

    Μελιτζανομυστικά

    Για να γλυκάνουμε την αγαπημένη μας μελιτζάνα πρέπει να την κόψουμε σε φέτες, να την πασπαλίσουμε με αλάτι και να την αφήσουμε μισή ώρα μέσα σε ένα σουρωτήρι να ιδρώσει. Επίσης καλό είναι να βάλουμε από πάνω ένα βαρύ πιάτο, για να πιέζει την μελιτζάνα ώστε να φύγει ο αέρας από την σπογγώδη σάρκα της. Μετά από μισή ώρα την ξεπλένουμε με μπόλικο νερό για να φύγουν τα υγρά και την μαγειρεύουμε.

    Φροντίζουμε να επιλέγουμε πρώιμες μελιτζάνες, με μαλακή φλούδα, για να μην χρειάζεται να την αφαιρούμε στο μαγείρεμα. Η φλούδα της μελιτζάνας, όπως και των περισσοτέρων λαχανικών, είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά.

    Προτιμάμε τις μελιτζάνες που είναι βαριές για το μέγεθος τους-αν είναι ελαφριές σημαίνει ότι έχουν πολλά σπόρια και λίγη σάρκα. Επίσης οι μικρές είναι πιο γευστικές και έχουν λιγότερη πικράδα.

    Πιέζουμε την σάρκα τους ελαφρά με το χέρι και ελέγχουμε αν επανέρχεται. Αν δημιουργείτε βαθούλωμα, το οποίο παραμένει , τότε η μελιτζάνα είναι παραγινωμένη και καλύτερα να μην την προτιμήσουμε γιατί πικρίζει.

    Η μελιτζάνα του μερακλή ψήνεται αποκλειστικά και μόνο στην φλόγα, για να αποκτήσει αυτό το καπνιστό άρωμα, που τόσο της πάει. Μπορείτε να την τρυπήσετε με ένα πηρούνι και να την ψήσετε πολύ εύκολα στο γκαζάκι του σπιτιού σας, μέχρι να μαλακώσουν και να μαυρίσει η φλούδα.

    Η μελιτζάνα όταν ξεπικρίσει έχει ουδέτερη γεύση. Η ιδιότητα της αυτή, σε συνδυασμό με την αεράτη, σπογγώδη σάρκα , της δίνει την δυνατότητα να ντύνεται γευστικά με τα υλικά και τα μπαχαρικά με τα οποία συνδυάζεται. Γι΄ αυτό ντύστε την με μπόλικα μυρωδικά. Το σκόρδο και ο βασιλικός της πάνε πολύ!

    Τσακώνικη μελιτζάνα

    Η τσακώνικη μελιτζάνα είναι η γνωστότερη ελληνική ποικιλία μελιτζάνας. Φυτρώνει μόνο στο Λεωνίδειο Αρκαδίας και σε όλη την γύρω περιοχή και είναι ξεχωριστή λόγω του χώματος και του κλίματος της περιοχής. Είναι προιόν Π.Ο.Π., έχει δηλαδή από την Ε.Ε. Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης. Μόνο Είναι πολύ γλυκιά και δεν χρειάζεται ξεπίκρισμα. Το χρώμα της είναι ανοιχτό μοβ και έχει λεπτές άσπρες ρίγες. Φροντίστε να αγοράσετε αυθεντικές τσακώνικες μελιτζάνες ?θα της καταλάβετε από το ανοιχτό μοβ χρώμα, την ευθεία γραμμή τους και τις λεπτές άσπρες ρίγες. Στο εμπόριο κυκλοφορούν και μελιτζάνες «τύπου τσακώνικες», που όμως δεν είναι το ίδιο γλυκές. Σε μια από τις γαστρονομικές μου εξορμήσεις , έφτασα ως το Λεωνίδειο όπου εντρύφησα στα μυστικά της τσακώνικης μελιτζάνας. Ο κάμπος του Λεωνιδείου, αποτελείται από 6.000 στρέμματα περικλείσμενα από ψηλά βουνά. Ότι φυτεύεις σε αυτά τα χώματα γίνεται πεντανόστιμο, γι΄αυτό και ο ιστορικός Παυσανίας είχε ονομάσει αυτόν τον κάμπο Κήπο του Διονύσου. Οι ντόπιες μαγείρισσες την μαγειρεύουν με εκατοντάδες τρόπους και την χρησιμοποιούν και στην ζαχαροπλαστική (βλ. μελιτζανάκι).

    Λευκή μελιτζάνα Σαντορίνης

    Λευκές μελιτζάνες κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο αλλά στην χώρα μας παράγονται μόνο στην Σαντορίνη. Λέγεται ότι την ποικιλία αυτήν την έφεραν στο νησί οι έλληνες μετανάστες στην Αίγυπτο. Είναι μικρές, 120 περίπου γραμμαρίων με ωοειδές σχήμα. Παρόλο που το χρώμα τους είναι διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει, μια δοκιμή θα πείσει και τους πιο δύσκολους. Η σάρκα τους είναι γλυκιά και δεν χρειάζεται να μπαίνεις στον μπελά του ξεπικρίσματος. Επίσης δεν περιέχουν σχεδόν καθόλου σπόρια, κάτι που της κάνει ιδανικές για μελιτζανοσαλάτα, και ρουφάνε ελάχιστο λάδι.
    Μελιτζάνα Λαγκαδά και Σύρου

    Οι άλλες δύο ντόπιες ελληνικές ποικιλίες που ξεχωρίζουν είναι η μελιτζάνα Λαγκαδά και Σύρου. Η μελιτζάνα του Λαγκαδά είναι μακρόστενη με μαύρο χρώμα και είναι πολύ διάσημη ποικιλία γιατί είναι πολύ νόστιμη. Φτάνει μέρι 150 γρ. σε βάρος. Αντίθετα, η μελιτζάνα Σύρου είναι μεγάλη, σε οβάλ σχήμα και φτάνει μέχρι και 300 γρ. ανά καρπό.



    ΠΗΓΗ:
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%...AC%CE%BD%CE%B1
    http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=3628
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=398&w_id=432
    http://www.clickatlife.gr/story/diat...mas?id=1963171
    http://bletsas.gr/melitzana/




    ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ



    Τι πρέπει να γνωρίζω για το καλαμπόκι;

    Το καλαμπόκι αποτελούσε για χιλιάδες χρόνια σημαντική διατροφική πηγή και παραμένει το πιο σημαντικό δημητριακό στη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Τα ίχνη του χρονολογούνται 7000 χρόνια πριν στο Μεξικό ή τους πολιτισμούς της Κεντρικής Αμερική, όπου και αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά σύμβολα στην παράδοση των Ινδιάνων Μάγια, Αζτέκων και Ίνκας. Χρησιμοποιούταν, και χρησιμοποιείται, όχι μόνο ως τρόφιμο, αλλά και ως ζωοτροφή, καύσιμο, δομικό και διακοσμητικό υλικό. Για τους Άγγλους των καιρό των πρώτων αποικιών, η αγγλική ονομασία του καλαμποκιού, corn , ήταν ισοδύναμη με τη λέξη δημητριακά. Έτσι, το βασικό δημητριακό που καλλιεργούταν στην κάθε περιοχή, π.χ. το σιτάρι στην Αγγλία, η βρώμη στη Σκοτία, καλούταν corn . Όταν, λοιπόν, βρέθηκαν στην Αμερική, το βασικό δημητριακό που καλλιεργούταν εκεί, πρόγονος του σημερινού καλαμποκιού, πήρε το όνομα corn . Το καλαμπόκι έχει αποτελέσει καλό αντικείμενο γενετικών πειραμάτων. Η δημιουργία υβριδίου καλαμποκιού στις αρχές του 20 ου αιώνα ήταν η επαναστατική εφαρμογή των θεωρητικών αρχών της επιστήμης στην πράξη. Και παρόλο που αρχικώς αποδοκιμάστηκε, σε αυτά στηρίχτηκαν οι περισσότεροι εμπορικοί τύποι καλαμποκιού. Προσφάτως, έχουν δημιουργηθεί υβρίδια με περισσότερο γλυκιά γεύση, ανθεκτικότητα σε ασθένειες και άλλα επιθυμητά χαρακτηριστικά. Υπάρχουν περισσότερες από 200 ποικιλίες καλαμποκιού.

    Τύποι

    Το καλαμπόκι κατατάσσεται σε 7 τύπους, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των σπόρων του σε : σκληρό, οδοντωτό, αλευρώδες, σακχαρώδες, κηρώδες, μικρό και «ντυμένο».

    Ο αλευρώδης τύπος χρησιμοποιείται για την παρασκευή κυρίως αλευριού, οι δε κόκκοι του αποτελούν μία αμυλώδη μάζα.
    Ο κηρώδης τύπος έχει κόκκινη απόχρωση και χρησιμοποιείται στη βιομηχανική παραγωγή συγκολλητικών ουσιών.
    Ο ντυμένος τύπος είναι χαμηλής ποιότητας και χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή.
    Ο σακχαρώδης τύπος έχει σπόρια με γλυκιά νόστιμη γεύση, συρρικνωμένα ενώ το σάκχαρο του φυτού δεν μετατρέπεται σε άμυλο όπως συμβαίνει με τους άλλους τύπους. Οι κόκκοι του τρώγονται απευθείας από το βρασμένο ή ψητό σπάδικα.
    Στον οδοντωτό τύπο τα σπόρια είναι συρρικνωμένα στη κορυφή.
    Στο σκληρό καλαμπόκι το εξωτερικό περίβλημα του κόκκου εμποδίζει τη συρρίκνωσή του αφού δημιουργεί ένα πέπλο σκληρού φλοιού. Ο συγκεκριμένος τύπος προτιμάται στη κονσερβοποιία.
    Τέλος ο μικρός τύπος χαρακτηρίζεται από σπόρους μικρούς και πολύ σκληρούς. Όταν θερμανθούν διαστέλλονται και σκάνε παράγοντας το γνωστό ποπ κορν.

    Ωφέλη του καλαμποκιού

    Το καλαμπόκι ή αλλιώς αραβόσιτος είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σιτηρά παγκοσμίως και αποτελεί τη βασική τροφή σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Αφρική, κλπ. Όχι μόνο παρέχει τις απαραίτητες θερμίδες για την καθημερινή και σωστή λειτουργία του μεταβολισμού, αλλά επιπλέον είναι μια πλούσια πηγή βιταμινών Α, Β, Ε καθώς και πολλών μεταλλικών στοιχείων. Η υψηλή περιεκτικότητα του σε φυτικές ίνες μας εξασφαλίζει εξαρχής το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει στην πρόληψη ασθενειών του πεπτικού όπως η δυσκοιλιότητα και οι αιμορροΐδες, καθώς και ο καρκίνος του παχέος εντέρου. Τα αντιοξειδωτικά που υπάρχουν στο καλαμπόκι επίσης λειτουργούν ως αντικαρκινικοί παράγοντες και δρουν προληπτικά στη νόσου του Alzheimer. Τα οφέλη του καλαμποκιού για την υγεία είναι πολλαπλά και περιλαμβάνουν τον καλύτερο έλεγχο του διαβήτη, την πρόληψη των καρδιακών παθήσεων, τη μείωση της υπέρτασης καθώς και διαφόρων ανωμαλιών του νευρικού σωλήνα κατά τη γέννηση. Περισσότερα οφέλη για την υγεία μας προσφέρονται από την παρουσία πολλών ποιοτικών θρεπτικών συστατικών που περιέχονται στο καλαμπόκι. Είναι πλούσιο σε φυτοχημικά, τα οποία παρέχουν προστασία από πολλές χρόνιες ασθένειες. Παρακάτω παρουσιάζουμε αναλυτικά μερικά από τα οφέλη του καλαμποκιού για την υγεία μας: Πλούσια πηγή καλών θερμίδων: Το καλαμπόκι είναι μια πλούσια πηγή καλών θερμίδων και αποτελεί μέρος της βασικής διατροφής μεταξύ πολλών πληθυσμών. Η θερμιδική περιεκτικότητα του καλαμποκιού είναι 342 θερμίδες ανά 100γρ., τα οποία είναι μεταξύ των υψηλότερων στον τομέα των σιτηρών.

    Πρόληψη των αιμορροΐδων και του καρκίνου του παχέος εντέρου

    Ένα φλιτζάνι καλαμπόκι αντιστοιχεί στο 18,4% της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας φυτικών ινών. Αυτό βοηθά στην ανακούφιση από πεπτικά προβλήματα, όπως η δυσκοιλιότητα και αιμορροΐδες, καθώς και τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.

    Πλούσια πηγή βιταμινών

    Το καλαμπόκι είναι πλούσιο σε βιταμίνη Β, θρεπτικά συστατικά, όπως η θειαμίνη και η νιασίνη. Η θειαμίνη είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας των νεύρων και της γνωστικής λειτουργίας. Η ανεπάρκεια της νιασίνης από τον οργανισμό μας οδηγεί στην πελλάγρα, μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από διάρροια, άνοια και δερματίτιδα και παρατηρείται συνήθως σε άτομα που υποσιτίζονται. Το καλαμπόκι αποτελεί μια πλούσια πηγή πολλών βασικών θρεπτικών συστατικών και φυτικών ινών.Το καλαμπόκι είναι επίσης μια καλή πηγή παντοθενικού οξέος το οποίο είναι απαραίτητο και περιέχει τους απαραίτητους υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λιπίδια για το σωστό μεταβολισμό του οργανισμού μας. Η ανεπάρκεια του φυλλικού οξέος -σε έγκυες γυναίκες- οδηγεί σε γέννηση λιποβαρών βρεφών και μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ανωμαλίες του νευρικού σωλήνα κατά τη γέννηση. Το καλαμπόκι παρέχει ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινής απαίτησης του οργανισμού μας σε φολικό οξύ. Το κίτρινο καλαμπόκι είναι μια πλούσια πηγή βήτα-καροτίνης που μαζί με την βιταμίνη Α αποτελούν στον οργανισμό μας, απαραίτητο συνδυασμό για τη διατήρηση της καλής όρασης και του υγιούς δέρματος. Οι πυρήνες του καλαμποκιού είναι πλούσιοι σε βιταμίνη Ε, ένα φυσικό αντιοξειδωτικό απαραίτητο για την σωστή και υγιή ανάπτυξη.

    Παρέχει απαραίτητα ανόργανα άλατα

    Το καλαμπόκι περιέχει άφθονο φώσφορο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, ψευδάργυρο, σίδηρο και χαλκό. Ο φώσφορος είναι απαραίτητος για τη διατήρηση της φυσιολογικής ανάπτυξης, την υγεία των οστών και την ομαλή λειτουργία των νεφρών. Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του φυσιολογικού καρδιακού ρυθμού και για την αντοχή των οστών. Επίσης περιέχει ιχνοστοιχεία όπως το σελήνιο.

    Αντιοξειδωτικές ιδιότητες του καλαμποκιού

    Σύμφωνα με μελέτες που έχουν διεξαχθεί στο Πανεπιστήμιο Cornell, το καλαμπόκι είναι μια πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών που καταπολεμούν τον καρκίνο ο οποίος προκαλείται απο τις ελεύθερες ρίζες. Στην πραγματικότητα, το μαγείρεμα αυξάνει τα αντιοξειδωτικά στο γλυκό καλαμπόκι. Το καλαμπόκι είναι μια πλούσια πηγή ενός φαινολικού σύνθετου οξέος, του φερουλικού οξέος, ένας αντικαρκινικός παράγοντας που έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικός στην καταπολέμηση των όγκων του καρκίνου του μαστού και του καρκίνου του ήπατος. Οι ανθοκυανίνες, που βρέθηκαν στο πορφυρό καλαμπόκι επίσης μπορούν να λειτουργήσουν ως «καθαριστές» του καρκίνου που προκαλούνται από τις ελεύθερες ρίζες.

    Καρδιο-προστατευτικές ιδιότητες

    Σύμφωνα με τους ερευνητές, το καλαμποκέλαιο έχει αποδειχθεί ότι έχει αντιαθηρωματική επίδραση στα επίπεδα χοληστερόλης, εμποδίζοντας έτσι τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων.

    Αποτρέπει την αναιμία

    Η βιταμίνη Β12 και φυλλικού οξέος που περιέχονται στο καλαμπόκι δρα στην πρόληψη της αναιμίας η οποία προκαλείται από την έλλειψη αυτών των βιταμινών.

    Μείωση της LDL χοληστερόλης

    Σύμφωνα με την Εφημερίδα της Διατροφικής Βιοχημείας, η κατανάλωση του φλοιού του καλαμποκιού μειώνει την LDL χοληστερόλη του πλάσματος, μειώνοντας την απορρόφηση της κακής χοληστερόλης από τον οργανισμό.

    Προστασία κατά του διαβήτη και της υπέρτασης

    Η κατανάλωση των πυρήνων του καλαμποκιού βοηθούν στη διαχείριση του μη-ινσουλινοεξαρτώμενου σακχαρώδη διαβήτη (NIDDM) και είναι αποτελεσματικό κατά της υπέρτασης λόγω της παρουσίας των φυτοχημικών φαινολικών σε ολόκληρο καλαμπόκι.

    Καλλυντικά Οφέλη

    Το άμυλο του καλαμποκιού χρησιμοποιείται για την παρασκευή πολλών καλλυντικών και μπορεί επίσης να εφαρμόζεται τοπικά σε ήπια δερματικά εξανθήματα και ερεθισμούς. Τα προϊόντα του καλαμποκιού μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντικατάσταση των καρκινογόνων προϊόντων πετρελαίου που αποτελούνται τα περισσότερα βασικά συστατικά των καλλυντικών παρασκευασμάτων τα τελευταία χρόνια.

    Βοηθάει στη μνήμη

    Πλούσιο σε θειαμίνη,το καλαμπόκι βοηθά στη καλή λειτουργία της μνήμης και πιθανόν στη μείωση της εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ.

    Προστατεύει την όραση

    Περιέχει λουτεΐνη και ζεαξανθίνη που προστατεύουν από τον εκφυλισμό της ωχράς κηλίδας, της κυριότερης αιτία απώλειας όρασης στους ηλικιωμένους.

    Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέχω όταν καταναλώνω καλαμπόκι;

    Η βιταμίνη Β3 στο καλαμπόκι δεν είναι καλά διαθέσιμη στον οργανισμό. Η επεξεργασία με υδροξείδιο του ασβεστίου (ασβέστης) αυξάνει την απορρόφησή της. Οι ιθαγενείς φυλές στην Αμερική εφάρμοζαν ως πρακτική την επεξεργασία του καλαμποκιού με στάχτη, η οποία περιέχει κάποια ποσότητα υδροξειδίου του ασβεστίου. Όταν οι Ευρωπαίοι πέρασαν στην Αμερική και αγνόησαν την παραδοσιακή αυτή τεχνική, πολλοί εμφάνισαν πελλάγρα, τη νόσο που προκαλείται από την έλλειψη της βιταμίνης Β 3 . Οι συνθήκες καλλιέργειας και διανομής του καλαμποκιού και η γενετική μηχανική έχουν συμβάλλει στον πολύ σημαντικό περιορισμό της νόσου. Επίσης, δίαιτες που στηρίζονται στο καλαμπόκι έχουν σχετιστεί με πρωτεϊνική ανεπάρκεια.

    Αποτελεσματική θεραπεία της κυτταρίτιδας με καλαμποκέλαιο

    Μία αποτελεσματική θεραπεία της κυτταρίτιδας σας παρουσιάζουμε με βάση το καλαμποκέλαιο για να την αντιμετωπίσετε με προϊόντα της φύσης . Αναμείξτε ένα φλιτζάνι καλαμποκέλαιο με 1/2 φλιτζάνι χυμό γκρέιπφρουτ και 2 κουταλάκια του γλυκού ξερό θυμάρι. Με αυτό το μείγμα, κάντε μασάζ στους μηρούς και τους γλουτούς όπου η κυτταρίτιδα συνήθως είναι πιο εμφανής. Καλύψτε με πλαστική μεμβράνη για να κλειδωθεί η θερμότητα του σώματος. Για επιπλέον αποτελέσματα τοποθετήστε μια θερμοφόρα πάνω από κάθε περιοχή για πέντε λεπτά.

    Πώς μαγειρεύεται το καλαμπόκι; Πως διατηρείται;

    Κατά το βράσιμο του καλαμποκιού ή το μαγείρεμα στον ατμό μην προσθέσετε αλάτι ή μην το μαγειρέψετε για πολύ ώρα, διότι έτσι τείνει να γίνει πιο σκληρό και να χάσει το άρωμά του. Κατά την αποθήκευσή του στο ψυγείο, μην αφαιρέσετε το εξωτερικό του περίβλημα, διότι προστατεύει τη φρεσκάδα του. Επίσης, καταναλώστε το όσο το δυνατό πιο σύντομα.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=423&w_id=424
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%...8C%CE%BA%CE%B9
    http://lightlife.gr/%CE%AC%CF%81%CE%...C%CE%B1%CF%82/http://www.clickatlife.gr/story/diat...iko?id=1897498

  28. #28
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    ΑΡΑΚΑΣ



    Αρακάς: Τρώγεται σαν λαχανικό

    Ο αρακάς, ή αλλιώς τα μπιζέλια, ανήκει στην κατηγορία των οσπρίων, αν και αποτελεί ένα από τα ελάχιστα είδη οσπρίων που πωλείται και μαγειρεύεται ως φρέσκο λαχανικό. Τα μπιζέλια στην ξηρή τους μορφή αποτελούσαν τρόφιμο από τους αρχαίους χρόνους. Το όνομά τους αναφέρεται στη Βίβλο και εξυμνείται από τους πολιτισμούς των αρχαίων Αιγυπτίων, Ελλήνων και Ρωμαίων. Οι Κινέζοι, οι οποίοι φαίνεται ότι κατανάλωναν αρακά από τον 2 ο αιώνα π.Χ., πρέπει να ήταν οι πρώτοι που τον κατανάλωσαν στη φρέσκια του μορφή, ενώ η συνήθεια αυτή εξαπλώθηκε μετά τον 16 ο αιώνα, όταν με τη βοήθεια της τεχνολογίας δημιουργήθηκαν πιο τρυφερές ποικιλίες. Τον 17 ο αιώνα ο Γάλλος βασιλιάς Loui XIV έκανε τον αρακά δημοφιλή, καθιστώντας τον «τρόφιμο κύρους» στα μενού των δεξιώσεων που έκανε στο παλάτι του. Τον 19 ο αιώνα, ο Μέντελ, ένας Αυστριακός μοναχός και βοτανολόγος, χρησιμοποίησε μπιζέλια για τα περίφημα πειράματα αναπαραγωγής και κληρονομικότητας.

    Τι προσφέρει στον οργανισμό μου;

    Ο αρακάς παρέχει πολύ σημαντικά ποσά διαιτητικών ινών και πολλών βιταμινών και ανόργανων συστατικών. Αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμινών Κ, C και βιταμινών του συμπλέγματος Β: θειαμίνη (Βιταμίνη Β 1 ), ριβοφλαβίνη (Βιταμίνη Β 2 ), νιασίνη (Βιταμίνη Β 3 ), βιταμίνη Β6, φυλλικό οξύ, και των ανόργανων συστατικών: μαγγάνιο, χαλκός, σίδηρος, φωσφόρος, κάλιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρος. Παρέχει, επίσης, ενέργεια και πρωτεΐνη, αποτελώντας μάλιστα, μετά τα φασόλια, τη δεύτερη καλύτερη πηγή φυτικής πρωτεΐνης.

    Τι μέρος της Συνιστώμενης Ημερήσιας Ποσότητας καλύπτει η κατανάλωσή του;

    1 φλιτζάνι βρασμένου αρακά προσδίδει περισσότερο από το 1/3 των ημερήσιων αναγκών σε διαιτητικές ίνες (35-44%), σε βιταμίνη Κ (34.5%), θειαμίνη (34,5%) και σε μαγγάνιο (36.5%). Παρέχει, επίσης, το ? των αναγκών σε βιταμίνη C και φυλλικό οξύ (25%) και περισσότερο για τη βιταμίνη Β6 (26.5%) και τα ανόργανα συστατικά χαλκό (30.7 %), φωσφόρο (27%) και κάλιο (26%). Ως προς το σίδηρο καλύπτει περίπου το 30% των αναγκών για τους άνδρες και το 14% για τις γυναίκες. Καλύπτει περίπου το 1/5 των αναγκών για τη ριβοφλαβίνη (18%) και τη νιασίνη (20%) και τα συστατικά ψευδάργυρο (17%) και μαγνήσιο (16%), λιγότερο από το 1/10 των αναγκών σε βιταμίνη Α (7%), αν και αυτό ενισχύεται από την περιεχόμενη ποσότητα β-καροτενίου, και περίπου το 1/20 των αναγκών σε σελήνιο (5.5%), παντοθενικό οξύ (5%) και ασβέστιο (4%). Τέλος, παρέχει περίπου 5% των ημερήσιων αναγκών σε ενέργεια, 12% σε πρωτεΐνη και 7% σε υδατανθράκων (για μια τυπική δίαιτα 2500 θερμίδων).

    Πώς βοηθά ο αρακάς στη βελτίωση της υγείας μου;

    Ο αρακάς αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμίνης Κ, η οποία συμμετέχει στη διατήρηση της υγείας των οστών. Αυτό συμβαίνει, είτε ενεργοποιώντας την οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη των οστών που προάγει τη μεταλλοποίησή τους, είτε μέσω άλλων μηχανισμών (μελέτες δημοσιευμένες στα επιστημονικά περιοδικά Journal of Nutrition και Biochemical and Biophysical Research Communications το 1996). Για αυτό, ειδικά τα άτομα με αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση, όπως οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και οι ηλικιωμένοι, μπορεί να επωφεληθούν συμπεριλαμβάνοντας τον αρακά στη δίαιτά τους.

    Ο αρακάς παρέχει σημαντικά ποσά φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β 6 . Τα δύο αυτά συστατικά μειώνουν την παραγωγή της ομοκυστεΐνης, ενός μεταβολικού παραπροϊόντος που μπορεί να είναι επικίνδυνο τόσο για την υγεία των οστών όσο και για την εμφάνιση αθηροσκλύρηνσης. Όσον αφορά στα οστά, η ομοκυστεΐνη εμποδίζει τη σύνδεση του κολλαγόνου έχοντας ως αποτέλεσμα μειωμένη οστική μάζα και οστεοπόρωση. Ως προς την αθηροσκλύρηνση, η ομοκυστεΐνη προκαλεί βλάβες στα αγγεία και τα διατηρεί σε μια συνεχή κατάσταση φλεγμονής. Η σημασία του φυλλικού οξέος στην ομαλή καρδιαγγειακή λειτουργία έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών μελετών. Μία από αυτές, που διεξήχθη το 1995 στις Ηνωμένες Πολιτείες, έδειξε ότι 400 μ g την ημέρα φυλλικού οξέος μπορούσαν να προλάβουν 28000 θανάτους το χρόνο από καρδιαγγειακά νοσήματα. Οπότε, ο αρακάς μέσω του φυλλικού οξέος και της βιταμίνης Β 6 παρουσιάζει προστατευτική δράση για την καρδιαγγειακή υγεία. Τα οφέλη, όμως, του αρακά σε αυτόν τον τομέα προέρχονται και από τις διαιτητικές ίνες που περιέχει, οι οποίες συμβάλλουν στη μείωση της ολικής και της LDL -χοληστερόλης, στον έλεγχο του σακχάρου του αίματος, αλλά και στην ομαλή λειτουργία του εντέρου, προστατεύοντας το παράλληλα από τον καρκίνο του κόλον και άλλες εντερικές νόσους.

    Επίσης, ο αρακάς αποτελεί καλό τρόφιμο σε περιπτώσεις κόπωσης και αδυναμίας, εφόσον παρέχει ενέργεια, αλλά και συστατικά που συμβάλλουν στην παραγωγή ενέργειας από το σώμα. Οι βιταμίνες Β 1 , Β 2 , Β 3 και Β 6 αποτελούν βασικά συστατικά του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων, των τριών, δηλαδή βασικών συστατικών παραγωγής ενέργειας. Επίσης, ο αρακάς αποτελεί πολύ καλή πηγή σιδήρου, ο οποίος είναι απαραίτητος για το σχηματισμό και τη σωστή λειτουργία των ερυθροκυττάρων. Έλλειψη σιδήρου οδηγεί σε αναιμία, κούραση και μειωμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Επιπρόσθετα, η βιταμίνη C , η οποία περιέχεται στον αρακά, βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και προστατεύει τα συστήματα παραγωγής ενέργειας του σώματος από τις βλάβες που μπορεί να προκαλέσουν οι ελεύθερες ρίζες. Τμήματα του σώματος που έχουν υψηλές απαιτήσεις σε βιταμίνη C είναι τα επινεφρίδια, οι οφθαλμικοί φακοί, το ήπαρ, το ανοσοποιητικό σύστημα, οι συνδετικοί ιστοί και τα λιπίδια που κυκλοφορούν στο αίμα.

    Ο αρακάς περιέχει θρεπτικά συστατικά, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης C , τα οποία είναι απαραίτητα για την προστασία από διάφορες μορφές καρκίνου. Υψηλή πρόσληψη βιταμίνης C φαίνεται να μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης πολλών μορφών καρκίνου, όπως λευχαιμία, λέμφωμα, καρκίνο των πνευμόνων, του παχέος εντέρου και του παγκρέατος, του μαστού, του προστάτη και των ωοθηκών. Η βιταμίνη C ως αντιοξειδωτικό προστατεύει τη δομή των κυττάρων μέσω της προφύλαξης του DNA , βοηθά το σώμα να διαχειριστεί τοξικά χημικά που εισέρχονται στον οργανισμό από το περιβάλλον, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και αναστέλλει τη δημιουργία καρκινογόνων συστατικών, όπως οι νιτροζαμίνες, ουσίες που παράγονται κατά την κατανάλωση επεξεργασμένου με συντηρητικά κρέατος.

    Φρέσκα μπιζέλια

    Οταν επιλέγουμε φρέσκο αρακά, οφείλουμε να προσέχουμε ώστε τα σπέρματά του να είναι τρυφερά και να έχουν γλυκιά και όχι αμυλώδη γεύση, οι δε λοβοί του να μην έχουν στίγματα ή μούχλες. Ποτέ δεν θα πρέπει να προμηθευόμαστε τον φρέσκο αρακά καθαρισμένο, για να μη χάσει τα φυσικά συστατικά του. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η στιγμή συλλογής του παίζει καθοριστικό ρόλο στην ποιότητά του. Υπάρχει μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή κατά την οποία τα ζάχαρα και η τρυφεράδα των σπερμάτων είναι ιδανικά. Ετσι, εάν συλλεχθεί νωρίτερα, ο παραγωγός χάνει σε βάρος (μια και τα σπέρματα δεν έχουν αναπτυχθεί ικανοποιητικά), ενώ, εάν συλλεχθεί με καθυστέρηση και έχει προχωρήσει η ωρίμαση, τότε έχει μειωμένα σάκχαρα και αυξάνεται η περιεκτικότητά του σε άμυλο και άλλους πολυσακχαρίτες. Οσο για την τρυφεράδα των σπερμάτων, αυτή μειώνεται λόγω της μεταφοράς ασβεστίου από το φυτό στο περίβλημά τους. Από την άλλη, οι ποικιλίες των γλυκομπίζελων (των οποίων καταναλώνονται και οι λοβοί) θα πρέπει να συγκομίζονται όταν τα σπέρματα δεν έχουν φτάσει ακόμα στην πλήρη ανάπτυξή τους, έτσι ώστε οι λοβοί να είναι τρυφεροί, γλυκοί και βρώσιμοι.

    Πώς συντηρείται

    Ολες οι ποικιλίες φρέσκου αρακά θα πρέπει να φυλάσσονται στο ψυγείο, καθώς η ζέστη προκαλεί αλλοιώσεις στα σάκχαρά του. Ωστόσο, αν αυτό είναι αδύνατο, τότε πρέπει να φυλάσσεται σε σακουλάκια με τρύπες έως ότου μαγειρευτεί. Σε κάθε περίπτωση, οι λοβοί θα πρέπει να διατηρούνται μαζί με τα σπέρματα, γιατί διαφορετικά χάνουν άμεσα αρκετά από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους. Σε πιο επαγγελματικά ψυγεία και σε θερμοκρασίες μεταξύ 4 και 6° C και με αρκετά υψηλή υγρασία (90% - 95%) μπορεί να διατηρηθεί το πολύ για 10 - 15 ημέρες. Μετά αρχίζει και σκληραίνει και χάνει τα χαρακτηριστικά της γεύσης του. Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε τον αρακά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, υπάρχουν δύο λύσεις: η κατάψυξη ή η οικιακή κονσερβοποίηση.

    Με την κατάψυξη μπορούμε να διατηρήσουμε τα περισσότερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του φρέσκου αρακά, χωρίς παράλληλα να χάσουμε μεγάλο μέρος από τα θρεπτικά συστατικά του. Παίρνουμε φρέσκους και τρυφερούς σπόρους αρακά, τους ζεματάμε σε βραστό νερό για περίπου ένα λεπτό και, αφού τους σκουπίσουμε αμέσως, τους βάζουμε σε δίσκους στην κατάψυξη για περίπου μία ώρα. Μετά βγάζουμε τον αρακά και τον τοποθετούμε σε σακουλάκια για την τελική του συντήρηση. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να διατηρηθεί για αρκετούς μήνες, χωρίς σημαντικές απώλειες στην ποιότητά του.

    Εναλλακτικά, μπορούμε να κάνουμε «οικιακή κονσερβοποίηση». Παίρνουμε φρέσκους και τρυφερούς σπόρους αρακά και, αφού τους πλύνουμε καλά, τους ζεματάμε σε βραστό νερό για 3 - 5 λεπτά. Αμέσως γεμίζουμε τα βάζα που έχουμε βράσει νωρίτερα, βάζοντας και μία κουταλιά του γλυκού αλάτι στο καθένα. Αφού συμπληρώσουμε με καυτό νερό έως μισό πόντο από το χείλος τους, κλείνουμε τα ζεστά ακόμα βάζα με τα καπάκια τους και τα βάζουμε σε ένα συρμάτινο καλάθι το οποίο και τοποθετούμε σε ανάλογου μεγέθους κατσαρόλα (π.χ. χύτρα ταχύτητας) γεμάτη με βραστό νερό. Το συρμάτινο καλάθι είναι απαραίτητο, ειδάλλως τα βάζα, ακουμπώντας στο πάτο της κατσαρόλας, υπάρχει πιθανότητα να σπάσουν. Τα αφήνουμε να βράσουν για περίπου μία ώρα. Μετά τα σφίγγουμε καλά και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Οι κονσέρβες μας είναι έτοιμες για αποθήκευση. Προσοχή, όταν ανοίγουμε τις κονσέρβες, θα πρέπει πάντα να ελέγχουμε μήπως έχουν αλλοιωθεί.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=438&w_id=397
    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...4/2010_1291403



    ΑΓΚΙΝΑΡΑ



    Τι πρέπει να γνωρίζω για την αγκινάρα;

    Η αγκινάρα, Cynara scolymus , είναι ένα πολυετές φυτό που ανήκει στην ομάδα των ακανθώδων φυτών της οικογένειας Asteraceae . Η καρδιά του λαχανικού που συνήθως καταναλώνεται είναι ουσιαστικά ο κάλυκας ενός βιολετί λουλουδιού. Η αγκινάρα προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική, από όπου και πέρασε στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη. Οι αρχαίοι πολιτισμοί απέδιδαν στην αγκινάρα πολλές ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες, ειδικά σε σχέση με τη λειτουργία του ήπατος και της χοληδόχου κύστης. Ο Πλίνιος την περιγράφει ως «τρόφιμο για τους πλούσιους», εξαιτίας της ευεργετικής επίδρασης που μπορεί να είχε στα συμπτώματα της πλούσιας ζωής τους, η οποία συχνά οδηγούσε σε κίρρωση του ήπατος, ποδάγρα (ουρική αρθρίτιδα) ή γενική κατάπτωση του οργανισμού. Παραδοσιακά, αφεψήματα των φύλλων της έχουν χρησιμοποιηθεί για «καθάρισμα του αίματος», αύξηση της παραγωγής και έκκρισης της χολής και αποτοξίνωση του ήπατος και του δέρματος. Κάποιες από αυτές τις ιδιότητες έχουν διαπιστωθεί επιστημονικά.

    Υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι κατανάλωσης της αγκινάρας;

    Η αγκινάρα χρησιμοποιείται και ως αρωματικό σε μερικά αλκοολούχα ποτά. Η πικρότητα που έχει θεωρείται ότι προάγει την καλή πέψη, ενεργοποιώντας την έκκριση πεπτικών χυμών του οργανισμού. Για αυτό, μπορείτε να δοκιμάσετε να πιείτε ένα απεριτίφ που περιέχει αγκινάρα πριν από το γεύμα σας.

    Θεραπευτικές Ιδιότητες

    Τα φύλλα της αγκινάρας είναι χολαγωγά, τονωτικά και διουρητικά, τα φύλλα της θεωρείται ότι έχουν ιδιότητες κατά της αρτηριοσκλήρωσης, της χοληστερίνης και της ανεπάρκειας συκωτιού, των ρευματισμών, της πέτρας των νεφρών, του ίκτερου, των διαλειπόντων πυρετών, του τερτατέου πυρετού, κατά της ιδρωπικίας, και είναι επίσης καρδιοτονωτική και καθαριστική του αίματος. Επίσης το μασάζ με νερό από ζεσταμένα φύλλα αγκινάρας βοηθά στην τόνωση των μαλλιών.

    Τι μέρος της Συνιστώμενης Ημερήσιας Ποσότητας καλύπτει η κατανάλωσή της;

    100 γρ. από βρασμένες αγκινάρες καλύπτουν 21-27% των ημερήσιων αναγκών σε διαιτητικές ίνες, 26% σε χαλκό, 16% σε σίδηρο για τους άνδρες και 7% για τις γυναίκες και 15% σε μαγνήσιο. Προσδίδουν, επίσης, περίπου το 1/10 των ημερήσιων αναγκών σε φυλλικό οξύ (13%), φωσφόρο (12%), βιταμίνη Κ (12%), βιταμίνη C (11%), μαγγάνιο (11%) και βιταμίνη Β 6 (9%), 5-7% των αναγκών στις βιταμίνες θειαμίνη (Β 1 ), ριβοφλαβίνη (Β 2 ), νιασίνη (Β 3 ) και παντοθενικό οξύ, και 4-5% σε ασβέστιο και ψευδάργυρο.

    Αγκινάρα κατά χοληστερόλης

    Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι παγκοσμίως οι κύριες αιτίες θανάτου και συσχετίζονται με αυξημένα επίπεδα ολικής χοληστερόλης στο πλάσμα του αίματος. Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Reading βρήκαν ότι απόσταγμα από τα φύλλα της σφαιρικής αγκινάρας (Artichoke Leaf Extract- ALE), το οποίο χορηγείται χωρίς ιατρική συνταγή, μπορεί να μειώσει τη χοληστερόλη σε, κατά τα άλλα, υγιή άτομα με μέτρια αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης.

    Από τη στιγμή που η χοληστερόλη στο πλάσμα φτάνει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, συνταγογραφούνται φάρμακα όπως οι στατίνες για να βοηθήσουν στη μείωσή της. Η παρέμβαση που μπορούμε να κάνουμε προτού οι συγκεντρώσεις φτάσουν σε αυτά τα επίπεδα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων χωρίς τη χρήση φαρμάκων. H συγκεκριμένη μελέτη έδειξε ότι υγιή άτομα με μέτρια αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης στο πλάσμα του αίματος, μπόρεσαν να μειώσουν αυτά τα επίπεδα χρησιμοποιώντας αυτό το φυτικό συμπλήρωμα.

    Κατά τη διάρκεια του πειράματος, δόθηκε σε 75 εθελοντές 1280mg (4 κάψουλες) του ALE ή ένα παρόμοιο εικονικό φάρμακο (placebo) κάθε μέρα για 12 εβδομάδες. Η κατανάλωση του ALE οδήγησε σε ευνοϊκή και στατιστικά σημαντική μείωση της ολικής χοληστερόλης πλάσματος μετά την περίοδο παρέμβασης.

    Για πάνω από 10 χρόνια, η σχέση μεταξύ της διαιτητικής πρόσληψης αντιοξειδωτικών συστατικών και μειωμένου κίνδυνου εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων έχει αναγνωριστεί και ερευνηθεί. Τα αντιοξειδωτικά συστατικά περιλαμβάνουν 'μη- απαραίτητα' φυτοχημικά (π.χ. φλαβονοειδή) όπως επίσης και 'απαραίτητα' συστατικά (π.χ. βιταμίνες C, E). Πολλές φυτικές πηγές πλούσιες σε φλαβονοειδή, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, το τσάι, το κόκκινο κρασί, το κακάο και το ελαιόλαδο, έχουν συσχετισθεί με μειωμένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά, παρόλο που ο ακριβής μηχανισμός για αυτά τα προστατευτικά οφέλη δεν είναι ακόμα ξεκάθαρος. Η έρευνα έδειξε ότι τα ALE είναι πλούσια σε διάφορα φλαβονοειδή και μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα χοληστερόλης.

    Οι σφαιρικές αγκινάρες χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη από την αρχαιότητα για να βελτιώσουν την πέψη και την υγεία του ουροποιητικού συστήματος. Τα ALE χρησιμοποιούνται στη Γερμανία και τη Σουηδία ως θεραπεία για την δυσπεψία και είναι διαθέσιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο ως συμπληρώματα διατροφής χωρίς τη συνταγή γιατρού.

    Ο Dr. Rafe Bundy αναφέρει πως 'Μειώνοντας τα επίπεδα της χοληστερόλης μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο για ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων. Στην έρευνά μας ασχοληθήκαμε με την πιθανότητα το ALE να είναι ευεργετικό σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους που εμφάνιζαν μέτρια αύξηση στα επίπεδα της χοληστερόλης πλάσματος αλλά δεν ήταν στο σημείο που να χρειάζονται κανονική φαρμακευτική παρέμβαση. Τα ALE μπορούν να είναι μια ακόμα επιλογή για τους ανθρώπους που θέλουν να προσπαθήσουν μέσω της υγιεινής διατροφής να μειώσουν τα επίπεδα της χοληστερόλης.

    Αναλυτικότερα

    Οι ευεργετικές επιδράσεις της αγκινάρας στην υγεία προκύπτουν κυρίως από δύο συστατικά που περιέχει, την κυναρίνη και τη σιλιμαρίνη. Η κυναρίνη, η οποία βρίσκεται στα φύλλα της αγκινάρας, βοηθά στην ανακούφιση γαστρεντερικών προβλημάτων, τα οποία προκύπτουν από αδυναμία του οργανισμού να πέμψει τα λίπη της τροφής εξαιτίας μειωμένης έκκρισης της χολής. Η κυναρίνη ενεργοποιεί την παραγωγή από το ήπαρ και την έκκριση της χολής, ώστε ανακουφίζει από στομαχική διαταραχή, ναυτία, μετεωρισμό και κοιλιακό πόνο. Εξαιτίας αυτών των επιδράσεων της αγκινάρας, έχει αρχίσει να μελετάται το πιθανό όφελος σε σχέση με το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από κοιλιακό πόνο, φούσκωμα και διάρροια ή δυσκοιλιότητα. Παρόλο που δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα, μια μελέτη το 2004 (δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Alternative and Complementary Medicine) δίνει θετικά στοιχεία ότι το εκχύλισμα αγκινάρας μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα της πάθησης αυτής. Με την αύξηση της έκκρισης χολής που προκαλεί, η αγκινάρα συμμετέχει και στη ρύθμιση της παραγωγής χοληστερόλης από τον οργανισμό. Παρόλο που υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία για την επίδρασή της στη μείωση της χοληστερόλης, κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν ήδη προσθέσει την κυναρίνη στα φάρμακα κατά της χοληστερόλης. Το φλαβονοειδές σιλιμαρίνη παρουσιάζει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και έχει εξετασθεί για τυχόν προστατευτική δράση από καρκίνους. Σε μια μελέτη με ζώα άνηκε ότι η ενίσχυση της δίαιτας με σιλιμαρίνη οδήγησε σε μείωση των περιστατικών καρκίνου της χοληδόχου κύστης και σε αναστολή της ανάπτυξης προκαρκινικών όγκων. Η ίδια ουσία έχει φανεί να εξουδετερώνει καρκινογόνα και στο δέρμα, ενώ κάποιες άλλες ουσίες στην αγκινάρα έχουν βρεθεί να αναστέλλουν την ανάπτυξη του καρκίνου του προστάτη. Η σιλιμαρίνη θεωρείται, επίσης, ότι μπορεί να αναγεννήσει τον ηπατικό ιστό, για αυτό και η αγκινάρα αποτελεί καλή διατροφική επιλογή ειδικά για άτομα που πίνουν αλκοόλ. Είναι, βέβαια, σαφές ότι η κίρρωση του ήπατος είναι μη αναστρέψιμη κατάσταση και δεν μπορεί να βελτιωθεί από την κατανάλωση αγκινάρας. Πέρα από τις επιδράσεις που έχει η αγκινάρα μέσω των φλαβονοειδών της, έχει ευεργετικά αποτελέσματα και μέσω των θρεπτικών συστατικών της. Ο χαλκός συμμετέχει στη μεταφορά σιδήρου στους ιστούς (οι αγκινάρες περιέχουν και σίδηρο) και το μεταβολισμό κάποιων νευροδιαβιβαστών, ενώ εμπλέκεται και στη διαδικασία σύνθεσης κολλαγόνου και ελαστίνης, πρωτεϊνών του συνδετικού ιστού απαραίτητων για τη συνοχή και ελαστικότητα των αγγείων, των οστών και των αρθρώσεων. Επίσης, ο χαλκός, αλλά και το μαγγάνιο, αποτελούν συνένζυμα αντιοξειδωτικών ενζύμων του οργανισμού. Η αγκινάρα αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμίνης Κ, η οποία συμμετέχει στη διατήρηση της υγείας των οστών. Αυτό συμβαίνει, είτε ενεργοποιώντας την οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη των οστών που προάγει τη μεταλλοποίησή τους, είτε μέσω άλλων μηχανισμών (μελέτες δημοσιευμένες στα επιστημονικά περιοδικά Journal of Nutrition και Biochemical and Biophysical Research Communications το 1996). Για αυτό, ειδικά τα άτομα με αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση, όπως οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και οι ηλικιωμένοι, μπορεί να επωφεληθούν συμπεριλαμβάνοντας τις αγκινάρες στη δίαιτά τους. Οι αγκινάρες περιέχουν, επίσης, σημαντικά ποσά φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β 6 . Τα δύο αυτά συστατικά μειώνουν την παραγωγή της ομοκυστεΐνης, ενός μεταβολικού παραπροϊόντος που μπορεί να είναι επικίνδυνο τόσο για την υγεία των οστών όσο και για την εμφάνιση αθηροσκλύρηνσης. Οι βιταμίνες Β 1 , Β 2 , Β 3 και Β 6 αποτελούν βασικά συστατικά του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων, των τριών, δηλαδή, βασικών πηγών ενέργειας. Οι αγκινάρες μέσω του μαγνησίου και του καλίου μπορεί να συνεισφέρουν στη μείωση της υπέρτασης και μέσω της βιταμίνης C στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών.

    Πηγές: Bundy R., et al. Artichoke leaf extract (Cynara scolymus) reduces plasma cholesterol in otherwise healthy hypercholesterolemic adults: a randomised double-blind placebo controlled trial. Phytomedicine, 2008

    Αγρια Αγκινάρα

    Περιέχει μεγάλες ποσότητες ινωδών ουσιών που όπως έχομε συχνά αναφέρει, παρόλο του ότι οι ουσίες αυτές δεν περιέχουν θρεπτικά στοιχεία, αποτελούν ωστόσο ένα αποτελεσματικό μέσον για τον καθορισμό του οργανισμού από τοξίνες, προλαβαίνουν υψηλή χολιστερόλη ή ακόμα καρδιακά νοσήματα, υψηλή πίεση, ζαχαροδιαβήτη και καρκίνο του παχέος εντέρου. Μια μέσου μεγέθους αγριαγκινάρα περιέχει πάνω από 6 γραμμάρια ινωδών ουσιών. Φρέσκια ή κατεψυγμένη, μισή κούπα καρδιές άγριας αγκινάρας περιέχει 5 περίπου γραμμάρια ινωδών ουσιών, κάπου 20% της απαιτούμενης ημερήσιας ποσότητας για σωστή λειτουργία του οργανισμού. Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης καλή πηγή μαγνησίου που είναι γνωστό ότι βοηθά στη μείωση υψηλής πίεσης του αίματος. Το μαγνήσιο είναι επίσης γνωστό ότι σταθεροποιεί τους χτύπους της καρδιάς. Μελέτες έχουν δείξει ότι το 20-35% των ασθενών με καρδιακές ανεπάρκειες, έχουν πολύ χαμηλές ποσότητες μαγνησίου στο αίμα τους. Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης κατάφορτες με Βιταμίνη Β, τόσο απαραίτητη στις εγκύους γυναίκες, για την σωστή ανάπτυξη του εμβρύου. Σημαντική είναι επίσης και η Βιταμίνη C που βρίσκεται στην αγκινάρα. Αξιοσημείωτο είναι το φαινόμενο που παρατηρείται μετά αφού καταναλώσει κανείς αγριαγκινάρα. Όλα μετά φαίνονται να έχουν πικρή γεύση, ακόμα και το νερό. Τούτο ωφείλεται στην ουσία κυναρίνης που περιέχεται στην αγριαγκινάρα και που φαίνεται να επηρεάζει τους δέκτες του γλυκού που υπάρχουν επάνω στη γλώσσα μας. Κάτι βέβαια που σημαίνει ότι ένα γεύμα με αγριαγκινάρα πιθανόν να μεταβάλει την γεύση των υπόλοιπων ειδών, κρασιού, σαλατικών, ή και κρεάτων.

    Πως Ξεχωρίζω Την Άγρια Αγκινάρα

    Η « Άγρια Αγκινάρα Μικρομάνης» είναι ένας αγκαθωτός ανθοφόρος βλαστός του πολυετούς φυτού cynara, το οποίο φτάνει ή ξεπερνάει το ένα μέτρο όπου σε ένα βλαστό είναι δυνατό να φέρονται κι άλλες ανθοκεφαλές, σα διακλαδώσεις (περίπου 20 με 25). cardunculus. Το βλαστάρι ή άνθος είναι το φαγώσιμο μέρος, δηλαδή ο καρπός. Ο καρπός της άγριας αγκινάρας είναι σαρκώδης, εσωτερικά κούφιος. Περιέχει την καρδιά, «το κρέας» της άγριας αγκινάρας, και την κορυφή με χνουδωτό κέντρο. Αν δε γίνει συγκομιδή ο καρπός ανθίζει με μεγάλο μπλέ-βιολετί χρώμα, όμορφο αλλά μη φαγώσιμο. Οι ανθικοί αυτοί άξονες που φέρουν τη χαρακτηριστική ταξιανθία ονoμάζεται κεφάλια.Η διάμετρος ενός τέλειου αναπτυγμένου κεφαλίου φτάνει τα 15 εκατ. Τα ανθίδια που σχηματίζουν τα κεφάλια είναι σωληνώδη, ισομήκη λευκού χρωματισμού. Η ανθοκεφαλές αποτελούνται από τους ανθοδόχους, τα βράκτια φύλλα και από μεγάλο αριθμό ανθέων, έχουν δε σχήμα κωνοειδές και κεντρομόλα ανάπτυξη. Τα βράκτια φύλλα αποτελούνται από σαρκώδες και μεμβρανώδες τμήματα που καταλήγουν σε αγκάθια πράσινου χρώματος.



    ΠΗΓΗ:
    http://www.votana.eu/sikoti/sik-agkinara.html
    http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=5724
    http://www.barbastathis.com/index.asp?a_id=438&w_id=396
    http://www.agromes.com/diatrophekaiu...-agkinara.html

  29. #29
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    Quote Originally Posted by cuban View Post
    Μπράβο Νίκο !

    Πολύ χρήσιμο άρθρο.

    Αντώνη ευχαριστώ πολύ!!

  30. #30
    Advanced Bodybuilder
    Join Date
    12-05-09
    Posts
    1,167

    Default

    Th-Th-Th-Th-That's all folks!

    Πιστεύω ότι καλύψαμε μία αρκετά μεγάλη ποκιλία λαχανικών και οσπρίων που χρησιμοποιούμε στη διατροφή μας!

    Πάω τώρα να βοσκήσω γιατί κουράστηκα!!


 
Page 1 of 2 12 LastLast

Thread Information

Users Browsing this Thread

There are currently 1 users browsing this thread. (0 members and 1 guests)

Bookmarks

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •