μια απορια..
απο τη μια πλευρα μαθαινουμε πως ο μυς αναπτυσσεται με το συνδυασμο failure στη προπονηση και ληψη διατροφικων στοιχειων (κυριως πρωτεινη, αμινοξεα κ μεταπροπονητικα υδατανθρακα για τη πληρεστερη μεταφορα τους) καθως και επαρκη αναρρωση..
απο την αλλη πλευρα γινεται τοσος ντορος ωστε να αποφευχθει η μεγαλη απωλεια μυικου ιστου κατα τη περιοδο της γραμμωσης..
και διερωτωμαι εγω.. παρα την υποθερμιδικη διατροφη, κ παρα την πτωση της δυναμης που αυτη συνεπαγεται... εφοσων ακολουθειται προγραμμα εντονης προπονησης (εστω με λιγοτερα κιλα) με failure κ συνεχες σοκαρισμα του μυ μεσω παραλλαγων, γιατι ειναι ανεφικτη η ταυτοχρονη απωλεια λιπους με παραλληλη μυικη αναπτυξη?
μπορει να ειναι χαζη η ερωτηση η' και προιον δικης μου αγνοιας.. αλλα θα ηθελα πολυ μια εμπειρη γνωμη..
ειναι η πρωτη φορα που μπαινω σε διαδικασια γραμμωσης και η σκεψη κατα την ωρα της προπονησης αλλα και γενικοτερα πως "τωρα χανω μυες" επιφερει αγχος κ τουλαχιστον σε μενα λειτουργει ως "καταβολικο".
Bookmarks