Θα ήθελα να εκφράσω κάποιες απορίες μου σχετικά με τα DOMS (Delayed On Muscle Sorreness).
Όλοι μας έχουμε νιώσει αυτό το αίσθημα του μετα-προπονητικού πόνου. Πρόκειται για ένα είδους φλεγμονής ή αλλιώς μυικού μικροτραυματισμού που προκαλούμε μέσω της παρατεταμένης έντασης στην προπόνησή μας.
Γιατί όμως αυτός ο πόνος εμφανίζεται άλλοτε νωρίτερα κ άλλοτε αργότερα ή ακόμα κ πιο έντονα, έχοντας ως μέτρο σύγκρισης την ίδια διατροφή, προπόνηση, ξεκούραση κ μυική ομάδα; Ποιοι παράγοντες παίζουν ρόλο;
Γιατί σε κάποιες μυικές ομάδες εμφανίζεται πιο αργά κ σταδιακά; Εξαρτάται απ' την πυκνότητα κ τον τύπο των μυικών ινών που καταστρέφονται κάθε φορά;
Από θεωρητική άποψη αισθανόμαστε τα DOMS, όπως κ κάθε είδος πόνου, λόγω του μηχανισμού άμυνας κάθε έμβιου οργανισμού που προσπαθεί να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε εξωγενές ερέθισμα που μεταβάλει τη δομή κ σύστασή του.
Τι γίνεται όμως στον οργανισμό μας όσο διαρκεί αυτή η αίσθηση κ τι ακολουθεί όταν πλέον έχει φύγει; Ο μυς έχει επανέρθει στην προηγούμενη του κατάσταση κ μετά ξεκινά η διαδιακασία υπερτροφίας αυτού ή αυτό γίνεται σε μια φάση;
Αν όντως ισχύει το τελευταίο, τότε σε κάθε προπόνηση θα έπρεπε πάντα να σημειώνεται πρόοδος, εφόσον έχουμε καλύψει επιτυχώς τους παράγοντες διατροφής κ ξεκούρασης. Αυτό πρακτικά όμως δεν συμβαίνει, καθώς φτάνουμε σε ένα πλατό παρόλο που συνεχίζουμε να νιώθουμε αυτά τα DOMS.
Όσο πιο έντονος είναι ο πόνος τόσο μεγαλύτερο κομμάτι μυικού ιστού έχουμε καταστρέψει. Ναι, αλλά τόσο μεγαλύτερη θα είναι κ η ανάπτυξή του;
Αυτό είναι κ το βέλτιστο για μας; Σαφώς όχι, καθώς από ένα σημείο κ μετά οδηγούμαστε σε υπερπροπόνηση.
Τελικά, τα DOMS συνεπάγονται μιας επιτυχημένης προπόνησης κ προμηνύουν πιθανή βελτίωση του μυ; Είναι κριτήριο αξιολόγησης; Θα πρέπει να τα "κηνυγάμε";
Σκεπτόμενος... "Αφού τα νιώθω έκανα καλή προπόνηση κ έδωσα το ερέθισμα να μεγαλώσει ο μυς. Συνεπώς, με τη σωστή διατροφή θα μεγαλώσει..."
Bookmarks