Αγαπημένο μου ημερολόγιο καλησπέρα
για πότε περνάνε οι βδομάδες ούτε που το καταλαβαίνω. Ψιλομπερδεύομαι με τις μέρες,πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να θυμηθεί τι μέρα είναι.. βρε Τετάρτη να ναι; Πέμπτη; Μπας και ήρθε το Σάββατο; Ευτυχώς που το χω συνδιάσει με τις προπονήσεις και λέω... σήμερα είναι "στήθος/δικέφαλα"
Έχω αλλάξει ώρες προπονήσεων και αερόβιων, πλέον πηγαίνω πρωί για βάρη και τις αερόβιες τις κάνω το απόγευμα. Το σώμα συνηθίζει γρήγορα σε αυτό που του δίνουμε. Γι αυτό οι αλλαγές είναι απαραίτητες, ώστε να αποφεύγουμε τη στασιμότητα.
Χτες ήταν μια από τις απολαυστικότερες αερόβιες που έκανα. Μετά από πολύ καιρό πήγα στο Ολυμπιακό στάδιο. Παντου μύριζε άνοιξη!
Γεμάτος ο χώρος από παιδάκια να κάνουν ποδήλατο, είδα και μια ομάδα τοξοβολίας και καθόμουν να χαζέψω.. δεν είχα δει ποτέ από κοντά.
Άλλοι έκαναν τζόκινγκ, έτρεχαν, άλλοι είχαν φέρει τα σκυλιά τους και έπαιζαν.. Γενικά έβλεπες κίνηση, παιδικά γέλια... πολύ όμορφο περιβάλλον.
Έκανα τα σπριντ μου, ανεβοκατέβηκα τις σκάλες (πόοοοοσο μου αρέσουν αυτές οι σκάλες στο ολυμπιακό!!!), έκανα τις πλειομετρικές μου και γύρισα σαν πεινασμένος λύκος να καταβροχθήσω την τιλάπια με τα λαχανικά μου.
Τώρα τελευταία έχω αφήσει τον ατμομάγειρα και φτιάχνω τα κρεατικά στο γκριλ. Πολύ πιο νόστιμα ομολογώ, αλλά πρέπει να μαι από πάνω να τα προσέχω (ευτυχώς είπαμε.. να ναι καλά η μανουλα που την αγγαρεύω πολλές φορές).
Η προπόνηση το πρωί είναι μια άλλη φάση... πας ξεκούραστος, φρέσκος, με ενέργεια. Έχει πολύ λιγότερο κόσμο (οι περισσότεροι είναι -κλασικά- στους διαδρόμους- κι έτσι δεν έχω το άγχος μη μου έχουν πιάσει το ρακ ή τους αλτήρες. Άσε που περνάει πολύ πιο γρήγορα η ώρα!
Εκτός από την προπόνηση και τις αερόβιες, έχω πρόγραμμα όπου δουλεύω το ποζάρισμά μου. Αν νομίζετε πως είναι κάτι εύκολο, γελιέστε.
Το ποζάρισμα είναι το Α και το Ω. Εχεις περίπου 2 λεπτά πάνω στη σκηνή για να δείξεις όλη τη σκληρή δουλειά που έχεις κάνει όλους αυτούς τους μήνες.
Είναι σαν έναν περιτύλιγμα δώρου : όσο καλό και να ναι το περιεχόμενο, το περιτύλιγμα πρέπει να είναι άψογο και να ελκύει τα βλέμματα.
Στην κατηγορία μου δεν αρκεί να πληρείς τις σωματικές προυποθέσεις, αλλά να ξέρεις να παρουσιάσεις το σώμα σου.
Χρειάζεται να έχεις αυτοπεποίθηση, άνεση, να χαμογελάς ακόμα κι αν από μέσα σου η καρδιά κοντεύει να σπάσει.
Θέλει άνεση να μπορείς να περπατάς με αυτές
τις ψηλές τακούνες (Χριστέ μου.. δεν τις αντέχωωωωω
) και παρόλο που στέκεσαι μόνο με ένα μαγιό μπροστά σε τόσο κόσμο, να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.
Θέλει να κρατάς τις ισορροπίες, να έχεις μεν αυτοπεποίθηση αλλά να όχι σε υπερθετικό βαθμό (του στυλ, ήρθα και είμαι ο βασιλιάς των πάντων
).
Ένα ποζάρισμα μπορεί να χαντακώσει ακόμα και το καλύτερο σώμα. Γι αυτό θέλει πρακτική, πρακτική, πρακτική!!
Εχω δει αθλητές που ενώ είχαν τα προσόντα, να πήραν χαμηλότερη θέση λόγω ποζαρίσματος. Ίσως γιατί επικεντρώνονται περισσότερο στη διατροφή, στην προπόνηση και αυτό το κομμάτι το θεωρούν λίγο αυτονόητο και ότι "έλα μωρέ.. το χω...". Αμ δεν είναι έτσι!
Πρέπει να ξέρεις τις αδυναμίες σου ώστε να προσπαθήσεις να μην τις προβάλλεις, αλλά να ξέρεις και τα δυνατά σου σημεία ώστε να δώσεις έμφαση εκεί!
Χρειάζεται να είσαι στην τρίχα από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Όλα στην εντέλεια. Από το μαλλί μέχρι το πεντικιουρ στο μικρό δαχτυλάκι.
Η πρόβα ποζαρίσματος είναι επίπονη.. Μετά από λιγο νιώθεις όλο σου το σώμα να πονάει λες και έχεις κάνει προπόνηση. Και λογικό είναι, αφού στην ουσία είναι ισομετρικές ασκήσεις.
Έχω λοιπόν την κάμερα όπου κάνω πρόβα το ποζάρισμά μου και φυσικά χωρις να βλέπω τον εαυτό μου. Δεν είναι εύκολο, τη μια τα καταφέρνω την άλλη τα κάνω θάλασσα (ειδικά οταν εισαι κουρασμενος.. αστα να πανε). Αλλά με την πρακτική τελειοποιείσαι.
Τους κριτές δεν τους νοιάζει αν κανεις 100 κιλά σκουώτ ή πάγκο. Τους ενδιαφέρει αυτό που βλέπουν στη σκηνή! Γι αυτό πρέπει να παρουσιαστεί με τον καλύτερο τρόπο.
Η επιλογή του μαγιό, τα παπούτσια, το μακιγιάζ, το μαλλί, τα κοσμήματα, τα νύχια.. όλα πρέπει να είναι στην εντέλεια!
Αρκετά όμως στα λόγια, πάω να βάλω μαγιό και να ποζάρω
Καλό μας απόγευμα!!
Bookmarks