Ο Καλός ο Φίλος....

[guest250]

Μιας και υπάρχει ήδη το πλοίο της αγάπης για τους απανταχού ερωτοχτυπημένους, σκέφτηκα να ανοίξω και ένα topic όπου θα συζητάμε για φιλίες. Για φιλίες ζωής, για φίλους-φίδια, για παρέες, γνωστούς και όλα τα συναφή. Είμαι σίγουρη ότι όλοι θα έχουμε πολλές ιστορίες να πούμε, καλές και άσχημες.

[Ελενα]

Μου εχει τύχει να δίνω πολλα, να κουράζομαι σωματικά και ψυχικά για να στηρίζω καποιον και οταν εγω αργότερα πέρναγα δύσκολα ειδα πως δεν υπήρχε αντίστοιχη στήριξη. Μαθηματα...
Ομως εχω την μεγάλη τύχη να εχω και 2-3 άτομα που ειναι σαν αδερφές μου. Που ξερω πως ειναι εκει για μενα κι εγω φυσικα για αυτές. Που εχουν αντέξει οι σχεςεις μας ακομα και σε δύσκολες καταςταςεις. Η αληθινη αγαπη νικάει. Σε ολες τις σχεςεις. Ερωτικες, φιλικές.... Αλλα...να ειναι αληθινη!

[lakers4life24]

οι σχεσεις ειναι δυσκολες γενικως....οποιουδηποτε ειδους......ειδικα για εγωιστες....και βαζω κι εμενα μεσα....

[Ελενα]

Εγω βλεπω επικρατεί τρελός παρτακισμος και λίγοι τολμούν/επιλέγουν να τσαλακωνονται. Ομως, υπαρχουν και εξαιρέσεις. Ευτυχως!!!!

[lakers4life24]

Εγω βλεπω επικρατεί τρελός παρτακισμος και λίγοι τολμούν/επιλέγουν να τσαλακωνονται. Ομως, υπαρχουν και εξαιρέσεις. Ευτυχως!!!!

το ιδιο ειπαμε με αλλα λογια....το θεμα ειναι πιο ειναι το κινητρο για να τσαλακωθει καποιος?

[Ελενα]

Μονο για καποιον που αξίζει.

[Mazda 6]

Εγώ έχω πάντως μια κολλητή, χρόνια τώρα, που μοιάζουμε ακόμη και στις βλακείες που κάνουμε στην ζωή μας.

Σήμερα όμως κηδέψαμε τον Μανωλάκη μας, ένα παιδί μάλαμα, μέσα στο γέλιο. Του έκανα μάλιστα πλάκα, να τον ετοιμάσω να παίξει στον αγώνα στα Χανιά. Τράκαρε και ήταν σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική. Μας άφησε την Κυριακή τα ξημερώματα.

Με αφορμή λοιπόν τον Μανώλη, λέγαμε με τον Νίκο στο γυμναστήριο πως δεν έχουμε πάρει χαμπάρι ότι δεν θα τον ξαναδούμε για προπόνηση...

Κι εμείς κάθε μέρα κοιτάζουμε πως θα βγάλουμε το μάτι του άλλου και θα τον καρφώσουμε πισώπλατα. Οι λυκοφιλίες στις μέρες έχουν γίνει δυστηχώς ο κανόνας. Γι' αυτό έχω δίπλα μου ανθρώπους λίγους, μα καλούς.

[lakers4life24]

Μονο για καποιον που αξίζει.

ολο και κατι παραπανω θα ξερεις φιλη μου σπανιο αυτο βεβαια να συμβαινει!

[Ελενα]

Mazda, αυτα ειναι τα άσχημα...:-(((
Παναγιώτη μου εχω κανει πολλές φορες λαθος στην κρίση μου. Με καλη διάθεση εχω προτρέξει να δωςω και μετα απογοητευομουνα. Ομως κάποιοι αξίζουν. Γι αυτους ας τσαλακωθουμε οταν χρειαστει. Και κατα βάθος ξέρουμε αν ο άλλος αξίζει η οχι. Απλα καποιες φορες δε θελουμε να το παραδεχτούμε.

Καληνυχτα προς το παροναπο μενα....

[anna_lou]

Σταύρο συλληπητήρια! Αυτά είναι τα άσχημα και οι αδικίες για μένα της ζωής! Μετά το θάνατο του φίλου μας έχω αναθεωρήσει πολλά μα πάρα πολλά!

[guest250]

Δυστυχώς αυτά είναι τα άσχημα... εγώ όταν ήμουν γ' γυμνασίου, έχασα σε τροχαίο μια συμμαθήτριά μου, τη χτύπησε αυτοκίνητο. Δεν κάναμε παρέα, δεν ήμασταν φίλες, αλλά ήταν μεγάλο σοκ, θυμάμαι έκλαιγα σε κάτι άκυρες φάσεις μέχρι το καλοκαίρι γιατί σκεφτόμουν τι φοβερή αδικία ήταν, γιατί να πρέπει η μάνα της να ζήσει τέτοιο πράγμα και άλλα πολλά. Συν ότι κανείς μας δεν σκέφτεται ότι δεν είμαστε εδώ για πάντα. Και όσο πιο κοντά σου το βλέπεις να συμβαίνει, τόσο πιο πολύ σοκάρεσαι και ταρακουνιέσαι. Συλλυπητήρια παιδιά...

Τώρα πάνω στο θέμα της φιλίας... Πολλά είναι τα άτομα που θεωρώ ότι με έχουν προδώσει και από μικρή ξέκοβα. Δεν γινόταν απ τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά πάντα άρχιζα αραιώνοντας σιγά σιγά και μετά τίποτα. Ήμουν πάντα αφελής βέβαια, δεν έβλεπα εύκολα τυχόν εκμετάλλευση, ιδίως σε μικρότερες ηλικίες, γιατί τότε σκεφτόμουν ότι είμαστε μικρές, τι να κατηγορήσω ακριβώς; Αλλά άπαξ και κάποια από τις φίλες μου έχανε την εμπιστοσύνη μου, δεν σκεφτόμουν ούτε χρόνια γνωριμίας, ούτε πόσα ζήσαμε μαζί ούτε τίποτα. Επίσης θέλω να πω ότι για μένα τουλάχιστον δεν μετράει το πότε έρχεται στη ζωή σου κάποιο άτομο. Μπορεί να ξέρεις κάποιους χρόνια ολόκληρα και παρ' όλα αυτά αυτός που θα σου φερθεί όπως σου αξίζει, να είναι άτομο που το γνώρισες αργότερα απ τους υπόλοιπους. Μπορώ να μετρήσω άνετα τις φίλες μου που ξέρω ότι με αγαπάνε στ' αλήθεια και μάλιστα είναι αυτές που τις ξέρω λιγότερα χρόνια. Η κολλητή μου για παράδειγμα σπουδάζει Πάτρα, εγώ μένω Αθήνα, παρ' όλα αυτά κάθε φορά που έρχεται, είναι σαν να μην έχουμε χαθεί ποτέ. Ήταν αυτή που τα μάζεψε επιτόπου και ήρθε όταν την πήρα τηλ και της είπα ότι πέθανε η μαμά μου. Μια άλλη πολύ καλή μου φίλη έκανε το ίδιο όταν σπούδαζε Βόλο. Και επειδή μένουμε και κοντά, είναι αυτή που όποια απ τις 2 μας και αν έχει θέμα, βρισκόμαστε επιτόπου και πάμε για περπάτημα ή απλά καθόμαστε στην πλατεία (ενίοτε με συνοδεία σοκολατοειδών) και αναλύουμε, αναλύουμε... Αυτές τις 2 στην ουσία τις ξέρω σχεδόν 8 χρόνια. Μια άλλη φίλη μου που αγαπάω πολύ και μου έχει φερθεί άψογα και αυτή και η οικογένειά της, τη γνώρισα 1ο έτος στη σχολή, την ξέρω 5 χρόνια δηλ και πραγματικά είναι η χαρά της ζωής. Νιώθω ότι δεν έχω μεγαλώσει ποτέ κάνοντας παρέα μαζί της.

Από την άλλη, παλιότερες φίλες μου που κάναμε ας πούμε παρέα στο σχολείο, είτε έχουν προδώσει την εμπιστοσύνη μου, είτε βρίσκουν το παραμικρό για να πετάνε κακίες. Χαρακτηριστική περίπτωση 1 κοπέλα που κάναμε αρκετή παρέα κάποτε, πάντα πετούσε σπόντες αλλά από τον Μάρτιο του '13 έχω αραιώσει, έχω ανεχτεί πιστεύω αρκετά και δεν θέλω τέτοια άτομα στη ζωή μου.

(Σεντόνι πάλι... Συγχωρέστε με :Ρ)

Αυτό που θα ήθελα πολύ, είναι να μπορούσα να είχα έναν άντρα φίλο. Φίλο όμως 100%. Και ίσως και μεγαλύτερο για να μπορούμε να συζητάμε κάποια θέματα που κακά τα ψέματα, εσείς οι άντρες τα βλέπετε από άλλη οπτική γωνία. Είμαι και γω από τη φύση μου άνθρωπος που παίρνω στα σοβαρά ακόμα και πράγματα που δεν θα έπρεπε, οπότε το να συναναστρέφομαι με άτομα που είναι της νοοτροπίας ότι ''ξέρεις κάτι, χαλάρωσε, δεν πειράζει'', πιστεύω θα με έφερνε λίγο στα ίσα μου.

[Mazda 6]

Παιδιά ευχαριστώ πολύ. Έλενα, σεντόνι ξεσεντόνι, μια χαρά τα λες.

Πίστεψέ με είναι πολύ σπουδαίο να έχεις κολλητό φίλο απο το αντίθετο φύλο!!!

[Κωστας21]

Εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου να έχετε έναν-άντε δύο- πραγματικούς φίλους στη ζωή σας.
Οι φίλοι πάνω από σχέσεις, δουλειά κλπ για μένα.

Τον έναν κολλητό μου τον έχω στο Σικάγο εδώ και 3 χρόνια, ορισμένες φορές ονειρεύομαι ( σοβαρά ) ότι πάλι κάνουμε ξέγνιαστα παρέα..
Και φέτος θα αναγκαστώ να τον δω πολύ λίγες μέρες το καλοκαίρι λόγω της τραβηγμένης εξεταστικής από τις απεργίες 3 μηνών που είχαμε..
Είχα και ένα περιστατικό που δε περίμενα με έναν άλλο φίλο μου, τέσπα δε θέλω να μακρυγορώ.

Οσο μεγάλωσα κατάλαβα ότι οι άνθρωποι αλλάζουμε.
Εγώ αλλάζω, όλοι αλλάζουμε.
Αν κάποιος μπορέσει και κρατήσει δυνατές, πραγματικές φιλίες παρά τα εμπόδια που θα προκύψουν θα είναι ευτιχισμένος.
Αλλωστε, φίλοι που χώρισαν δεν υπήρξαν ποτέ φίλοι λέει ο σοφός λαός!
Είναι αλλη φάση να μοιράζεσαι με έναν αδερφό σου τα προβλήματα σου. Οχι κλαψούρισμα, λόγια σοβαρά, λόγια αληθινά.

[guest250]

Οσο μεγάλωσα κατάλαβα ότι οι άνθρωποι αλλάζουμε.
Εγώ αλλάζω, όλοι αλλάζουμε.

Πάνω σε αυτό, εγώ αυτό που λέω και ξαναλέω όταν συζητάμε με τις φίλες μου, είναι ότι ακριβώς επειδή αλλάζουμε, αλλάζουν και οι επιλογές μας στις φιλίες. Στο σχολείο κάναμε παρέα με κάποια άτομα επειδή ίσως ταιριάζαμε καλύτερα σε σχέση με τους υπόλοιπους, περνούσαμε μαζί κιόλας κάποιες ώρες της ημέρας, οπότε αν το καλοσκεφτείτε ήταν κάπως σαν παρέες εκ των συνθηκών. Κλειστή κοινότητα κιόλας το σχολείο, άλλες οι ηλικίες... Μετά μπαίνει στη ζωή το πανεπιστήμιο ή/και η δουλειά που εκ των πραγμάτων είναι πιο διευρυμένοι κύκλοι, συν ότι γνωρίζεις άτομα που έχετε πάνω κάτω κοινούς στόχους, ενδιαφέροντα, που μοιράζεστε κοινά άγχη και όλα τα σχετικά. Είναι εντελώς άλλη φάση. Εκεί πλέον ο καθένας παίρνει το δρόμο του και αφενός φαίνονται ποιοι απ τους ''παλιούς'' σου φίλους ήταν αληθινοί, αφού μένεις κοντά με εκείνους που για σένα δεν τους άλλαξε ο χρόνος και η πορεία, αφετέρου ανοίγει και σένα το μυαλό σου και αποκτάς διαφορετικά κριτήρια ως προς την επιλογή φίλων. Και πιστεύω πως όσο αλλάζουν οι καταστάσεις, τόσο θα αλλάζουμε όλοι μας. Εγώ εύχομαι με τα συγκεκριμένα άτομα που θεωρώ φίλες μου, να είμαστε μαζί μέχρι να γεράσουμε, πραγματικά, όσο χαζορομαντικό και αν μπορεί να ακούγεται. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις κοντά σου άτομα με τα οποία να είσαι και εσύ ο εαυτός σου, να αλληλοσυμπληρώνεστε και να επικοινωνείτε ουσιαστικά.

[Κωστας21]

Γνωριμίες θα κάνεις πολλές.
Και στο πανεπιστήμιο, και στη δουλειά, και στο γυμναστήριο, παντού ειλικρινά. Τέτοιες έχω και οι περισσότεροι φαντάζομαι πολλές.
Δε θα είναι φιλίες όμως.
Ισως κάποιες από τις γνωριμίες θα γίνουν πιο δυνατές και καταλήξετε να είστε φίλοι.
Αλλα αυτό που κατάλαβα είναι ότι για να είναι κάποιος φίλος σου, να τον αποκαλέσεις πραγματικά φίλο θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός.
Να είσαι σε θέση να του πεις ΟΤΙ σου έρθει, οσο χαζό και αν ακούγεται χωρίς να σκέφτεσαι 'μήπως θα με παραξηγήσει ή θα με περάσει για ηλίθιο π.χ.'

Αυτός θα είναι ο αδερφός σου, πραγματικά ζηλεύω και εύχομαι σε όλους να έχουν τέτοιους φίλους-αδερφούς.
Πολλά είπα, δε το παίζω έξυπνος ειλικρινά, σε κάποιον ίσως ακούγονται αστεία δε τα διαβάσω 2η φορά μπορεί να ακουστούν και σε μένα αλλά αυτά είχα να πω.

Να 'σαι πάντα καλά και μη χαλάσετε τις σχέσεις με τις φίλες σου για αηδίες.
:)

[guest250]

Αυτό που είπες για το να μπορείς να λες ό,τι σου έρθει στο μυαλό, μεγάλη κουβέντα! Αυθορμητισμός. Και νομίζω όσο περνάει ο καιρός, τον χάνουμε. Και όποιος τον κρατάει, τον θεωρούν είτε χαζοχαρούμενο είτε παιδιάστικο είτε αφελή είτε δεν ξέρω και γω τι άλλο. Λες και το να είσαι σοβαροφανής (γιατί σοβαρός δεν λέγεσαι εφόσον το κάνεις για τα μάτια του κόσμου και είναι κόντρα σε σένα) είναι προσόν. Τα καλύτερα χάνεις με το να μην είσαι ο εαυτός σου. Γι αυτό και έχουν τόσο μεγάλη αξία τα άτομα που θα σου βγάλουν προς τα έξω τον αυθορμητισμό σου και θα είναι δίπλα σου γι αυτό που είσαι.

Ευχαριστώ πολύ κιόλας και ανταποδίδω! Και μην ανησυχείς, λέγε βρε παιδί μου, μην με αφήνετε να γράφω εκθέσεις μόνη μου, μου έχει βγει το όνομα. Χαχα!

[SadeAdu]

Έλενα πολύ ωραίο θέμα άνοιξες!!

Αρχικά να πω πως δεν ξέρω αν μπορώ να ισχυριστώ με βεβαιότητα πως υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών (με την έννοια της φιλίας που έχω πχ με την κολλητή μου, δεν θα μπορούσα πιστεύω να συζητήσω τα ίδια πράγματα κ με την άνεση που τα συζητώ...με την φίλη μου, με "φίλο" του αντίθετου φύλου), δεν μου έχει τύχει, δεν ξέρω αν θα μου τύχει, δεν το αποκλείω, αλλά παράλληλα το θεωρώ και πολύ δύσκολο...ίσως να μαι και προκατελειμένη. Νομίζω πως πάντα υπάρχει/θα υπάρχει υποβόσκουσα η ερωτική πλευρά είτε απο τον έναν είτε απο τον άλλον και ουσιαστικά το αν θα εκδηλωθεί η όχι εξαρτάται πιστεύω απο την στάση/αντιμετώπιση καθαρά και μόνο της γυναίκας. Είμαι τυχερή γιατί έχω 3 μεγαλύτερα αδέρφια εκ των οποίον τα 2 είναι αγόρια...με τους οποίους μπορώ να συζητήσω τα πάντα...οπότε ίσως και γιαυτό να μην έτυχε ποτέ να επιδιώξω να κάνω πιο "κολλητή" παρέα με το αντίθετο φύλο...παίζει και αυτό :P Πάμε πάρα κάτω τώρα :)

Όσον αφορά γενικότερα την φιλία, δεν υπάρχει χρόνος "τεσταρίσματος" που λένε...δεν έχω πολλούς φίλους αλλά έχω νιώσει πολύ κοντά μου ανθρώπους απο την 1η στιγμή που τους γνώρισα (περαν των 2 κολλητών μου που τις γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια και τις θεωρώ αδερφές μου)...κολλήσαμε "εγκεφαλικά" όπως συνηθίζω να λέω και μπορεί να μην τους βλέπω κάθε μέρα αλλά μαζί τους νιώθω τόση οικειότητα, άνεση, ασφάλεια να συζητήσω ότι με απασχολεί, με λυπεί, με κάνει χαρούμενη κτλ κτλ σαν να τους γνωρίζω ΧΡΟΝΙΑ (παρεπιπτόντως 2-3 απο αυτά τα άτομα είχα την τύχη/τιμή να τα γνωρίσω απο αυτό το φόρουμ ;) )

Όπως είπε και η Έλενα, όλοι μας έχουμε κάνει λάθος εκτίμηση για φίλους στην ζωή μας που με τον χ, ψ τρόπο μας "πρόδωσαν", μαθήματα είναι αυτά για να να βελτιωνόμαστε και οι ίδιοι και να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές. Υψηλές προσδοκίες, ή νομίζουμε πως όλοι πράττουν ή θα πράξουν όπως εμείς κτλ κτλ.

Είναι σπάνιο να βρείς ανθρώπους να κολλήσεις και να τους αγαπήσεις με τα καλά τους και τα στραβά τους...και να φτάσεις σε σημείο ακόμα και τα ελλατώματα τους να τα θεωρείς ατού τους ή και να χαμογελάς/διασκεδάζεις με αυτά...
Αυτό που έχω καταλάβει/βιώσει και αποδεχτεί απο τις εμπειρίες μου μέχρι στιγμής, είναι πως όταν δίνουμε κομμάτι του εαυτού μας στους ανθρώπους...είτε εκτιμηθεί...είτε όχι...μόνο κερδισμένοι μπορεί να είμαστε...πόσο μάλλον στις φιλίες μας!

Και 1-2 σχετικά quotes απο την Maya Angelou που απεβίωσε πρόσφατα

Try to be a rainbow in someone's cloud

Nothing can dim the light which shines from within.

A friend may be waiting behind a stranger's face.

If you find it in your heart to care for somebody else, you will have succeeded.

No one can take the place of a friend, no one.


Όταν πραγματικά προσφέρουμε ότι καλύτερο και ειλικρινές/αληθινό/αγνό μπορούμε στους ανθρώπους...αργά η γρήγορα...όλη αυτή η συσσωρευμένη θετική προσέγγιση στην ζωή θα μας επιστραφεί σε αύξοντα εκθετικό βαθμό...10000000%
Θα σας παρότρυνα να ψάξετε για το "law of attraction"

[Ελενα]

Για μενα φιλος ειναι αυτός που σε στηρίζει στα δύσκολα. Πιυ δε ξερει τι σημαινει ωραριο και μπορει να ειναι εκει αν χρειαστει, παραμερίζοντας οτιδηποτε αλλο. Αυτός που ακομα και αν διαφωνεί με τις αποφάσεις σου θα σου πει τη γνώμη του χωρις να θελει να στην επιβάλλει και θα σε στηρίξει σε οτι κι αν αποφασίζεις. Δεν ειναι εκει για να σε κρίνει αλλα για να προσπαθεί να εισαι εσυ καλα. Γιατι σε αγαπάει.
Φιλια 100% με αντρες;....θεωρω πως εμείς οι γυναικες οριοθετουμε τις σχεςεις μας με το αλλο φύλο. Οταν ο ενας εκ των δυο ειναι με καποιο τροπο ελκυστικος δύσκολο να μην σκεφτει ο άλλος διαφορετικα. Εκτός και αν υπαρχει ηδη μια ψυχική δέσμευση με αλλους. Οποτε...η δικια μας συμπεριφορα θέτει τα ορια της σχέσης και απο εκει και περα μπορει να υπαρχει σχεση σεβασμού και να προκυψει μια ποιότητα επικοινωνίας.

[Ελενα]

Γλυκια μου Μάντυ, συμφωνούμε σε πολλα να ξερεις...το εχω δει κι αλλες φορες.
Ναι, συμφωνω. Το καλο θα γυρισει σε αυτον που το κανει. Και δεν ειναι βεβαια αυτός ο λόγος που το κανουμε. Απλα αυτοι ειμαστε.

[Blast]

H φιλία ανέκαθεν ήταν κάτι τι δύσκολο και ειδικά στις ημέρες μας έχει γίνει ακόμα δυσκολότερο λόγω της νοοτροπίας, τρόπο μεγαλώματος, προβολή προτύπων από τα ΜΜΕ κτλ.

Οι περισσότεροι εάν όχι όλοι είμαστε σε αυτό το φόρουμ για να βελτιώσουμε την εμφάνιση μας και κατ' επέκταση την υγεία μας. Έτσι ακριβώς το βλέπω με τους 'φίλους' που όλοι μας είχαμε στο παρελθόν αλλά για δικούς μας λόγους δεν θελήσαμε να είναι στην ζωή μας πλέον. Δηλαδή βελτιωνόμαστε στον τρόπο που σκεφτόμαστε, στην κρίση μας κτλ. άρα βελτιώνουμε έτσι την ποιότητα της ζωής μας με το να μην έχουμε αυτούς τους ανθρώπους στην ζωή μας. Αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι το παρακάτω:

'Έχεις έναν φίλο είσαι ευτυχισμένος, έχεις δυο φίλους είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, έχεις τρεις φίλους, δεν γίνεται'.

Εάν θέλετε ψάξτε στο youtube το βίντεο του Elliot Hulse 'How Are You Brainwashing Yourself'. Σύντομο και περιεκτικό για την γενικότερη καλυτέρευση του εαυτού μας.

[guest250]

Αυτό που είπαν τα κορίτσια παραπάνω για τη φιλία μεταξύ αντρών και γυναικών ισχύει, συνήθως ένας από τους 2 ή και οι 2 μπορεί να το δουν ''κάπως'' όλο αυτό. Εγώ ας πούμε άντρες φίλους δεν έχω, γνωστούς θα τους έλεγα πιο πολύ. Γενικά η λέξη ''φίλος'' έχει μεγάλο βάρος. Υποθετικά όμως στο μυαλό μου θα μου άρεσε να είχα έναν άντρα φίλο.

Πάνω σε αυτό που λες Blast... το ότι ασχολούμαστε εδώ μέσα με το bb (με την ευρεία έννοια πάντα, μην πω ότι κάνω bb, προσωπικά θα γελάνε και οι πέτρες μάλλον) και το πώς αυτό συνδέεται με την κρίση μας, νομίζω είναι σχετικό. Τα όρια πάντα τα θέτουμε εμείς. Υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις που το κάνουν όλο αυτό τόσο πολύ τρόπο ζωής, που είναι ''ταγμένοι'' σε αυτό και γίνονται πολύ εγωκεντρικοί και απόλυτοι στις σχέσεις του με τους άλλους, πέφτει γερό κοσκίνισμα στο ποιους ανθρώπους θα έχουν γύρω τους. Αντίστοιχα υπάρχουν και άτομα που ναι μεν το κάνουν αυτό τρόπο ζωής, το ακολουθούν πιστά και πειθαρχημένα και παρ' όλα αυτά καταφέρνουν και κρατούν ισορροπίες στις σχέσεις τους με τους άλλους. Και είναι και ίσως αυτοί που έχουν και την τύχη να έχουν αληθινούς φίλους που κατανοούν και στηρίζουν αυτό που κάνουν. Και φυσικά υπάρχουν και οι περισσότεροι από εμάς που όλο αυτό το κάνουμε όσο καλύτερα μπορεί ο καθένας και το προσαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας (στην 1η περίπτωση νομίζω η καθημερινότητα προσαρμόζεται στο bb), οπότε εκεί είτε είμαστε τυχεροί να έχουμε ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν και χαίρονται που κάνουμε κάτι καλό για εμάς, είτε είμαστε πάλι τυχεροί γιατί μπορούμε να διακρίνουμε ποιοι όντως είναι φίλοι μας και δεν εκδηλώνουν ζήλεια και κακία για όλο αυτό που έχει ως αποτέλεσμα η όλη μας ενασχόληση.

Σε κάθε περίπτωση, την κρίση μας πιστεύω τη διαμορφώνουν πολλοί παράγοντες, από τα βιώματα και τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει, μέχρι τυχαία περιστατικά και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Μια φιλόλογος που είχα στο φροντιστήριο στο λύκειο, είχε πει το εξής σε ένα μάθημα που κάναμε: φίλος είναι λέει όχι αυτός που είναι δίπλα σου στα άσχημα, γιατί αυτό μπορεί να το κάνουν πολλοί. Φίλος είναι αυτός που στα καλά, θα χαρεί πραγματικά με τη χαρά σου, γιατί αυτό είναι το σπάνιο. Το πιστεύω πολύ αυτό. Είναι δύσκολο να χαρείς πραγματικά με τη χαρά του άλλου, χωρίς να ζηλέψεις, χωρίς να σκεφτείς πάλι τον εαυτό σου και να πέσεις σε συγκρίσεις.

[Ακης98]

Ας πω κι εγώ μια γνώμη και να πάω για ύπνο!!Η φιλία είναι ένα κατόρθωμα στην ζωή και μια αξία που επιτυγχάνεται δύσκολα,δεν πιστεύω πως υπάρχουν καλοί και κακοί φίλοι αλλά μόνο σωστοί.Υπάρχουν άτομα που απρόσμενα σε μία δύσκολη κατάσταση θα έρθουν θα σου κρατήσουν το χέρι και θα σου χαμογελάσουν χωρίς καν να το φανταζόσουν,υπάρχουν όμως και "φίλοι" εγωιστές διπρόσωποι και συμφεροντολόγοι.Φίλος δεν είναι αυτός που θα σου πει μια καλή κουβέντα ένα κοπλημέντο ένα αστείο και θα χαρείς΄είναι αυτός που θα είναι κοντά σου αυτός που θα σου πει "τι πρόβλημα έχουμε" και όχι "τι πρόβλημα έχεις" είναι αυτός που θα κάτσει για σένα που θα μείνει για σένα και που θα θυσιάσει πράγματα για σένα.Την λέξη φιλία δεν μπορεί να καταρρίψει καμία αξία κατά την γνώμη μου.Όπως είπε και ο Κώστας μακάρι να έχουμε ένα-δύο πραγματικούς φίλους.Είχα έχω και θα έχω άσχημες εμπειρίες με ""φίλους"" και μακάρι να είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω τα πάντα,γιατί αυτά τα πάντα είναι που θα με κάνουν πιο ώριμο πιο δυνατό και πιο άνθρωπο.Αυτή είναι η γνώμη ενός 16χρόνου.Θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα αλλά δεν είναι αυτή η ουσία,τέλος να πω συλλυπητήρια Σταύρο και πραγματικά είναι ΆΔΙΚΟ.
Καληνύχτα..!

[guest250]

Εμένα πάντως Άκη μου άρεσαν πολύ αυτά που έγραψες και γράφεις πολύ ώριμα για την ηλικία σου. Γράφε και ασταμάτητα, δεν σε περιορίζει κανείς. Γι αυτό τα ανοίγουμε αυτά τα θέματα, για να μοιραζόμαστε βιώματα και σκέψεις.

[Κωστας21]

...

Κι εμείς κάθε μέρα κοιτάζουμε πως θα βγάλουμε το μάτι του άλλου και θα τον καρφώσουμε πισώπλατα. Οι λυκοφιλίες στις μέρες έχουν γίνει δυστηχώς ο κανόνας.

Να αγιάσει το χέρι σου ρε Σταύρο με αυτό που έγραψες..

[guest250]

Ξεθάβω λίγο το topic, μιας που χτες καθόμουν και το διάβαζα, αφού μου ήρθε έμπνευση να γράψω κάτι πάνω στο θέμα της φιλίας, μέρες που είναι και πήρα κάμποσες ιδέες απ όλα αυτά που είχαμε γράψει εδώ. Μόλις το τελείωσα, μπορείτε να το δείτε εδώ: http://elena296.blogspot.gr/2014/12/blog-post_25.html

[Κωστας21]

Εγώ κατάλαβα τα πολλά χρόνια δε κάνουν τον καλό φίλο και το αντίστροφο....

[guest250]

Εγώ κατάλαβα τα πολλά χρόνια δε κάνουν τον καλό φίλο και το αντίστροφο....

Δεν τον κάνουν, όχι, και εγώ αυτό έχω δει. Μάλιστα είχα πάει σε ένα πάρτι το Σάββατο που το έκανε μια κοπέλα που μία φάση κάναμε πολλή παρέα και μετά για διάφορους λόγους εγώ άρχισα να ξεκόβω. Δεν είναι ότι τα σπάσαμε ποτέ, απλώς εμένα αυτός ο άνθρωπος δεν μου ταίριαζε από πολλές απόψεις, συν ότι πετούσε ''κεκαλυμμένες'' κακίες και δεν το χρειάζομαι αυτό στο κοντινό μου περιβάλλον. Οπότε κράτησα τις σχέσεις τυπικές. Και ήταν ένας τύπος εκεί πέρα που μόλις του είπε ότι είμαστε φίλες από το δημοτικό, έπαθε πλάκα, λέει ''μπράβο που έχετε κρατήσει φιλίες μέχρι τώρα! Είναι σπάνιο αυτό, ιδιαίτερα για γυναίκες'' και να σκέφτομαι εγώ εκείνη την ώρα ότι τι λέει;! Πού να ήξερε!

Η ιδιότητα του καλού φίλου είναι στον άνθρωπο και σε αυτόν που έχει κάθε φορά απέναντί του, το τι του εμπνέει. Ούτε το πόσα έχεις περάσει με τον άλλο, ούτε ότι μεγαλώσατε μαζί, ούτε τίποτα. Εδώ αδέλφια βλέπεις που έχουν βγει από την ίδια κοιλιά, που έχουν μεγαλώσει μαζί, έχουν μοιραστεί τα πάντα, και φτάνουν να πλακώνονται για βλακείες... Πόσο μάλλον οι φίλοι.

[Κωστας21]

Δεν τον κάνουν, όχι, και εγώ αυτό έχω δει. Μάλιστα είχα πάει σε ένα πάρτι το Σάββατο που το έκανε μια κοπέλα που μία φάση κάναμε πολλή παρέα και μετά για διάφορους λόγους εγώ άρχισα να ξεκόβω. Δεν είναι ότι τα σπάσαμε ποτέ, απλώς εμένα αυτός ο άνθρωπος δεν μου ταίριαζε από πολλές απόψεις, συν ότι πετούσε ''κεκαλυμμένες'' κακίες και δεν το χρειάζομαι αυτό στο κοντινό μου περιβάλλον. Οπότε κράτησα τις σχέσεις τυπικές. Και ήταν ένας τύπος εκεί πέρα που μόλις του είπε ότι είμαστε φίλες από το δημοτικό, έπαθε πλάκα, λέει ''μπράβο που έχετε κρατήσει φιλίες μέχρι τώρα! Είναι σπάνιο αυτό, ιδιαίτερα για γυναίκες'' και να σκέφτομαι εγώ εκείνη την ώρα ότι τι λέει;! Πού να ήξερε!

Η ιδιότητα του καλού φίλου είναι στον άνθρωπο και σε αυτόν που έχει κάθε φορά απέναντί του, το τι του εμπνέει. Ούτε το πόσα έχεις περάσει με τον άλλο, ούτε ότι μεγαλώσατε μαζί, ούτε τίποτα. Εδώ αδέλφια βλέπεις που έχουν βγει από την ίδια κοιλιά, που έχουν μεγαλώσει μαζί, έχουν μοιραστεί τα πάντα, και φτάνουν να πλακώνονται για βλακείες... Πόσο μάλλον οι φίλοι.

Στον φίλο μπορείς να γυρίσεις να πεις ότι αηδία σε βασανίζει, να σε δει χάλια και να μη ντραπείς, αισθάνεσαι οικιότητα.
Το αίμα νερό δε γίνεται, ευτυχώς ή δυστυχώς, αλλά τους φίλους τους διαλέγουμε εμείς με τον καιρό ( και αυτοί εμάς ).

Εγώ προσπαθώ να μη χαλιέμαι πλέον σε φάση, δε με κάλεσε εκεί και πήγε η υπόλοιπη παρέα, ή γιατί άκουσα αυτό από εκείνον κλπ.
Chill brah, όλα θα πάρουν την διάσταση τους πιστεύω με την πάροδο του χρόνου.