Όσον αφορά το εξομολογητικό πόστ σου Ειρήνη, θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.
Δε πιστεύω να υπάρχει άνθρωπος που δεν πάτησε το πόδι του κάποια στιγμή στο gym με τις ίδιες ακριβώς σκέψεις. Πολλές μέρες έτυχε να έχω την ίδια ψυχολογία και ήρθε και η στιγμή που σηκώθηκα και έφυγα από το γυμναστήριο αφού λόγω άσχημης ψυχολογίας δε μπορούσα να συγκεντρωθώ με τίποτα. Αυτό βέβαια ορκίστηκα στον εαυτό μου να μη το ξανακάνω γιατί μετά ένοιωθα ακόμα χειρότερα, ένοιωθα ότι παρέδωσα τα όπλα χωρίς λόγο.
Εγώ είμαι πιο κοντά στη νοοτροπία του Ζyzz. Όταν με κοιτάω προσπαθώ να θυμηθώ από που ξεκίνησα και τι έχω καταφέρει μέχρι στιγμής. Λέω στον εαυτό μου ξανά και ξανά πόσο κόπο έχω ρίξει, τι "θυσίες" έχω κάνει....Με κοιτάω στον καθρέφτη και σκέφτομαι σαν τη μεγαλύτερη ψωνάρα του κόσμου
.
Ήμουν έφηβη με μηδεν αυτοπεποιθηση και το μόνο που κατάφερα ήταν να περνάω άσχημα και να κάνω και τους άλλους δίπλα μου να έχουν πεσμένη διάθεση.Όταν ξαφνικά γνώρισα έναν τύπο που όταν τον ακούγα να μιλάει έλεγα "τι ψωνιο θεε μου..." αλλά μετά που τον γνώρισα καλύτερα καταλάβα ότι το χρησιμοποιεί σαν ασπίδα για τον έξω κόσμο.
Και αποφάσισα να κάνω το ίδιο και εγώ....Δε το χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου όπως εκείνος , αλλά όταν μιλάω μέσα μου σκέφτομαι σαν την miss ψώνιο!! Και ναι το κόλπο πιάνει!! Κατευθείαν αποκτώ άλλο αέρα, άλλη νοοτροπία, άλλη διάθεση.
Δε σου λέω οτι δεν θα ψυχοπλακωθείς ποτέ ξανά....αλλά σίγουρα θα έχεις ένα όπλο να το παλέψεις!!! Δοκίμασέ το....
Bookmarks