Επειδή έχω σπουδάσει σε ΑΕΙ στην Αθήνα (και σε αρκετά δύσκολο εκείνη την εποχή), τα πανεπιστήμιά μας λειτουργούν με τη λογική του "περνάω το μάθημα" και όχι της μάθησης. Και στην ιατρική δε φτάνει αυτό. Τί να το κάνω να έχει περάσει όλα τα μαθήματα και ουσιαστικά να μην έχει ενδιαφερθεί να μάθει, να διδαχθεί. Η λογική των περισσοτέρων στην ιατρική είναι (ή ήταν) αυτή της καλής επαγγελματικής/οικονομικής σταδιοδρομίας. "Γίνε γιατρός παιδί μου να βγάλεις πολλά λεφτά". Ναι, υπάρχουν και εξαιρέσεις, εννοείται. Είναι όμως τόσο ειδικό, τόσο σοβαρό και τόσο απαραίτητο το επάγγελμα/λειτούργημα του γιατρού που δεν μπορούμε να πορευόμαστε με τις εξαιρέσεις. Άντε να πάθουμε κάτι σοβαρό και δύσκολο και να παρακαλάμε να είμαστε τυχεροί να πέσουμε σε γιατρό εξαίρεση. Δε λέει.
Bookmarks