Μετά τα 40-45 γερνάμε? Πρέπει να αρχίσουμε την πρέφα και το τάβλι (αν και το τάβλι εδώ που τα λέμε είναι ΕΠΟΣ) και να αρχίσουμε να συχνάζουμε στα καφενεία? Να αναπολούμε τη χαμένη νιότη μας?

Ή μήπως όχι?

Γράφω αυτές τις αράδες για όσους μεσήλικες επισκέπτονται το site και σκέφτονται να αλλάξουν τη ζωή τους.
Για όσους στην άκρη του μυαλού τους θέλουν να ξανανιώσουν νέοι.

Ξεκαθαρίζω κάτι. Όχι λοιπόν, δε θα ξαναγίνουμε 19. Δεν πειράζει, κάθε ηλικία έχει τις ομορφιές της. Οι περισσότεροι που το διαβάζουν αυτό λογικά θα έχουν παιδιά. Θα κουβαλήσουν συμπραγκαλίκια στην παραλία που θα πάνε οικογενειακές διακοπές και θα τους βγει η γλώσσα με μια ομπρέλα, ένα ψυγειάκι και 2 σπαστές καρέκλες. Και θα λαχανιάσουν λες και έκαναν κατοστάρι........ Δεν είναι ανάγκη να είμαστε έτσι. Μπορεί να μην ξαναγίνουμε 19 αλλά δεν υπάρχει λόγος να είμαστε κάθε χρόνο και χειρότερα.

Και όχι, ο λόγος για να γυμναστούμε δεν είναι για να κάνουμε φιγούρα, κακά τα ψέματα ο γυμνασμένος σαρανταπεντάρης είναι γυμνασμένος σ-α-ρ-α-ν-τ-α-π-ε-ν-τ-ά-ρ-η-ς. Δε θα γίνει το ίδιο με τον 25χρονο και τον 30χρονο, πως να το κάνουμε (χωρίς παρεξήγηση, τα ίδια ισχύουν και για τις γυναίκες).

Ο λόγος για να γυμναστούμε αλλά και να βελτιώσουμε τις διατροφικές μας συνήθειες είναι τα υπόλοιπα 30 τουλάχιστον χρόνια της ζωής μας. Καθίστε και σκεφτείτε το, δεν είναι λίγα. Και το πως θα τα ζήσουμε εξαρτάται κυρίως από το τί θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Η γυμναστική και η ισορροπημένη διατροφή μπορεί όχι μόνο να μας δώσουν έξτρα χρόνο αλλά (και το πιο σίγουρο) πιο ποιοτικό χρόνο. Και μπορεί να μην το σκεφτόμαστε τώρα ότι στα 70 μας αν δεν προσέξουμε από εδώ και πέρα, δε θα μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας, αλλά πρέπει. Και αν αγαπάμε τα παιδιά μας δεν πρέπει να υποθηκεύουμε το μέλλον τους, να έχουν να φροντίζουν εμάς στα γεράματά μας μόνο και μόνο γιατί εμείς δε θέλαμε να διαθέσουμε μια ώρα, 4 φορές τη βδομάδα, για να γυμναστούμε (Ο,ΤΙ γυμναστική και να κάνουμε) και να σταματήσουμε να χλαπακιάζουμε ότι μπαρούφα βρούμε μπροστά μας, με το σκεπτικό ότι δεν έχουμε το χρόνο (ενώ για να βλέπουμε μπάλα ή survivor έχουμε) και με το σκεπτικό ότι "μα τα τηγανιτά στη ταβέρνα του Μπαρμπα-Θανάση του Χλαπάτσα είναι μούρλια, σιγά μη φάω φακές".

Δείτε αυτό το videάκι. Ναι, θα βρείτε ένα σκασμό motivational videos γενικά.
Αλλά εδώ, ένας πιτσιρικάς, 28 χρονών, έχει πιάσει σε μεγάλο βαθμό το νόημα για μας τους μεσήλικες (και ακόμα μεγαλύτερους -ες).



https://www.youtube.com/watch?v=vZRCkUzROr0

Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας. Ξαναλέω, δεν είναι λίγα τα υπόλοιπα τουλάχιστον 30 χρόνια της ζωής μας.
Και ξεκολλήστε από τα six-packs. Όχι γιατί δεν μπορείτε. Σίγουρα πάρα πολλοί μπορείτε. Τη διάρκεια κυνηγήστε, σίγουρη επένδυση. Αλλάξτε τη ζωή σας. Χωρίς ακρότητες, ένα βήμα τη φορά. Αλλά ξεκινήστε.