Κοίταξε Sofronas, δεν έχω διάθεση για τέτοιες κουβέντες, προτιμώ τα τις προπόνησης. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι έχεις τουπέ απο το στυλ που μου απαντάς. Δεν πειράζει, δεν έγινε κάτι.
Στα περί αερόβιας. Δεν είπα οτι αντικαθίσταται απο τα βάρη. Είπα οτι η έξτρα αερόβια του είναι άχρηστη. Ο λόγος είναι οτι κάνει ήδη 5 φορές τη βδομάδα + παίζει το ίδιο του το άθλημα, άρα ότι προσαρμογές χρειάζεται σε αντοχή και V02 max τις έχει ήδη απο την προπόνησή του. Γιαυτό και θεωρώ πιο χρήσιμα τα intervals, όχι κατανάγκη ΗΙΙΤ και άρα όχι κατ'ανάγκη στα κόκκινα (ανάλογα πως θα προγραμματιστούν στο υπάρχον πρόγραμμα και αγωνιστικές υποχρεώσεις) , γιατί προσιδιάζουν τις συνθήκες του αθλήματός του καλύτερα.
Στα περί καρδιάς. Πολύ συνοπτικά, η ιδέα ότι η αερόβια και η αναερόβια είναι στα δυο άκρα του ίδιου φάσματος και ότι αερόβια κάνει καλό στην καρδιά ενώ η αναερόβια όχι, είναι απλοική και εν πολλόις λάθος. Ο λόγος είναι οτι και στους 2 τύπους άσκησης η αύξηση της πίεσης (κλασσική αναερόβια προσαρμογή απο τα βάρη που οδηγεί σε συγκέντρωση σαρκομερούς παράλληλα) και η αύξηση της καρδιακής καρδιακής παροχής (κλασσική αερόβια προσαρμογή που οδηγεί σε συγκέντρωση σαρκομερούς εν σειρά και χαμηλότερους παλμούς ανα λεπτό) συμβαίνουν ταυτόχρονα. [1]
Aυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό για ποιο λόγο οι περισσότεροι τοπ αθλητές αγωνισμάτων δύναμης/έκρηξης παρουσιάζουν εξαιρετική μικτή (αναερόβια και αερόβια) αντοχή. Παραδείγματος χάρη, ο Chad Wesley Smith (strongman) έχει 500αρι στο rowing πολύ κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ [2]. Επίσης και απο τη δική μου εμπειρία πχ όταν είχα βρεθεί σε προετοιμασία με Κορεάτες τζουντόγκα, η επίδοσή τους σε 800αρια και δρόμους ημιαντοχής/Cooper test τους ήταν συγκλονιστική. Η προπόνησή τους ωστόσο πέρα απο το ίδιο το τζούντο ήταν κατά κύριο λόγο άρση βαρών και sprints σε ανηφόρα. Aυτό εξηγεί επίσης για ποιο λόγο αθλητές δύναμης/έκρηξης παρουσιάζουν υπετροφία στην αριστερή καρδία, μια κατάσταση που θεωρείται κλασσική "αερόβια" προσαρμογή [3]. Αυτό σημαίνει οτι τα πράγματα δεν είναι άσπρο/μαύρο και ότι τα περι ζαλάδων και ανισορροπιών λόγω πολύ κακής αερόβιας σε αθλητές δύναμης είναι μάλλον ανέκδοτα (μη δημοσιευμένα) στοιχεία, όμοια με αυτά που λένε ότι οι αρσιβαρίστες ή οι powerlifters δεν μπορούν να ανέβουν μια σκάλα χωρίς να φτήσουν τα πνευμόνια τους.
Στο τι χρειάζεται ο πολίστας. Απο το κεφάλι μου τα κατέβασα τα νούμερα, τα οποία αντιστοιχούν σε επιδώσεις ενός προχωρημένου αθλητή σε αυτά τα κιλά. Η μόνη εμπειρία που έχω είναι το πως αθλούνται επαγγελματίες πυγμαχοι, kick boxers και mmaers μιας και προπονούμαι μαζί τους. Θεωρώ ότι το πόλο μοιάζει αρκετά με την πάλη, το hockey, το rugby κλπ και σε αυτά τα αθλήματα η βάση της αθλητικής ανάπτυξης είναι η μέγιστη δύναμη και η έκρηξη. Κι εδώ που τα λέμε στα περισσότερα αθλήματα με εξαίρεση τα καθαρά αθλήματα αντοχής, η βάση της αθλητικής απόδοσης είναι η έκρηξη και η δύναμη. Αλλιώς οι scouters δε θα ψάχναν ταλέντα με βάση το κάθετο άλμα, αλλά με βάση κάτι άλλο. Τέλος, η όλη χρήση αναβολικών στον χώρο του πρωταθλητισμού/επαγγελματικού αθλητισμού έχει ως μοναδικό στόχο την αύξηση της δύναμης & έκρηξης, κάτι που δείχνει και τη σημασία της.
[1]
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22386289
[2]
https://www.youtube.com/watch?v=r_3LXuPmHWE
[3]
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18427637
Bookmarks