Ελπίζω να το ανεβάζω στο σωστό μέρος.
Ρε παιδιά. Όλοι στον περιγυρό μου , και κυρίως αυτοί που δε με βλέπουν καθόλου συχνά, μου λένε ότι έχω γίνει ο διπλάσιος από το καλοκαίρι. Η μάνα μου (υποθέτω κλασσικό παράδειγμα όσων ξεκίνησαν να σηκώνουν βάρη) και η αδερφή μου έχουν φρικάρει και με παρακαλάνε να χάσω και κιλά γιατί έχω γίνει "υπερβολικά μεγάλος" κατά την αποψή τους.
Αλλά ρε παιδιά να σας πω το παράπονό μου εγώ δεν το καταλαβαίνω. Δεν βλέπω την πρόοδό μου τοσο "τρομακτικη" οπως με λενε. Μιλάω ξεκάθαρα για την εικόνα μου και όχι για τα βάρη που σηκώνω. Αλλα και εκει μπορει να ξενερώσω αν δεν μπορέσω να ανεβάσω η να φτάσω τα μεγιστα μου σε μερικες προπονησεις. Ας πουμε θα κάτσω κανα μήνα στα ίδια κιλά σε μια άσκηση (πχ παγκο που γενικά το στήθος μου δεν είναι καθόλου δυνατό απ ότι βλέπω και απο τον περίγυρο) και θα ειμαι ψυχολογικά έτσι κι έτσι μέχρι να μπορέσω να τα ανεβάσω έστω και 2,5 και 3 κιλά.
Το καταλαβαίνω ότι αυτό το πρόβλημα είναι καθαρά ψυχολογικές ανασφάλειες μου, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι ο μόνος. Υποψιάζομαι ότι λόγω του ότι εχω παρει και λίγο λιπός , τώρα που θα αρχίσω να μπαίνω γράμμωση τα αποτελέσματα θα είναι και σε εμένα/ στον καθρέπτη πιο φανερά.
Πιστεύω πως και άλλοι έχουν βρεθεί σε κατάσταση αντίστοιχη. Πως το ξεπεράσατε βρε παιδιά? Τι σας πίεσε να συνεχίσετε. Βοηθήστε έναν αγχωμένο συνάνθρωπο :P :P !