Νέος στο φόρουμ όμως όχι και στο άθλημα αν και η σωματική μου εμφάνιση για τα χρόνια που κάνω προπόνηση με βάρη θεωρούμαι νέος. Προσωπικά, δεν με χαλάει ό,τι έχω καταφέρει έστω κι αν έχω αφιερώσει τόσα χρόνια..."από το ολότελα καλή και η Παναγιώτενα" που λένε.
Είμαι 33 χρονών και ξεκίνησα να γυμνάζομαι με βάρη όταν πρωτοείδα την ταινία "Ρόκυ" 14 χρονών (πορώθηκα). Ξεκίνησα μόνο με μονόζυγο, πους-απς και κανένα πλαστικό βαράκι. Στα 18 μου αγόρασα τον πρώτο μου πάγκο με μπάρα και δίσκους όπου ξεκίνησα να γυμνάζομαι πιο...σοβαρά. Από εκεί και έπειτα μέχρι και τώρα σχεδόν έχουν μεσολαβήσει κακός σχεδιασμός προπονήσεων, μερικά μηνιαία διαλείμματα, κατά καιρούς, όμως πάντα σε επαφή με τα σίδερα (όχι της φυλακής).
Τους τελευταίους 4 μήνες το έχω ρίξει στο διάβασμα αρκετών βιβλίων (διατροφής, προπόνησης) και προσπαθώ να μάθω τώρα (ποτέ δεν είναι αργά) ότι δεν έμαθα τόσα χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι από μικρός η προπόνηση με βάρη είναι τρόπος ζωής για εμένα, άσχετα αν με τα τόσα χρόνια δεν έχω καταφέρει να φτάσω σε κιλά (στα βάρη) όσα θα έπρεπε και σωματικά όσο θα έπρεπε για αυτά τα χρόνια. Αλλά όπως προ είπα, και αυτά που έχω "χτίσει" είναι θετικά από το να μην έκανα καθόλου και έτσι θα έπρεπε να σκέφτεται ο καθένας και να μην απογοητεύεται και να μην τα παρατάει. Τα βάρη είναι όπως και η ζωή...θέλουν συνεχή αγώνα. ;-)
Γυμνάζομαι πάντα μόνος μου στο σπίτι με βασικό εξοπλισμό πάγκο, ορθοστάτες, μπάρες, αλτήρες δίσκους και μονόζυγο/δίζυγο. Δεν θεωρώ πως μου λείπει τίποτα.
Bookmarks