Τζίνα επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη! Κάθε φορά λέω ότι θα τολμήσω κι όλο... "κοτ κοτ κοτ" . Κ μετά αναρωτιέμαι γιατί δεν τολμούσα!
Την Κυριακή έχω ξανά πόδια και ανυπομονώ (φαντάσου...) Και το καλύτερο είναι ότι πέρα από ένα ελαφρύ πιάσιμο όταν σκύβω, είμαι μια χαρά!
Υ.Γ Άσχετο: είναι κανείς άλλος -η με ψυχολογία σαν τρενάκι του λούνα-πάρκ ή είμαι η μόνη; Πλέον έχει αρχίσει να επηρεάζει άσχημα τον ύπνο μου, παρόλο που είμαι κομμάτια.
Bookmarks