Originally Posted by
Quarter
Οι όποιες προσαρμογές έχουν επιτευχθεί μετά από μια περίοδο προπόνησης, υποχωρούν (λίγο ή πολύ) μετά από περίοδο απραξίας.
Όταν λες "μέχρι πού μπορώ να φτάσω", τι έχεις στο μυαλό σου;
Τι στόχο θα ήθελες να βάλεις;
Να τρέξεις κάποιον αγώνα 3 km, 5 km, 10 km;
Να μπορείς να τρέχεις πιο γρήγορα τα 100 m ή τα 1000 m;
Με δεδομένο ότι δεν έχεις χρόνια δρομικής προπόνησης πίσω σου (και απ'ότι καταλαβαίνω όχι οργανωμένης), τα περιθώρια βελτίωσης είναι αρκετά μεγάλα, πράγμα που σημαίνει ότι όσο περισσότερη συνέπεια επιδείξεις, σε βάθος χρόνου, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα που θα έχεις. Αρκεί βέβαια να έχεις σωστή καθοδήγηση, να μην έχεις τραυματισμούς (πολύ σημαντικό), να υποστηρίξεις διατροφικά το όλο εγχείρημα κλπ.
Λάβε υπ'όψιν σου όμως ότι είναι δύσκολο να βελτιωθείς στον ίδιο βαθμό, και στις ταχύτητες και στην αντοχή.
Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα: εμπλέκονται διαφορετικοί μηχανισμοί παραγωγής ενέργειας, διαφορετικά δουλεύουν οι μύες, είναι διαφορετικά (και αντικρουόμενα) τα ερεθίσματα που θα πρέπει να δώσεις στο σώμα σου, είναι διαφορετικές (και αντικρουόμενες) οι προσαρμογές τις οποίες θα πρέπει να κάνει το σώμα σου, και προφανώς διαφορετική και η προπόνηση. Αν, παρ'όλ'αυτά σου αρέσει και θέλεις να κυνηγήσεις και τα δύο, κάνε το! Πρέπει όμως να ξερεις ότι από κανένα (ταχύτητα και αντοχή) δεν θα πάρεις το καλύτερο που θα μπορούσες, σε σχέση με το αν έκανες μόνο το ένα από τα δύο.
Bookmarks